Biała Wilczyca

Trochę za długa i za bardzo szczegółowa. Momentami ilość faktów historycznych mnie przytłaczała, choć rozumiem, że był to niezbędny zabieg, aby dobrze oddać tło powieści (czas rewolucji rosyjskiej, lata miedzywojenne w Paryżu i Berlinie, wojna). Było to ciekawe oczywiście, ale czasami taka drobiazgowość męczy. Sama historia wciągająca, bohaterowie dobrze nakreśleni. Całość absolutnie poprawna, ale jednak nie do końca mnie porwało. Czegoś zabrakło. Widzę, że jest druga część tej opowieści, ale nawet jakoś specjalnie mnie nie kusi, aby po nią sięgnąć.

Trochę za długa i za bardzo szczegółowa. Momentami ilość faktów historycznych mnie przytłaczała, choć rozumiem, że był to niezbędny zabieg, aby dobrze oddać tło powieści (czas rewolucji rosyjskiej, lata miedzywojenne w Paryżu i Berlinie, wojna). Było to ciekawe oczywiście, ale czasami taka drobiazgowość męczy. Sama historia wciągająca, bohaterowie dobrze nakreśleni. Całość...

Na początku trochę sie dłuży, ale potem już nie da się odłożyć. Wstrzasajaca, otwierająca oczy, pełna ciekawych faktów historycznych. Przeczytałam dwa razy, takie emocje we mnie wzbudziła

Na początku trochę sie dłuży, ale potem już nie da się odłożyć. Wstrzasajaca, otwierająca oczy, pełna ciekawych faktów historycznych. Przeczytałam dwa razy, takie emocje we mnie wzbudziła

Ależ się zmęczyłam i wynudzilam...

Ależ się zmęczyłam i wynudzilam...

Sięgając po tą książkę nie wiedziałam czego mam się spodziewać. A jest to opowieść o dwóch jakże odmiennych ale równie silnych kobietach. Jedna jest rosyjską arystokratką zmuszoną do ucieczki przed bolszewicką rewolucją. Druga jest znana i wziętą projektantką żydowskiego pochodzenia. Ich losy przedstawione są na tle burzliwego okresu międzywojennego i II wojny światowej. Są bardzo różne i w całkiem odmiennej sytuacji życiowej ale obie równie silnie.
Książka jest ciekawa, chociaż bohaterki nie zaskarbiły mojej sympatii. Wiele wątków potraktowanych zostało po macoszemu i nie zostało zamkniętych. Chyba że zostaną zamknięte w kolejnych tomach. Ogólnie jako całość podobało się mi.

Sięgając po tą książkę nie wiedziałam czego mam się spodziewać. A jest to opowieść o dwóch jakże odmiennych ale równie silnych kobietach. Jedna jest rosyjską arystokratką zmuszoną do ucieczki przed bolszewicką rewolucją. Druga jest znana i wziętą projektantką żydowskiego pochodzenia. Ich losy przedstawione są na tle burzliwego okresu międzywojennego i II wojny światowej. ...

Co mi przeszkadza w tej książce? Mało oryginalne wątki, powtarzalność. Rosyjska arystokratka Ksenia, której rodzina pada ofiarą rewolucji bolszewickiej musi przetrwać na emigracji w Paryżu; żydówka Sara w nazistowskiej Rzeszy walczy o przetrwanie swoich bliskich i oczywiście nie ma na to szans oraz Maks, niemiecki arystokrata, który sprzeciwia się faszyzmowi ale musi działać w ukryciu tracąc i tak przyjaciół, którzy z nim działali. Mnogość wątków powoduje, że są powierzchownie potraktowane. Nie czuję się usatysfakcjonowana czytelniczo. Ale czytam dalej.

Co mi przeszkadza w tej książce? Mało oryginalne wątki, powtarzalność. Rosyjska arystokratka Ksenia, której rodzina pada ofiarą rewolucji bolszewickiej musi przetrwać na emigracji w Paryżu; żydówka Sara w nazistowskiej Rzeszy walczy o przetrwanie swoich bliskich i oczywiście nie ma na to szans oraz Maks, niemiecki arystokrata, który sprzeciwia się faszyzmowi ale musi...

Książka została mi polecona jako ciekawa saga rodzinna ale niestety byłam trochę zawiedziona.
Czyta się dobrze, ale jakoś główna bohaterka nie przekonuje mnie do siebie. To dobra książka ale nic zaskakującego.

Książka została mi polecona jako ciekawa saga rodzinna ale niestety byłam trochę zawiedziona.
Czyta się dobrze, ale jakoś główna bohaterka nie przekonuje mnie do siebie. To dobra książka ale nic zaskakującego.

