Krucha jak lód

Jakie pragnienie mają rodzice oczekujący dziecka? Zazwyczaj tylko jedno – żeby było zdrowe. Nikt nie oczekuje, że maluch będzie idealny, piękny i mało wymagający. Przyszli rodzice chcą, żeby ich dziecko było tylko zdrowe. Tylko lub aż w wielu przypadkach.

Charlotte i Sean O’Keefe to małżeństwo z kilkuletnim stażem, które jak wszyscy rodzice chcieli zdrowia dla swojego dziecka. Niestety, kiedy na świat przychodzi malutka Willow, okazuje się, że dziewczynka choruje na bardzo rzadką chorobę genetyczną, która objawia się wzmożoną łamliwością kości. Każdy nawet najmniejszy upadek, czy uderzenie małej Willow może spowodować złamanie. Pomimo swojej choroby dziewczynka jest bardzo inteligentna, rozgadana i szybko zapamiętuje wiele informacji. Życie Charlotte i Seana kręci się wokół Willow i jej choroby. Małżeństwo doświadcza wielu bezsennych nocy, współczujących spojrzeń przechodniów, a także nieustannie kołaczącego się w głowie pytania: co by było, gdyby o chorobie córki wiedzieli wcześniej? Jak wyglądałoby ich życie, gdyby Willow urodziła się zdrowa?

Oprócz Willow Charlotte ma także drugą córkę – wkraczającą w okres dojrzewania Amelię. Dziewczyna czuje się odrzucona, zaniedbywana i nie czuje się kochana. Nastolatka bardzo potrzebuje uwagi i miłości. W pewnym momencie okazuje się, że to właśnie Amelia potrzebuje pomocy bardziej niż Willow. Czy Charlotte całkowicie poświęcająca się chorej córeczce w odpowiednim momencie dostrzeże problemy starszego dziecka? Czy nie okaże się, że starsza i już prawie samodzielna Amelia potrzebuje matki bardziej niż jej młodsza siostra?

Po kolejnym niewinnym upadku Willow, który kończy się następnym groźnym złamaniem Charlotte i Sean postanawiają poszukać pomocy u prawnika. Ten radzi im wytoczenie procesu przeciwko lekarzowi prowadzącemu ciąże o błąd w sztuce lekarskiej. Wygranie sprawy zagwarantowałoby rodzinie odszkodowanie pozwalające na lepszą opiekę nad córką. Są tylko dwie ważne sprawy. Ciąże Charlotte prowadziła bardzo bliska dla niej osoba i przyjaciółka domu – Piper, której małżeństwo bardzo ufało. Drugim ważnym „ale” jest fakt, że w czasie rozprawy matka musi przyznać, że usunęłaby ciążę, gdyby w odpowiednim czasie wiedziała o nieuleczalnej chorobie dziecka.

To bardzo trudna decyzja, ale po wielu rozmowach wydawać by się mogło, że małżeństwo podjęło już decyzję. Pomimo wcześniejszych postanowień Charlotte decyduje się na krok, który zmieni życie nie tylko Willow, jej samej i całej rodziny.

Jak wiele matka jest w stanie zrobić z miłości do swojego dziecka? Czy miłość Charlotte do chorej córeczki jest w stanie usprawiedliwić krzywdy, które podjęta decyzja wyrządzi innym? Czy Charlotte dostrzeże problemy starszej córki? Czy małżeństwo Seana i Charlotte przetrwa bardzo ciężką i trudną próbę? Co z przyjaźnią z Piper w takiej sytuacji?

Powieść Jodi Picoult to książka o podjęciu trudnej i bardzo kontrowersyjnej decyzji, która na zawsze zmieni życie rodziny borykającej się z nieuleczalną chorobą dziecka. Autorka pisze o trudnych wyborach, których konsekwencje ciągną się za człowiekiem całe życie, o rodzicach, którzy opiekując się chorym dzieckiem nie poświęcają pozostałym zbyt wiele uwagi, a także o trudnych próbach na które często są wystawiane relacje w rodzinie, przyjaźnie i miłości.

Polecam tą bardzo wciągająca książkę, która szybko się czyta. Czytelnik łatwo wchodzi w życie bohaterów i może się tylko zastanawiać jaką decyzję podjąłby będąc w podobnej sytuacji.

Zakończenie powieści jest bardzo zaskakujące, pokazuje, że niezależnie od podjętych decyzji i starań i tak nie wiemy, co przyniesie los i co jest nam pisane.

