Dotknąć prawdy

Po przeczytaniu opisu byłam niesamowicie zaintrygowana, bo nie ukrywam, sam pomysł na fabułę brzmiał dobrze. I wciąż tak uważam. Można było wiele z tego wyciągnąć, tylko szkoda, że kończy się to na 'można było'.
Pierwszym problemem zdecydowanie jest główna bohaterka. Głupiutka i irytująca, a jej czyny niezwykle absurdalne. I myślę, że byłabym w stanie uwierzyć w tą absurdalność działań, gdyby nie fakt, że jest ona prawniczką, zna prawo. Poza tym, ta nierzeczywista łatwość z jaką przychodzi jej każde działanie, nawet oszukiwanie władz i włamanie. No po prostu w to nie wierzę, szczególnie że robi to wszystko po raz pierwszy. To samo Max, nie wierzę, że ukrywanie telefonu przed personelem i równoczesne przeszukiwanie internetu w poszukiwaniu jakiś zatuszowanych danych jest takie proste, a tłumaczenie, że jest w spektrum autyzmu, a to jego konik - no nie, szczególnie gdy to się zaczyna od połowy książki.
W relację romantyczną też nie wierzę, jeśli w ogóle tak można ją nazwać. Gdyby bohaterowie byli w wieku, gdy dopiero odkrywają ten świat uczuć romantycznych, mogłabym przymknąć oko, ale dorośli ludzie? Absolutnie nie.
Końcówka mnie wciągnęła, chociaż i tu są rzeczy, które mogłabym wytknąć. W każdym razie czytała się szybko, pomysł dobry, ale to tyle.

Po przeczytaniu opisu byłam niesamowicie zaintrygowana, bo nie ukrywam, sam pomysł na fabułę brzmiał dobrze. I wciąż tak uważam. Można było wiele z tego wyciągnąć, tylko szkoda, że kończy się to na 'można było'.
Pierwszym problemem zdecydowanie jest główna bohaterka. Głupiutka i irytująca, a jej czyny niezwykle absurdalne. I myślę, że byłabym w stanie uwierzyć w tą...

Czy ta książka jest tak nieumiejętnie przetłumaczona, czy ta autorka tak infantylna?
Została mi ta książka na kontrakcie jako ostatnia i niestety muszę obyć się smakiem, gdyż tego się czytać nie da.

Czy ta książka jest tak nieumiejętnie przetłumaczona, czy ta autorka tak infantylna?
Została mi ta książka na kontrakcie jako ostatnia i niestety muszę obyć się smakiem, gdyż tego się czytać nie da.

Nie udało mi się dobrnąć nawet do połowy.. Nie wiem skąd tak dobre opinie, główna bohaterka zupełnie przezroczysta, wątek płytkiego romansu z Tonym i ich ponowne spotkanie odbierający resztki mojej ciekawości do tej książki, szkoda mi czasu.

Nie udało mi się dobrnąć nawet do połowy.. Nie wiem skąd tak dobre opinie, główna bohaterka zupełnie przezroczysta, wątek płytkiego romansu z Tonym i ich ponowne spotkanie odbierający resztki mojej ciekawości do tej książki, szkoda mi czasu.

Początkowo dałam ocenę 6. Jednak biorąc pod uwagę inne przeczytane ostatnio pozycje, ta książka nie zasługuje na tak wysoką ocenę. W założeniu miałam w rękach thriller połączony z dramatem, który finalnie okazał się połączeniem słabej fantastyki z kiepskim romansem. Obiecujący początek nie zapowiadał tak płaskiej i niewiarygodnej fabuły. "Miłość od pierwszego wejrzenia" i główna postać przerastająca w swoich wyczynach Ethana Hunta z Mission Impossible to za dużo nawet jak dla mnie.

Początkowo dałam ocenę 6. Jednak biorąc pod uwagę inne przeczytane ostatnio pozycje, ta książka nie zasługuje na tak wysoką ocenę. W założeniu miałam w rękach thriller połączony z dramatem, który finalnie okazał się połączeniem słabej fantastyki z kiepskim romansem. Obiecujący początek nie zapowiadał tak płaskiej i niewiarygodnej fabuły. "Miłość od pierwszego...

