Makbet

Shakespeare jest niesamowitym artystą, jeśli chodzi o tworzenie charakterów swoich postaci.

Shakespeare jest niesamowitym artystą, jeśli chodzi o tworzenie charakterów swoich postaci.

Pokaż mimo to

Jedna z najlepszych dzieł Szekspira i moja ulubiona! Wracam do niej wielokrotnie!

Jedna z najlepszych dzieł Szekspira i moja ulubiona! Wracam do niej wielokrotnie!

Pokaż mimo to

Klasyka. Dobra klasyka.

Klasyka. Dobra klasyka.

Pokaż mimo to

Zawsze kiedy przychodzi mi napisać parę słów o książce wchodzącej w skład kanonu literatury światowej, brakuje mi inspiracji. Bo co można napisać o utworze, o którym powiedziano już zasadniczo wszystko? Który każdy doskonale zna, nawet jeśli nie przeczytał? Nad którym wzrok psuli najwybitniejsi badacze? Zasadniczo nic, a przynajmniej nic, czego ktoś już by nie powiedział. I takim dziełem jest "Makbet".

Tak więc streszczać nie będę, interpretować też nie. Każdy doskonale wie, o co chodzi. Mogę za to powiedzieć, że czytało mi się to bardzo dobrze, wbrew randze lektury, która, jak możnaby pomyśleć, wymusza utwór skomplikowany i wymagający gruntownej analizy. "Makbet" nie jest trudny do ogarnięcia, niewiele ma wspólnego z wieloznacznymi dziełami późniejszych czasów. Szekspir pisze jasno, to co chciał przekazać widać jak na dłoni. Zawarł w niej przekaz ponadczasowy, ale nie unikalny. Motyw winy i kary, zbrodni, psychologia postaci- znamy to wszystko i człowiekowi współczesnemu, znającemu późniejsze wybitne dzieła o tej tematyce, ciężko jest to należycie docenić. Jak na klasykę to jest to prosta książka. Ale trzeba zauważyć, kiedy została napisana. Jest to dzieło renesansowe, dzieło epoki, która dopiero odbudowywała prawdziwą siłę sztuki, na setki lat zapomnianą. Miara jej wielkości leży również w innym miejscu- w wpływie wybitnego Autora na rozwój dramatu, wprowadzeniu na scenę postaci nadprzyrodzonych, zerwaniu i przekształceniu zasad do tej pory nietykalnych. A poza tym w niesamowitym podobno języku oryginału, ale tego już z własnego doświadczenia potwierdzić nie mogę- współczesny angielski bywa dla mnie wyzwaniem, na szekspirowski rzucać się nie planuję.

Lektura na pewno warta poświęconego jej czasu. Polecam.

Zawsze kiedy przychodzi mi napisać parę słów o książce wchodzącej w skład kanonu literatury światowej, brakuje mi inspiracji. Bo co można napisać o utworze, o którym powiedziano już zasadniczo wszystko? Który każdy doskonale zna, nawet jeśli nie przeczytał? Nad którym wzrok psuli najwybitniejsi badacze? Zasadniczo nic, a przynajmniej nic, czego ktoś już by nie powiedział. I tak...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książki Williama Szekspira o dziwo czyta się bardzo przyjemnie, wcześniej człowiek stykał się gdzieniegdzie z jego twórczością, ale mniejsza z tym. "Makbet" to historia króla, który się zagubił w życiu i żądał coraz więcej i więcej tej władzy. Do historii przeszedł monolog "To jutro, jutro i znów jutro" stanowiący przemyślenia na temat swojego stanu zamożnego i emocjonalnego. Lady Makbet widząc jego zmianę w zachowaniu oferuje mu różnorodną pomoc. Czy mu się uda wrócić do normalności? Przekonacie się czytając to wiekopomne dzieło literatury.

Książki Williama Szekspira o dziwo czyta się bardzo przyjemnie, wcześniej człowiek stykał się gdzieniegdzie z jego twórczością, ale mniejsza z tym. "Makbet" to historia króla, który się zagubił w życiu i żądał coraz więcej i więcej tej władzy. Do historii przeszedł monolog "To jutro, jutro i znów jutro" stanowiący przemyślenia na temat swojego stanu zamożneg...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

7

7

Pokaż mimo to

Nie jestem fanką czytania sztuk, ponieważ sądzę, że prawdziwą głębię mogą osiągnąć dopiero na scenie, do czego przecież zostały stworzone. Mimo wszystko kunsztu z jakim został napisany "Makbet" nie można nie zauważyć. Fantastyczne przedstawienie motywów popychających człowieka do najgorszych czynów jak i uchwycenie brzemienia władzy.

Nie jestem fanką czytania sztuk, ponieważ sądzę, że prawdziwą głębię mogą osiągnąć dopiero na scenie, do czego przecież zostały stworzone. Mimo wszystko kunsztu z jakim został napisany "Makbet" nie można nie zauważyć. Fantastyczne przedstawienie motywów popychających człowieka do najgorszych czynów jak i uchwycenie brzemienia władzy.

Pokaż mimo to

Klasyk, którego miło się czytało.

Klasyk, którego miło się czytało.

