Wybrałam tą pozycję przez wzgląd na moją ukochaną Japonię, która pomimo że dzieje się w tym pięknym kraju, dzieje się w czasach wojny i podczas odbudowania go. Zamiast pięknych kwitnących kwiatów mamy zniszczenia i katastrofę wywołaną przez bomby. Książka jest trudna nie jest to na pewno pozycja dla tych co szukają czegoś na wieczorny relaks, ponieważ trzeba nad nią przesiąść. Są tutaj opisane rodziny i historię ich oczami. Autorka w bardzo ciekawy sposób opowiedziała historię swojego kraju.

Książka urzekła mnie tym jak rodziny trzymają się razem pomimo wojny, ale także tym, że starają się spełnić swoje marzenia. Mamy tutaj dwóch braci jeden chce walczyć w zawodach sumo drugi kocha maski i teatr. Oby dwoje mają swoje charaktery, które się różnią, ale i tak się wspierają. Drugą para rodzeństwa są dwie siostry, które widać, że chcą się sobą opiekować i ciężko im się rozstać. W między czasie poznajemy także ich rodziny czy sensei, to co oni czują i jak to wszystko widzą.

Nie jest to wyciskacz łez jak przy innych pozycjach książkowych jest jednak dość smutna historia o śmierci, przeżyciu czy spełnianiu marzeń. Wojna to okropny czas dla wielu niewinnych ludzi. Jeżeli ktoś lubi taką tematykę to ja najbardziej polecam.

Wybrałam tą pozycję przez wzgląd na moją ukochaną Japonię, która pomimo że dzieje się w tym pięknym kraju, dzieje się w czasach wojny i podczas odbudowania go. Zamiast pięknych kwitnących kwiatów mamy zniszczenia i katastrofę wywołaną przez bomby. Książka jest trudna nie jest to na pewno pozycja dla tych co szukają czegoś na wieczorny relaks, ponieważ trzeba nad nią...

Wciągnąłem się jak woda w zlew. Emocjonalna i pouczająca opowieść o życiu. Nie wiem czy w każdej rodzinie jest tyle tragedii co tutaj, tyle przeżyć, ale z drugiej strony może mam dobre życie jeśli nie dotknęło mnie tyle nieszczęść. Ciekawe spojrzenie na depresje, II wojnę światową w Japonii, świat po wojnie i całą kulturę tego kraju. Można się wiele dowiedzieć o sporcie sumo, teatrze No czy ogólnych zasadach panującego tam życia. Polecam z całego serca.

Wciągnąłem się jak woda w zlew. Emocjonalna i pouczająca opowieść o życiu. Nie wiem czy w każdej rodzinie jest tyle tragedii co tutaj, tyle przeżyć, ale z drugiej strony może mam dobre życie jeśli nie dotknęło mnie tyle nieszczęść. Ciekawe spojrzenie na depresje, II wojnę światową w Japonii, świat po wojnie i całą kulturę tego kraju. Można się wiele dowiedzieć o sporcie...

zaczęłam oglądać przez tę książkę sumo.

zaczęłam oglądać przez tę książkę sumo.

Saga rodziny japońskiej, pachnąca cyprysem japońskim:) Polecam. Fajnie się czyta. To jedna z tych książek, które wziełam z półki i kupiłam, nie wiedząc o niej nic ponad to, co mówiła notka na skrzydełku okładki.

Saga rodziny japońskiej, pachnąca cyprysem japońskim:) Polecam. Fajnie się czyta. To jedna z tych książek, które wziełam z półki i kupiłam, nie wiedząc o niej nic ponad to, co mówiła notka na skrzydełku okładki.

Dwaj osieroceni bracia Matsumoto mieszkają na ulicy Tysiąca Kwiatów ze swoimi kochającymi dziadkami. Historia zaczyna się w 1939 roku, kiedy Japonia jest w stanie wojny z Chinami i staje się główną siłą podczas II wojny światowej. Jest to czas niedostatku, ponieważ większość żywności trafia do okolicznych żandarmów, siejących w okolicy terror. Tokio jest bombardowane, trawią je wielkie pożary, ale większość ludzi w Yanaka przeżywa. Historia opowiada także o losach dwóch córek mistrza sumo. Niektórzy bohaterowie mają wielką pasję do tradycji. Inni, dokonując wyborów związanych z karierą i stylem życia, patrzą w przyszłość dobrze prosperującej nowej Japonii.

Choć to historia postaci jest siłą napędową powieści, Gail jakby za mocno je kontroluje. Nie ukazuje ich w całości. Być może jest to związane z ogólną skrytością Japończyków, dlatego nie powinno dziwić czytelnika. Ta nie tyle tajemniczość, co raczej powściągliwość sprawia, że nie możemy zżyć się z bohaterami. Raczej jesteśmy tylko świadkami ich życia.
Więcej na: https://www.monime.pl/gail-tsukiyama-ulica-tysiaca-kwiatow/

Dwaj osieroceni bracia Matsumoto mieszkają na ulicy Tysiąca Kwiatów ze swoimi kochającymi dziadkami. Historia zaczyna się w 1939 roku, kiedy Japonia jest w stanie wojny z Chinami i staje się główną siłą podczas II wojny światowej. Jest to czas niedostatku, ponieważ większość żywności trafia do okolicznych żandarmów, siejących w okolicy terror. Tokio jest bombardowane,...

Wyzwanie czytelnicze na kwiecień, kwiaty (w japońskiej odsłonie).

