Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Obrazowo brutalna, lecz łagodna w słownictwie. Inaczej być nie może, kiedy kobieta wiedzie prym. A jest nią Tamara, prawdziwa perełka wśród podkomisarzy. Abstrakcja w głowie, intuicja w sercu i fantazja w poczynaniach i do tego ta tajemnicza symbioza z Deryłą. Zdecydowanie ją polubiłam, ale, czy zapamiętam na długo? Odchodzący na emeryturę inspektor Knap, pachnący brzoskwiniowym dymem, chciał, by jego impreza pożegnalna była jak najlepsze, czyli zapamiętana z tego, że nikt nic nie pamiętał. Zupełnie inaczej ma się sprawa z książką. Stąd właśnie pytanie, czy zapamiętam?

Obrazowo brutalna, lecz łagodna w słownictwie. Inaczej być nie może, kiedy kobieta wiedzie prym. A jest nią Tamara, prawdziwa perełka wśród podkomisarzy. Abstrakcja w głowie, intuicja w sercu i fantazja w poczynaniach i do tego ta tajemnicza symbioza z Deryłą. Zdecydowanie ją polubiłam, al...

Rozwiń

Zwiń

Już czas, już czas gasić lampkę i iść spać - tylko jeszcze jeden rozdział. Ta perfekcyjna zasada, jakby się wydawać mogło, skuteczna całymi latami, niestety przy tej książce bierze w łeb. Każdy rozdział na końcu ma tak intrygującą przynętę, że trzeba czytać dalej. Zresztą co tu kryć, gdy się sięga po książkę tego autora to z góry trzeba założyć, że pochłonie ona niczym czarna dziura. Ale dla mnie to gratka, tego szukam i tego pożądam.

Już czas, już czas gasić lampkę i iść spać - tylko jeszcze jeden rozdział. Ta perfekcyjna zasada, jakby się wydawać mogło, skuteczna całymi latami, niestety przy tej książce bierze w łeb. Każdy rozdział na końcu ma tak intrygującą przynętę, że trzeba czytać dalej. Zresztą co tu kryć, gdy s...

Rozwiń

Zwiń

Gdyby jutra miało nie być, to fajnie byłoby te ostatnie chwile przeżyć jak Pan Bennett "po przemianie". Bez przesady mogłabym stwierdzić, że przeżyłam już wszystko. No może tylko to bungee. Cóż Jason nie mógł zrobić wszystkiego. Niemniej jednak zdobył moje uznanie swoją pomysłowością, trzeźwością myślenia i skutecznością działania. Sama akcja natomiast pełna dynamiki miło zapełniła ze trzy wieczory. I to tyle zalet, bo sama treść rozmyje się w oka mgnieniu i popadnie w niepamięć. Pytanie, czy jeszcze trzymając książkę w ręku jestem w stanie odtworzyć chronologię zdarzeń.

Gdyby jutra miało nie być, to fajnie byłoby te ostatnie chwile przeżyć jak Pan Bennett "po przemianie". Bez przesady mogłabym stwierdzić, że przeżyłam już wszystko. No może tylko to bungee. Cóż Jason nie mógł zrobić wszystkiego. Niemniej jednak zdobył moje uznanie swoją pomysłowo...

Rozwiń

Zwiń

Zawsze jest czas, żeby wszystko zacząć od nowa - takie to słowa napisane zostały przed ostatnią kropką. I to jest jedna z wartościowszych prawd tego świata. Jednakże akcja książki nie toczy się w takim świecie, lecz w jakimś innym, równoległym, absolutnie odrealnionym, stanowiącym swoistą mieszankę fantastyki i grozy. Chyba dla zatwardziałych miłośników gatunku, bo mnie wir akcji przerósł, ze względu na niekontrolowane zmiany, niestety nadmiar chaotyczne. Może lepiej by mi się oglądało? Zawsze doszedłby jeden zmysł. I to może właśnie dzięki oczom dostrzegłabym lepiej całokształt. A tak pozostałam z niesmakiem i świadomością miernoty swojej wyobraźni.

