Opactwo Northanger

Kontynuuję mój re-reading książek Jane Austen. Tym razem padło na ,,Opactwo Northanger”.

Katarzyna Morland, córka pastora, wychowuje się na angielskiej prowincji, wiedzę o życiu czerpiąc z gotyckich romansów. Gdy zaprzyjaźnieni bogaci sąsiedzi zapraszają ją na wspólny pobyt w Bath, dziewczyna traktuje to jako szansę na przeżycie przygody rodem z powieści. Zwłaszcza, gdy poznaje Henry’ego i Eleonorę, rodzeństwo mieszkające w starym opactwie Northanger. Problem jest taki, że życie to nie powieść gotycka i nasza bohaterka będzie się musiała tego nauczyć.

,,Opactwo Northanger” nie jest typową powieścią w której bohaterka znajduje miłość i która ukazuje społeczeństwo angielskie. To przede wszystkim parodia wiktoriańskiej powieści grozy, i to parodia przednia. Autorka wiele razy ubolewa, że jej Katarzyna nie jest dobrym materiałem na ,,heroinę” – nie ma klasycznej urody, pochodzi ze zbyt zwyczajnej rodziny, jej reakcje są zbyt zależne od codzienności. Pojawia się tu wiele aluzji do powieści w typie Anne Radcliffe – Austen była wielbicielką jej twórczości, ale zdawała sobie sprawę, że dla młodych dziewczyn niebezpieczne jest czerpanie wiedzy o życiu z takiej literatury. Dlatego jej bohaterka musi się nauczyć, że życie nie jest ekscytujące i przerażające, że problemy często mają bardzo codzienne wyjaśnienie, a jednocześnie w tej codzienności Katarzyna uczy się szukać szczęścia i spełnienia. Mamy tu też odwołanie do bardzo prozaicznych wartości, jak uczciwość, przyjaźń i szacunek do drugiego człowieka.

,,Opactwo” jednak nie wybija się tylko jako parodia i powieść z morałem, ale jako romans obyczajowy. Bardzo polubiłam bohaterów – Katarzyna była trochę głupiutka, ale urocza, Henry bawił, ale jednocześnie wydawał się taki przystępny, a Eleonora to przyjaciółka jaką sama chciałabym mieć. Natomiast czarne charaktery z miejsca wzbudzają wstręt i irytację. Akcja jest jak zwykle warta i ciekawa, relacja bohaterów urocza i fajnie opisana. No i humor – to chyba najzabawniejsza książka Austen, która kilka razy doprowadziła mnie do serdecznego śmiechu.

Bardzo Wam polecam ,,Opactwo Northanger”. Może nie jest to arcydzieło, może Austen pisała lepsze książki, ale warto poznać tą stronę jej twórczości, jednocześnie nastawiając się, że to miała być parodia, książka do śmiania się, więc naiwność bohaterki i jej dziwne pomysły są uzasadnione.

,, Każdy, czy to dżentelmen, czy dama, kto nie znajduje przyjemności w dobrej powieści, musi być nie do wytrzymania głupi.”

Kontynuuję mój re-reading książek Jane Austen. Tym razem padło na ,,Opactwo Northanger”.

Katarzyna Morland, córka pastora, wychowuje się na angielskiej prowincji, wiedzę o życiu czerpiąc z gotyckich romansów. Gdy zaprzyjaźnieni bogaci sąsiedzi zapraszają ją na wspólny pobyt w Bath, dziewczyna traktuje to jako szansę na przeżycie przygody rodem z powieści. Zwłaszcza, gdy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Rzecz dzieje się w Anglii na początku XIX wieku. Romantyczna historia młodziutkiej Katarzyny Morland. Spacery, spotkania, bale, przejażdżki to monotonia tej książki. Dopiero ostanie strony powieści w opactwie rozruszały mnie.

Rzecz dzieje się w Anglii na początku XIX wieku. Romantyczna historia młodziutkiej Katarzyny Morland. Spacery, spotkania, bale, przejażdżki to monotonia tej książki. Dopiero ostanie strony powieści w opactwie rozruszały mnie.

Pokaż mimo to

Czytając opis z tyłu książki o odkrywaniu tajemnic starego opactwa i przeżyciu przygody, spodziewałam się chyba czegoś innego. To książka o prostej fabule, w sam raz na jeden zaczytany wieczór, ale nie sądzę, żeby została w mojej pamięci na dłużej. Nie wczułam się w sytuacje bohaterów, a ze względu na małą wiedzę dotyczących powieści gotyckich - chyba dość potrzebnej do ogarnięcia pewnych zabiegów autorki - nie wyłapałam parodii, a nawet jeżeli to chyba jej nie zrozumiałam.

