Pierwszy tom Adamsowi wyszedł. Było tam wszystko, co lubię w tego typu literaturze. Druga część miała obiecujący początek, ale koniec końców coś poszło nie tak. Było zabawniej, ale fabuła i pospinanie wszystkich wątków zawiodło. W sumie nie wiem, po co w tej części był Gently. Snuł się i nie było z niego żadnego pożytku. Pozostali bohaterowie mieli już jakiś wkład, ale nie było tego szaleństwa z pierwszego tomu. Szkoda, że trzeci nie został ukończony, no ale czytając wypowiedzi Adamsa, to chyba zakończyłoby się to klęską wydawniczą, gdyż fabuła nie spinała się nic a nic. Ale po pierwszy tom warto sięgnąć.

Pierwszy tom Adamsowi wyszedł. Było tam wszystko, co lubię w tego typu literaturze. Druga część miała obiecujący początek, ale koniec końców coś poszło nie tak. Było zabawniej, ale fabuła i pospinanie wszystkich wątków zawiodło. W sumie nie wiem, po co w tej części był Gently. Snuł się i nie było z niego żadnego pożytku. Pozostali bohaterowie mieli już jakiś wkład, ale nie...

ta powieść doskonale odzwierciedla przysłowie: nie liczy się ilość a jakość.
Ta stosunkowo mała ( 2oo parę stron),ale zawadiacka książka jest jak mały łobuz. Każda strona bowiem, zaskakuje dokładnie tak samo jak psikusy dobrego łobuza. Dobry łobuz zawsze zrobi coś o czym nie pomyślał nikt inny.
Jest trochę jak moment kiedy ukazuje się nam matematyczne rozwiązanie. Objawia się nam jego prostota i czystość, podczas gdy błądziliśmy w komplikującym się toku myślenia.
Zaskoczenie i olśnienie. Olśnienie tym jak pięknie można bawić się językiem, jak cudownie można zestawiać ze sobą słowa i frazesy. Choć jest to powieść angielska tłumaczenie ukazało także piękno naszego języka polskiego.
Tłumacz musiał albo dzięki tej książce mieć ubaw albo popadł w zgryzotę :D
To jedna z tych powieści dzieki, ktorym świat staje się bardziej kolorowy i dowcipny.

ta powieść doskonale odzwierciedla przysłowie: nie liczy się ilość a jakość.
Ta stosunkowo mała ( 2oo parę stron),ale zawadiacka książka jest jak mały łobuz. Każda strona bowiem, zaskakuje dokładnie tak samo jak psikusy dobrego łobuza. Dobry łobuz zawsze zrobi coś o czym nie pomyślał nikt inny.
Jest trochę jak moment kiedy ukazuje się nam matematyczne rozwiązanie. Objawia...

Dezynwoltura w wykonaniu Dirka Gently'ego jest olśniewająca, wspaniały jest to bohater, który nie stosuje się do żadnych zasad współżycia społecznego. Śmianie się w głos podczas lektury - to niezaprzeczalna zaleta tej książki.

Dezynwoltura w wykonaniu Dirka Gently'ego jest olśniewająca, wspaniały jest to bohater, który nie stosuje się do żadnych zasad współżycia społecznego. Śmianie się w głos podczas lektury - to niezaprzeczalna zaleta tej książki.

Oczywiście najlepsze u D. Adamsa są ogromne poczucie humoru oraz kreacje bohaterów. No i wariacka fabuła też 🤣

Cały panteon Asgardu - na emeryturze - krwiożerczy agenci reklamowi i podstępne linie lotnicze, a nad wszystkim wisi klątwa gorącego ziemniaka. Brawurowy rajd po surrealistycznej, nie mającej granic wyobraźni autora, przyprawiony hektolitrami dobrego humoru!!
Nie można się nie śmiać przez całą lekturę!!

Oczywiście najlepsze u D. Adamsa są ogromne poczucie humoru oraz kreacje bohaterów. No i wariacka fabuła też 🤣

Cały panteon Asgardu - na emeryturze - krwiożerczy agenci reklamowi i podstępne linie lotnicze, a nad wszystkim wisi klątwa gorącego ziemniaka. Brawurowy rajd po surrealistycznej, nie mającej granic wyobraźni autora, przyprawiony hektolitrami dobrego humoru!!
Nie...

Napisana bardzo ciekawym językiem, którego ciężko jednoznacznie określić. Mimo to czytało mi się ją dobrze.
Z jednej strony książka mnie przyciągała do siebie, a z drugiej strony coś mi w niej przeszkadzało.
Jest dużo ciekawej akcji i sporo wątków, które nie wszystkie są wyjaśnione i tylko zaprzątają głowę. Sama końcówka powieści szybko się zakończyła, tak jakby ją w połowie urwano.
Nie mogę się odnieść do I tomu, gdyż go jeszcze nie czytałem . Jedynie obejrzałem serial i stąd moje zaciekawienie Dirkiem Gentym jak i samym autorem.

