Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Opisy przyrody to uczta dla każdego miłośnika literatury. Czytanie tej książki to nie jest czas stracony; rzekłbym wręcz, że jest to poszukiwanie ze wszech miar ponadczasowe bo zaklęte w nieśmiertelnym druku.

Opisy przyrody to uczta dla każdego miłośnika literatury. Czytanie tej książki to nie jest czas stracony; rzekłbym wręcz, że jest to poszukiwanie ze wszech miar ponadczasowe bo zaklęte w nieśmiertelnym druku.

esencja czarnego humoru połączona z elementami filozofii, kryminału i czegoś tam jeszcze pewnie:) wspaniała podróż do krainy zwichrowanej wyobraźni.

esencja czarnego humoru połączona z elementami filozofii, kryminału i czegoś tam jeszcze pewnie:) wspaniała podróż do krainy zwichrowanej wyobraźni.

humor i groteska, autodestrukcja aby stać się wolnym, kim jesteśmy dla samych siebie i kim w oczach innych? Jednostkami, które posiadają nazwiska, adresy zamieszkania, numery telefonu, konta w banku, ubrania i inne dobra materialne? A może częścią większej części, elementem układanki, trybikiem w machinie, który jako jednostka kompletnie nic nie znaczy? Czy może dla samych siebie jesteśmy nikim i odgrywamy różne role aby być za wszelką cenę "kimś" w oczach innych czy w oczach samych siebie? Trochę Becketta, Kafki, Musila, genialne!

humor i groteska, autodestrukcja aby stać się wolnym, kim jesteśmy dla samych siebie i kim w oczach innych? Jednostkami, które posiadają nazwiska, adresy zamieszkania, numery telefonu, konta w banku, ubrania i inne dobra materialne? A może częścią większej części, elementem układanki, trybikiem w machinie, który jako jednostka kompletnie nic nie znaczy? Czy może dla samych...

Nabokov at his best! Subtelny erotyzm, świat motyli, larw i światłocieni oraz genialne słowotwory, majstersztyki stylistyczne i wyrafinowana gra słów, mieszanina stylów. Zacna rzecz!!!

Nabokov at his best! Subtelny erotyzm, świat motyli, larw i światłocieni oraz genialne słowotwory, majstersztyki stylistyczne i wyrafinowana gra słów, mieszanina stylów. Zacna rzecz!!!

obłędnie dobra ksiąka!

obłędnie dobra ksiąka!

wysmakowana proza, klasyka literatury pięknej. Flaubert at his best!

wysmakowana proza, klasyka literatury pięknej. Flaubert at his best!

genialne. Nic mądrzejszego do głowy mi nie przychodzi. Kwintesencja kierkegaardowszczyzny. O tym, że wszystko w naszym życiu jest oparte na powtórzeniu, o tym jak poradzić sobie z odrzuconą miłością i trochę też o tym czy można przeżyć te same sytuacje drugi raz tak aby ich przeżywanie było jakościowo lepsze. Książka to jedna wielka intelektualna debata, w której autor debatuje z samym sobą o sobie samym, o wszechświecie, historii, literaturze. Kierkegaard w "Powtórzeniu" broni się przed heglizmem, przeciwstawia mu niezakończony dialog jednostek - będacy sposobem na dojście do sedna jestestwa i prawdy nieskończonej i nieabsolutnej.

genialne. Nic mądrzejszego do głowy mi nie przychodzi. Kwintesencja kierkegaardowszczyzny. O tym, że wszystko w naszym życiu jest oparte na powtórzeniu, o tym jak poradzić sobie z odrzuconą miłością i trochę też o tym czy można przeżyć te same sytuacje drugi raz tak aby ich przeżywanie było jakościowo lepsze. Książka to jedna wielka intelektualna debata, w której autor...

dla samego języka, stylu i wyobraźni mistrza warto przeczytać!

dla samego języka, stylu i wyobraźni mistrza warto przeczytać!

Żonaty facet zakochuje się w młodej kobiecie, która przewraca jego życie do góry nogami. O tym jak destrukcyjny wpływ może mieć pożądanie i chęć przeżycia młodości raz jeszcze...
Wspaniała psychologiczna powieść Nabokova, klimatyczna, wciągająca i poruszająca. Genialny język, świetne dialogi plus styl mistrza! Jedyna i swoim rodzaju książka. Przeczytałem jednym tchem ostatnie 100 stron!

