Również świetna, podobnie jak pierwsza część. Na początku akcja rozwija się powoli, nie ma wielu zwrotów akcji, dlatego pierwsza połowa szła mi trochę opornie, ale potem jak się rozkręciła, to nie mogłam się oderwać. Bardzo mi się podoba opisana postać Mare, jej rozterki i problemy. Konflikt między braćmi również uważam za fantastycznie opisany, wraz z ich uczuciami do Mare.

Również świetna, podobnie jak pierwsza część. Na początku akcja rozwija się powoli, nie ma wielu zwrotów akcji, dlatego pierwsza połowa szła mi trochę opornie, ale potem jak się rozkręciła, to nie mogłam się oderwać. Bardzo mi się podoba opisana postać Mare, jej rozterki i problemy. Konflikt między braćmi również uważam za fantastycznie opisany, wraz z ich uczuciami do Mare.

Początek strasznie mnie wymęczy, potem było lepiej, ale niestety słabsza niż pierwsza część.

Początek strasznie mnie wymęczy, potem było lepiej, ale niestety słabsza niż pierwsza część.

Pierwszy tom był znacznie lepszy... Nie wiem czemu, historia i temat przewodni dobry... acz strasznie się męczyłam, przeciągałam. Wprowadziła mnie ta pozycja w zastój i przez pierwszą część książki miałam rażenie, że już gdzieś to czytałam...

Pierwszy tom był znacznie lepszy... Nie wiem czemu, historia i temat przewodni dobry... acz strasznie się męczyłam, przeciągałam. Wprowadziła mnie ta pozycja w zastój i przez pierwszą część książki miałam rażenie, że już gdzieś to czytałam...

Świat, w którym kolor krwi określa Twoją wartość w społeczeństwie. Srebrna- jesteś królem wszechświata, nic Cię nie ogranicza, czerwona- jesteś gorszy, traktowany jak robak, nic nie znaczysz. Smutna perspektywa nieprawdaż?

~Nawet jeśli jestem mieczem, to nie zostałam zrobiona ze stali, ale ze szkła, i czuję, że powoli zaczynam pękać.~

Jest to drugi tom serii “Czerwona królowa”, opowiadający o losach Mare, która jest Czerwoną, ale posiada moce podobne do tych, które mają Srebrni. Okazuje się, że nie jest jedyna, wyrusza więc w niebezpieczną podróż, by odnaleźć podobnych sobie i pokonać okrutnego księcia Mavena.

Bardzo podoba mi się uniwersum, wykreowane przez autorkę. Byłam zafascynowana historią i dosłownie pochłaniałam stronę za stroną. A gdy skończyłam od razu potrzebowałam przeczytać następną część.

~Nie możemy wybrać, kogo pokochamy. Chociaż tak bardzo chciałbym, żeby było inaczej.~

Świat, w którym kolor krwi określa Twoją wartość w społeczeństwie. Srebrna- jesteś królem wszechświata, nic Cię nie ogranicza, czerwona- jesteś gorszy, traktowany jak robak, nic nie znaczysz. Smutna perspektywa nieprawdaż?

~Nawet jeśli jestem mieczem, to nie zostałam zrobiona ze stali, ale ze szkła, i czuję, że powoli zaczynam pękać.~

Jest to drugi tom serii “Czerwona...

Najwidoczniej autorka postanowiła stworzyć z głównej bohaterki osobowość kompulsywno-obsesyjną... Ciągle tylko myśli, myśli, myśli (tzw. natrętne myśli, które sprowadzają wszystko zawsze do tego samego punktu). Gdyby to wywalić, książka byłaby znacznie krótsza, ale też ciekawsza. I oczywiście - mniej irytująca... Jeśli ktoś miałby napić się karniaka za każde przeczytane "Każdy może zdradzić każdego" czytelnicy byliby pijani jak bela. Nie zamierzam czytać pozostałych części. Poczekam na jakąś ekranizację, żeby już nie musieć śledzić ścieżek myślowych "dziewczyny od błyskawic"... Zdrówko!

Najwidoczniej autorka postanowiła stworzyć z głównej bohaterki osobowość kompulsywno-obsesyjną... Ciągle tylko myśli, myśli, myśli (tzw. natrętne myśli, które sprowadzają wszystko zawsze do tego samego punktu). Gdyby to wywalić, książka byłaby znacznie krótsza, ale też ciekawsza. I oczywiście - mniej irytująca... Jeśli ktoś miałby napić się karniaka za każde przeczytane...

Nie wiem co sądzić o tych książkach. Przez większość nic się nie dzieje, a na końcu dzieje się mnóstwo. Nie rozumiem też postępowania bohaterów, ale może to oznaczać, że po prostu ich zachowanie jest nieoczywiste. Te książki to takie średniaki, ale zachęcają do sięgania po kolejne części.