Zawsze jest czas, żeby wszystko zacząć od nowa - takie to słowa napisane zostały przed ostatnią kropką. I to jest jedna z wartościowszych prawd tego świata. Jednakże akcja książki nie toczy się w takim świecie, lecz w jakimś innym, równoległym, absolutnie odrealnionym, stanowiącym swoistą ...

Rozwiń

Zwiń

Doskonale napisany reportaż, idealnie z definicją gatunku. Widać godziny spędzone na czytaniu dokumentów, zapewne niejednokrotnie zdobytych w trudzie. Niełatwo było, jak domniemam, zdobyć zaufanie rozmówców, by wydobyć od nich tak szczegółowe, nieraz wręcz intymne informacje. Nic więcej dodać chyba nie mogę, no może tylko to, że chciałabym wykazywać się takim profesjonalizmem w swoim zawodzie.

Doskonale napisany reportaż, idealnie z definicją gatunku. Widać godziny spędzone na czytaniu dokumentów, zapewne niejednokrotnie zdobytych w trudzie. Niełatwo było, jak domniemam, zdobyć zaufanie rozmówców, by wydobyć od nich tak szczegółowe, nieraz wręcz intymne informacje. Nic więcej do...

Rozwiń

Zwiń

Smętna, dżdżysta jesień 1966 roku. By jakoś rozwiać ponure nastroje społeczeństwo tłumnie szturmuje sale kinowe,bo grają "Lekarstwo na miłość". Kalina Jędrusik bawi do łez w roli Joasia, dziewczyny absolutnie szalonej, próbującej rozwikłać sprawę szajki fałszerzy banknotów. Nasza bohaterka Krysia czyni to samo, prowadząc śledztwo w sprawie tajemniczych śmierci młodych mężczyzn. W swojej konsekwencji bywa irytująca,ale przecież liczy się skuteczność. A jak nasza Krysia dąży do celu? Tym razem może inspiracją stał się wielki przebój radiowy z 1966 roku "Jak dobrze mieć sąsiada" Alibabek. I tak jak w tekście - do drzwi sąsiada zapukają puk puk, do drzwi sąsiada zapukaj bum,bum. Krysia moim zdaniem wybierała te drugą opcję. Opłaciło się. Podobnie i mnie, bo zyskałam doskonale spędzony czas z książką.

Smętna, dżdżysta jesień 1966 roku. By jakoś rozwiać ponure nastroje społeczeństwo tłumnie szturmuje sale kinowe,bo grają "Lekarstwo na miłość". Kalina Jędrusik bawi do łez w roli Joasia, dziewczyny absolutnie szalonej, próbującej rozwikłać sprawę szajki fałszerzy banknotów. Nasza...

Rozwiń

Zwiń

True crime, niczym true life pozbawione jest wszelakich granic: geograficznych, czasowych, rasowych, czy wiekowych. Jedynym ograniczeniem jest wyobraźnia zło czyniącego. W książce 10 próbek działań zbrodniczych przedstawionych w sposób zupełnie beznamiętny i oschły, niczym w podcaście kryminalnym. Treść również sprawia wrażenie mocno okrojonej. Za wiele akt nie zostało odkurzonych, co najwyżej kilka portali tematycznych zanotowało większą liczbę odsłon. Krytykować zanadto jednak nie mogę, gdyż " widziały gały co brały", a skoro skusiły je czarno białe ryciny, to należy iść w zaparte twierdząc, że jest super.

True crime, niczym true life pozbawione jest wszelakich granic: geograficznych, czasowych, rasowych, czy wiekowych. Jedynym ograniczeniem jest wyobraźnia zło czyniącego. W książce 10 próbek działań zbrodniczych przedstawionych w sposób zupełnie beznamiętny i oschły, niczym w podcaście krym...