Napisana bardzo ciekawym językiem, którego ciężko jednoznacznie określić. Mimo to czytało mi się ją dobrze.
Z jednej strony książka mnie przyciągała do siebie, a z drugiej strony coś mi w niej przeszkadzało.
Jest dużo ciekawej akcji i sporo wątków, które nie wszystkie są wyjaśnione i tylko zaprzątają głowę. Sama końcówka powieści szybko się zakończyła, tak jakby ją w...

W sumie o oczko wyżej od poprzedniej części. Nadal największym plusem jest język, nasycony ironią i dowcipem. Fabuła również nieco lepsza, jak również większy udział Dirka Gently'ego. Ponownie zakończenie jest nieco dziwne, miałem wręcz wrażenie, jakbym czytał uciętą nagle wersję.

W sumie o oczko wyżej od poprzedniej części. Nadal największym plusem jest język, nasycony ironią i dowcipem. Fabuła również nieco lepsza, jak również większy udział Dirka Gently'ego. Ponownie zakończenie jest nieco dziwne, miałem wręcz wrażenie, jakbym czytał uciętą nagle wersję.

Tym razem, ku mojej uciesze, Dirk Gently pojawia się od razu i jest bohaterem głównym, a nie drugoplanowym (jak w pierwszej części). Dowiadujemy się więcej o jego postaci, jego życiu i jego metodach. Zmagania Dirka z życiem to za każdym razem najlepsze momenty książki.

Osobne wątki, składające się na tę opowieść, są trochę bardziej konkretne niż w poprzedniej części. Chociaż nadal są fragmenty, które przynudzają i w sumie donikąd nie prowadzą. Ostatecznie byłabym w stanie stwierdzić, że książka jest lepsza niż poprzedniczka (a przynajmniej przyjemniejsza do czytania). Szkoda finału, który jest przypadkowy i rozczarowujący. Nie było chyba pomysłu, jak rzeczowo i zabawnie zamknąć wszystkie wątki.

Myślę, że Adams mnie trochę rozpuścił "Autostopem przez Galaktykę". Jeśli ktoś nie zna ApG i zacznie bez większych oczekiwań od Dirka Gently'ego, może się bawić nieco lepiej.

Tym razem, ku mojej uciesze, Dirk Gently pojawia się od razu i jest bohaterem głównym, a nie drugoplanowym (jak w pierwszej części). Dowiadujemy się więcej o jego postaci, jego życiu i jego metodach. Zmagania Dirka z życiem to za każdym razem najlepsze momenty książki.

Osobne wątki, składające się na tę opowieść, są trochę bardziej konkretne niż w poprzedniej części....

Czytana z przerwami. Przyjemne były te powroty, lecz również porzucałam ją bez żalu. Zauroczyła mnie stylem. Jakim? Oto przykład: „Krawędź schodów zadała mu mocny cios w skroń, a w jego własnym mniemaniu był to cios, bez którego mógłby się dzisiejszego wieczoru świetnie obejść”. I głównie dla języka powracałam do lektury, ponieważ ciężko byłoby to zrobić dla treści. Jest co prawda trup, jest prywatny detektyw, są bogowie, a nawet amerykańska dziennikarka, lecz nie układa się z tego pasjonująca fabuła. Zabawna – tak. Zagmatwana – i owszem. Porywająca – nie. Lecz poczytać można. Zwłaszcza gdy daliście się wcześniej namówić na podróż autostopem przez Galaktykę.

Czytana z przerwami. Przyjemne były te powroty, lecz również porzucałam ją bez żalu. Zauroczyła mnie stylem. Jakim? Oto przykład: „Krawędź schodów zadała mu mocny cios w skroń, a w jego własnym mniemaniu był to cios, bez którego mógłby się dzisiejszego wieczoru świetnie obejść”. I głównie dla języka powracałam do lektury, ponieważ ciężko byłoby to zrobić dla treści. Jest co...

Mieliśmy już w poprzedniej części duchy, kosmitów, podróże w czasie i przestrzeni, zabrakło tylko bogów. Czas to nadrobić, i to w wielkim stylu! Cały panteon Asgardu (aczkolwiek na emeryturze),krwiożerczy agenci reklamowi i podstępne linie lotnicze. A nad wszystkim wisi klątwa gorącego ziemniaka. Brawurowy rajd po surrealistycznej wyobraźni autora, oczywiście przyprawiony całymi tonami dobrego humoru!

Mieliśmy już w poprzedniej części duchy, kosmitów, podróże w czasie i przestrzeni, zabrakło tylko bogów. Czas to nadrobić, i to w wielkim stylu! Cały panteon Asgardu (aczkolwiek na emeryturze),krwiożerczy agenci reklamowi i podstępne linie lotnicze. A nad wszystkim wisi klątwa gorącego ziemniaka. Brawurowy rajd po surrealistycznej wyobraźni autora, oczywiście przyprawiony...

Nie tak wciągający jak pierwszy tom, ale szybko się czyta. Polecam

Nie tak wciągający jak pierwszy tom, ale szybko się czyta. Polecam