Bardzo dobra książka, wciągająca

Bardzo dobra książka, wciągająca

Po przeczytaniu opisu tej książki stwierdziłam, że na pewno mi się spodoba, ale gorzko się zawiodłam. Bohaterka tej powieści zachowuje się totalnie absurdalnie i nielogicznie, i może dałoby się to jakoś przełknąć, w końcu matka próbująca ratować własne dziecko jest zdolna do wszystkiego, ale mamy tu kobietę, która jest wziętą prawniczką, która zachowuje się, jakby totalnie nie zdawała sobie sprawy z konsekwencji prawnych swoich czynów, aż trudno w to uwierzyć. Dodatkowo wszystko, co robi przychodzi jej z niesamowitą łatwością - wielokrotne wejście na oddział zamknięty szpitala psychiatrycznego, gdzie właśnie zostało zamordowane dziecko, do syna, do którego ma sądowny zakaz zbliżania i pod okiem kamer i personelu - bardzo realistyczna wizja.... Z łatwością tez zdejmuje policyjną opaskę na nogę, która ma monitorować jej lokalizację i lata sobie po świecie, w ogóle nie ponosząc konsekwencji... Samo rozwiązanie historii jest ciekawe, ale też moim zdaniem przesadzone. Autorkę za bardzo poniosła fantazja, choć muszę przyznać, że momentami nawet się wciągnęłam. Dodam, że styl pisania też nie powala, mój ulubiony kwiatek to "siwe włosy kontrastowały z szarym garniturem", no kontrast jak się patrzy ;)

Po przeczytaniu opisu tej książki stwierdziłam, że na pewno mi się spodoba, ale gorzko się zawiodłam. Bohaterka tej powieści zachowuje się totalnie absurdalnie i nielogicznie, i może dałoby się to jakoś przełknąć, w końcu matka próbująca ratować własne dziecko jest zdolna do wszystkiego, ale mamy tu kobietę, która jest wziętą prawniczką, która zachowuje się, jakby totalnie...

Dobra, poruszająca ksiazka. Polecam

Dobra, poruszająca ksiazka. Polecam

Co chwilę wytrzeszczałam oczy ze zdziwienia. Jeszcze bardziej jestem pod wrażeniem postaci Marianne. Wow co to była za lektura.

Co chwilę wytrzeszczałam oczy ze zdziwienia. Jeszcze bardziej jestem pod wrażeniem postaci Marianne. Wow co to była za lektura.

Według mnie ciekawa i dobrze napisana książka o borykającym się z zespołem Aspergera 16 letnim Maxem, którego historia całkiem mnie zaskoczyła. Od razu powiem, że nie do końca rozumiem decyzji Daniell o pozostawieniu chłopca w szpitalu psychiatrycznym. Brakuje mi tu też konsekwencji na zgodę na niemal zupełne ubezwłasnowolnienie i ograniczenie wizyt matki z późniejszym odrzuceniem diagnozy lekarzy i obdarzeniem chłopca całkowitym zaufaniem.
Oczywiście w szpitalu dzieją się dziwne rzeczy, a wyśrubowane diagnozy są wynikiem eksperymentalnych terapii. Wreszcie jakby tego wszystkiego było mało, dochodzi do tragedii – ginie jeden z młodych pacjentów Jonas, z którego matką zaprzyjaźniła się Daniell i to właśnie Daniell znajduje go zalanego krwią, a głównym podejrzanym staje się jej syn Max. Od tego momentu akcja przyśpiesza. Mimo ograniczeń formalnych Daniell rozpoczyna własne śledztwo, do którego na szczęście włącza się przypadkowy sprzymierzeniec. Czy jednak uda im się dotrzeć do prawdy? A przede wszystkim jakie tajemnice kryje prawda? Odpowiedź znajdziecie na kartach ‘Dotkąć prawdy’

Według mnie ciekawa i dobrze napisana książka o borykającym się z zespołem Aspergera 16 letnim Maxem, którego historia całkiem mnie zaskoczyła. Od razu powiem, że nie do końca rozumiem decyzji Daniell o pozostawieniu chłopca w szpitalu psychiatrycznym. Brakuje mi tu też konsekwencji na zgodę na niemal zupełne ubezwłasnowolnienie i ograniczenie wizyt matki z późniejszym...

Bardzo się rozczarowałam. Sam pomysł bardzo dobry gorzej z jego realizacją. Całość mocno nierealna. Główna postać naiwna, działająca kompletnie bez sensu, wszystko naciągane i nieprawdopodobne. Szkoda czasu.

Bardzo się rozczarowałam. Sam pomysł bardzo dobry gorzej z jego realizacją. Całość mocno nierealna. Główna postać naiwna, działająca kompletnie bez sensu, wszystko naciągane i nieprawdopodobne. Szkoda czasu.