O miłości i innych demonach

Te 165 stron umęczyło mnie jak nie przystoi lekturze tej objętości. Historycznie ciekawa, klimatycznie intrygująca, ale miejscami tak wulgarna i niesmaczna, że aż zasycha w ustach. Ile tej miłości tam było? Znacznie mniej, niż tytułowych demonów. Widzę w tym większy zamysł, kilka szlaków, którymi ta historia chciała czytelnika poprowadzić, a także niewątpliwy kunszt pisarski. Tylko co z tego, jeśli ani mi to przyjemności, ani pożytku na życie nie przyniosło żadnego. Jeśli coś chce mnie wdeptać w ziemię i zostawić w pozycji leżącej, to niechaj pozostawi ślady również w sercu i umyśle. Niech nakazuje stawianie sobie pytań, wymusza refleksje, nada jakiś kierunek, wierci dziurę jak robak w jabłku. A tu nic, cisza. Nie, zaraz. Niesmak.

Te 165 stron umęczyło mnie jak nie przystoi lekturze tej objętości. Historycznie ciekawa, klimatycznie intrygująca, ale miejscami tak wulgarna i niesmaczna, że aż zasycha w ustach. Ile tej miłości tam było? Znacznie mniej, niż tytułowych demonów. Widzę w tym większy zamysł, kilka szlaków, którymi ta historia chciała czytelnika poprowadzić, a także niewątpliwy kunszt...

Marquez już nieraz udowadniał, że w zupełności należy mu się miejsce wśród klasyków, a "O miłości i innych demonach" to moja ulubiona książka tego autora.
Opowiada historię niemożliwej, zakazanej miłości egzorcysty i opętanej dziewczyny. Ale czy dziewczyna naprawdę jest opętana? Ta opowieść jest wielopoziomowa, pełna subtelności i odkrywająca wiele odcieni miłości.
Nie jest to łatwa lektura, ale czasem warto sięgnąć po literaturę piękną i zmierzyć się z nieco bardziej wymagającym tekstem - naprawdę warto.

Marquez już nieraz udowadniał, że w zupełności należy mu się miejsce wśród klasyków, a "O miłości i innych demonach" to moja ulubiona książka tego autora.
Opowiada historię niemożliwej, zakazanej miłości egzorcysty i opętanej dziewczyny. Ale czy dziewczyna naprawdę jest opętana? Ta opowieść jest wielopoziomowa, pełna subtelności i odkrywająca wiele odcieni miłości.
Nie...

Jeśli książka jest krótka, (a ta jest!) zazwyczaj uznaję to za zaletę, ponieważ po pierwsze, jeśli będzie nudna, to długo się nie wynudzę, a jeśli będzie dobra, to prawdopodobnie będzie bardzo dobra, bo zwięzłe pisanie jest nie raz trudniejsze niż tworzenie opasłego tomiska. Tutaj jednak gdyby było ze sto stron więcej, to bym się nie obraziła.
Mamy do czynienia z enigmatycznym nie-gatunkiem o nazwie literatura piękna, więc jak na jej dumną przedstawicielkę przystało, ta książka trzyma poziom. Język, fabuła, bohaterowie – rozwinięci na tyle, na ile pozwala na to taka objętość. Muszę jednak przyznać, że choć język do najtrudniejszych nie należał (do najłatwiejszych także!),to czytało mi się nieco topornie, nie było tutaj takiego flow, które pozwoliłoby płynąć, autor wolał dostarczyć nam suche fakty i polegać bardziej na naszej wyobraźni.
Mam jedno pytanie, na Boga, dlaczego tutaj znowu musi być taka różnica wieku?! Przecież ta dziewczynka nie miała jeszcze 15 lat, albo skończyła je ledwo co (pogubiłam się w upływie czasu tej historii),a nasz egzorcysta, choć tak naprawdę nim nie był, przekroczył dwudziestkę. Ale jak to zwykle bywa, złóżmy to na karb czasów, w których dzieje się akcja powieści.
Jeśli szukacie porywającego motywu forbiden love, to raczej nie dla Was, ale jeśli pragniecie innego doświadczenia, obcowania z poważniejszą literaturą o ciekawej tematyce, pełnej odniesień do filozofii, a także lubicie historię (zwłaszcza tę mroczną) to mam nadzieję, że się nie rozczarujecie.

Jeśli książka jest krótka, (a ta jest!) zazwyczaj uznaję to za zaletę, ponieważ po pierwsze, jeśli będzie nudna, to długo się nie wynudzę, a jeśli będzie dobra, to prawdopodobnie będzie bardzo dobra, bo zwięzłe pisanie jest nie raz trudniejsze niż tworzenie opasłego tomiska. Tutaj jednak gdyby było ze sto stron więcej, to bym się nie obraziła.
Mamy do czynienia z...

Absolutnie wybitna powieść. Stylistyczny majstersztyk, storytelling na maksa i budowa świata doprawdy godna tego Nobla. A że po drodze poruszona chyba wszystkie odcienie miłości to tylko wisienka na torcie. Pyszna sprawa dla każdego czytelnika.

Absolutnie wybitna powieść. Stylistyczny majstersztyk, storytelling na maksa i budowa świata doprawdy godna tego Nobla. A że po drodze poruszona chyba wszystkie odcienie miłości to tylko wisienka na torcie. Pyszna sprawa dla każdego czytelnika.

Niesamowita.

Niesamowita.