Żonaty facet zakochuje się w młodej kobiecie, która przewraca jego życie do góry nogami. O tym jak destrukcyjny wpływ może mieć pożądanie i chęć przeżycia młodości raz jeszcze...
Wspaniała psychologiczna powieść Nabokova, klimatyczna, wciągająca i poruszająca. Genialny język, świetne dialogi plus styl mistrza! Jedyna i swoim rodzaju książka. Przeczytałem jednym tchem...

Bardzo przyzwoity zbiór opowiadań irlandzkiego mistrza! Polecam opowiadnie "Zmarli". Osobiście podobał mi się Joyce w tym wydaniu, przystępny, zrozumiały i trafnie oddający mentalność Irlandczyków a raczej Dublińczyków. Styl i język momentami na średnim poziomie ale całość oceniam jako dobrą lekturę!

Bardzo przyzwoity zbiór opowiadań irlandzkiego mistrza! Polecam opowiadnie "Zmarli". Osobiście podobał mi się Joyce w tym wydaniu, przystępny, zrozumiały i trafnie oddający mentalność Irlandczyków a raczej Dublińczyków. Styl i język momentami na średnim poziomie ale całość oceniam jako dobrą lekturę!

przepełnione mgiełką tajemniczości opowiadania Edgara są zarazem świadectwem jego dogłębnej wiedzy z dziedzin takich jak chemia, astronomia, kryminologia, geografia, medycyna. Fantastyczny zbiór opowiadań godny polecenia każdemu kto lubi nieco bardziej ambitną i skomplikowaną prozę. Popis erudycji, wyobraźni i dowód na to jak wszechstronnym i nietuzinkowym człowiekiem był Poe. W lakonicznym skrócie powiedziałbym tak - perełki XIX - wiecznej powieści grozy z elementami surrealizmu, psychodeli, kryminału i fantastyki!

przepełnione mgiełką tajemniczości opowiadania Edgara są zarazem świadectwem jego dogłębnej wiedzy z dziedzin takich jak chemia, astronomia, kryminologia, geografia, medycyna. Fantastyczny zbiór opowiadań godny polecenia każdemu kto lubi nieco bardziej ambitną i skomplikowaną prozę. Popis erudycji, wyobraźni i dowód na to jak wszechstronnym i nietuzinkowym człowiekiem był...

genialne i tyle. Należy czytać co kilka miesięcy aby cokolwiek z tego zrozumieć! Genialne powtórzę raz jeszcze. Jeden z najlepszych tomików wierszy jaki przyszło mi czytać. Wracam do niego co czas jakiś.

genialne i tyle. Należy czytać co kilka miesięcy aby cokolwiek z tego zrozumieć! Genialne powtórzę raz jeszcze. Jeden z najlepszych tomików wierszy jaki przyszło mi czytać. Wracam do niego co czas jakiś.

Wspaniała książka o życiu biednych góników, o problemie walki klasowej i nieudolnej próbie obalenia kapitalizmu. Dzieło Zoli jest kwintesencją naturalizmu, czyta się łatwo ale nie powiem, że przyjemnie. Książka mnie poruszyła, dała do myślenia i okazała się być genialna w swej prostocie.

Wspaniała książka o życiu biednych góników, o problemie walki klasowej i nieudolnej próbie obalenia kapitalizmu. Dzieło Zoli jest kwintesencją naturalizmu, czyta się łatwo ale nie powiem, że przyjemnie. Książka mnie poruszyła, dała do myślenia i okazała się być genialna w swej prostocie.

przyzwoicie napisana historia słynnego Anioła Muzyki zwanego Upiorem Opery. Najbardziej podobały mi się opisy opery, sali tortur i nieustępliwość wicehrabiego. Przyjmnie się czytało, powieść dość wciągająca i trzymająca w napięciu.

przyzwoicie napisana historia słynnego Anioła Muzyki zwanego Upiorem Opery. Najbardziej podobały mi się opisy opery, sali tortur i nieustępliwość wicehrabiego. Przyjmnie się czytało, powieść dość wciągająca i trzymająca w napięciu.

powieść chaotyczna ale w swym chaosie uporządkowanie poukładana. Każdy detal, każdy gest i spojrzenie mają znaczenie bo z tych z pozoru małych i błahych tworzą się rzeczy wielkie. Chociaż narracja jest nietypowa i nie ma tu w zasadzie jednej konkretnej historii to podobała mi się książka Pana Witolda.