Jakie pragnienie mają rodzice oczekujący dziecka? Zazwyczaj tylko jedno – żeby było zdrowe. Nikt nie oczekuje, że maluch będzie idealny, piękny i mało wymagający. Przyszli rodzice chcą, żeby ich dziecko było tylko zdrowe. Tylko lub aż w wielu przypadkach.

Charlotte i Sean O’Keefe to małżeństwo z kilkuletnim stażem, które jak wszyscy rodzice chcieli zdrowia dla swojego...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kolejna dobra książka. Po prostu.

Kolejna dobra książka. Po prostu.

Pokaż mimo to

Nie ukrywam, że jestem z siebie dumna, że udało mi się przeczytać książkę Jodi Picoult. Od dawna próbuję przebrnąć przez "Bez mojej zgody", ale chyba nie będzie mi to dane. Za to "Kruchą jak lód" czytało się o wiele lepiej, nie było tutaj bezsensownego ględzenia i przedłużania na siłę.
Charlotte ma córeczkę, która jest chora na rzadką chorobę niezwykłej łamliwości kości. Willow wymaga wzmożonej opieki, gdyż każdy najmniejszy upadek może spowodować złamanie. Charlotte, pod wpływem impulsu, decyduje się na czyn, który zmieni życie całej jej rodziny i nie tylko. Czy jej miłość do chorej córeczki będzie w stanie usprawiedliwić krzywdy, które ów czyn wyrządzi innym? Oprócz Willow, Charlotte ma także drugą córkę, Amelię, która wchodzi w wiek nastoletni i potrzebuje uwagi. Ale czy matka, która całkowicie poświęca się dla jednego, chorego dziecka, jest w stanie dać uwagę drugiemu? I czy to "zdrowsze" dziecko nie jest przypadkiem bardziej potrzebujące?
"Krucha jak lód" to książka o pewnej kontrowersyjnej decyzji, która na zawsze zmienia życie całej rodziny. O wyborach, których konsekwencje będą się ciągnęły za ludźmi całe życie. O rodzicach, którzy nie poświęcają swoim dzieciom wystarczającej uwagi i o dzieciach, które tej uwagi desperacko potrzebują, bo bez niej sobie nie radzą. O zawiedzionej przyjaźni i miłości, którą ludzie usprawiedliwiają sobie własne pogubienie. To książka z świetnym zakończeniem, będącym swego rodzaju chichotem losu.
Cieszę się, że zdecydowałam się dać pani Picoult jeszcze jedną szansę, warto było przeczytać tę kontrowersyjną powieść. Na pewno wrócę do książek tej autorki.

Nie ukrywam, że jestem z siebie dumna, że udało mi się przeczytać książkę Jodi Picoult. Od dawna próbuję przebrnąć przez "Bez mojej zgody", ale chyba nie będzie mi to dane. Za to "Kruchą jak lód" czytało się o wiele lepiej, nie było tutaj bezsensownego ględzenia i przedłużania na siłę.
Charlotte ma córeczkę, która jest chora na rzadką chorobę niezwykłej łamliwości kości....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Mam wrażenie, że opinie tej książki są wyłącznie pozytywne. Sama zresztą sięgnęłam po nią zachęcona dobrymi ocenami.
I spotkał mnie wielki zawód. Postacie moim zdaniem mało wiarygodne, a ich motywacje były dla mnie kompletnie niejasne. Jedyną bohaterką, która wydawała się choć trochę rzeczywista, a nie napisana pod to, żeby pasowała do plot twistów, które sobie pani Picoult wymyśliła, była Amelia. Jej siostrzana miłość była idealnie oddana - w odpowiednich proporcjach ignorowanie młodszej siostry i bronienie jej przed całym światem.
Historia miała chyba czytelnika porwać, poruszyć i wzruszyć, bo to takie ważne tematy, a wiało sztucznością z każdej strony.
Zbyt nachalne, zbyt wymyślne.
I TRAGICZNE polskie tłumaczenie, które nadawało całej powieści mocno infantylny ton. Zastanawiam się czy jakbym przeczytała książkę w oryginale, to bym ją lepiej odebrała.

Zawód tym większy, że inne książki autorki mi się bardzo podobały. Ale tej zdecydowanie nie polecam, bardzo wtórna, bardzo sztuczna, mocno przydługa i z niesatysfakcjonującym zakończeniem.

