Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Sądząc po ocenach pomyślałam, że ta książka zaintryguje mnie i wciągnie. Jednak przez 2/3 tej lektury odczuwałam znużenie i niezadowolenie. Gdzie ten thriller? Ten dreszczyk emocji powodowany nagłym zwrotem akcji? Nie odczułam go wcale. Przyznam, że da sie latwo i dość szybko przeczytać, ale tylko dlatego, że z powodu braku napięcia nie chce tej lektury się nawet dawkować kilka dni.

Sądząc po ocenach pomyślałam, że ta książka zaintryguje mnie i wciągnie. Jednak przez 2/3 tej lektury odczuwałam znużenie i niezadowolenie. Gdzie ten thriller? Ten dreszczyk emocji powodowany nagłym zwrotem akcji? Nie odczułam go wcale. Przyznam, że da sie latwo i dość szybko przeczytać, ale tylko dlatego, że z powodu braku napięcia nie chce tej lektury się nawet dawkować...

Ciekawa i zajmująca lektura przez poruszanie tematów o polityce, gospodarce i humanizmie.

Ciekawa i zajmująca lektura przez poruszanie tematów o polityce, gospodarce i humanizmie.

Lekka - a na taką niezobowiązującą lekturę liczyłam. Do tego pokrzepiająca, lecz i naiwna. Delikatny romans o wiadomym zakończeniu. Marne szanse abym sięgnęła po inną opowieść tej autorki.

Lekka - a na taką niezobowiązującą lekturę liczyłam. Do tego pokrzepiająca, lecz i naiwna. Delikatny romans o wiadomym zakończeniu. Marne szanse abym sięgnęła po inną opowieść tej autorki.

Zazdroszczę Finchowi.
I żałuję go.
Żałuję każdej osoby, która nie chciała sobie pomóc. Nie próbowała albo nie potrafiła.
By nie zostać nazwanym wariatem, by nie udawać przed innymi i wstydzić się samego siebie.
Bo temat chorób i zaburzeń psychicznych jest wciąż tabu.

Zazdroszczę Finchowi.
I żałuję go.
Żałuję każdej osoby, która nie chciała sobie pomóc. Nie próbowała albo nie potrafiła.
By nie zostać nazwanym wariatem, by nie udawać przed innymi i wstydzić się samego siebie.
Bo temat chorób i zaburzeń psychicznych jest wciąż tabu.

Fajna ksiazka dla nastolatków. Ja jednak nim nie jestem i nudziłam się. Prosta tajemnica, stereotypowe postacie i nieprawdopodobne przygody młodzieży.

Fajna ksiazka dla nastolatków. Ja jednak nim nie jestem i nudziłam się. Prosta tajemnica, stereotypowe postacie i nieprawdopodobne przygody młodzieży.

Mimo irytacji wobec kobiecych postaci i narastajacych intryg, wciagnelam sie. Skondensowana atmosfera zazdrosci i nieufnosci i narcyzm i socjopatia. Ksiazke pochlonelam w jeden dzien.

Mimo irytacji wobec kobiecych postaci i narastajacych intryg, wciagnelam sie. Skondensowana atmosfera zazdrosci i nieufnosci i narcyzm i socjopatia. Ksiazke pochlonelam w jeden dzien.

Charlie St cloud 6,5/10 - 28.04.2020

Charlie St cloud 6,5/10 - 28.04.2020

Masakrycznie rozczarowująca. I nie chodzi o to, że fabuła jest przedstawiona oczami naiwnej Faith... Tylko o treść. Bardzo uboga na tyle, że w godzine da się przeczytać. A bohaterowie z lukru, przesadzeni. Żałuję straconego czasu ma taką pierdołkę, lecz z drugiej strony musiałam przeczytać jako fanka serialu.

Masakrycznie rozczarowująca. I nie chodzi o to, że fabuła jest przedstawiona oczami naiwnej Faith... Tylko o treść. Bardzo uboga na tyle, że w godzine da się przeczytać. A bohaterowie z lukru, przesadzeni. Żałuję straconego czasu ma taką pierdołkę, lecz z drugiej strony musiałam przeczytać jako fanka serialu.

To nie jest opowieść o koszmarze po wybuchu wojny. To historia jednego człowieka, Japończyka, który przeżył atak jądrowy. Ten co oczekuje krwawych obrazów, paniki i emocji na modłę zachodnią rozczaruje się.

To nie jest opowieść o koszmarze po wybuchu wojny. To historia jednego człowieka, Japończyka, który przeżył atak jądrowy. Ten co oczekuje krwawych obrazów, paniki i emocji na modłę zachodnią rozczaruje się.

Lekka i momentami nudnawa, ale niewymagająca uwagi czytelnika. W sam raz na podróż czy na wizyty z nfz-etem ;)

Lekka i momentami nudnawa, ale niewymagająca uwagi czytelnika. W sam raz na podróż czy na wizyty z nfz-etem ;)

Pomimo rozczarowania dobrze się czytało. Dość wolno akcja nabiera tempa i nie doświadczamy "historii mrożącej krew w żyłach", więc jeżeli ma się ochotę na prawdziwie zaskakujący thriller nie polecałabym "Niechcianych".

Pomimo rozczarowania dobrze się czytało. Dość wolno akcja nabiera tempa i nie doświadczamy "historii mrożącej krew w żyłach", więc jeżeli ma się ochotę na prawdziwie zaskakujący thriller nie polecałabym "Niechcianych".