Poddać się losowi,
by "dostąpić cudu objawienia
w ciele drugiej osoby"-
zło to czy dobro?
Jeśli zło - skąd to poczucie
"ekstazy na pustkowiach czystości"?
Jeśli dobro - skąd ta skrucha i poczucie balansowania na "skraju moralnej przepaści"?
Wciąż w nienasyceniu-
w miłosnym cierpieniu.
Czy sama świadomość miłości
może wystarczyć
i wystarcza do szczęścia?
.
Miłość w różnych odsłonach oraz demony w różnych postaciach - to temat tej opowieści, osadzonej w nieco iluzorycznym miejscu, "upadlającym świecie" i niedookreślonym czasie. Czy miłość jest tutaj demonem- obok innych - takich jak "niechęć, nietolerancja i głupota"? Obok powierzchowności osądów, bo łatwo przypisać diabłu coś, czego nie rozumiemy? Czy jest na to wszystko rodzaj zaklęcia lub egzorcyzmu, a może nie ma - jak "nie ma lekarstwa, które wyleczyłoby z tego, czego nie leczy szczęście"?
.
Zmierzmy się więc z opętaniem, zarówno fizycznym, jak i duchowym. Wsłuchajmy się w ciszę klasztoru- więzienia, gdzie rytualne formuły mają wypędzać demony, ale ich szept powoduje jedynie zadziwienie i zwątpienie, pogrążając tym bardziej w "odmętach nostalgii", im bardziej ta wątpliwość puka do drzwi serca. Stańmy w rozkroku między wiarą w Boga, a brzemieniem utraty wiary - chociaż to "niewiara przetrwać może więcej, niż wiara, bo żywi się zmysłami". Zrzućmy jarzmo rozumu, kierując się przez chwilę sercem, odrzucając też płaszcz chrześcijańskich dogmatów, które wiarę stawiają często wyżej niż miłość. Ulegnijmy na chwilę skrajnemu szaleństwu, "mocy nieskrępowanej miłości", czując jednocześnie "łoskot dręczącego cierpienia".
.
Cała galeria nietuzinkowych postaci jest przewodnikiem po tym nieco egzotycznym świecie. Każda z nich zaświadcza o tym, jak miłość (zmysłowa i duchowa) determinuje los, spływając na człowieka milionem "mętnych rozterek" oraz "lodowatymi kropelkami pokus". Czasami dosadnie, często jednak subtelnie, z ironią, ale też z głębią treści- Marquez kreśli literackim piórem coś, co zdecydowanie wyrysowuje się pod powieką- mnogością barw oraz interpretacji, czarując przy tym pięknem języka. Polecam.

Poddać się losowi,
by "dostąpić cudu objawienia
w ciele drugiej osoby"-
zło to czy dobro?
Jeśli zło - skąd to poczucie
"ekstazy na pustkowiach czystości"?
Jeśli dobro - skąd ta skrucha i poczucie balansowania na "skraju moralnej przepaści"?
Wciąż w nienasyceniu-
w miłosnym cierpieniu.
Czy sama świadomość miłości
może wystarczyć
i wystarcza do szczęścia?
.
Miłość w różnych...

Cały kunszt pisarski mistrza widoczny w tej książce jak na dłoni. Sama historia również niczego sobie.

Cały kunszt pisarski mistrza widoczny w tej książce jak na dłoni. Sama historia również niczego sobie.

Miła lektura, acz ładniejsza jest „rzecz o mych smutnych dziwkach”

Miła lektura, acz ładniejsza jest „rzecz o mych smutnych dziwkach”

Drugie spotkanie z Marquezem i choć lepsze od jego "... dziwek", to wciąż nie mogę się wgryźć w autora. Nie podoba mi się styl, męczy mnie teatralność, uwiera egzaltowanie, całość jakby napisana z dwieście lat temu, bynajmniej przez treść, a przez formę właśnie. Choć tematyka ciekawa, bo rzadko się zdarzają motywy opętań w literaturze pięknej, choć tu służący raczej jako warstwa narracyjna niż stricte fabuła i jakiś tam nawet sens w tym był, to całości nie odebrałem zbyt dobrze. No ale do trzech razy sztuka, może Sto lat zrobi w końcu wrażenie.

Drugie spotkanie z Marquezem i choć lepsze od jego "... dziwek", to wciąż nie mogę się wgryźć w autora. Nie podoba mi się styl, męczy mnie teatralność, uwiera egzaltowanie, całość jakby napisana z dwieście lat temu, bynajmniej przez treść, a przez formę właśnie. Choć tematyka ciekawa, bo rzadko się zdarzają motywy opętań w literaturze pięknej, choć tu służący raczej jako...

Ostatnio trafiam na wiele książek, które trudno mi ocenić. Z jednej zamysł historii świetny, ale w momencie, kiedy naprawdę zaczynała się rozwijać… skończyła się. Rozumiem, że taki zamysł krótkich opowiadań, nie mniej są wątki, które wciągają bardziej niż inne i zasługują na więcej uwagi. Są też historie, na podstawie których spokojnie mogłoby powstać całe przepastne tomisko - myślę, że ta miałaby takie predyspozycje.

Ostatnio trafiam na wiele książek, które trudno mi ocenić. Z jednej zamysł historii świetny, ale w momencie, kiedy naprawdę zaczynała się rozwijać… skończyła się. Rozumiem, że taki zamysł krótkich opowiadań, nie mniej są wątki, które wciągają bardziej niż inne i zasługują na więcej uwagi. Są też historie, na podstawie których spokojnie mogłoby powstać całe przepastne...