Chyba jedna z najsłabszych książek autorki przynajmniej jak dla mnie.

Chyba jedna z najsłabszych książek autorki przynajmniej jak dla mnie.

-

-

Solidna powieść obyczajowa. Ciekawie zbudowane postaci, narracja dwutorowa, tytaniczna praca wykonana dotycząca podłoża egiptologicznego. Ukazanie ciekawego zawodu "douli od umierania". Ale jednak czegoś mi zabrakło. Jak dla mnie za dużo romansu, a za mało przekazu. Tylko dobra. Autorka przyzwyczaiła mnie do rewelacyjności w oglądzie rzeczywistości.

Solidna powieść obyczajowa. Ciekawie zbudowane postaci, narracja dwutorowa, tytaniczna praca wykonana dotycząca podłoża egiptologicznego. Ukazanie ciekawego zawodu "douli od umierania". Ale jednak czegoś mi zabrakło. Jak dla mnie za dużo romansu, a za mało przekazu. Tylko dobra. Autorka przyzwyczaiła mnie do rewelacyjności w oglądzie rzeczywistości.

Zdarza Wam się czytać powieści Jodi Picoult?

Mnie ta autorka jeszcze nigdy nie zawiodła. W swoich książkach zawsze porusza tematy kontrowersyjne, przyglądając się im z różnych perspektyw, każdemu poglądowi pozwalając wybrzmieć i, co ważne, żadnego z nich nie oceniając. Tę przyjemność (albo trudność) zostawia czytelnikowi.

W "Księdze Dwóch Dróg" przedstawiła historię Dawn, która jest doulą od umierania. Towarzyszy umierającym i ich bliskim w ostatnich tygodniach wspólnego życia. Oswaja ze śmiercią i przygotowuje na spotkanie z nią w każdym możliwym wymiarze. W śmierci widzi piękno i godność, a swój zawód postrzega jako misję, rodzaj powołania, które stara się rzetelnie wypełniać.

Zanim jednak Dawn została doulą od umierania, jako egiptolog specjalizowała się w tytułowej Księdze Dwóch Dróg, czyli najstarszym na świecie przewodniku po zaświatach. Prace nad nim przerwała jej nagła choroba i śmierć mamy, które sprawiły, że jej życie potoczyło się w zupełnie innym kierunku.

Teraz Dawn stoi na rozdrożu. Z jednej strony ma Egipt z pierwszym ukochanym, z drugiej - Boston z mężem i nastoletnią córką... A ponieważ sama dosłownie otarła się o śmierć, z całą mocą uświadamia sobie, jak bardzo kruche i krótkie jest życie. Chce więc wybrać dobrze, ale zdaje sobie sprawę, że jej (każda) decyzja pociągnie za sobą szereg bolesnych i dalekosiężnych konsekwencji. Jest rozdarta, a jej racje czytelnik rozważa jak swoje, współodczuwając i przeżywając razem z nią konflikt tragiczny.

Mam nadzieję, że ten mój krótki opis fabuły nie zabrzmiał zbyt banalnie, bo na to ta książka nie zasłużyła. Jest wielowymiarowa, nieoczywista i bogata w symbole. Skłania do refleksji nad ciężarem gatunkowym wyborów życiowych i wolnością, która jest nam nie tyle dana, ile zadana. Zawsze wiąże się z odpowiedzialnością za siebie i innych.

Ujęły mnie w niej fragmenty poświęcone pracy Dawn jako douli, jej respekt wobec śmierci i historie przeprowadzanych przez nią do wieczności osób. Ujęła mnie prawda o życiu, które jest zawsze opowieścią o miłości i stracie...

Z serca polecam Wam tę niebanalną powieść!

Zdarza Wam się czytać powieści Jodi Picoult?

Mnie ta autorka jeszcze nigdy nie zawiodła. W swoich książkach zawsze porusza tematy kontrowersyjne, przyglądając się im z różnych perspektyw, każdemu poglądowi pozwalając wybrzmieć i, co ważne, żadnego z nich nie oceniając. Tę przyjemność (albo trudność) zostawia czytelnikowi.

W "Księdze Dwóch Dróg" przedstawiła historię Dawn,...

Bardzo fajny motyw Egiptu, mumii i normlanizowanie śmierci

Bardzo fajny motyw Egiptu, mumii i normlanizowanie śmierci

Ciekawa historia z zaskakującym nawiązaniem do początkowych rozdziałów. Jodi Picoult ma umiejętność pięknego opisywania bohaterów głównych, historie są bliskie i prawdziwe. Wyjątkowość Księgi Dwóch Dróg polega na tym, że dostajemy historię ciepłą, momentami trudną, a czasem wręcz nie rozumiemy poczytań głównej bohaterki.

Pozycja bardzo przyjemna, jednak ciężko czytało się rozbudowane wątki i opisy związane z historią Egiptu, wybijały one z rytmu i niestety trochę nużyły. Przeplatanie wspomnień z aktualnymi wydarzeniami czasami gubiło, przez co trudno było się odnaleźć, w którym momencie historii jesteśmy.

Ciekawa historia z zaskakującym nawiązaniem do początkowych rozdziałów. Jodi Picoult ma umiejętność pięknego opisywania bohaterów głównych, historie są bliskie i prawdziwe. Wyjątkowość Księgi Dwóch Dróg polega na tym, że dostajemy historię ciepłą, momentami trudną, a czasem wręcz nie rozumiemy poczytań głównej bohaterki.

Pozycja bardzo przyjemna, jednak ciężko czytało się...

Chyba najsłabsza z książek tej autorki, które przeczytałam. Nie mogłam się wciągnąć, przeczytałam ją do końca chyba tylko po to żeby mieć to z głowy

Chyba najsłabsza z książek tej autorki, które przeczytałam. Nie mogłam się wciągnąć, przeczytałam ją do końca chyba tylko po to żeby mieć to z głowy

Czytałam tę książkę dwa tygodnie. W ogóle nie mogłam się w nią wciągnąć, chyba nawet jej nie rozumiałam. Dopiero po jakimś czasie zaczęło mi iść lepiej, już mniej więcej wiedziałam, o czym czytam. Smutna tutaj jest nie tylko historia Dawn, ale też innych ludzi, nie tylko jej bliskich.

Czytałam tę książkę dwa tygodnie. W ogóle nie mogłam się w nią wciągnąć, chyba nawet jej nie rozumiałam. Dopiero po jakimś czasie zaczęło mi iść lepiej, już mniej więcej wiedziałam, o czym czytam. Smutna tutaj jest nie tylko historia Dawn, ale też innych ludzi, nie tylko jej bliskich.

Nie będę oceniać, gdyż nie dotrwałam do końca. Może nie ten czas, może po prostu książka nie dla mnie. Dłużyzny, czasem ciekawe, ale w większości raczej nudnawe. Nie skreślam jeszcze tej książki, może do niej wrócę w bardziej sprzyjających okolicznościach.

Nie będę oceniać, gdyż nie dotrwałam do końca. Może nie ten czas, może po prostu książka nie dla mnie. Dłużyzny, czasem ciekawe, ale w większości raczej nudnawe. Nie skreślam jeszcze tej książki, może do niej wrócę w bardziej sprzyjających okolicznościach.

Jak nigdy autorka mnie przynudziła.

Jak nigdy autorka mnie przynudziła.