Osiem gór

Bardzo poruszająca proza, świetnie przetłumaczona!

Bardzo poruszająca proza, świetnie przetłumaczona!

Nostalgiczna, powoli snująca się opowieść, pełna urokliwych szczegółów przyrody, nie zawsze przyjaznej, ale zawsze majestatycznej i zachwycającej. Trudne relacje rodzinne. Historia pięknej przyjaźni i poszukiwania/odkrywania siebie. Książka dla introwertyków i miłośników gór. Mnie urzekła całkowicie.

Nostalgiczna, powoli snująca się opowieść, pełna urokliwych szczegółów przyrody, nie zawsze przyjaznej, ale zawsze majestatycznej i zachwycającej. Trudne relacje rodzinne. Historia pięknej przyjaźni i poszukiwania/odkrywania siebie. Książka dla introwertyków i miłośników gór. Mnie urzekła całkowicie.

Jedna z tych książek, która całkowicie pochłania. Sielski krajobraz włoskiej wsi, znajdującej się pomiędzy szczytami majestatycznych gór jest tłem dla relacji. Relacji między synem, a zachowawczym ojcem. Relacji, dojrzewającej z czasem. jest też historia o powielaniu schematów.
Dla mnie był to totalny comfort read, który pozostawia po sobie wiele rozgrzebanych stosików myśli do poukładania.

Jedna z tych książek, która całkowicie pochłania. Sielski krajobraz włoskiej wsi, znajdującej się pomiędzy szczytami majestatycznych gór jest tłem dla relacji. Relacji między synem, a zachowawczym ojcem. Relacji, dojrzewającej z czasem. jest też historia o powielaniu schematów.
Dla mnie był to totalny comfort read, który pozostawia po sobie wiele rozgrzebanych stosików...

Góry.
Dla mnie to ukochane miejsce. Mam sporo swoich ulubionych: Babia Góra, grań Rohaczy, Kościelec, Bieszczady, Broumovske Steny, austriackie Alpy.
W tym roku wybieram się w Dolomity, więc książka bardzo na czasie.
Paolo Cognetti według mnie pisze o górach po prostu prawdziwie.
Góry potrafią być piękne i magiczne, ale są też niebezpieczne, a chodzenie po nich wymaga sporo wysiłku.
Kto tego nie kocha, nie zrozumie.
"Nauczyłem się już, że nie da się przekazać własnych przeżyć stamtąd tym, którzy pozostali w domu" - mówi autor.

"Osiem gór" to też opowieść o poszukiwaniu samego siebie, swojego miejsca w życiu, w świecie, w rodzinie.
Pisze o trudnych relacjach w swojej rodzinie, o apodyktycznym ojcu, z którym trudno mu się zrozumieć. O rozterkach nastolatka, gdy świat dorosłych wydaje mu się zakłamany.
Pięknie opisuje też przyjaźń z Brunem, która choć trudna, przetrwała wiele lat. Ta książka to hołd złożony tej przyjaźni.
Autor wydaje się być samotnikiem z natury, któremu trudno zbudować trwałą relację. Góry sprzyjają samotnikom.
To książka o życiu. A ono nie zawsze jest w pełni szczęśliwe. Wymaga trudu poszukiwania, dopasowania, wybierania między kompromisem a niezależnością.

Prawdziwa miłość do gór dana jest nielicznym . Nie na pokaz, nie dla zaliczeń, z dala od znanych i zadeptanych miejsc. To uzależnienie, na które nie ma lekarstwa. Wieczna tęsknota.
Spokojna i nostalgiczna opowieść o życiu i górach nierozerwalnie ze sobą związanych.
Polecam.

Góry.
Dla mnie to ukochane miejsce. Mam sporo swoich ulubionych: Babia Góra, grań Rohaczy, Kościelec, Bieszczady, Broumovske Steny, austriackie Alpy.
W tym roku wybieram się w Dolomity, więc książka bardzo na czasie.
Paolo Cognetti według mnie pisze o górach po prostu prawdziwie.
Góry potrafią być piękne i magiczne, ale są też niebezpieczne, a chodzenie po nich wymaga sporo...

Niezwykła opowieść o wielkiej przyjaźni. Dodatkowym atutem są piękne opisy gór.

Niezwykła opowieść o wielkiej przyjaźni. Dodatkowym atutem są piękne opisy gór.