Pokaż mimo to

SŁOWEM WSTĘPU
„Makbet” był moją lekturą szkolną. Wcześniej czytałam już jeden dramat Shakespeare'a – „Romea i Julię” (również lektura), który zdecydowanie nie przypadł mi do gustu, co było jednak powodowane głównie nieinteresującą dla mnie tematyką. „Makbet” zapowiadał się już dużo ciekawiej od początku spodziewałam się, że mi się spodoba.

FABUŁA / ZWROTY AKCJI 6/10
Opisu fabuły przytaczać nie będę, jest raczej znana. Tak jak oczekiwałam książka była bardzo ciekawa, miałam jednak wrażenie, że cała akcja toczyła się zbyt szybko, a niektóre wydarzenia opisane były zbyt pobieżnie (chociaż trzeba oczywiście wziąć poprawkę na to, że „Makbet” jest utworem dramatycznym, więc ciężko oczekiwać po nim kilkusetstronicowych opisów intryg :) ). Uwielbiam wątki niejednoznacznych przepowiedni, które w tej książce odegrały dużą rolę, co bardzo mi się podobało.

BOHATEROWIE 7/10
Główni bohaterowie byli bardzo dobrze wykreowani. Makbet był postacią interesującą i niejednoznaczną. Bardzo dobrze została ukazana jego przemiana wewnętrzna, jednak miałam wrażenie że nastąpiła trochę zbyt szybko. Lady Makbet również była bardzo ciekawa ale nie wzbudziła we mnie sympatii. Całkiem polubiłam też Banka i Makdufa, mimo że ten pierwszy miał raczej niewielki udział w fabule. Jeśli chodzi o postać najbardziej denerwującą – dla mnie zdecydowanie była to Lady Makduf (pomimo, że jej postać pojawiła się zaledwie na chwilę).

NARRACJA / STYL 8/10
Książka jest dramatem (jakby ktoś nie wiedział ;) ). Napisana została pięknym i dopasowanym do bohaterów językiem, był dość archaiczny ale nie aż tak by poważnie utrudniać czytanie.

MORAŁ / PRZESŁANIE 8/10
Książka dotyczy głównie motywu żądzy władzy, pokazuje do czego może doprowadzić nadmierna ambicja i jak pragnienie władzy może zniszczyć człowieka. Porusza też temat zbrodni i wyrzutów sumienia, jak również samospełniających się przepowiedni. Ogólnie tematy poruszane przez tę książkę są trochę ograne ale jednak ważne i wciąż aktualne.

KLIMAT / „TO COŚ” 7/10
Książka miała dość mroczny klimat, wiele scen działo się w nocy, w czasie burzy. Jak zwykle w przypadku czytania utworów dramatycznych trochę przeszkadzała mi tu bardzo mała ilość opisów. Ogólnie jednak bardzo podobał mi się klimat historii, dobrze mi się ją czytało.

WYDANIE 4/10
Czytałam „Makbeta” w wypożyczonym z biblioteki wydaniu Grega. Zupełnie mi się nie podobało, zarówno okładka (jaki ta kusza ma związek z treścią?) jak i wnętrze. Tłumaczenie było za to bardzo dobre.


PDSUMOWUJĄC 7/10
Książka zdecydowanie mi się podobała, tak jak się spodziewałam. Fabuła była interesująca, dotyczyła ciekawego dla mnie tematu. Kreacje ważnych postaci również były bardzo dobre, na przykładzie Makbeta zostało tu poruszonych kilka ciekawych tematów, jak zbrodnia czy żądza władzy. Tym co mi przeszkadzało była pewna „ogólnikowość” fabuły, miałam wrażenie, że niektóre rzeczy wydarzyły się za szybko, a niektóre wątki były zbyt słabo zarysowane, ale to chyba w miarę normalne w przypadku dramatów. Ogólnie „Makbet” jest bardzo dobrą książką i jednym z dowodów na to, że nie wszystkie lektury są złe :).

SŁOWEM WSTĘPU
„Makbet” był moją lekturą szkolną. Wcześniej czytałam już jeden dramat Shakespeare'a – „Romea i Julię” (również lektura), który zdecydowanie nie przypadł mi do gustu, co było jednak powodowane głównie nieinteresującą dla mnie tematyką. „Makbet” zapowiadał się już dużo ciekawiej od początku spodziewałam się, że mi się spodoba.

FABUŁA / ZWROTY AKCJI 6/1...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jedna z najlepszych tragedii Williama Shakespeare .Zachwyca mnie intryga,portret psychologiczny pełnokrwistych postaci jak Lady Makbet i sam Makbet.Wyścig o władzę,motyw winy i kary,krwiste morderstwa i szaleństwo po nich .To wszystko sprawia,że ta lektura wciąga,nie można się od niej oderwać i jej zapomnieć.Poruszany motyw moralności i przekraczanej granicy wciąż jest aktualny.Napewno jest ważna,epicko napisana,będę do niej wracała.

Jedna z najlepszych tragedii Williama Shakespeare .Zachwyca mnie intryga,portret psychologiczny pełnokrwistych postaci jak Lady Makbet i sam Makbet.Wyścig o władzę,motyw winy i kary,krwiste morderstwa i szaleństwo po nich .To wszystko sprawia,że ta lektura wciąga,nie można się od niej oderwać i jej zapomnieć.Poruszany motyw moralności i przekraczanej granicy wciąż jest aktualny...

więcej

mniej

Pokaż mimo to