Saga rodzinna napisana z rozmachem i wyczuciem. Tokio w czasach pokoju, wojny, odbudowy, pracy i miłości.

Co łączy zapaśnika sumo, rzemieślnika, który studiuje tworzenie masek dla teatru Noh oraz gejszę? To najbardziej typowe, kojarzące się tylko z Japonią zajęcia, a główni bohaterowie - przedstawiciele tych zawodów mieszkają przy tytułowej ulicy Tysiąca Kwiatów. Dwóch chłopaków, zakochanych w dwóch siostrach, egzotyczna mama, charyzmatyczny mistrz, miłość, zazdrość, kariera od pucybuta do milionera, odejścia, powroty. Byłby to kolejny romans, tyle że w japońskiej odsłonie, gdyby nie znakomicie oddane tokijskie klimaty, plastycznie opisane tradycje i zwyczaje japońskiej kultury, a taże arkana poznawania szczegółów dotyczących egzotycznych profesji bohaterów. Zawodnik sumo? Tego jeszcze nie zgłębiałam: szkoła, treningi, zawody, turnieje. Teatr Noh, maski - a cóż to za cudo? Gejsza matką? Ajajaj!
Nie bez znaczenia jest też okres, gdy rozgrywa się akcja, od lat przedwojennych - czasu ładu, spokoju i szczęśliwości, poprzez portret wojennego Tokio, wstrząsających nalotów bombowych, niepewności i rozgrywających się dramatów, jak to na wojnie, aż po czas odbudowy miasta i życia mieszkańców, do powolnego dochodzenia do stabilizacji. Lata 1939- 1960.
Fabuła? - zaskakująca. Postaci? - wywołujące emocje. Narracja? - subtelna i z gracją. Elementy historyczne, mimo iż to fikcja? - oczywiście tak, posprawdzałam! Aspekt poznawczy? - jak najbardziej. To czego chcieć więcej? Wiem czego: życzyłabym sobie poznać dalsze losy głównego bohatera, mojego ulubieńca - mistrza sumo, bo gdy kończy się powieść jest jeszcze młodym człowiekiem, co będzie dalej? I o kolejną porcję Tokio poproszę.

Wyzwanie czytelnicze na kwiecień, kwiaty (w japońskiej odsłonie).

Saga rodzinna napisana z rozmachem i wyczuciem. Tokio w czasach pokoju, wojny, odbudowy, pracy i miłości.

Co łączy zapaśnika sumo, rzemieślnika, który studiuje tworzenie masek dla teatru Noh oraz gejszę? To najbardziej typowe, kojarzące się tylko z Japonią zajęcia, a główni bohaterowie - przedstawiciele...

Bardzo piękna książka. Autorka urzecza swym stylem pisania - poznając historię życia głównych bohaterów, mamy wrażnie jakby byli naszymi dobrymi przyjaciółmi, z którymi spotkaliśmy się po latach w zacisznej herbaciarni. Książkę można zarówno przeczytać jednym tchem bądź zostawiając na stoliku nocnym i rankiem czy też wieczorem wracać do niej, czytając rozdział czy dwa. Jest to książka o życiu - o jego wzlotach, upadkach i o zmianach, jakie zaszły w japońskim społeczeństwie w trakcie i po drugiej wojnie światowej. Autorka zabiera nas w tamte realia i robi to po mistrzowsku.

Bardzo piękna książka. Autorka urzecza swym stylem pisania - poznając historię życia głównych bohaterów, mamy wrażnie jakby byli naszymi dobrymi przyjaciółmi, z którymi spotkaliśmy się po latach w zacisznej herbaciarni. Książkę można zarówno przeczytać jednym tchem bądź zostawiając na stoliku nocnym i rankiem czy też wieczorem wracać do niej, czytając rozdział czy dwa. Jest...

Dawno żadna książka nie zrobiła na mnie takiego wrażenia .
Przenosimy sie do Kraju Kwitnacej Wisni - fascynującego , nieznanego niezrozumiałego dla przeciętnego Europejczyka .
Kraju o zupełnie innej kulturze , mentalności , relacjach społecznych - i na kolejnych stronach książki możemy to poznać , poczuć klimat Japonii
Polecam gorąco

Dawno żadna książka nie zrobiła na mnie takiego wrażenia .
Przenosimy sie do Kraju Kwitnacej Wisni - fascynującego , nieznanego niezrozumiałego dla przeciętnego Europejczyka .
Kraju o zupełnie innej kulturze , mentalności , relacjach społecznych - i na kolejnych stronach książki możemy to poznać , poczuć klimat Japonii
Polecam gorąco

Powrót po latach.
Wciąż na nowo zachwyca i jest skarbnicą cytatów.

Powrót po latach.
Wciąż na nowo zachwyca i jest skarbnicą cytatów.

📖🐲
Podobała mi się, chociaż troszkę się ta opowieść ciągnie, natomiast warstwa kulturowa bardzo szczegółowo przedstawiona i można się dzięki temu zagłębić w całkiem odmienny świat. Polecam miłośnikom dobrze zarysowanego świata przedstawionego, mniej nastawionym na nieustanną akcję.

📖🐲
Podobała mi się, chociaż troszkę się ta opowieść ciągnie, natomiast warstwa kulturowa bardzo szczegółowo przedstawiona i można się dzięki temu zagłębić w całkiem odmienny świat. Polecam miłośnikom dobrze zarysowanego świata przedstawionego, mniej nastawionym na nieustanną akcję.