Oryginalna, erotyzująco-filozoficzna powieść nieschematyczna, metafizyczna. Kilka wydarzeń i scen urasta tu do rangi czegoś większego, podwijanie pończoch, rozdeptywanie glisty czy wpatrywanie się we Fryderyka zamiast w obraz Boga na przykład. Powieść wyłamująca się z tradycyjnej formy narracji.
Pewnie dużo w niej zawarł swoich osobistych ukrytych pragnień sam autor.

Chęć przeżycia młodości i miłości młodzieńczej na nowo, problem wiary i artyzm literacki. Bo przecież Gombrowicz to przede wszystkim artysta, improwizator wariacyjny, poszukujący uporządkowanych znaczeń. Nie metoda bowiem i teoria, lecz improwizacja mogła stworzyć ów czarny rozbełtany nurt pełen wirów! Smaczniusium czytaniusium!

powieść chaotyczna ale w swym chaosie uporządkowanie poukładana. Każdy detal, każdy gest i spojrzenie mają znaczenie bo z tych z pozoru małych i błahych tworzą się rzeczy wielkie. Chociaż narracja jest nietypowa i nie ma tu w zasadzie jednej konkretnej historii to podobała mi się książka Pana Witolda.

Oryginalna, erotyzująco-filozoficzna powieść nieschematyczna,...

Wspaniała powieść historyczna, ukazuje realia panujące w Paryżu pod koniec wieku XV. Bogata w opisy średniowiecznej stolicy Francji, bardzo wciągająca fabuła plus bogaty język.
Hugo jak mało kto potrafi czarować swoim oryginalnym stylem, wciągać, pouczać i nie zanudzać przy tym czytelnika. Dzięki tej lekturze poznałem przekrój paryskiego społeczeństwa tamtych czasów, Hugo ukazuje wszelakie wady, przywary szlachty, magnaterii, czy samego króla Ludwika XI a poza tym wzruszająca i dająca wiele do myślenia historia Quasimodo, który nie jest jednak głównym bohaterem. Tutaj mamy kilku bohaterów oraz bohatera zbiorowego jakim jest tłum, lud Paryża. Czytając "Katedrę Marii Panny w Paryżu" czułem się tak jakbym był w tym XV-wiecznym mieście, stał na Placu Greve, Placu Sprawiedliwości czy w Katedrze Notre Dame. Polecam wszystkim miłośnikiem historii Francji, Paryża oraz tym, którzy smakują się w prozie najwyższych lotów. NOEL, NOEL!!!

Wspaniała powieść historyczna, ukazuje realia panujące w Paryżu pod koniec wieku XV. Bogata w opisy średniowiecznej stolicy Francji, bardzo wciągająca fabuła plus bogaty język.
Hugo jak mało kto potrafi czarować swoim oryginalnym stylem, wciągać, pouczać i nie zanudzać przy tym czytelnika. Dzięki tej lekturze poznałem przekrój paryskiego społeczeństwa tamtych czasów, Hugo...

Podobały mi się rozważania na temat Abrahama a dokładniej dygresje dotyczące aspektu etyczno-moralnego czynu... To kim w końcu był Abraham? Mordercą? Sługą boskim? Pomyleńcem? Człowiekiem bojaźliwym? Był ponad wszystko? Czy po prostu do końca ufał i wierzył Bogu a jego wiara była tak silna, że pozwoliła na zamianę Izaaka na baranka?

"Oto jestem" Anioł powiedział mu: "Nie podnoś ręki na chłopca i nie czyń mu nic złego! teraz poznałem, że boisz się Boga, bo nie odmówiłeś Mi nawet jego jedynego syna (Rdz 22:9-12)

Podobały mi się rozważania na temat Abrahama a dokładniej dygresje dotyczące aspektu etyczno-moralnego czynu... To kim w końcu był Abraham? Mordercą? Sługą boskim? Pomyleńcem? Człowiekiem bojaźliwym? Był ponad wszystko? Czy po prostu do końca ufał i wierzył Bogu a jego wiara była tak silna, że pozwoliła na zamianę Izaaka na baranka?