Po przeczytaniu cudownej "Eleonory i Parka" z wielką chęcią sięgnęłam po kolejną kśiążkę autorki. Niestety. Nie jest ani oryginalna ani wciągająca. A fanfik to kopia Pottera. Wielka szkoda, że Rowell nie powtórzyła sukcesu na miarę "Eleonory i Parka".

Po przeczytaniu cudownej "Eleonory i Parka" z wielką chęcią sięgnęłam po kolejną kśiążkę autorki. Niestety. Nie jest ani oryginalna ani wciągająca. A fanfik to kopia Pottera. Wielka szkoda, że Rowell nie powtórzyła sukcesu na miarę "Eleonory i Parka".

Z wielkim entuzjazmem wzięłam się za lekturę. Choć sama nie mam kota to uwielbiam czytać o zwierzakach.
Niestety jako, że opisywane były koty to też i ich właściciele a bywało to nużące. Przerzucałam wzrokiem po ich biografiach. Lecz w końcu zablokowałam się. Lektura zaczęła mnie nużyć, powodowała coraz większe przestoje między stronami i z trudem ją skończyłam. Wymęczona nie miałam nawet sił sięgnąć po inną książkę. :(

Z wielkim entuzjazmem wzięłam się za lekturę. Choć sama nie mam kota to uwielbiam czytać o zwierzakach.
Niestety jako, że opisywane były koty to też i ich właściciele a bywało to nużące. Przerzucałam wzrokiem po ich biografiach. Lecz w końcu zablokowałam się. Lektura zaczęła mnie nużyć, powodowała coraz większe przestoje między stronami i z trudem ją skończyłam. Wymęczona...

Jestem dość rozczarowana. Mimo tego, że dobrze się czyta to napięcia brak. W dodatku możemy łatwo się domyśleć przebiegu wydarzeń.

Jestem dość rozczarowana. Mimo tego, że dobrze się czyta to napięcia brak. W dodatku możemy łatwo się domyśleć przebiegu wydarzeń.

Najmniej wyróżniająca się z dorobku Ceceli, dlatego też rozczarowująca.

Najmniej wyróżniająca się z dorobku Ceceli, dlatego też rozczarowująca.

Rozczarowująca. Niesmak i niedosyt. Znudzenie bohaterami i miejscem akcji. A do sięgnięcia po nią zachęciły mnie też wysokie oceny jakimi mogą się poszczycić solidni pisarze thrillerów. Niestety autorka im nie dorównuje.

Rozczarowująca. Niesmak i niedosyt. Znudzenie bohaterami i miejscem akcji. A do sięgnięcia po nią zachęciły mnie też wysokie oceny jakimi mogą się poszczycić solidni pisarze thrillerów. Niestety autorka im nie dorównuje.

Odpowiadał mi język autorki, który był męskim stylem piśmiennictwa. Ale, książka jest za długa, zbyt długa. Bohaterowie cały czas kręcą się wokół jednego. Jak na taką grubość książki spodziewałam się pojawienia kolejnych postaci i wątków... A że, zaczęłam się już nudzić i niechętnie sięgałam po książkę bo mnie nużyła nie mogę ocenić wysoko.

Odpowiadał mi język autorki, który był męskim stylem piśmiennictwa. Ale, książka jest za długa, zbyt długa. Bohaterowie cały czas kręcą się wokół jednego. Jak na taką grubość książki spodziewałam się pojawienia kolejnych postaci i wątków... A że, zaczęłam się już nudzić i niechętnie sięgałam po książkę bo mnie nużyła nie mogę ocenić wysoko.

Nie była przerażająca, ale dobrze się czytało. Może i są straszniejsze książki z nawiedzonymi domami w tle, ale ja takich raczej nie znam.

Nie była przerażająca, ale dobrze się czytało. Może i są straszniejsze książki z nawiedzonymi domami w tle, ale ja takich raczej nie znam.

"Księgę Diny" wypożyczyłam z dwóch względów: chęci oderwania się od zaplanowanych lektur i wysokich ocen. Niestety, ale porzuciłam czytanie po tym jak apatyczna Dina ożyła by uwieść swojego parobka (czy kim on tam był). A w szczególności zirytowały mnie wstawki z przeszłości które poprzez narracje było mi strasznie czytać. Tak więc niestety by się nie męczyć nie dokończyłam Diny.

"Księgę Diny" wypożyczyłam z dwóch względów: chęci oderwania się od zaplanowanych lektur i wysokich ocen. Niestety, ale porzuciłam czytanie po tym jak apatyczna Dina ożyła by uwieść swojego parobka (czy kim on tam był). A w szczególności zirytowały mnie wstawki z przeszłości które poprzez narracje było mi strasznie czytać. Tak więc niestety by się nie męczyć nie dokończyłam...

Czytałam lepsze pozycje o chorobach psychicznych, depresji. Dlatego z początku nie chciałam polecać książli bardziej dorosłym czytelnikom. Charakter i sposób wyrażania się mogą oddać niezbyt przychylny obraz chorującej bohaterki. Jednak autorka dzięki pobytowi w szpitalu a potem udziałowi w terapii grupowej przeistacza się, dojrzewa, odzyskuje siebie.
Powiedziałabym, że mnie zaciekawiła bo przedstawiła funkcjonowanie szpitala i terapii grupowej.

Czytałam lepsze pozycje o chorobach psychicznych, depresji. Dlatego z początku nie chciałam polecać książli bardziej dorosłym czytelnikom. Charakter i sposób wyrażania się mogą oddać niezbyt przychylny obraz chorującej bohaterki. Jednak autorka dzięki pobytowi w szpitalu a potem udziałowi w terapii grupowej przeistacza się, dojrzewa, odzyskuje siebie.
Powiedziałabym, że...