Naprawde literatura piekna.... piekna, poetycka opowiesc, tlumaczenie rewelacyjne!

Naprawde literatura piekna.... piekna, poetycka opowiesc, tlumaczenie rewelacyjne!

„Kasia, to jest książka dla ciebie. Spodoba ci się”. Wiecie dlaczego moja koleżanka miała rację? Bo kocham góry, naturę i spokój, który daje człowiekowi. „Osiem gór” Paolo Cognetti jest jak górskie wycieczki. Oferuje czysty relaks, chwilę zadumy, możliwość obcowania z pięknym otoczeniem i siłą natury.


"Góry to nie tylko śnieg, przepaści, granie, potoki, jeziora i pastwiska. Góry to sposób życia. Kolejne kroki, milczenie, czas i właściwa miara".

„Osiem gór” opowiada historię ludzi, którzy z górami związali swoje życie. To opowieść o górach, które stały się ich domem, jak i naturalnym filtrem wszelakich smutków i trosk. Jednak nie zapominajmy, że góry potrafią pokazać pazur i są kapryśne. Wiele dają i równie wiele zabierają. Są wymagające, jak każdy element przyrody, która dała człowiekowi miejsce, żeby się rozgościł.


„Osiem gór” to przede wszystkim historia włoskiej rodziny – matki, ojca i ich syna. Z miłości do gór, na czas wakacji, przenoszą się do małej miejscowości w dolinie u stóp masywu Monte Rosa. Tam Pietro spędza czas wolny i tam poznaje rówieśnika Brunona, którego rodzina od lat zamieszkuje surowe, górzyste tereny. Niezwykła znajomość chłopców z czasem zmieni się w przyjaźń, która przetrwa długie lata. Życie z dala od miasta to również czas, kiedy Pietro mocno zacieśnia więzy ze swoim ojcem, pasjonatem górskich wycieczek. Wspólne wyprawy ukształtują chłopca na całe życie.


Powieść Paolo Cognetti’ego wprowadziła mnie w bardzo przyjemny stan. Stworzyła przestrzeń do wspomnień, przemyśleń, również nad sensem życia i dążenia do wytyczonego celu. Ta historia daje wyciszenie i roztacza nad czytelnikiem ochronną bańkę, po to by mógł w spokoju podumać i tak zwyczajnie na chwilę się zatrzymać.

„Osiem gór” to również piękna opowieść o męskiej przyjaźni, o drugim człowieku, na którego zawsze można liczyć. Czy nie każdy z nas chciałby mieć w swoim życiu bliską osobę, powiernika smutków i pocieszyciela? Drugi człowiek i swoje miejsce na ziemi to skarby, które należy chronić i pielęgnować.


Tak Gosiu, to była książka dla mnie. Dziękuję!

www.naczytniku.com

„Kasia, to jest książka dla ciebie. Spodoba ci się”. Wiecie dlaczego moja koleżanka miała rację? Bo kocham góry, naturę i spokój, który daje człowiekowi. „Osiem gór” Paolo Cognetti jest jak górskie wycieczki. Oferuje czysty relaks, chwilę zadumy, możliwość obcowania z pięknym otoczeniem i siłą natury.


"Góry to nie tylko śnieg, przepaści, granie, potoki, jeziora i...

Paolo Cognetti- ,, Osiem gór ‘’ Jest to opowieść o poszukiwaniu samego siebie. Poszukiwaniu swojego własnego ,, ja ‘’, poszukiwaniu swojego miejsca na ziemi. Paolo Cognetti pisze także o poszukiwaniu sensu istnienia. Nadanie sensu swojemu życiu. Pogoń za szczęściem nie zawsze się udaje, ale trzeba gnać przed siebie, czasem cofnąć się o krok w tył aby iść dalej, to na tym polega życie. Inaczej nie da się żyć.
Życie jest pełne niespodzianek. Nieoczekiwanych zwrotów akcji. Życie jest nieodgadnioną tajemnicą i o tym jest ta ksiązka. M.in. o tym . Jest jeszcze o wielu innych rzeczach.

