Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książki Woolf są jak obraz - ujmują jakąś scenę z życia grupki ludzi, aby prześwietlić ją z każdej strony. "Do latarni morskiej" traktuje o rodzinie Ramsayów i ich gości, którzy spędzają letni czas w domu na niewielkiej wyspie. Poznajemy zależności łączące poszczególnych bohaterów, ich bieżące myśli i spostrzeżenia. Całość, jak przystało na Woolf napisana została strumieniem świadomości. Powieść nieśpieszna i ciężka. Mimo niewielkich gabarytów czytałam ją ponad 2 tygodnie. Tematycznie bardziej przemówiła do mnie "Pani Dalloway", aczkolwiek muszę wspomnieć, że nieco przed połową następuje pewne przetasowanie, które jest majstersztykiem, genialnym opisem realiów tamtych czasów (przed I wojną światową). Nie będzie to moja ulubiona książka tej autorki, ale na pewno nie żałuję przeczytania.

Książki Woolf są jak obraz - ujmują jakąś scenę z życia grupki ludzi, aby prześwietlić ją z każdej strony. "Do latarni morskiej" traktuje o rodzinie Ramsayów i ich gości, którzy spędzają letni czas w domu na niewielkiej wyspie. Poznajemy zależności łączące poszczególnych bohaterów, ich bieżące myśli i spostrzeżenia. Całość, jak przystało na Woolf napisana została...

1. Gaz do dechy: 7/10
2. Mroczna karuzela: 7/10
3. Stacja Wolverton: 4/10
4. Nad srebrzystą wodą jeziora Champlain: 7/10
5. Faun: 8/10
6. Spóźnialscy: 10/10
7. Jesteś dla mnie najważniejsza: 10/10
8. Kciuki: 6/10
9. Diabeł na schodach: 5/10
10. Tweety z cyrku umarłych: 8/10
11. Chryzantemamy: 7/10
12. W wysokiej trawie: 7/10
13. Jesteście wolni: 6/10

1. Gaz do dechy: 7/10
2. Mroczna karuzela: 7/10
3. Stacja Wolverton: 4/10
4. Nad srebrzystą wodą jeziora Champlain: 7/10
5. Faun: 8/10
6. Spóźnialscy: 10/10
7. Jesteś dla mnie najważniejsza: 10/10
8. Kciuki: 6/10
9. Diabeł na schodach: 5/10
10. Tweety z cyrku umarłych: 8/10
11. Chryzantemamy: 7/10
12. W wysokiej trawie: 7/10
13. Jesteście wolni: 6/10

Zdecydowałam się sięgnąć po "Na ostrzu noża", bo zainteresował mnie opis. Świat, w którym żyją tylko mężczyźni słyszący swoje myśli (jak i zwierząt, roślin). No, no to brzmi intrygująco. Dla głównego bohatera nie jest nic nadzwyczajnego, bo urodził się już w świecie rządzącym tymi prawami, ale nie wszyscy mężczyźni odnajdują się w tej rzeczywistości. W przeważającej mierze jest to książka drogi, w której towarzyszymy bohaterom i odkrywamy tajemnice tego świata. Aha i byłaby zapomniała, ale muszę wspomnieć o psie Manczim, który jest zdecydowanie moim faworytem. Dużo przygody, niebezpieczeństw, wielkie przyjaźnie, fanatyzm religijny, a wszystko okraszone kosmicznym vibem. Czytało się ją całkiem dobrze, ale przeszkadzały mi dwie rzeczy... Może to głupio zarzucać książce młodzieżowej, że jest zbyt młodzieżowa, ale różnie z tym gatunkiem bywa. "Na ostrzu noża" była dla mnie trochę naiwna i bardzo prosta fabularnie (chociaż na początku tak się nie wydaje). Denerwował mnie też styl pisania - potoczny i luzacki (może bardziej mnie to kuło, bo równolegle czytałam powieść Virginii Woolf?). Sięgnę po kontynuację, bo słyszałam, że jest bardziej dojrzała i całkiem udana.

Zdecydowałam się sięgnąć po "Na ostrzu noża", bo zainteresował mnie opis. Świat, w którym żyją tylko mężczyźni słyszący swoje myśli (jak i zwierząt, roślin). No, no to brzmi intrygująco. Dla głównego bohatera nie jest nic nadzwyczajnego, bo urodził się już w świecie rządzącym tymi prawami, ale nie wszyscy mężczyźni odnajdują się w tej rzeczywistości. W przeważającej mierze...