Kłopotliwy pokój

Nie jest to, według mnie, najlepsza książka tego autora, ale zdecydowanie widać tutaj jego styl. Fabuła nie jest tutaj bardzo oryginalna, ale to nadal dobry kawałek literatury i dobrze napisane postacie.

Nie jest to, według mnie, najlepsza książka tego autora, ale zdecydowanie widać tutaj jego styl. Fabuła nie jest tutaj bardzo oryginalna, ale to nadal dobry kawałek literatury i dobrze napisane postacie.

Pokaż mimo to

Dalsze losy licznych bohaterów poznanych w pierwszym tomie. Moja sympatia przeskakuje z jednego na drugiego, w zależności od akcji. I cudownie zaskakująca puenta.....czekam na trzecią odsłonę. Z niecierpliwością.

Dalsze losy licznych bohaterów poznanych w pierwszym tomie. Moja sympatia przeskakuje z jednego na drugiego, w zależności od akcji. I cudownie zaskakująca puenta.....czekam na trzecią odsłonę. Z niecierpliwością.

Pokaż mimo to

Starzy bohaterowie i wodzowie jak Wilczarz, arcylektor Glokta czy Finree dan Brock powoli ustępują miejsca młodym. Prym w tkaniu intryg i układaniu trybików na swoje miejsca wiedzie ambitna i zachłanna Savine dan Glokta. Orso, nowy król Unii szybko przekonuje się, że rządzenie nie jest łatwe, a jego władza nie tak duża jak mogłoby się wydawać. W dodatku w kraju wszyscy wydają się być niezadowoleni, począwszy od arystokracji, a kończąc na wyzyskiwanych pracownikach, którzy coraz odważniej walczą o swoje.
Północ, jak to północ, tam zawsze jest ciekawie :) Dostajemy kilka rozdziałów z Rikke i kilka życiowych lekcji od Koniczyny:
"Bitwa oznacza, że popełniłeś już co najmniej dwa błędy, a prawdopodobnie dużo więcej. Żaden szanujący się wojownik nie pcha się do bitwy, ale jeśli już przyjdzie ci w jakiejś uczestniczyć, okaż minimum dobrego smaku i znajdź sobie miejsce, w którym nie toczą się walki."
Finał jak zwykle u Abercrombiego dynamiczny i zaskakujący.
Powieść zawiera wszystkie charakterystyczne dla tego autora elementy, błyskotliwe, przypominające szermierkę słowną dialogi, zwroty akcji, rubaszny język i humor.
Zakończenie trylogii zapowiada się ekscytująco.

Starzy bohaterowie i wodzowie jak Wilczarz, arcylektor Glokta czy Finree dan Brock powoli ustępują miejsca młodym. Prym w tkaniu intryg i układaniu trybików na swoje miejsca wiedzie ambitna i zachłanna Savine dan Glokta. Orso, nowy król Unii szybko przekonuje się, że rządzenie nie jest łatwe, a jego władza nie tak duża jak mogłoby się wydawać. W dodatku w kraju wszyscy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Abercrombie znów pokazał klasę i Kłopotliwy pokój czytałem z prawdziwą przyjemnością. Pierwsza połowa nie obfituje może w zbyt wiele akcji, ale autor znakomicie nakreśla sytuację pod przyszłe wydarzenia. Nie zdradzę zbyt wiele, jeżeli napiszę, że tematem tego tomu jest bunt przeciwko królowi, zaś nieco w tle i przez większość czasu jakby zapomniana pozostaje sprawa Destruktorów i Podpalaczy, ale tylko pozornie. Autor wykorzystuje tutaj znane schematy i motywy, ale znakomicie nimi żongluje i tworzy niezwykle zajmującą historię. Dużo w tym tomie polityki, przepychanek, zawierania sojuszy, spisków i zdrad, ale nie zabraknie też bardzo dobrze napisanej bitwy i interesującego zakończenia. Jestem bardzo ciekawy trzeciego tomu, zapowiada się interesujące zakończenie tej trylogii!

Panuje pokój, lecz to tylko pozory, bowiem każdy chce uszczknąć coś dla siebie, wykorzystując do tego innych. Każdy dba tylko o własny interes i zaufanie komukolwiek może być bardzo ryzykowne. Zaś świat nieustannie się zmienia, czy tego chcą bohaterowie, czy nie i muszą się z tym pogodzić. Oni sami również się zmieniają pod wpływem przeżytych wydarzeń i okoliczności, dzięki czemu odnosi się wrażenie, że to postacie z krwi i kości. Abercrombie zdążył mnie już przyzwyczaić do znakomitej kreacji bohaterów i nie inaczej jest w drugim tomie trylogii Epoka Obłędu.

Kłopotliwy pokój to bardzo dobra kontynuacja Szczypty nienawiści. Dużo tutaj polityki, spisków i zdrad, ale nie zabraknie również epickiej bitwy. Polecam!

Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję księgarni Gandalf.com.pl!

https://hrosskar.blogspot.com/2021/03/kopotliwy-pokoj-joe-abercrombie.html

Abercrombie znów pokazał klasę i Kłopotliwy pokój czytałem z prawdziwą przyjemnością. Pierwsza połowa nie obfituje może w zbyt wiele akcji, ale autor znakomicie nakreśla sytuację pod przyszłe wydarzenia. Nie zdradzę zbyt wiele, jeżeli napiszę, że tematem tego tomu jest bunt przeciwko królowi, zaś nieco w tle i przez większość czasu jakby zapomniana pozostaje sprawa...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dzieje się.

Abercrombie nie zwalnia i ciśnie z akcją, jak nie przymierzając ja w Dragon Age Początek za lat studenckich (do 4 rano ;). Bawi się ogranymi schematami, gra na nosie czytelnikowi, plącze losy bohaterów i tworzy tak ludzką historię z tak pierwszorzędnie napisanymi postaciami, że ja, osoba zasypiająca w kinie, nie nudziłam się nawet przez sekundę. Bez wątpienia ktoś "umie" w zwroty akcji. Talent, po prostu talent.

Czarusiu! Czarusieńku! Czarnoksiężniku mój! Pisz dalej, bo w przeciwieństwie do takiego Remigiusza Mroza umiesz i dobrze i szybko! Uwielbiam.

Dzieje się.

Abercrombie nie zwalnia i ciśnie z akcją, jak nie przymierzając ja w Dragon Age Początek za lat studenckich (do 4 rano ;). Bawi się ogranymi schematami, gra na nosie czytelnikowi, plącze losy bohaterów i tworzy tak ludzką historię z tak pierwszorzędnie napisanymi postaciami, że ja, osoba zasypiająca w kinie, nie nudziłam się nawet przez sekundę. Bez wątpienia...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wielkie rozczarowanie. Niestety autor w bardzo słabej formie. Dodatkowa gwiazdka za opis bitwy.

Wielkie rozczarowanie. Niestety autor w bardzo słabej formie. Dodatkowa gwiazdka za opis bitwy.

Pokaż mimo to

Kolejna książka J. Abercrombiego ze świata Pierwszego Prawa nie przynosi żadnych niespodzianek jeśli chodzi o jakość jego twórczości, a i pod względem fabularnym stanowi właściwie jedną całość z poprzednim tomem. Sugeruje to zresztą także ciągła numeracja kolejnych części/rozdziałów. Nie oznacza to jednak, że autor niczym nas nie zaskakuje. Z pewnością postępowanie i kierunek ewolucji głównych postaci poprzedniej części były dla mnie w wielu przypadkach całkowitym zaskoczeniem, chociaż po zastanowieniu przyznaję, że autor oparł je na solidnych motywacjach i uzasadnił.

Najkrócej rzecz ujmując 'Kłopotliwy pokój' jest kroniką buntu przeciwko władzy króla, kilkuwątkowo relacjonującą dość ograny temat ambicji i intryg wywołujących z niczego krwawy konflikt, angażujący znane z poprzedniego tomu postaci w nietypowych dla nich rolach. Sam temat przewodni i fabuła sa typowe dla Abercrombiego a zmiany dotyczą głównie dołączenia rewolucji przemysłowej jako czynnika drastycznie przekształcającego świat Pierwszego Prawa. Szczerze pisząc pomysł autora, żeby akcję tej trylogii przenieść w czasy błyskawicznych przemian socjoekonomicznych uważam za chybiony. Owszem, pojawia się dzięki temu sporo nowych możliwości uatrakcyjnienia fabuły przez wprowadzenie elementów typowych raczej dla steampunka, ale równocześnie w książce pojawiają się w coraz większym stopniu zjawiska i elementy znane nam ze współczesnego świata, jak choćby korupcja polityczna, geopolityka i ekonomia społeczna. Nie wątpię, że ktoś może uznać to za zaletę, ale mnie osobiście zagadnienia te nie interesują w najmniejszym nawet stopniu i nie po to czytuję rozrywkową literaturę fantasy, żeby szukać w niej opisów przepychanek między politykami, tak bardzo przypominających współczesne polityczne szambo, że ucieczka od rzeczywistości przestaje właściwie być możliwa w trakcie lektury tej książki. Na szczęście Abercrombiemu nadal udaje się tworzenie pełnokrwistych postaci oraz kontrastowanie co spokojniejszych i mniej dynamicznych scen czy opisów naturalistycznymi wstawkami, szokującymi czytelników, którzy nagle uświadamiają sobie, że w świecie powieści ludzie też krwawią, szczają, pierdzą, obsrywają się i zarzygują, tak samo jak w rzeczywistym świecie. Do Tolkiena i powieści young adult dla dorastających panienek o romantycznym usposobieniu Abercrombiemu nieustannie jest bardzo daleko. Znakomicie za to wychodzi mu opisywanie krwawych szczegółów potyczek pokazywanych oczami ich niebyt ważnych uczestników, których kariery fabularne ulegają zwykle nagłemu i możliwie ociekającemu płynami ustrojowymi zakończeniu.

Joe Abercrombie jest nadal w formie i nawet jeśli nowe elementy wprowadzone w dotychczas wydanych częściach tej trylogii nie budziły mojego wielkiego entuzjazmu to książka bawiła mnie na tyle dobrze, że byłem skłonny zarywać dla niej noce.