Czytając opis z tyłu książki o odkrywaniu tajemnic starego opactwa i przeżyciu przygody, spodziewałam się chyba czegoś innego. To książka o prostej fabule, w sam raz na jeden zaczytany wieczór, ale nie sądzę, żeby została w mojej pamięci na dłużej. Nie wczułam się w sytuacje bohaterów, a ze względu na małą wiedzę dotyczących powieści gotyckich - chyba dość potrzebnej do...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka przeczytana już któryś raz z kolei, ale wciąż z taką samą przyjemnością jak za pierwszym razem. Mając ogólną wiedzę na temat popularnych na początku XIX wieku powieści gotyckich i utartych schematów, jakimi się w nich posługiwano, można się przy tej lekturze naprawdę świetnie bawić. Sama autorka bawi się owymi schematami i mistrzowsko z nich kpi (dla mnie pod tym względem najlepsza jest scena z sekretarzykiem/skrzynią w ekranizacji). Wiele rzeczy w "Northanger Abbey" trzeba brać z przymrużeniem oka, przede wszystkim charakter głównej bohaterki, która przecież jest kształtowana w pewnym sensie na heroinę romansu grozy. Z drugiej strony niesamowita popularność powieści gotyckich w czasach Jane Austen nie mogła pozostać bez wpływu na młode niedoświadczone dziewczęta, które właśnie z takich książek czerpały,niczym Katarzyna, błędną wiedzę o świecie, również na to autorka zwraca uwagę. No i nie można nie wspomnieć o Henrym. Zaryzykuję stwierdzenie, że dla mnie jest on najlepszym męskim bohaterem, jaki wyszedł spod pióra autorki. Przystojny, inteligenty, wesoły, czasem kpiący i gotów twardo sprzeciwić się ojcu w imię miłości, czego chcieć więcej?

Książka przeczytana już któryś raz z kolei, ale wciąż z taką samą przyjemnością jak za pierwszym razem. Mając ogólną wiedzę na temat popularnych na początku XIX wieku powieści gotyckich i utartych schematów, jakimi się w nich posługiwano, można się przy tej lekturze naprawdę świetnie bawić. Sama autorka bawi się owymi schematami i mistrzowsko z nich kpi (dla mnie pod tym...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Czytając trzy, inne powieści znakomitej Jane Austen, nie mogłam przejść obojętnie wobec „Opactwa Northanger”. Więc i tym razem liczyłam na lekką i nieco humorystyczną opowieść. Wgłębiając się w tę, nie mogłam przegapić metamorfozy jaka nastąpiła w stylu pani Austen. Romans gotycki stał się parodią!

Gdy zamożni państwo Allen proponują wyjazd do Bath pannie Katarzynie Morland, ta jest zachwycona. Z mieszaniną ekscytacji i obawy rusza w nieznane, licząc na przygodę swojego życia. Po krótkim czasie Katarzyna zawrze nie tylko nowe przyjaźnie, ale także pozna smak uczucia, który był jej dotychczas nieznany.

Przyznam, że z początku akcja bardziej mnie wciągnęła. Miałam więcej wyrozumiałości dla naiwności głównej bohaterki, jednak wraz z rosnącą liczbą stron, rosła również moja irytacja. Nie mogłam pojąć głupoty Katarzyny, jej śmiesznej wyobraźni i wścibstwa! Również wydarzenia w Bath, które tak zawzięcie śledziłam zostały zastąpione przez nudne spacerki po gotyckiej posiadłości szanowanego generała i jego córki. Rozwój relacji, który tak powoli został nam przedstawiany, stał się znacznym streszczeniem.

Historię czyta się lekko, ale sama w sobie nie skrywa jakichś rewelacji. Nie czytałam jej z przyśpieszeniem serca; również na sam koniec nie było okrzyku zaskoczenia. Miałam wrażenie, że Austen napisała ostatnie zdania naprędce i od niechcenia.
Konkludując: lektura była dla mnie dużym rozczarowaniem. Autorka ma w swoim dorobku o wiele lepsze dzieła.