Rozwiń

Zwiń

Dobitna, dostarczająca mocnych wrażeń. Nie jednak to ciągnęło mnie do lektury. Najmocniejszym wabikiem okazały się charaktery duetu bohaterów, ekscentrycznych i niebywale inteligentnych. Od razu ich pokochałam za sposób porozumiewania się między sobą. Dialogi pełne sarkazmu, pozbawione schematyzmu, zaskakujące w zwrotach zdecydowanie wzmagały dymanikę akcji.
Niebanalny pomysł na fabułę i jeszcze lepszy na bohaterów będących naszymi przewodnikami przez nią. Czegoż chcieć więcej?

Dobitna, dostarczająca mocnych wrażeń. Nie jednak to ciągnęło mnie do lektury. Najmocniejszym wabikiem okazały się charaktery duetu bohaterów, ekscentrycznych i niebywale inteligentnych. Od razu ich pokochałam za sposób porozumiewania się między sobą. Dialogi pełne sarkazmu, pozbawione sch...

Rozwiń

Zwiń

Michał Śmielak to pewniak na czas mile spędzony z książką. Zaskakuje, bawi i szokuje. Dostarcza dużej dawki humoru, nie mniejszą ironii, ale i odrobina absurdu i dziegciu się trafi. Te zalety cechują wszystkie książki autora. Ale dziś odkryłam coś nowego. To mini przewodniki po ciekawych miejscach naszego pięknego kraju, czasem zapomnianych i niedocenianych. Autor rozpala ciekawość krajoznawczą i historyczną. Kusi, by zamienić japonki na trekingi i iść w góry, lasy, z uwagą czytając wszelakie tablice pamiątkowe i słuchać, uważnie słuchać rdzennych mieszkańców. Tak wiele się działo, tak wiele umyka, tak wiele nie może ulec zapomnieniu. To bardzo inteligentne podejście, by w tzw. popularnej literaturze przemycać takie perełki. Bo wiadomo, po książkę historyczną to sięgnę jak to będzie ostatnia książka w kolejce i wyboru mieć nie będę. A jednak fajnie jest wiedzieć, bo im wiedza będzie powszechniejsza, to może nie zostaną zapomniane burzliwe losy naszej historii. I za tę rozbudzoną ciekawość dziś dziękuję najbardziej.

Michał Śmielak to pewniak na czas mile spędzony z książką. Zaskakuje, bawi i szokuje. Dostarcza dużej dawki humoru, nie mniejszą ironii, ale i odrobina absurdu i dziegciu się trafi. Te zalety cechują wszystkie książki autora. Ale dziś odkryłam coś nowego. To mini przewodniki po ciekawych m...

Rozwiń

Zwiń

Nie da się ukryć, że odczuwa się, iż książka została napisana dziesiątki lat temu. Współcześnie treść jest bardziej skompresowana i wstyd się przyznać, że niejednokrotnie, z opadającymi powiekami, myślałam " do brzegu, do brzegu" A przecież nie o to chodzi i aż strach pomyśleć, co byłoby gdyby Forell tak niecierpliwy był. Jedno jest pewne - nie osiągnąłby swego celu. Za sprzymierzeńców swych mógł mieć tylko uparta wolę, nieobciążoną wiedzą, zaciekłość roju pszczół i wiarę, że trzeba czasem przeżyć piekło, bo osiągnąć niebo. A ja jako czytelnik mogłam obserwować, jak skrajne przeżycia mogą odcisnąć piętno na psychice człowieka. A i jeszcze jedno, zawsze warto butnie wierzyć w życie.

Nie da się ukryć, że odczuwa się, iż książka została napisana dziesiątki lat temu. Współcześnie treść jest bardziej skompresowana i wstyd się przyznać, że niejednokrotnie, z opadającymi powiekami, myślałam " do brzegu, do brzegu" A przecież nie o to chodzi i aż strach pomyśleć, c...

Rozwiń

Zwiń