Pasja. Góry. Uzależnienie. Tęsknota, powroty niczym do ukochanej osoby. Idealne miejsce do życia ? To nie tylko odpowiedni kąt, piękne krajobrazy , całe otoczenie flora i fauna, ale także jako całość, dopełnienie do tego ideału- ludzie , którzy tworzą atmosferę, niezapomniana, niepowtarzalną. Ktoś kiedyś powiedział, że nie ma osób niezastąpionych. Czyżby ? Ja uważam inaczej. Są takie osoby w naszym życiu, których nikt i nigdy nie jest w stanie zastąpić ani za życia naszego ,w trakcie ani po. Nikt nie wypełni naszej pustki, pustki która jest odczuwalna przez dalsze dni.

Piękna i bestia. Piękna niebezpieczna wędrówka przez góry. Góry są tutaj przedstawione nie tylko jako miejsce życia, funkcjonowania, przedstawione jako pasja, hobby, niekończąca się opowieść, ale także góry tutaj są przedstawione jako wnętrze człowieka. Problemy dnia codziennego. Problemy z egzystencją. Góry, które są tworzone przez nas umysł. Góry, które kładzie nam pod nogi życie, los, fortuna.
Wspomnienia z dzieciństwa. Relacje ojciec syn. Próba ich reaktywacji. Okres dorastania. Kłótnia. Niespełnione marzenia i ambicje. Czas, który się skończył i którego nie można w żaden sposób ani cofnąć, a w fantastycznych momentach go zatrzymać. Carpe diem. Żyj tutaj i teraz w pełni życia. Chwytaj dzień, chwytaj życie. Żyj, żyj naprawdę, szczerze i prawdziwie. Żyj tak jakby każdy dzień twojego życia był tym ostatnim. Pamiętaj o tym każdego dnia, pamiętaj o tym w każdej minucie swojego życia.
Przyjaźń która trwała trzydzieści lat i dłużej, prawdziwa przyjaźń tak naprawdę nigdy się nie kończy. Nigdy, ponieważ była jest prawdziwa. Szczera, nie udawana.
Opowieść o przyjaźni dwóch całkiem innych najpierw chłopców, a potem mężczyzn. Opowieść o ich przemianie ich dorastaniu i wracaniu do tego jednego miejsca, gdzie ta przyjaźń się narodziła, do miejsca gdzie obu ciągnęło jak magnes. Przyjeżdżałeś, wyjeżdżałeś, ale zawsze wracałeś, zawsze. Wracałeś także myślami kiedy się dało, nie tylko ciałem, duchem, wspomnieniami, oczy przywracają obrazy, umysł wspomnienia , oba te zmysły łączą w całość jedno miejsce. Jedno, jedyne.

Magia, tajemnica miejsca. Tajemnica życia. Piękno i niebezpieczeństwo razem ze sobą złączone na wieki wieków amen. Góry. Ty też tam wrócisz………………….

Paolo Cognetti- ,, Osiem gór ‘’ Jest to opowieść o poszukiwaniu samego siebie. Poszukiwaniu swojego własnego ,, ja ‘’, poszukiwaniu swojego miejsca na ziemi. Paolo Cognetti pisze także o poszukiwaniu sensu istnienia. Nadanie sensu swojemu życiu. Pogoń za szczęściem nie zawsze się udaje, ale trzeba gnać przed siebie, czasem cofnąć się o krok w tył aby iść dalej, to na tym...

To nie jest opowieść o wspinaczce i alpinistach. Te elementy są wplecione w historię, ale nie dominują. Są elementem życia bohaterów, ich filozofią, ucieczką, oczyszczeniem. Książka pięknie, nieśpiesznie opowiada o życiu, o przyjaźni, dobrych i złych wyborach. Nastraja melancholijnie, refleksyjnie, trochę smutno. Warta przeczytania.

To nie jest opowieść o wspinaczce i alpinistach. Te elementy są wplecione w historię, ale nie dominują. Są elementem życia bohaterów, ich filozofią, ucieczką, oczyszczeniem. Książka pięknie, nieśpiesznie opowiada o życiu, o przyjaźni, dobrych i złych wyborach. Nastraja melancholijnie, refleksyjnie, trochę smutno. Warta przeczytania.

Opowieść napisana przyjemnym językiem snuje się po górskich ścieżkach niespiesznie, dając wytchnienie w pędzącym świecie. Polecam czytelnikom, którzy lubią spokojną fabułę i refleksje. Dla mnie miód na serce!

Opowieść napisana przyjemnym językiem snuje się po górskich ścieżkach niespiesznie, dając wytchnienie w pędzącym świecie. Polecam czytelnikom, którzy lubią spokojną fabułę i refleksje. Dla mnie miód na serce!