Czytając trzy, inne powieści znakomitej Jane Austen, nie mogłam przejść obojętnie wobec „Opactwa Northanger”. Więc i tym razem liczyłam na lekką i nieco humorystyczną opowieść. Wgłębiając się w tę, nie mogłam przegapić metamorfozy jaka nastąpiła w stylu pani Austen. Romans gotycki stał się parodią!

Gdy zamożni państwo Allen proponują wyjazd do Bath pannie Katarzynie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo wciągająca lektura, doskonale oddająca klimat tamtych czasów i sposobu myślenia ludzi.

Bardzo wciągająca lektura, doskonale oddająca klimat tamtych czasów i sposobu myślenia ludzi.

Pokaż mimo to

To jedna z tych powieści Jane Austen które w jakiś sposób, zasadniczy, odróżniają się od reszty. Charaktery Katarzyny jest zupełnie inny niż reszty bohaterek Austen i ja czułam tę różnicę wyraźnie. Jest o wiele bardziej trzpiotowata ale w słodki i niewinny sposób. Ksiażkę czytało mi się szybko, przyjemnie i delekowałam się specyficzną, tajemniczą atmosferą stworzoną przez Austen. Postać Henrego należy także uznać za jedną z bardziej udanych, z pewnością jest niedoceniany na tle sławy np. postaci Darcy'ego. A szkoda, nie jest to banalna postać, jak zresztą sama Katarzyna.
Austen ma u mnie plusika za to jak prowadzi akcję, nie nudzi, nie rozwleka jak w Mansfield Park, no po prostu solidna dobra, choć lekka lektura.

To jedna z tych powieści Jane Austen które w jakiś sposób, zasadniczy, odróżniają się od reszty. Charaktery Katarzyny jest zupełnie inny niż reszty bohaterek Austen i ja czułam tę różnicę wyraźnie. Jest o wiele bardziej trzpiotowata ale w słodki i niewinny sposób. Ksiażkę czytało mi się szybko, przyjemnie i delekowałam się specyficzną, tajemniczą atmosferą stworzoną przez...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Przyznaję, ze się zawiodłam. Zbyt dużo opisów próżności i przeżywania bohaterki niż JAKIEJKOLWIEK akcji. Stanowczo najsłabsza z książek Austin.

Przyznaję, ze się zawiodłam. Zbyt dużo opisów próżności i przeżywania bohaterki niż JAKIEJKOLWIEK akcji. Stanowczo najsłabsza z książek Austin.

Pokaż mimo to

Powieść " Opactwo Northanger" i wszystkie powieści Jane Austen zajmują zaszczytne miejsce w mojej biblioteczce domowej. Są klasyką wśród literatury kobiecej i należą do moich faworytek spośród tego gatunku. Przygodę z twórczością autorki zaczęłam już parę lat temu,a że mam raz na jakiś czas chęć na powrót do jej książek, teraz właśnie piszę o jednej z nich opinię.

Katarzyna Morland jest główną bohaterką powieści. Pochodzi z wielodzietnej rodziny duchownych. Jej ojciec Richard, prowadzi na miejscu niewielką prebendę przynoszącą wcale mały roczny dochód. Jako mała dziewczynka, Katarzyna nie należała do urodziwych, interesowały ją również czynności typowo chłopięce. Uważana była za chłopczycę, co nie cieszyło jej rodziców i myśleli oni,że jest to po prostu dziwne i niespotykane. Z biegiem lat,kiedy dziewczyna zaczęła dorastać zmienił się jej charakter - stała się cicha,nie skora do kłótni, powierzchowność miała miłą i serdeczną. Zaczęła także przywiązywać większą wagę do swego wyglądu. Lubiła się w błyskotkach i strojach. Jej pasją stało się czytanie. Uwielbiała zaczytywać się w powieściach gotyckich i pragnęła, by było jej dane zwiedzić jeden z zamków podobnych do tych opisywanych w książkach i przeżyć mrożącą krew w żyłach przygodę. Życie na wsi, w której mieszkała Katarzyna płynęło jednostajnym i spokojnym nurtem. Dni do siebie były bardzo podobne. Dziewczynie zaczął doskwierać brak towarzystwa z zewnątrz,brak rówieśniczek i oczywiście brak młodzieńców. Pech chciał,że w okolicy nie mieszkał ani jeden młodzian. Wiedzieli o tym jej rodzice i wiedziała także zaprzyjaźniona z nimi rodzina. Państwo Allen pewnego uroczego dnia postanawiają zaprosić pannę Katarzynę w podróż do Bath- uzdrowiska, gdzie bawiło się zacne towarzystwo z nadzieją iż uda im się zapoznać pannę z jakimś młodym dobrze sytuowanym dżentelmenem. Przeszczęśliwa Katarzyna przyjmuje zaproszenie.