Mam wrażenie, że opinie tej książki są wyłącznie pozytywne. Sama zresztą sięgnęłam po nią zachęcona dobrymi ocenami.
I spotkał mnie wielki zawód. Postacie moim zdaniem mało wiarygodne, a ich motywacje były dla mnie kompletnie niejasne. Jedyną bohaterką, która wydawała się choć trochę rzeczywista, a nie napisana pod to, żeby pasowała do plot twistów, które sobie pani Picoult...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Sięgając po pozycje Picult mniej więcej wiedziałam czego się spodziewać. Pierwszy minus - po przeczytaniu kilkudziesięciu stron stwierdziłam że jest podobna do Bez mojej zgody. Ale dałam szansę. Podobało mi się to, że każdemu z bohaterów autorka poświęciła uwagę dzięki czemu czytelnik ma obraz tego co dana postać myśli i czuje. Zakończenie niekoniecznie mnie zaskoczyło ale przyznaje że nakreśliłam je sobie odrobinę inaczej.

Sięgając po pozycje Picult mniej więcej wiedziałam czego się spodziewać. Pierwszy minus - po przeczytaniu kilkudziesięciu stron stwierdziłam że jest podobna do Bez mojej zgody. Ale dałam szansę. Podobało mi się to, że każdemu z bohaterów autorka poświęciła uwagę dzięki czemu czytelnik ma obraz tego co dana postać myśli i czuje. Zakończenie niekoniecznie mnie zaskoczyło ale...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka, która po latach tkwi w mojej głowie. Bardzo dobrze się ją czytało, choć tematyka trudna. Autorka w ciekawy sposób przedstawia emocje, które dotykają bohaterów. Warto!

Książka, która po latach tkwi w mojej głowie. Bardzo dobrze się ją czytało, choć tematyka trudna. Autorka w ciekawy sposób przedstawia emocje, które dotykają bohaterów. Warto!

Pokaż mimo to

Książka o cierpieniu, niesprawiedliwości, walce o życie Willow, ale przede wszystkim o sile miłości. Polecam dla tych, którzy lubią czytać o ludzkich tragediach, które nie zawsze się dobrze kończą.

Książka o cierpieniu, niesprawiedliwości, walce o życie Willow, ale przede wszystkim o sile miłości. Polecam dla tych, którzy lubią czytać o ludzkich tragediach, które nie zawsze się dobrze kończą.

Pokaż mimo to

Zapewne po przeczytaniu tej książki zdania będą znacząco podzielone względem racji ojca i matki w sporze o "niedobre urodzenie ".
Mam nadzieję że nie będę wyjątkiem jeśli powiem że zupełnie nie rozumiem postępowania matki w tej historii.
Poświęciła tak wiele, postawiła wszystko na jedną kartę, a mimo wszystko w ciągu całej opowieści nie zauważyłam aby chociaż raz zawachała się w swoim postępowaniu.
Czy faktycznie tak postępuje matka?
Prze do celu nie patrząc na męża, dzieci, swoje dobre imię?
I pozostaje pytanie: Dla i o kogo tak naprawdę walczyła?

Zapewne po przeczytaniu tej książki zdania będą znacząco podzielone względem racji ojca i matki w sporze o "niedobre urodzenie ".
Mam nadzieję że nie będę wyjątkiem jeśli powiem że zupełnie nie rozumiem postępowania matki w tej historii.
Poświęciła tak wiele, postawiła wszystko na jedną kartę, a mimo wszystko w ciągu całej opowieści nie zauważyłam aby chociaż raz...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Niestety Jodi Picoult mnie zawiodła. Książka przez 3/4 ciągnęła się jak flaki z olejem. Dopiero pod koniec akcja przyspieszyła i się rozkręciła. Niestety znika z mojej półki. No i jeszcze to zakończenie!! Tyle się matka namęczyła, wywalczyła odszkodowanie, poświęcając najlepszą przyjaciółkę, a ta mała się na koniec utopiła!!

Niestety Jodi Picoult mnie zawiodła. Książka przez 3/4 ciągnęła się jak flaki z olejem. Dopiero pod koniec akcja przyspieszyła i się rozkręciła. Niestety znika z mojej półki. No i jeszcze to zakończenie!! Tyle się matka namęczyła, wywalczyła odszkodowanie, poświęcając najlepszą przyjaciółkę, a ta mała się na koniec utopiła!!

Pokaż mimo to

Kolejna książka tej autorki, która mnie nie zawiodła :) mimo ze historia nie nalezy do lekkich to pochłania się ją strona za stroną. I te ciekawostki, jest w nuch jakiś urok:) milo bylo poznawać je z Willow:)

Kolejna książka tej autorki, która mnie nie zawiodła :) mimo ze historia nie nalezy do lekkich to pochłania się ją strona za stroną. I te ciekawostki, jest w nuch jakiś urok:) milo bylo poznawać je z Willow:)

Pokaż mimo to