Księga Dwóch Dróg

Wątki egipskie i przygotowanie do śmierci, które przeplatają się z teoriami z zakresu szeroko pojętej fizyki wplecione w normalną, rodzinną obyczajową opowieść to obłędne połączenie. Bardzo mi się to wszystko podobało. Przeczytałam e-booka i po wszystkim kupiłam prawdziwą, papierową książkę, bo chcę ją mieć po prostu. Gdyby nie Egipt i śmierć w opisie nie sięgnęłabym po nią. Dziwię się więc opiniom poprzedników

Wątki egipskie i przygotowanie do śmierci, które przeplatają się z teoriami z zakresu szeroko pojętej fizyki wplecione w normalną, rodzinną obyczajową opowieść to obłędne połączenie. Bardzo mi się to wszystko podobało. Przeczytałam e-booka i po wszystkim kupiłam prawdziwą, papierową książkę, bo chcę ją mieć po prostu. Gdyby nie Egipt i śmierć w opisie nie sięgnęłabym po...

Niektóre książki potrzebuję przeczytać dwa razy. Na razie jeden raz za mną, ale muszę spokojnie powtórzyć. Ogólnie bardzo ciężko mi się czytało, nużyła mnie niesamowicie. Dopiero w drugiej połowie szybko poszło. I że względu na to, że znam już sytuację, będę mogła się spokojnie skupić na tych poszukiwaniach grobowców. Niecierpliwiłam się bardzo, nudziły mnie wątki egipskie mimo iż wiedziałam że o tym będzie powieść. Ryzyko ostateczne się opłaciło :D uwielbiam Jodi i to moja pierwsza książka, którą mi się ciężko czytało. Mimo wszystko polecam.

Niektóre książki potrzebuję przeczytać dwa razy. Na razie jeden raz za mną, ale muszę spokojnie powtórzyć. Ogólnie bardzo ciężko mi się czytało, nużyła mnie niesamowicie. Dopiero w drugiej połowie szybko poszło. I że względu na to, że znam już sytuację, będę mogła się spokojnie skupić na tych poszukiwaniach grobowców. Niecierpliwiłam się bardzo, nudziły mnie wątki egipskie...

Nie pamiętam kiedy tak umęczyłam się czytając książkę. Dawałam jej szansę co 50 stron. Po 200 dałam sobie spokój.
Może jak kogoś pasjonuje archeologia i hieroglify... Chociaż i tak trudno się czytało bo jakby o niczym. Nie mogłam złapać wątku.
Przeczytałam wszystkie książki Jodi Picoult i ta jest zdecydowanie najgorsza.

Nie pamiętam kiedy tak umęczyłam się czytając książkę. Dawałam jej szansę co 50 stron. Po 200 dałam sobie spokój.
Może jak kogoś pasjonuje archeologia i hieroglify... Chociaż i tak trudno się czytało bo jakby o niczym. Nie mogłam złapać wątku.
Przeczytałam wszystkie książki Jodi Picoult i ta jest zdecydowanie najgorsza.

Książka numer 21, bodajże najnowsza. Trudno mi ją ocenić, bo fanką Egiptu nie jestem, a mnóstwo informacji o nim zawiera całą historia. Pomijając same wykłady z egiptologii mamy przedstawioną poruszającą opowieść, która mocno daje do myślenia. Sama chronologia jednak i brak oznaczeń czego ma dotyczyć następny rozdział może nieco pomieszać w głowie. Dorzucam 2 cytaty: "Nic nie wiemy o życiu, przynajmniej dopóki nie jest za późno." "Trzeba znaleźć się blisko śmierci, aby zrozumieć znaczenie życia. W przeciwnym razie brakuje nam perspektywy. "

Książka numer 21, bodajże najnowsza. Trudno mi ją ocenić, bo fanką Egiptu nie jestem, a mnóstwo informacji o nim zawiera całą historia. Pomijając same wykłady z egiptologii mamy przedstawioną poruszającą opowieść, która mocno daje do myślenia. Sama chronologia jednak i brak oznaczeń czego ma dotyczyć następny rozdział może nieco pomieszać w głowie. Dorzucam 2 cytaty:...

Zawsze lubiłam książki Jodi, ponieważ dla mnie ona była jedyną autorką, która porusza takie tematy. Tak wiem, że nie jest jedyna, ale była nią dla mnie, 14 letniej dziewczynki, dlatego jest dla mnie tak wyjątkowa. Może niezbyt odpowiedni wiek dla takiej lektury, ale w książkach J. Picoult zawsze czułam się jak w domu.
“Księga dwóch dróg” - opowiada o kobiecie, która jest doulą od umierania. Oswoiła temat śmierci i chce pomóc w tym innym. Opiekuje się osobami ciężko chorymi, które wiedzą, że niewiele im zostało. Nie jest to dla niej łatwe zadanie, ale stojąc zawsze tak blisko śmierci, kobieta zupełnie sobie nie radzi z tematami, które dla każdego są łatwe i zrozumiałe.
Książka nie opowiada tylko o śmierci, o życiu też. O życiu w Egipcie, o ciężkim życiu nastolatki, o miłości i jak trudna ona jest i o wszystkim, co każdy spotyka na swojej drodze.
Jest to bardzo wzruszająca historia, niektóre momenty były dla mnie bardzo bliskie, bolało, tak fizycznie. Ale było bardzo przyjemnie wrócić do twórczości autorki, tęskniłam i teraz już wiem za czym. Za czułością, za poetyckim stylem, za prawdą i nie owijaniem w bawełnę.

