O miłości i innych demonach

Dziwne emocje we mnie wzbudziła - dreszczyku, nerwu, ochoty, by jak najszybciej dobrnąć do końca i przesunąć do ostatniego rzędu na półce. Literacka maestria, ale ocena za wzbudzenie tekstem negatywnych emocji na kolejne godziny.

Dziwne emocje we mnie wzbudziła - dreszczyku, nerwu, ochoty, by jak najszybciej dobrnąć do końca i przesunąć do ostatniego rzędu na półce. Literacka maestria, ale ocena za wzbudzenie tekstem negatywnych emocji na kolejne godziny.

Pokaż mimo to

Niejedna z książek, które zdarzyło mi się przeczytać, wywołała we mnie skrajne emocje, ale zdaje się, że po lekturze powieści Marqueza niełatwo będzie mną wstrząsnąć. Czytałam z mieszaniną uwielbienia dla kunsztu pisarskiego autora i obrzydzenia głównymi... protagonistami, którzy nie zasługują na to miano. Wszystko we mnie krzyczało i w trakcie, i po ukończeniu czytania. Za te emocje, bardzo złe emocje, pragnęłam wystawić tej powieści pałę, zapomnieć, wymazać ją nie tylko z własnej świadomości, ale również z pamięci świata.

Zrozumiałam, że ostatni raz podobne odczucia towarzyszyły mi podczas ponownej lektury Biblii Tysiąclecia, szczególnie pierwszych ksiąg Starego Testamentu.

Uświadomiłam sobie wówczas, że przez chwilę stałam się godną następczynią tych, którymi przez całe życie pogardzałam - niszczycielem słowa pisanego, damą z pochodnią w ręku, roszczącą sobie prawa do decydowania o tym, co dobre, a co złe, co warte jest przeczytania, a co zasługuje na obrócenie się w popiół. Zawsze uważałam, że teksty literackie (wyjąwszy poradniki i nieaktualne/pseudointelektualne materiały dydaktyczne) powinny przetrwać, bez względu na to, czy doceniam ich treść. Że wolność słowa kłóci się z zapałem niszczenia i tworzenia indeksów ksiąg zakazanych.

Ochłonęłam. "O miłości i innych demonach" nie jest wszak powieścią moralizatorską, lecz opowiedzianą doskonałym językiem historią miłości zakazanej. Gabriel Garcia Marquez nie starał się wzbudzić w nas sympatii ani do tragicznych bohaterów swojego dzieła, ani tym bardziej zrozumienia dla opisanej przez siebie patologii.

Gabriel Garcia Marquez opisał piekło na ziemi, którego nie zakończyła niczyja śmierć. To piekło trwa, odradza się w innych, nawet obecnie, w świecie, w którym świętą inkwizycję zastąpiło grzeszne milczenie.

Niejedna z książek, które zdarzyło mi się przeczytać, wywołała we mnie skrajne emocje, ale zdaje się, że po lekturze powieści Marqueza niełatwo będzie mną wstrząsnąć. Czytałam z mieszaniną uwielbienia dla kunsztu pisarskiego autora i obrzydzenia głównymi... protagonistami, którzy nie zasługują na to miano. Wszystko we mnie krzyczało i w trakcie, i po ukończeniu czytania. Za...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Po przeczytaniu kilkudziesięciu stron nie wyniosłam z lektury absolutnie niczego. Książka wydała mi się nijaka i wulgarna.
Opisy „życia” to nie to, czego ja osobiście poszukuję w literaturze. Zabrakło mi czegoś, co wyróżniałoby tę historię na tle innych.
Głęboko wierzę w to, że być może zwyczajnie nie podszedł mi styl tego autora.
Porzucone.

Po przeczytaniu kilkudziesięciu stron nie wyniosłam z lektury absolutnie niczego. Książka wydała mi się nijaka i wulgarna.
Opisy „życia” to nie to, czego ja osobiście poszukuję w literaturze. Zabrakło mi czegoś, co wyróżniałoby tę historię na tle innych.
Głęboko wierzę w to, że być może zwyczajnie nie podszedł mi styl tego autora.
Porzucone.