W malowniczym Bath,życie upływa bardzo przyjemnie i miło. Towarzystwo odwiedza pijalnie wód,gdzie zażyć można zdrowotnej wody i spotkać nowo przybyłych,a także zasłyszeć nieco nowinek i poplotkować ze znajomymi. Pierwsze dni spędzone w uzdrowisku Katarzyna spędza samotnie, ponieważ nie zna nikogo. Udaje jej się parę dni później poznać za sprawą pani Allen córkę, jej drogiej przyjaciółki -Izabellę Thorpe. Obie panny pokochały się od pierwszego dnia. Ich przyjaźń bardzo ośmieliła Katarzynę na balach organizowanych kilka razy w tygodniu w salach asamblowych. Na jednym z takich bali,przedstawiona zostaje niejakiemu Henremu Tilney'owi. Zostaje on jej parterem do tańca i z miejsca się w nim zakochuje. Usposobienie, uroda i inteligencja młodzieńca zaskarbiają sobie jej przyjaźń i serce. Henry,Katarzyna i jego siostra zostają oddanymi przyjaciółmi. Niedługo potem dziewczyna otrzymuje zaproszenie od ojca swych przyjaciół. Jest to propozycja odwiedzenia opactwa Northanger. Zadowolona panna przyjmuje z radością zaproszenie i jest wdzięczna za możliwość mieszkania w opactwie oraz spędzenia więcej czasu w towarzystwie Henry'ego i swej przyjaciółki. Odwiedziny w Northanger obfite będą w przeróżne wydarzenia zabarwione grozą ,które sprawią,że para naszych bohaterów zbliży się do siebie i połączy ich gorące uczucie.

Przezabawna powieść, styl autorki jest przystępny,lekki i zawiera dużą dozę dystansu wobec stworzonych postaci, gdzie nie brak jest humoru i śmiesznych porównań ,przez co postacie wydają się być prawdziwe i szczere. Niezwykle oddany obraz przełomu XVIII-XIX wiecznej Anglii. Parodia powieści gotyckich. Akcja płynie wolno i jednostajnie wśród balów,spektaklów teatralnych,spotkań przy herbacie czy przyjęć towarzyskich. Co najciekawsze nie jest nudna,bo jest w niej i we wszystkich pozycjach tej autorki coś co urzeka i zostaje na długo w sercu czytelnika. Obowiązkowa lektura z gatunku literatury pięknej.

Powieść " Opactwo Northanger" i wszystkie powieści Jane Austen zajmują zaszczytne miejsce w mojej biblioteczce domowej. Są klasyką wśród literatury kobiecej i należą do moich faworytek spośród tego gatunku. Przygodę z twórczością autorki zaczęłam już parę lat temu,a że mam raz na jakiś czas chęć na powrót do jej książek, teraz właśnie piszę o jednej z nich opinię....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jane, ach, Jane!
Literatura na wskroś kobieca. Naiwność bochaterki wydaje się czymś tak okropnym, że sama nie wirzysz,gdy podczas czytania przeżywasz głównie pozytywne emocje, mimo ewidentnej złości w tle.
Aż trudno dac wiarę tak skrojonej osobowości jak Katarzyna! Świat jest jednak pełen ludzi przeróżnych - jak złych tak naiwnych, pięknych i dobrych. I dla każdego znajdzie się miejsce.
Dla fanów Jane - tak.

PO przeczytaniu towarzyszyłą mi myśl - nie zniosłabym myśli, że powodem dla którego ktoś ze mną jest był fakt, że to ja z nim chiciałam być i oddałam mu swoje serce i mysli. A potem...pomyślałam, że może to tak działa czesto?

Jane, ach, Jane!
Literatura na wskroś kobieca. Naiwność bochaterki wydaje się czymś tak okropnym, że sama nie wirzysz,gdy podczas czytania przeżywasz głównie pozytywne emocje, mimo ewidentnej złości w tle.
Aż trudno dac wiarę tak skrojonej osobowości jak Katarzyna! Świat jest jednak pełen ludzi przeróżnych - jak złych tak naiwnych, pięknych i dobrych. I dla każdego znajdzie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to