Kolejna książka J. Abercrombiego ze świata Pierwszego Prawa nie przynosi żadnych niespodzianek jeśli chodzi o jakość jego twórczości, a i pod względem fabularnym stanowi właściwie jedną całość z poprzednim tomem. Sugeruje to zresztą także ciągła numeracja kolejnych części/rozdziałów. Nie oznacza to jednak, że autor niczym nas nie zaskakuje. Z pewnością postępowanie i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Reasumując było fajnie lecz brakło czegoś na wyższą ocenę :D

Reasumując było fajnie lecz brakło czegoś na wyższą ocenę :D

Pokaż mimo to

Joe Abercrombie powraca w wielkim stylu w drugiej odsłonie trylogii Epoki obłędu. "Kłopotliwy pokój" to udana kontynuacja, która zabiera czytelnika do dobrze znanego mu świata, a mimo to wciąż potrafi zaskoczyć jego okrucieństwem i podłością. W tym świecie nie ma miejsce na zaufanie, a konsekwencje nawet najdrobniejszych potknięć potrafią ciągnąć się latami i uderzać w najmniej oczekiwanym momencie.

Wracamy do świata Pierwszego Prawa tam, gdzie zostawiliśmy go na końcu poprzedniej części. Leo dan Brock i Stour Zmierzchun trwają w kruchym sojuszu, Rikke mierzy się z codziennymi problemami życia jako Długie Oko, Savine dan Glokta próbuje odbudować swoją pozycję po wydarzeniach z Valbecku, a Orso musi zmierzyć się z ciężarem królewskiej korony. Autor jednak nie pozwala swoim bohaterom na choćby chwilę oddechu. Co rusz nasi ulubieńcy są rzucani w wir wielkiej polityki, machinacji i zdrad. Zdrada to słowo, które szczególnie często przewija się w tej części. Nikt nie może być pewien, że najstarsi przyjaciele nie wbiją im noża w plecy, kiedy będą najmniej się tego spodziewać.

Fabuła szyta jest grubymi nićmi. Każdy chce uszczknąć coś dla siebie, nie zastanawiając się, jakie przyniesie to skutki. Jesteśmy świadkami negocjacji między królami, ofert ogromnych zysków, a także gróźb i szantaży. A Joe Abercrombie robi to, co potrafi najlepiej, czyli wciąga czytelnika w sam środek wydarzeń i nie pozwala mu oderwać się od kart książki. Szczególne upodobanie znajdą sobie ci, którzy uwielbiają polityczne gierki. Spisków i knowań jest w tej części co nie miara, każdy próbuje ugrać coś na boku, choćby świat wokół niego miał runąć.

Czytając książki Abercrombiego, jedną rzecz można z góry przyjąć za pewnik - stworzone przez niego postaci będą wspaniałe. Każda z nich ma przypisany zestaw wyjątkowych cech, który wyróżnia ich na tle ogółu, ale jednocześnie nie są szufladkowane w ramach konkretnego archetypu. Bohaterowie ewoluują, reagują na zmiany, ale zachowują przy tym swoją istotę. Niekiedy stają po przeciwnym stronach konfliktu, a wtedy czytelnik ma twardy orzech do zgryzienia, by zdecydować, komu chce kibicować. Żaden z bohaterów jest albo całkowicie dobry, albo całkowicie zły. Odcienie szarości w każdym z nich są widoczne, jak nigdy wcześniej.

Poza politykierstwem coś dla siebie znajdą również fani militarii i krwawych starć. Jak to w książkach Abercrombiego bywa, krew leje się strumieniami, opisy miażdżonych czaszek i kości są soczyste, a śmierć czyha na każdym roku. Wojna jest nieodłączną częścią polityki i tak jest również tutaj, a w tej części przychodzi ona z dosyć nieoczekiwanej strony.

"Kłopotliwy pokój" nie jest najlepszą książką Abercrombiego, ale robi wszystko, by znaleźć się na jak najwyższym miejscu. Autor rozpuścił swoich czytelników na tyle mocno, że teraz z każdą kolejną książką oczekujemy przejawów geniuszu. Tutaj odrobinę do tego brakowało, ale nie ma mowy, by mówić o jakimkolwiek rozczarowaniu. Książkę czyta się szybko i lekko, a jednocześnie można bez opamiętania zatracić się w tej historii.

Joe Abercrombie powraca w wielkim stylu w drugiej odsłonie trylogii Epoki obłędu. "Kłopotliwy pokój" to udana kontynuacja, która zabiera czytelnika do dobrze znanego mu świata, a mimo to wciąż potrafi zaskoczyć jego okrucieństwem i podłością. W tym świecie nie ma miejsce na zaufanie, a konsekwencje nawet najdrobniejszych potknięć potrafią ciągnąć się latami i uderzać w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jak zawsze znakomita rozrywka od tego pisarza. Jest najlepszy w gatunku.

Jak zawsze znakomita rozrywka od tego pisarza. Jest najlepszy w gatunku.

Pokaż mimo to