Pokaż mimo to

Cały Marquez! Pełen ciężkiej, magicznej, surrealistycznej atmosfery. Bardzo specyficzny styl pisania, pewnie nie każdemu się spodoba, ale ma w sobie coś uwodzącego ;)
W każdym razie przynajmniej jedną jego pozycję trzeba przeczytać!

Cały Marquez! Pełen ciężkiej, magicznej, surrealistycznej atmosfery. Bardzo specyficzny styl pisania, pewnie nie każdemu się spodoba, ale ma w sobie coś uwodzącego ;)
W każdym razie przynajmniej jedną jego pozycję trzeba przeczytać!

Pokaż mimo to

Wspaniała. MIłość, strach, wiara i śmierć we wspólnym tańcu.

Wspaniała. MIłość, strach, wiara i śmierć we wspólnym tańcu.

Pokaż mimo to

Wzruszająca i poruszająca.

Wzruszająca i poruszająca.

Pokaż mimo to

Bez dwóch zdań Marquez jest jednym z najważniejszych iberoamerykańskich pisarzy, ale zdecydowanie warto pochylić się nad czymś więcej niż Stu latach samotności i Miłości w czasach zarazy. TU JEST IDEALNA OPCJA dla tych, którzy chcą właśnie czegoś więcej. Świetna proza.

Bez dwóch zdań Marquez jest jednym z najważniejszych iberoamerykańskich pisarzy, ale zdecydowanie warto pochylić się nad czymś więcej niż Stu latach samotności i Miłości w czasach zarazy. TU JEST IDEALNA OPCJA dla tych, którzy chcą właśnie czegoś więcej. Świetna proza.

Pokaż mimo to

genialna ksiazka

genialna ksiazka

Pokaż mimo to

Fenomenalna powieść. Słychać dźwięki, czuć zapachy. Temat autor wybrał odważny - miłość księdza do małej dziewczynki - ale nie ma co się zaraz łapać z tego powodu za głowę. Marquez nikogo tutaj nie gwałci, nikogo nie molestuje. Jednocześnie autor nie usprawiedliwia swojego bohatera. Nie mówi, że miłość do nieletnich to coś dobrego i naturalnego. Sam tytuł mówi w tym kontekście mówi wszystko. Miłość to czasem demon, z którym trudno się walczy.

Fenomenalna powieść. Słychać dźwięki, czuć zapachy. Temat autor wybrał odważny - miłość księdza do małej dziewczynki - ale nie ma co się zaraz łapać z tego powodu za głowę. Marquez nikogo tutaj nie gwałci, nikogo nie molestuje. Jednocześnie autor nie usprawiedliwia swojego bohatera. Nie mówi, że miłość do nieletnich to coś dobrego i naturalnego. Sam tytuł mówi w tym...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka wciąga pokazując wszystkie słabości człowieka. Czytelnik czyta z pojawiającą się co chwila nadzieją na poprawę i sprawiedliwość aby następnie doznać rozczarowania. Jak zwykle tam gdzie ktoś coś czyni w imię Boga, tego Boga zaleźć się nie da bo go tam nie ma, natomiast jego postać wykorzystywana jest jako tarcza do tłumaczenia ... i tu trudno określić ... czy ciemnoty i hipokryzji kościoła?....czy do wyrachowania, podłości i wykorzystywanej pozycji kościelnej władzy.
Smutna i przejmująca książka wzbudzająca cała plejadę emocji od smutku - przygnębienia przez irytacje, przerażenie, wstręt do oczekiwania.

Książka wciąga pokazując wszystkie słabości człowieka. Czytelnik czyta z pojawiającą się co chwila nadzieją na poprawę i sprawiedliwość aby następnie doznać rozczarowania. Jak zwykle tam gdzie ktoś coś czyni w imię Boga, tego Boga zaleźć się nie da bo go tam nie ma, natomiast jego postać wykorzystywana jest jako tarcza do tłumaczenia ... i tu trudno określić ... czy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to