Kłopotliwy pokój

Tutaj już zdecydowanie rozwinięcie zbyt przydługawej fabuły z I tomu. Znaczne przyspieszenie akcji, zacieśniające się spiski, walka. Jest wszystko na miejscu. Daję 8

Tutaj już zdecydowanie rozwinięcie zbyt przydługawej fabuły z I tomu. Znaczne przyspieszenie akcji, zacieśniające się spiski, walka. Jest wszystko na miejscu. Daję 8

Trudno mówić,o zachwycie .Tom 2 taki ot sobie . Chyba ,trzeba lubić taki styl.

Trudno mówić,o zachwycie .Tom 2 taki ot sobie . Chyba ,trzeba lubić taki styl.

Kolejna powieść z uniwersum pierwszego prawa jest historią o przemianie pokoleniowej. Starzy bohaterowie odchodzą, a młodzi muszą zająć ich miejsce. Oznacza to niestety, że przychodzi czas pożegnań. Nasi ulubieni bohaterowie towarzyszący nam od "Samego Ostrza" umierają lub usuwają się w cień. Jak to w życiu. I jak to w życiu, świat nie znosi próżni. Ich miejsce zostaje natychmiast zagospodarowane przez młodych, a towarzyszą temu jak zwykle szepty, intrygi i spiski. W pewnym sensie, zmiana bohaterów nadaje serii nowego rozpędu, bo to okazja do ogromnych przetasowań. Jest ciekawie, chociaż pod pewnym względem koncepcja sagi staje się męcząca. Autor ma swój sprawdzony styl i wyraźnie nie lubi dokonywać w nim zmian, dlatego nieraz trafiamy na sceny w których dokładnie wiadomo co się zaraz wydarzy. Postaci drugoplanowe zlewają się w bezbarwny tłum, często nie przypominając samych siebie z poprzednich książek (a może to kwestia upływu lat?). We wszystkich wątkach następują w tym samym czasie bardzo podobne zwroty akcji. Każdy z nich został wyraźnie zarysowany, chociaż nie zawsze było to potrzebne, co w wyraźnym stopniu zmniejszyło tempo i wprowadziło pewien marazm, nieznany w poprzednich tomach (a może to efekt przedawkowania sagi?). Również finalna bitwa, w teorii pełna zwrotów akcji i epicka, nieco rozczarowuje. Daleko jej do starć z "Bohaterów" czy "Zemsty..." i sprowadza się niemal do patrzenia na ołowiane ludziki kulące się pod salwami armat. Tak, w XVIII wieku, bo częściowo na tych realiach bazuje książka, był to nie mały fragment sztuki wojennej, ale nie oznacza to, że bitwy sprowadzały się tylko do tego!
Mimo sporej listy zastrzeżeń (i tak nie wypisałem wszystkiego), saga "Epoka obłędu" podoba mi się nie mniej niż "Pierwsze prawo". A finał tomu był tak zaskakujący, że nie mogłem się doczekać następnego.

Kolejna powieść z uniwersum pierwszego prawa jest historią o przemianie pokoleniowej. Starzy bohaterowie odchodzą, a młodzi muszą zająć ich miejsce. Oznacza to niestety, że przychodzi czas pożegnań. Nasi ulubieni bohaterowie towarzyszący nam od "Samego Ostrza" umierają lub usuwają się w cień. Jak to w życiu. I jak to w życiu, świat nie znosi próżni. Ich miejsce zostaje...

Kości zostały rzucone i zaczęła się gra. Gra pełna politycznych intryg, spisków i zdrad. Świat stoi u progu rewolucji przemysłowej i nasilających się podziałów. Nic już nie zatrzyma nadchodzących zmian.....

O ile w pierwszej połowie akcja przebiegała w miarę spokojnie, tak w drugiej fabuła wrze i to dosłownie. Akcja pędzi na łeb i szyję w najdziwniejszych kierunkach i ani myśli się zatrzymać nawet na końcu, bo wtedy naprawdę
napięcie potrafi sięgnąć zenitu - u mnie oprócz napięcia podniosło się jeszcze ciśnienie. Nie spodziewałam się takiego zaskakującego zwrotu akcji....

Bardzo dobra kontynuacja serii. Oby trzecia i ostatnia była równie ekscytująca.

Kości zostały rzucone i zaczęła się gra. Gra pełna politycznych intryg, spisków i zdrad. Świat stoi u progu rewolucji przemysłowej i nasilających się podziałów. Nic już nie zatrzyma nadchodzących zmian.....

