Biała Wilczyca

Sama historia jest świetna, bardzo wciągająca i porywająca, ale bardzo przeszkadzały mi te przeskoki czasowe i pominięcie tym samym wielu ważnych momentów jakie przeżywali główni bohaterowie. Mam wrażenie, że autorka chciała zmieścić w swojej książce jak najwięcej wydarzeń i objąć tym samym jak najdłuższy okres czasu, ale prowadziło to do zbyt pobieżnego ich opisywania. A szkoda, bo potencjał wielki.

Sama historia jest świetna, bardzo wciągająca i porywająca, ale bardzo przeszkadzały mi te przeskoki czasowe i pominięcie tym samym wielu ważnych momentów jakie przeżywali główni bohaterowie. Mam wrażenie, że autorka chciała zmieścić w swojej książce jak najwięcej wydarzeń i objąć tym samym jak najdłuższy okres czasu, ale prowadziło to do zbyt pobieżnego ich opisywania. A...

polecam

polecam

Rewelacyjna powieść. Nie mogłam się oderwać.

Rewelacyjna powieść. Nie mogłam się oderwać.

Rewelacyjna, interesująca. Bardzo inspirujące postaci szczególnie sinych kobiet w trudnych czasach

Rewelacyjna, interesująca. Bardzo inspirujące postaci szczególnie sinych kobiet w trudnych czasach

Świetna powieść, czyta się naprawdę z zapartym tchem.

Świetna powieść, czyta się naprawdę z zapartym tchem.

Bardzo dobrze napisana powieść. Wspaniały przekrój historii i losy bohaterów w to umiejętnie wpisane. Czyta się jednym tchem.

Bardzo dobrze napisana powieść. Wspaniały przekrój historii i losy bohaterów w to umiejętnie wpisane. Czyta się jednym tchem.

Rewelacyjna... Wciągająca, zaskakująca

Rewelacyjna... Wciągająca, zaskakująca

Najlepiej pisanie opinii wychodzi mi pod wpływem emocji z zewnątrz. Mnóstwo problemów, które piętrzą się w ostatnim czasie dają mi możliwość do analizowania cech bohaterów książek i dziękowania Losowi, za życie w takich czasach a nie wojennych.

Ksenia Fiodorowna już jako 15stolatka ma życie usłane pasmem bólu i cierpienia zadanego przez los. Była świadkiem rozstrzelania własnego ojca. Śmierci mamy na statku płynącym z Rosji do Europy. Została opuszczona, przez jednego dorosłego wuja. Po dotarciu do Paryża próbuje wychowywać nastoletnią, krnąbrną siostrę i małego brata. Pracuje jako szwaczka w wielkim domu domy. Na szczęcie los uśmiecha się do niej i zostaje wyłoniona przez projektanta na swoją muzę. Jako modelka odwiedza Berlin. Tam rozkwita jej miłość do fotografa Maksa von Pasou. Ich uczucie jest żarliwe i zachłanne. A jednak ich drogi się rozchodzą by po kilku latach znów się spotkać.

Wojna widziana oczami "Dobrego" Niemca ma w sobie coś z tego co działo się na ulicach Polski pod koniec października 2020 roku.

Czy pokochałam tę książkę jak "Jeźdźca miedzianego"? jak sugeruje napis na okładce. Odpowiedź brzmi nie. O ile postać Tatiany wywołuje we mnie sympatię i chęć niesienia pomocy, chociażby gestem czy słowem. To dumna i mało pokorna Ksenia, wiem, że takiej pomocy by nie przyjęła. Ona o wszystko zadba sama.
Podziwiam Theresę Revay za stworzenie tak wielu ciekawych i dogłębnie scharakteryzowanych postaci. Dla mnie ta powieść jest wybitna również ze względu na wysublimowany język. Pochłonęłam i cieszę, się na drugą część.

Tak czy inaczej gorąco polecam poznanie przed wojennego jak i w czasie wojny ukazanego Paryża i Berlina. Naprawdę Warto.

Najlepiej pisanie opinii wychodzi mi pod wpływem emocji z zewnątrz. Mnóstwo problemów, które piętrzą się w ostatnim czasie dają mi możliwość do analizowania cech bohaterów książek i dziękowania Losowi, za życie w takich czasach a nie wojennych.

Ksenia Fiodorowna już jako 15stolatka ma życie usłane pasmem bólu i cierpienia zadanego przez los. Była świadkiem rozstrzelania...

Niestety książka nie zachwyciła, chociaż sam początek historii zapowiadał się interesująco. W pewnym momencie nagromadzenie postaci i wątków spowodowało, że powieść straciła swoją wyrazistość. Czasem miało się wrażenie, że bohaterowie jedynie „prześlizgują się” pomiędzy wydarzeniami znanymi z historii powszechnej.

Niestety książka nie zachwyciła, chociaż sam początek historii zapowiadał się interesująco. W pewnym momencie nagromadzenie postaci i wątków spowodowało, że powieść straciła swoją wyrazistość. Czasem miało się wrażenie, że bohaterowie jedynie „prześlizgują się” pomiędzy wydarzeniami znanymi z historii powszechnej.

Piękna historia, której główna bohaterka z niezłomnym uporem walczy onie tylko o przetrwanie, ale życie w zgodzie z wpojonymi jej w dzieciństwie ideałami. Drugoplanowe postaci ukazują szerszą perspektywę niż tylko losy arystokratycznych rosyjskich emigrantów po rewolucji 1917 - są i piękne światła Paryża, jest i berlińska gorączka i wreszcie jest też zawierucha II wojny światowej. A swoista klamra kompozycyjna to wisienka na torcie, która przesadziła o tym, że sięgnę po drugą część.

Piękna historia, której główna bohaterka z niezłomnym uporem walczy onie tylko o przetrwanie, ale życie w zgodzie z wpojonymi jej w dzieciństwie ideałami. Drugoplanowe postaci ukazują szerszą perspektywę niż tylko losy arystokratycznych rosyjskich emigrantów po rewolucji 1917 - są i piękne światła Paryża, jest i berlińska gorączka i wreszcie jest też zawierucha II wojny...