Nie wiem co sądzić o tych książkach. Przez większość nic się nie dzieje, a na końcu dzieje się mnóstwo. Nie rozumiem też postępowania bohaterów, ale może to oznaczać, że po prostu ich zachowanie jest nieoczywiste. Te książki to takie średniaki, ale zachęcają do sięgania po kolejne części.

Kontynuacja ukazała nam całkowicie inną Marę, zmienioną, egoistyczną i okrutną w wielu momentach. Zdecydowanie nie byłam jej fanką w tym tomie, bo wydawała mi słabym liderem, który potrafi tylko wysyłać innych na rzeź, myśląc, że robi coś odwrotnego niż Srebrni, na których wciąż naskakuje. W tym tomie Cal zebrał całą moją uwagę i sympatię, bo bez niego to oni nie raz by skończyli trupem albo cała akcja kończyłaby się fiaskiem. A mimo to, był niedoceniany…

Kontynuacja ukazała nam całkowicie inną Marę, zmienioną, egoistyczną i okrutną w wielu momentach. Zdecydowanie nie byłam jej fanką w tym tomie, bo wydawała mi słabym liderem, który potrafi tylko wysyłać innych na rzeź, myśląc, że robi coś odwrotnego niż Srebrni, na których wciąż naskakuje. W tym tomie Cal zebrał całą moją uwagę i sympatię, bo bez niego to oni nie raz by...

W niektórych momentach przynudzało, ale tak to była super książka :)

W niektórych momentach przynudzało, ale tak to była super książka :)

Szklany miecz Victorii Aveyard to 2 tom z serii Czerwona królowa 👑. Mare i Cal wydostali się z łap Mavena wpadając prosto w łapska Pułkownika. Także z tej pułapki udaje im się uciec i razem z gromadką przyjaciół ratują coraz wiecej Nowych.
Lektura tej książki tak mnie wciągnęła że połknęłam tą książkę. Moim zdaniem jest tam trochę za dużo opisów, ale całość wypada mega dobrze. Cieszy mnie ze romanse przedstawione w książce nie są nachalne i na siłę. Uczucie między Mare i Calem kiełkuje powoli i w swoim czasie, czasie rebelii i burzy wojny. Z zapartym tchem zaczynam czytać kolejny tom. Jeśli lubisz silne kobiece postacie to Mare jest świetnym przykładem. Polecam serdecznie

Szklany miecz Victorii Aveyard to 2 tom z serii Czerwona królowa 👑. Mare i Cal wydostali się z łap Mavena wpadając prosto w łapska Pułkownika. Także z tej pułapki udaje im się uciec i razem z gromadką przyjaciół ratują coraz wiecej Nowych.
Lektura tej książki tak mnie wciągnęła że połknęłam tą książkę. Moim zdaniem jest tam trochę za dużo opisów, ale całość wypada mega...

Dawno żadna bohaterka mnie tak nie denerwowała jak Mare, naprawdę jedyne na co miałam ochotę przez całą książkę to ją udusić gołymi rękami. Jej przemyślenia są nudne, powtarzalne i nic nie wnoszą, przez co cała narracja jest dla mnie nie do zniesienia. Dodatkowo to w jakich ilościach stosowany jest tu patos zamiast nadać wydarzeniom dramaturgii czyni je po prostu śmiesznymi. Kiedy trzeci akapit z kolei zakończony jest zdaniem w stylu "to może sie okazać moim ostatnim *wstaw cokolwiek dniem, oddechem, próbą*, to ciężko się nie uderzyć w czoło. (I ja naprawdę nic tutaj nie hiperbolizuję ta książka jest napisana dokładnie w taki sposób).
Gdyby tego było mało nie ma co liczyć na szybkie sceny akcji lub ospałe momenty refleksji, bo cała narracja ma tylko jedno tempo. Z tego powodu nawet nie zauważyłam, jak w pewnym momencie cały samolot po prostu rozpadł się na kawałki. Tekst zawiera okrągłe zero (0) określeń typu "nagle", " w tej sekundzie", "niespodziewanie". Autorka w żaden sposób nie przyciąga naszej uwagi, gdy ta jest potrzebna.
Te 3 gwiazdki dałam odpowiednio za jedną scenę, która była rzeczywiście dobra, za Mavena, bo jest w mojej opinii autentycznie dobrym czarnym charakterem i jedną chyba z litości.

Dawno żadna bohaterka mnie tak nie denerwowała jak Mare, naprawdę jedyne na co miałam ochotę przez całą książkę to ją udusić gołymi rękami. Jej przemyślenia są nudne, powtarzalne i nic nie wnoszą, przez co cała narracja jest dla mnie nie do zniesienia. Dodatkowo to w jakich ilościach stosowany jest tu patos zamiast nadać wydarzeniom dramaturgii czyni je po prostu...