"Oto jestem" Anioł powiedział mu: "Nie...

Wszystko już chyba zostało powiedziane i napisane o tej książce ale pozwolę sobie na jedną refleksję...
Caulfield jest infantylny w swoim sposobie rozumowania i pewnie większość z Was też tak to postrzega ale wydaje mi się, że jest drugie dno tej powieści.
"Strasznie" (cholernie) dobrze rozumiem irytację Caulfielda, który nie godzi się na zastany "porządek". Holden jest cyniczny, zbuntowany i zachowuje się irracjonalnie ale to wszystko wynika z jego przeświadczenia o tym, że wszystko jest sztuczne, plastikowe i nieszczere bo naprawdę kipi od zakłamania i próżności.

Według mnie autor chciał skrytykować "amerykański sen", "american lifestyle", wyśmiać sposób myślenia amerykańskiego społeczeństwa, burżuazji, wyższych sfer i snobów. Pod postacią Caulfielda kryją się bardzo smutne prawdy o pustym, próżnym nowojorskim "życiu". Bunt, niezgoda powodują, że Holden dystansuje się, ucieka od tak zwanego "normalnego życia", izoluje się ale sam dobrze wie, że jego bunt i młodzieńcze marzenie o wolności są jedynie utopijnym snem, który nie ma szans na spełnienie się w rzeczywistości. Moim zdaniem Salinger chciał też ośmieszyć społeczeństwo amerykańskie, które nie potrafiło dostrzec ukrytej inteligencji Caulfielda.

Wszystko już chyba zostało powiedziane i napisane o tej książce ale pozwolę sobie na jedną refleksję...
Caulfield jest infantylny w swoim sposobie rozumowania i pewnie większość z Was też tak to postrzega ale wydaje mi się, że jest drugie dno tej powieści.
"Strasznie" (cholernie) dobrze rozumiem irytację Caulfielda, który nie godzi się na zastany "porządek". Holden jest...

Krótkie opowiadanie o wielkiej przyjaźni. Urzekająca, wzruszająca i pouczająca lektura. Jest potwierdzeniem, że nawet w literaturze niekoniecznie ilość musi iść w parze z jakością. Utwór Steinbecka ujął mnie swoją prostotą, dosłownością, szczerością. Poza tym porusza wiele wątków jak chociażby dyskryminacja kolorowych oraz ukazuje przywary, które po dziś dzień są niestety gołym okiem widoczne - próżność, pycha czy zazdrość. "Myszy i ludzie" to delikatna wagowo a ciężka gatunkowo książka. Obowiązkowo!

Krótkie opowiadanie o wielkiej przyjaźni. Urzekająca, wzruszająca i pouczająca lektura. Jest potwierdzeniem, że nawet w literaturze niekoniecznie ilość musi iść w parze z jakością. Utwór Steinbecka ujął mnie swoją prostotą, dosłownością, szczerością. Poza tym porusza wiele wątków jak chociażby dyskryminacja kolorowych oraz ukazuje przywary, które po dziś dzień są niestety...

Świetnie opisane życie więźniów zesłanych na Syberię i nie tylko. Dostojewski znakomicie oddaje atmosferę tej strasznej katorgi, którą sam zresztą przeżył, kreuje wyraziste postacie i pokazuje, że nawet w takim miejscu, w tak ciężkich i nieludzkich warunkach można być albo człowiekiem albo podłym zdemoralizowanym śmieciem. W doskonały sposób ukazuje zasady, zwyczaje panujące w obozie pracy dla więźniów, ich sposób na przetrwanie, walkę z bólem.

Świetnie opisane życie więźniów zesłanych na Syberię i nie tylko. Dostojewski znakomicie oddaje atmosferę tej strasznej katorgi, którą sam zresztą przeżył, kreuje wyraziste postacie i pokazuje, że nawet w takim miejscu, w tak ciężkich i nieludzkich warunkach można być albo człowiekiem albo podłym zdemoralizowanym śmieciem. W doskonały sposób ukazuje zasady, zwyczaje...