O ile w pierwszej połowie akcja przebiegała w miarę spokojnie, tak w drugiej fabuła wrze i to dosłownie. Akcja pędzi na łeb i szyję w najdziwniejszych kierunkach i ani...

Rewolucja Leo Dan Brocka zaczyna nabierać rozmachu. Otwarta Rada, Północni Stoura i Rikke i przede wszystkim Angland przystępują do mobilizacji. Destruktorzy szykują akcje zakrojoną na cały kraj.

Czy uda im się bunt, powalenie Unii na kolana i ponowne jej zbudowanie według własnej wizji? Czy król dowie się o sytuacji w kraju na tyle wcześnie, żeby odpowiednio zareagować?

Rozwiązanie tego konfliktu będzie nad wyraz ekscytujące :)

Jeżeli miałbym sparafrazować tę książkę w trzech słowach, powiedziałbym, że jest „trzymająca w napięciu”. Niespodziewane zwroty akcji i dochodzenie co raz to nowych tajemnic równolegle z odkrywaniem poprzednich - majstersztyk. Nie mogę się doczekać co przyniesie zakończenie trylogii.

Rewolucja Leo Dan Brocka zaczyna nabierać rozmachu. Otwarta Rada, Północni Stoura i Rikke i przede wszystkim Angland przystępują do mobilizacji. Destruktorzy szykują akcje zakrojoną na cały kraj.

Czy uda im się bunt, powalenie Unii na kolana i ponowne jej zbudowanie według własnej wizji? Czy król dowie się o sytuacji w kraju na tyle wcześnie, żeby odpowiednio...

Zawsze miałem słabość do książek tego autora. Traktowałem je jako świetne rozrywkowe fantasy z odpowiednią (dużą) ilości krwi, seksu i humoru. Tym razem będąc gdzieś tak w połowie tego opasłego tomiszcza naszła mnie refleksja że to jednak dużo więcej. Nie pamiętam kiedy czytałem tak dobre dialogi. Bohaterowie, zwroty akcji... właściwie wszystko tu zagrało jak trzeba. Czekam niecierpliwie na kolejny tom tej krwawej opowieści :)

Zawsze miałem słabość do książek tego autora. Traktowałem je jako świetne rozrywkowe fantasy z odpowiednią (dużą) ilości krwi, seksu i humoru. Tym razem będąc gdzieś tak w połowie tego opasłego tomiszcza naszła mnie refleksja że to jednak dużo więcej. Nie pamiętam kiedy czytałem tak dobre dialogi. Bohaterowie, zwroty akcji... właściwie wszystko tu zagrało jak trzeba. Czekam...

Jakoś... nie tym razem. Po doskonałej "Szczypcie nienawiści" tom drugi mnie wyraźnie wynudził. Na tyle, że nie mam wielkiej ochoty sięgać po tom trzeci. Moje pierwsze rozczarowanie Abercrombiem.

Jakoś... nie tym razem. Po doskonałej "Szczypcie nienawiści" tom drugi mnie wyraźnie wynudził. Na tyle, że nie mam wielkiej ochoty sięgać po tom trzeci. Moje pierwsze rozczarowanie Abercrombiem.

Abercrombie to marka, a "Kłopotliwy pokój" to kolejne cacko, które zjechało z jego linii produkcyjnej. Tempo, język, intryga, opisy bitew - wszystko w punkt.

Abercrombie to marka, a "Kłopotliwy pokój" to kolejne cacko, które zjechało z jego linii produkcyjnej. Tempo, język, intryga, opisy bitew - wszystko w punkt.

Widać nieustanny progres serii rozpoczynając na Ostrzu. Kłopotliwy Pokój jest świetny, inteligentnie napisany i porusza wątki, które rozwijane są w całej powieści.

Widać nieustanny progres serii rozpoczynając na Ostrzu. Kłopotliwy Pokój jest świetny, inteligentnie napisany i porusza wątki, które rozwijane są w całej powieści.

Wartka akcja, zwroty w najdziwniejsze kierunki, ściśnięty żołądek gdy ulubiony bohater wpada w ręce wroga.. Mimo, że wolałam poprzednia serie, wciąż Abercrobie wie co robi.

Wartka akcja, zwroty w najdziwniejsze kierunki, ściśnięty żołądek gdy ulubiony bohater wpada w ręce wroga.. Mimo, że wolałam poprzednia serie, wciąż Abercrobie wie co robi.