Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Już drugi raz stykam się z tą autorką. Jeśli chodzi o pierwszą książkę jaką czytałam czyli o Simona i innych homo sapiens to powiem jedno- byłam absolutnie zakochana w historii i bohaterach. I tutaj dzieje się to samo...Bardzo łatwo wchodzimy w świat jaki proponuje nam autorka, świetnie się przy tym bawiąc.Uwielbiam też to że zawiera w swoich książkach opowieść o tym że ciągle szukamy swojej seksualności, jej bohaterzy mają swoje problemy ale są fajnymi, pozytywnymi postaciami. Jest kilka błędów, może nawet można się czasem poprzyczepiać - ale czas spędzony z książką był świetny a to najważniejsze

Już drugi raz stykam się z tą autorką. Jeśli chodzi o pierwszą książkę jaką czytałam czyli o Simona i innych homo sapiens to powiem jedno- byłam absolutnie zakochana w historii i bohaterach. I tutaj dzieje się to samo...Bardzo łatwo wchodzimy w świat jaki proponuje nam autorka, świetnie się przy tym bawiąc.Uwielbiam też to że zawiera w swoich książkach opowieść o tym że...

Kiedy tylko książka została wydana, zaczęłam ją czytać. Okazało się jednak że nie byłam na nią gotowa. Po 3 bodajże latach wróciłam do niej ponownie. I odebrałam ją już nie jako nic nie znaczącą książkę i absurdalną abstrakcję ale jako książkę o bólu, miłości, samotności a co za tym idzie i zagubieniu. Główna bohaterka jest bohaterką specyficzną, która patrzy na otaczający ją świat, i tworzy go na nowo we własnej głowie - wszystko jest znakiem, jest piękne bądź niepokojące. Z jednaj strony widzimy biografię Osieckiej , z. drugiej przyszło mi do głowy że jest to książka o każdym z nas, o ludziach których mijamy na ulicy a którzy są tak samo zagubieni. Niezrozumieni pewnie też. W internecie kwestią sporną jest to czy powinna ona zostać wydana pośmiertnie, wbrew woli autorki. Nie wiem, wiem że powinnam przeczytać ją jeszcze raz, bo być może jutro odbiorę ją inaczej.

Kiedy tylko książka została wydana, zaczęłam ją czytać. Okazało się jednak że nie byłam na nią gotowa. Po 3 bodajże latach wróciłam do niej ponownie. I odebrałam ją już nie jako nic nie znaczącą książkę i absurdalną abstrakcję ale jako książkę o bólu, miłości, samotności a co za tym idzie i zagubieniu. Główna bohaterka jest bohaterką specyficzną, która patrzy na otaczający...

Mistrzostwo które jest uniwersalne i mówi wiele o ludziach oraz jest kostiumem dla opowiedzenia historii która juz na świecie miała i ma miejsce.

Mistrzostwo które jest uniwersalne i mówi wiele o ludziach oraz jest kostiumem dla opowiedzenia historii która juz na świecie miała i ma miejsce.

Jest to książka nieprawdopodobnie śmieszna i smutna zarazem.

Jest to książka nieprawdopodobnie śmieszna i smutna zarazem.