Zawsze lubiłam książki Jodi, ponieważ dla mnie ona była jedyną autorką, która porusza takie tematy. Tak wiem, że nie jest jedyna, ale była nią dla mnie, 14 letniej dziewczynki, dlatego jest dla mnie tak wyjątkowa. Może niezbyt odpowiedni wiek dla takiej lektury, ale w książkach J. Picoult zawsze czułam się jak w domu.
“Księga dwóch dróg” - opowiada o kobiecie, która jest...

Jedna ze słabszych książek Autorki moim zdaniem.

Jedna ze słabszych książek Autorki moim zdaniem.

Odjęłam jedną gwiazdkę za zbyt długie i monotonne opisy Egiptu i historii z nim związanych.
Cała reszta wspaniała. Kocham Picoult i jej twórczość, a książki kupuję w ciemno.
Wielokrotnie ta książka mnie wzruszyła i doprowadziła do, refleksji za co bardzo dziękuję autorce.

Odjęłam jedną gwiazdkę za zbyt długie i monotonne opisy Egiptu i historii z nim związanych.
Cała reszta wspaniała. Kocham Picoult i jej twórczość, a książki kupuję w ciemno.
Wielokrotnie ta książka mnie wzruszyła i doprowadziła do, refleksji za co bardzo dziękuję autorce.

Inna niż pozostałe książki Picoult. Uwielbiam Egipt, jego historię, tajemnice... Jednak w tej książce było tego za dużo, zbyt naukowo. Co trochę mnie zmęczyło. Jednak polecam, bo to przecież Picoult.

Inna niż pozostałe książki Picoult. Uwielbiam Egipt, jego historię, tajemnice... Jednak w tej książce było tego za dużo, zbyt naukowo. Co trochę mnie zmęczyło. Jednak polecam, bo to przecież Picoult.

Autorka jak zwykle zadaje nam ważne pytanie na które chcąc nie chcąc zbiegiem stron znajdujemy odpowiedź. Nie koniecznie taką, która nam się podoba.
W tej książce nie dostajemy różnych perspektyw, a różne linie czasowe, które się ze sobą stykają, zazębiają i oddziałują na siebie wzajemnie. W pewnym momentach nie wiemy KIEDY jesteśmy i w którym miejscu jest bohaterka, jednak nie powoduje to chaosu, lecz pozwala historii się rozwijać.
Wraz z Dawn, główną bohaterką, doulą od umierania odwiedzamy jej klientów i zagłębiamy się w śmiertelność. Wraz z nią przeżywamy jej problemy rodzinne z mężem i córką. Wraz z nią poznajemy nową klientkę Win i dzięki niej zadajemy sobie pytania co dalej. Wszystko po to by końcu wyruszyć do Egiptu i odnaleźć odpowiedzi na dręczące pytania.
Jak zwykle główna fabuła ubrana jest w cudownie opisane niby poboczne wątki- Egipt, archeologia, Księga Dwóch Dróg czy fizyka. Które w przyjemny sposób dostarczają wiedzy i nie męczą, a jednocześnie są niezbędne dla głównej historii.
Tytuł odnosi się do starożytnej egipskiej Księgi Umarłych jednak jest też idealnym odzwierciedleniem całej książki. Bohaterka bowiem ma do wybrania jedną z dwóch dróg.
Podczas czytania takich książek wybieramy jedną ze stron, w tym wypadku z dróg. Czasem kierujemy się własnymi doświadczeniami, pragnieniami, czasem krzywdami lub pragmatyzmem. Nawet jeśli nie mieliśmy podobnych problemów to i tak wybieramy ten "właściwy" wybór.
Jednak czy bohaterka wybierze tak samo? Czy dla niej też to właśnie ten wybór jest dobry? Przekonajcie się sami :)

Autorka jak zwykle zadaje nam ważne pytanie na które chcąc nie chcąc zbiegiem stron znajdujemy odpowiedź. Nie koniecznie taką, która nam się podoba.
W tej książce nie dostajemy różnych perspektyw, a różne linie czasowe, które się ze sobą stykają, zazębiają i oddziałują na siebie wzajemnie. W pewnym momentach nie wiemy KIEDY jesteśmy i w którym miejscu jest bohaterka,...

Zgadzam się ze wszystkimi negatywnymi opiniami na temat tej książki. Jest zdecydowanie najsłabsza i najnudniejsza ze wszystkich napisanych przez J.Picoult i pisze to osoba, która interesuje się starożytnym Egiptem. 😉 Jedna z najgorszych nielinearnych fabuł jaką miałam okazję czytać. Praktycznie brak napięcia (zawiązanie akcji wg. mnie bardzo miałkie, a scena w samolocie cienka, nie straszna). Główna bohaterka to jak zwykle wcielenie samej autorki, tak jak główni bohaterowie Sparksa to jego ulepszone wersje (godna pożałowania megalomania). Wymęczyłam tego gniota (nie boję się użyć tego słowa) nawet nie z sentymentu dla poprzednich książek (obyczajowych pożeraczy czasu o ciekawej tematyce), a dlatego że w międzyczasie czytałam inną, dobrą książkę. Nie polecam nikomu tej pozycji, no chyba, że cierpi na bezsenność.

Zgadzam się ze wszystkimi negatywnymi opiniami na temat tej książki. Jest zdecydowanie najsłabsza i najnudniejsza ze wszystkich napisanych przez J.Picoult i pisze to osoba, która interesuje się starożytnym Egiptem. 😉 Jedna z najgorszych nielinearnych fabuł jaką miałam okazję czytać. Praktycznie brak napięcia (zawiązanie akcji wg. mnie bardzo miałkie, a scena w samolocie...