Jesteśmy społecznością, która kocha książki

[współpraca recenzencka z autorką oraz Wydawnictwem WasPos]

Książka miała swoją premierę 19.04.24, a więc to nowość na rynku wydawniczym.
Zapoznając się z opisem zupełnie nie spodziewałam się takiego emocjonalnego rollercoastera jaki przeżyłam przy czytaniu.
W kulminacyjnym momencie siedziałam w przedszkolu, czekając na syna po zajęciach, czytałam i… płakałam, bo kiedy wszystko zmierzało ku lepszemu, nagle stało się najgorsze 😟

Ania ma kochającego męża, przy boku którego czuje się bezpiecznie. Jej spokój burzy coraz częstsze naciskanie Nikodema na powiększenie rodziny, na co Anka jeszcze nie jest gotowa.
Temat jest powodem spięć między małżonkami, Anka nie do końca chce sprzeciwiać się ukochanemu, ale wie, że wszystko co zrobi będzie sprzeczne z nią samą.
Pewna informacja, którą odkryje przez przypadek oraz wydarzenia, które mają miejsce w następstwie, sprawiają, że dziewczyna postanawia zaszyć się w starej chacie w lesie i tam uporządkować myśli i przewartościować swoje życie.
Na dodatek w lesie spotyka małą dziewczynkę Wandzię… I tu zaczyna się ten bardziej tajemniczy i powiedziałabym mistyczny wątek opowieści, ponieważ okazuje się, że jest jedną z nielicznych osób, które dziewczynkę „widziały”.

Jakie tajemnice wyjdą na jaw? Jakie znaczenie w życiu bohaterki będzie miała mała Wandzia? Czy Ania poukłada swoje życie zgodnie ze swoim sumieniem czy wręcz przeciwnie?

Autorka poruszyła w swojej książce temat macierzyństwa – ale w tym trudniejszym odcieniu – nie każda kobieta chce być matką, nie każda może, niektóre po wielu próbach decydują się na adopcję, niektóre… ech..
Mamy tu też niechlubny wątek historyczny związany z Wandzią.

Nie napiszę nic więcej, bo boję się o spojler, ale ta historia złamała mi serce! Czyta się ją bardzo szybko, wręcz za szybko, chociaż akcja wcale nie należy do wartkich, bo nie taki jest zamysł tej powieści.
Ja bardzo polecam, dostałam więcej niż wynikało z opisu, co mnie totalnie zaskoczyło.

[współpraca recenzencka z autorką oraz Wydawnictwem WasPos]

Książka miała swoją premierę 19.04.24, a więc to nowość na rynku wydawniczym.
Zapoznając się z opisem zupełnie nie spodziewałam się takiego emocjonalnego rollercoastera jaki przeżyłam przy czytaniu.
W kulminacyjnym momencie siedziałam w przedszkolu, czekając na syna po zajęciach, czytałam i… płakałam, bo kiedy...

Od autorki: „Ostrzeżenie: powieść jest przeznaczona tylko dla osób dorosłych. Zawiera elementy związane z przemocą seksualną oraz nieuleczalną chorobą dziecka. Jeśli którykolwiek z tych motywów może być źródłem Twojego dyskomfortu, podejmij świadomą decyzję, czy chcesz zapoznać się z treścią.”

Książka szokuje! Wbrew pozorom ostrzeżenie wyżej tylko wznieciło moją ciekawość. Przeczytałam, ponieważ niewiele jest rzeczy, które mnie szokują. A może inaczej - w świecie literackiej fikcji jestem w stanie znieść więcej niż w realnym życiu.

Z jednej strony mamy tu ciężko chore, umierające dziecko, z drugiej - gorący romans opiekunki dziecka z jego ojcem.
Okazuje się, że Bruno i Maja wcale nie poznali się w szpitalu, przy łóżku Roszka, gdzie dziewczyna pełni dyżury w ramach wolontariatu. Spotkali się
o wiele wcześniej, w bardzo brutalnych okolicznościach. On wyparł to z głowy, ona spotykając go na szpitalnym korytarzu, wróciła pamięcią do przeszłości.
Nie bez znaczenia jest też rola Maksa, brata Bruna, który chce odpokutować to, co wydarzyło się lata temu i zdobyć uznanie Mai.
Jak potoczą się losy bohaterów? Jak wydarzenia z przeszłości wpłyną na decyzje podejmowane aktualnie? Czy wygra serce czy rozsądek?

Brawa dla autorki, że podjęła się napisania takiej historii, która w mojej ocenie faktycznie jest dość szokująca. Dla osób przeżywających osobiste tragedie samo wyobrażenie, że świat się nie zatrzymał i że serce nie sługa jest dość trudne, a co dopiero znalezienie się w takiej sytuacji. Tu dodatkowo mamy pewne wydarzenia z przeszłości, które są bardzo wstrząsające i mogą zaważyć na losach wszystkich bohaterów.
W tym kontekście nie jest to książka łatwa. Wzbudziła we mnie szereg różnych emocji – od wzburzenia, poprzez wzruszenie i smutek, aż po radość, akceptację i zrozumienie. Ale to jest właśnie to, czego oczekuję od literatury – różnorakich emocji! I ta książka mi tego dostarczyła w 100%!

Polecam tylko dla pełnoletnich osób o mocnych nerwach!

Od autorki: „Ostrzeżenie: powieść jest przeznaczona tylko dla osób dorosłych. Zawiera elementy związane z przemocą seksualną oraz nieuleczalną chorobą dziecka. Jeśli którykolwiek z tych motywów może być źródłem Twojego dyskomfortu, podejmij świadomą decyzję, czy chcesz zapoznać się z treścią.”

Książka szokuje! Wbrew pozorom ostrzeżenie wyżej tylko wznieciło moją ciekawość....

Jessie jest Palestynką. Ma 15 lat. Właśnie zaczyna liceum.
I właśnie otrzymała diagnozę autyzmu. Z jednej strony nareszcie rozumie swoją "inność", a z drugiej martwi się, jak poradzi sobie w nowym miejscu i jak przyjmą ją nowi znajomi.
Tworzy sobie listę celów, które mają jej pomóc w odnalezieniu się w nowej sytuacji oraz swojego JA. Zupełnie nie spodziewa się, że już za chwilę wpadnie w sidła całkiem nieoczywistych miłości i będzie musiała te cele co chwilę zmieniać :)

Jestem niezmiernie szczęśliwa, że na rynku mamy coraz więcej książek z reprezentacją osób neuroróżnorodnych. I to nie tylko suchych poradników, ale także książek takich jak "Jessie..." czyli YA 12+ . Książka napisana jest przystępnym językiem, brak w niej wulgaryzmów, przemocy czy scen se.u. Ja ją pokochałam całym sercem!

Jessie jest Palestynką. Ma 15 lat. Właśnie zaczyna liceum.
I właśnie otrzymała diagnozę autyzmu. Z jednej strony nareszcie rozumie swoją "inność", a z drugiej martwi się, jak poradzi sobie w nowym miejscu i jak przyjmą ją nowi znajomi.
Tworzy sobie listę celów, które mają jej pomóc w odnalezieniu się w nowej sytuacji oraz swojego JA. Zupełnie nie spodziewa się, że już za...