Jesteśmy społecznością, która kocha książki

“Szczęście nie sprzyja ludziom biernym. Trzeba je prowokować, zdobywać, trzeba po prostu na nie zasłużyć, jak na Krzyż św. Jerzego na polu bitwy. Ksenia Fiodorowna Ossolina uważała się za wojowniczkę.”

Jest to historia życia Kseni Fiodorowny Ossoliny ukazana na tle przemian toczących się w pierwszej połowie XX wieku w Europie. Ksenia jest “białą” Rosjanką, która po utracie ojca zmuszona jest wraz z rodzeństwem, matką oraz starą nianią uciekać z bolszewickiej Rosji. Historia życia twardej, dumnej dziewczyny, która dzięki swojej pracowitości i urodzie radzi sobie z przeciwnościami losu.

Jest to przede wszystkim historia o miłości między Ksenią, a niemieckim artystą fotografikiem – Maxem von Passau. Miłością wielką, wszechogarniającą, może nawet przytłaczającą. Taką o której się nie zapomina i do której się wraca, której wybacza się wiele.

Ze zdumieniem czytałam o latach dwudziestych w Berlinie – o swobodzie obyczajów, nocnym życiu, “wolnej miłości”. Z nie mniejszym zaskoczeniem czytałam o tym jak zmienia się to wszystko, w jaki sposób Niemcy pozwolili najpierw omamić się, a później zastraszyć Hitlerowi i jego zwolennikom.

Trzecią ważną postacią w tej powieści jest osoba Sary Linder – żydowskiej kochanki i przyjaciółki Maxa. Sara była projektantką mody oraz właścicielką luksusowego domu mody.

Trochę byłam rozczarowana faktem, iż autorka nie opisuje życia bohaterów w ostatnich latach wojny. Na ostatnich kartkach dowiadujemy się co dzieje się z nimi u schyłku wojny, tego co działo się przez kilka lat możemy się tylko domyślać.

Z niecierpliwością czekam na ciąg dalszy “Wszystkie marzenia świata”.

“Szczęście nie sprzyja ludziom biernym. Trzeba je prowokować, zdobywać, trzeba po prostu na nie zasłużyć, jak na Krzyż św. Jerzego na polu bitwy. Ksenia Fiodorowna Ossolina uważała się za wojowniczkę.”

Jest to historia życia Kseni Fiodorowny Ossoliny ukazana na tle przemian toczących się w pierwszej połowie XX wieku w Europie. Ksenia jest “białą” Rosjanką, która po...

Natrafiłam na nią dośc późno, postanowiłam ją przeczytac na głos moim kilkuletnim wtedy synom. Jednakże było to zadanie trudne, ciągle miałam gułę w gardle, a po policzkach płynęły mi łzy.
To książka o prawdziwej miłości braterskiej. Bardzo bym chciała, aby moje dzieci były połączone taką więzią.

Natrafiłam na nią dośc późno, postanowiłam ją przeczytac na głos moim kilkuletnim wtedy synom. Jednakże było to zadanie trudne, ciągle miałam gułę w gardle, a po policzkach płynęły mi łzy.
To książka o prawdziwej miłości braterskiej. Bardzo bym chciała, aby moje dzieci były połączone taką więzią.