Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie spodziewałam się, że historia dotąd mi nieznanych losów faworyty Augusta II Mocnego zainteresuje mnie na tyle, aby móc przebrnąć przez tę powieść historyczną. Nie wiem, czy o jej istnieniu bym się dowiedziała, gdyby nie to, iż odziedziczyłam biblioteczkę w spadku po babci. Zaintrygowana przychylnymi opiniami, dałam jej szansę i...nie zawiodłam się. Książka opowiada o czasie panowania saskiego króla Polski, który zamiast wzmocnić kraj odpowiednią polityką zewnętrzną i wewnętrzną, wolał marnotrawić majątek państwa na kochanki i hulanki. Hedonistyczny sposób bycia był dla niego pocieszeniem po nieudanych decyzjach i przegranych walkach. W tym swawolnym sposobie życia naszego władcy, pojawiła się niebyle jaka osobistość, jaką była Anna Hoym, zwana inaczej jako hrabina Cosel. Kobieta niedościgniona urodą i manierami, dumna i ze swoimi zasadami, których nie zmieniła, nawet pod oporem króla. Książka ta opowiada o jej chwale, jak i smutnym losie, który przypieczętował jej król i świta królewska. Zdecydowanie po tej lekturze, nigdy nie spojrzę na Augusta II Mocnego przychylnym okiem. Kto czytał, ten wie. Smutna historia o niezwykle silnej kobiecie, która próbując walczyć o sprawiedliwość, została najdotkliwiej ukarana. Nie dziwi mnie, że jest uznana za najlepszą powieść Kraszewskiego.

Nie spodziewałam się, że historia dotąd mi nieznanych losów faworyty Augusta II Mocnego zainteresuje mnie na tyle, aby móc przebrnąć przez tę powieść historyczną. Nie wiem, czy o jej istnieniu bym się dowiedziała, gdyby nie to, iż odziedziczyłam biblioteczkę w spadku po babci. Zaintrygowana przychylnymi opiniami, dałam jej szansę i...nie zawiodłam się. Książka opowiada o...

Miałam w planach zaznajomienie z literacką twórczością Marty Bijan, odkąd kilka lat temu natrafiłam na jej niezwykle poetyckie piosenki. Od razu zapadła mi w pamięć, stając się jedną z moich ulubionych polskich piosenkarek łączącą subtelną kobiecość z czarem i dziwnym, niepokojącym wręcz przyciąganiem. Nie zdziwiłam się więc, gdy dowiedziałam się, iż autorka poza poezją i literaturą piękną, pochyla się nad grozą. W bardzo ciekawy sposób pisarka wybrnęła z pozornego chaosu opowiadań, które koniec końców, w lucyferyczny sposób ze sposób korespondują. Po przeczytaniu ostatniego opowiadania, miałam ochotę rozpocząć lekturę od nowa, a że twór szybko się czyta, na pewno kiedyś powtórzę tą infernalną przyjemność.

Miałam w planach zaznajomienie z literacką twórczością Marty Bijan, odkąd kilka lat temu natrafiłam na jej niezwykle poetyckie piosenki. Od razu zapadła mi w pamięć, stając się jedną z moich ulubionych polskich piosenkarek łączącą subtelną kobiecość z czarem i dziwnym, niepokojącym wręcz przyciąganiem. Nie zdziwiłam się więc, gdy dowiedziałam się, iż autorka poza poezją i...

Lektura tej książki dłużyła mi się niemiłosiernie, ale nareszcie, mam ją za sobą. Przyznam, że widząc tyle pozytywnych opinii w sieci, nastawiłam się na dobrą rozrywkę. Niestety, prędko przekonałam się, że będzie to co najmniej specyficzna przyjemność. Zacznę od plusów. Doceniam miłość autorki do Kijowa i to z jakim pietyzmem opisywała każdą uliczkę i zabytki mieszczące się w jej ukochanym mieście. Jestem wdzięczna za ilość wiedzy o terenach naszych sąsiadów oraz za poznanie zalążka ich historii, nie tak różniącej się od naszej własnej. Wątki historyczne, mitologiczne i legendy są zdecydowanym atutem tej opowieści. Podejrzewam, że bez nich nie byłabym w stanie zmusić się do poznania całości tej książki. Jednak autorka w zamyśle chciała stworzyć urban fantasy, a nie przewodnik po Kijowie. Przykrym jest mi stwierdzić to, że miernie wywiązała się ze swojego przedsięwzięcia. Postaci są płytkie i karykaturalne, dialogi i opisy sztywne i żenujące(np. "A! A! A! - krzyczała jak podczas s3ksu(...)", gdy jest to opis przemocy fizycznej D:), fabuła chaotyczna...chyba jeszcze nigdy nie natrafiłam na książkę, której jedynym atutem była miłość pisarki do swojego miejsca zamieszkania. Mimo wielu skaz, sięgnę po drugi tom tego cyklu, bowiem kupiłam go w komplecie z pierwszym. Pociesza mnie myśl, że główne bohaterki w nim podróżują w czasie, co daje mi cień nadziei na to, że historia zostanie lepiej poprowadzona.

Lektura tej książki dłużyła mi się niemiłosiernie, ale nareszcie, mam ją za sobą. Przyznam, że widząc tyle pozytywnych opinii w sieci, nastawiłam się na dobrą rozrywkę. Niestety, prędko przekonałam się, że będzie to co najmniej specyficzna przyjemność. Zacznę od plusów. Doceniam miłość autorki do Kijowa i to z jakim pietyzmem opisywała każdą uliczkę i zabytki mieszczące się...