Kiedyś zaczytywałam się powieściami Pauliny Simmons, dlatego zobaczywszy na okładce „Białej wilczycy” obietnicę, że pokocham tę książkę tak jak „Jeźdźca miedzianego” nie mogłam jej nie przeczytać. Jeśli dodać do tego moją słabość do wątków rosyjskich i francuskich w powieściach oczywistym było, że jest to absolutne must read. Nie zawiodłam się ani trochę i bardzo się cieszę, że niedługo będę mogła przeczytać dalszy ciąg tej wspaniałej historii.
Autorka jest Francuzką, stąd zapewne umieszczenie większej części akcji w Paryżu, choć są też wątki berlińskie i petersburskie. Całość napisana jest z rozmachem i jednocześnie dużą znajomością realiów życia w okresie międzywojennym i wojennym, co wynika z wnikliwego researchu autorki, o czym świadczą końcowe podziękowania dla muzealników, znawców świata mody oraz pisarzy i historyków, których książki pomogły w pisaniu tej powieści. I rzeczywiście da się odczuć, że temat został zgłębiony, z czego powstała historia niebanalna, a autorka nie potraktowała swoich bohaterów stereotypowo.
Główny wątek „Białej wilczycy” skupia się na postaci Kseni Ossolinej, młodej rosyjskiej arystokratki, która wraz z rodzeństwem i starą nianią wydostaje się z bolszewickiej Rosji i przedostaje do Paryża, gdzie przypadkiem poznaje niemieckiego fotografa Maxa. Uczucie, które między nimi wybucha staje się motorem dla wszystkich decyzji podjętych przez każde z nich. A ponieważ żyją w bardzo trudnych czasach, więc ich losy będą zdeterminowane przez wielką politykę i burzliwe przemiany w Europie. Theresa Révay funduje nam podróż zaczynającą się w przejętym przez bolszewików Petersburgu w roku 1917, by następnie przenieść nas do eleganckiego Paryża i dekadenckiego Berlina- całość kończy się wraz z zakończeniem II wojny światowej.
Historia miłosna Kseni i Maxa staje się dla autorki okazją do pokazania bardzo różnych postaw i zachowań ludzi w obliczu narastającego zagrożenia wojną i przemocą. Mamy tu dzielne i bezkompromisowe kobiety, znajdujące siłę do walki o swoich bliskich, mądrych i silnych mężczyzn, niepoddających się hitlerowskiej manipulacji, ale także tych, którzy dali się uwieść ideologii nienawiści i tych, którzy odwracali głowy, bo strach nie pozwalał im reagować na zło. Podobało mi się to, że autorka nie zastosowała częstego w takich powieściach rozróżnienia na złych Niemców i dobrych pozostałych. Ciekawie pokazała ruch oporu antyhitlerowskiego w Niemczech i działania ludzi, którzy dążyli do obalenia reżimu, organizując zamachy na osoby z najbliższego otoczenia Hitlera i na niego samego, pomagając ofiarom wydostać się z Rzeszy i pokazując innym Niemcom prawdziwe oblicze władzy. Również wśród bohaterów Francuzów są tacy, którzy dali się zauroczyć charyzmą Hitlera i czerpali korzyści z interesów z nazistami.
Na pierwszym planie wyeksponowane zostały sylwetki kobiet. Oprócz Kseni, obdarzonej przez autorkę mocnym charakterem i odwagą, jest też Sara, właścicielka ogromnego domu mody w Berlinie, której jedyną winą jest jej pochodzenie, Marietta, zdemoralizowana wygodnym życiem siostra Maxa, która przekona się, że życie to nie tylko imprezy i piękne stroje, Masza, siostra Kseni, wyrastająca z głupiutkiej i kapryśnej dziewczyny na dojrzałą i dzielną kobietę i wreszcie Niania- prosta rosyjska służąca, towarzysząca swojej podopiecznej w trudnej i niebezpiecznej podróży i będąca opoką nawet w najgorszych chwilach. Świetna jest ta galeria kobiet- wojowniczek, kariatyd, strażniczek ognisk domowych i namiętnych kochanek.
Zakończenie „Białej wilczycy” na roku 1945 każe mi zadać sobie pytanie o ciąg dalszy. Wielu bohaterów nie przeżyło wojennej zawieruchy, dlatego jestem ciekawa, jak potoczą się powojenne losy głównych bohaterów.

Kiedyś zaczytywałam się powieściami Pauliny Simmons, dlatego zobaczywszy na okładce „Białej wilczycy” obietnicę, że pokocham tę książkę tak jak „Jeźdźca miedzianego” nie mogłam jej nie przeczytać. Jeśli dodać do tego moją słabość do wątków rosyjskich i francuskich w powieściach oczywistym było, że jest to absolutne must read. Nie zawiodłam się ani trochę i bardzo się...

Rewelacyjna książka. Zaczyna się w 1917 roku w Petersburgu. Młoda Ksenia Fiodorowa żyje w bogatym, arystokratycznym domu. Rodzice wydają bal z okazji jej urodzin. W następnych dniach wybucha rewolucja i świat Kseni wywraca się do góry nogami. Po tragicznej śmierci swojego ojca, musi nagle zaopiekować się małą siostrą, mamą w ciąży i starą nianią. W końcu uciekają do Paryża. Poznajemy losy rodziny podczas kolejnych 25 lat . Niesamowicie wciągająca, wzruszająca powieść. Bardzo polecam.

Rewelacyjna książka. Zaczyna się w 1917 roku w Petersburgu. Młoda Ksenia Fiodorowa żyje w bogatym, arystokratycznym domu. Rodzice wydają bal z okazji jej urodzin. W następnych dniach wybucha rewolucja i świat Kseni wywraca się do góry nogami. Po tragicznej śmierci swojego ojca, musi nagle zaopiekować się małą siostrą, mamą w ciąży i starą nianią. W końcu uciekają do Paryża....

Sama historia jest świetna, bardzo wciągająca i porywająca, ale bardzo przeszkadzały mi te przeskoki czasowe i pominięcie tym samym wielu ważnych momentów jakie przeżywali główni bohaterowie. Mam wrażenie, że autorka chciała zmieścić w swojej książce jak najwięcej wydarzeń i objąć tym samym jak najdłuższy okres czasu, ale prowadziło to do zbyt pobieżnego ich opisywania. A szkoda, bo potencjał wielki.

Sama historia jest świetna, bardzo wciągająca i porywająca, ale bardzo przeszkadzały mi te przeskoki czasowe i pominięcie tym samym wielu ważnych momentów jakie przeżywali główni bohaterowie. Mam wrażenie, że autorka chciała zmieścić w swojej książce jak najwięcej wydarzeń i objąć tym samym jak najdłuższy okres czasu, ale prowadziło to do zbyt pobieżnego ich opisywania. A...

polecam

polecam