Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jestem fanką grozy, jednak jej oblicze prezentowane przez Kinga nigdy mnie jeszcze ujęło, poza mało znaną krótką formą literacką "Wiem, czego ci trzeba" z wydanego w 1978 r. zbioru opowiadań. Gdybym miała wskazać twór, który wyszedł spod ręki tego autorka i uważam go za całkiem wartościowy, zdecydowanie byłby to "Smętarz dla zwierzaków", gdzie nieprzepracowana żałoba doprowadza do ponurych konsekwencji...A jak jest z Salem? Cóż...pozycja ta sprawdziła się jako rozrywka. Zdecydowanym jej atutem jest panorama miasteczka i jego mieszkańców - ich zwyczajów, codzienne życie, jak i tajemnice, o których wiedzą tylko oni sami. Miasteczko to jest idealnym miejscem, aby zainfekowało je zło, bowiem już bez tego jest martwe od środka. Wszystkie sekrety i tragedie, które rozegrają się na ulicach Salem's Lot w stanie Maine, nie wyjdą poza jego obręb. "W Miasteczku Salem" nie tylko odnajdziemy opowieść o mroku, lecz także o ludzkich obawach, dezintegracji społeczności oraz starciu sił dobra i zła. King konstruuje napięcie, stopniowo dodając poszlaki. Dość prędko zorientowałam się, z kim tak naprawdę mamy do czynienia. Mimo to, śledziłam losy bohaterów z uważnością, nieraz odczuwając grozę, na myśl o tym co ich spotkało. Przyznam, że częściej poruszona byłam, gdy nie nadnaturalne zło ich krzywdziło, a po prostu zwykli ludzie - rówieśnicy, rodzice, przyjaciele, sąsiedzi.
Nie obyło się jednak bez wad, ponieważ jak na drobiazgową obyczajowość mieszkańców miasteczka, King zdecydowanie żałował czasu na przyjrzenie się im portretom psychologicznym. Masa postaci reprezentuje to samo spektrum cech, zachowań, zwłaszcza seksistowscy mężczyźni i wścibskie, pozbawione własnej woli kobiety. Niestety, to nie jedyna książka, w której King idzie na łatwiznę z tworzeniem bohaterów swoich mrocznych wizji. Właśnie to sprawia, że po jego twórczość sięgam z myślą: "Aha, na pewno w przeciągu kilku/kilkunastu stron będzie wulgarne określenie kobiety, ordynarne słownictwo etc.". Oczywiście w Salem również to miało miejsce. Ech, chyba powinnam to zaakceptować jako cechę twórczości Kinga. Zwracam jednak mu honor, bo nawet w Salem znalazło się kilka sympatycznych postaci - Mark Petrie(niezwykle dojrzały i rezolutny chłopiec), Ojciec Callahan(otwarty na szeroko pojętą duchowność ksiądz), Matt Burke(nauczyciel, przyjaciel głównego bohatera, który również cechuje się elastycznym myśleniem). Koniec końców, dobrze spędziłam przy niej czas. Napięcie i suspens są zrównoważone, nie ma dłużyzn. Dobrze się zestarzało, ale nie straszy.

Jestem fanką grozy, jednak jej oblicze prezentowane przez Kinga nigdy mnie jeszcze ujęło, poza mało znaną krótką formą literacką "Wiem, czego ci trzeba" z wydanego w 1978 r. zbioru opowiadań. Gdybym miała wskazać twór, który wyszedł spod ręki tego autorka i uważam go za całkiem wartościowy, zdecydowanie byłby to "Smętarz dla zwierzaków", gdzie nieprzepracowana żałoba...