On - mroczny, ma wiele tajemnic i na nią nie zasługuje, ona - naiwna, głupiutka, wierzy, że zmieni go na lepsze. Nic ciekawego a jednak szybko przeczytane i chciałam wiedzieć jakie będzie zakończenie. Chociaż wydaje mi się, że książka spokojnie mogła być o 100 str. krótsza.

On - mroczny, ma wiele tajemnic i na nią nie zasługuje, ona - naiwna, głupiutka, wierzy, że zmieni go na lepsze. Nic ciekawego a jednak szybko przeczytane i chciałam wiedzieć jakie będzie zakończenie. Chociaż wydaje mi się, że książka spokojnie mogła być o 100 str. krótsza.

Zostałam zwiedziona. Niecnie i na manowce... opinia mojej koleżanki o tej książce - a była to opinia typu "bierz, bierz, najlepsza książka w moim życiu; lepszej nie ma, cudo fantastyki" sprawiła, że bez żadnych podejrzeń zaczęłam ją czytać. Eh... i nie byłby to problem, gdyby nie moja ewidentna wada, która objawia się koniecznością przeczytania każdej rozpoczętej książki do końca. Choćby nie wiem co. A tego "nie wiem co" było tutaj całkiem dużo.
Co mam powiedzieć, gdybym miała lat 15 - a od dawna nie mam - to pewnie bym się tym cudem rzeczywiście zachwyciła. Każdy akapit z przystojnym trollem byłby wisienką na torcie, serce by mi drżało z ekscytacji na choćby wspomnienie o nim a losy pięknej pieśniarki byłyby moimi...

Dawno już wyrosłam z książek S. J. Maas i jej podobnych i nie mam na nie czasu, zwyczajnie i po prostu. Książka przewidywalna i męcząca, niewiele jestem w stanie z niej wynieść. I nawet mi się za bardzo nie chce.

Zostałam zwiedziona. Niecnie i na manowce... opinia mojej koleżanki o tej książce - a była to opinia typu "bierz, bierz, najlepsza książka w moim życiu; lepszej nie ma, cudo fantastyki" sprawiła, że bez żadnych podejrzeń zaczęłam ją czytać. Eh... i nie byłby to problem, gdyby nie moja ewidentna wada, która objawia się koniecznością przeczytania każdej rozpoczętej książki do...

Uwielbiam tę serię. Bardzo dobrze wykreowany świat. Lekka i przyjemna, ciekawa. Bohaterowie Trolle - co nie często się zdarza. Pięknie, konsekwentnie wykreowana akcja. Chce się czytać dalej.

Uwielbiam tę serię. Bardzo dobrze wykreowany świat. Lekka i przyjemna, ciekawa. Bohaterowie Trolle - co nie często się zdarza. Pięknie, konsekwentnie wykreowana akcja. Chce się czytać dalej.

Pierwszy raz spotkałam się z książką, w której bohaterami są trolle i bardzo mi się to podobało. Autorka świetnie wykreowała świat, który mimo swojego rozbudowania jest uporządkowany. Pomimo, że Trollus zostało uwięzione pod skałą i panuje tam wieczny mrok, potrafiła oddać jego piękno. Historia nasycona jest magią i zawiera wiele akcji, co wciąga czytelnika w fabułę i trzyma go w napięciu. Lektura przepełniona jest barwnymi postaciami, każda z nich jest inna i tak naprawdę nie znajdzie się dwóch takich samych bohaterów. Większa uwaga skupiona jest oczywiście na głównych postaciach, ale Autorka nie pominęła również tych drugoplanowych. Skupiła się na każdym z nich pokazując różnice w wyglądzie, czy też statusie społecznym. Cécile jest silną oraz odważną bohaterką, ale przebija przez nią również wrażliwość, przez co wydaje się bardziej autentyczna. Tristan natomiast emanuje mrokiem i tajemnicą, którą staramy się rozwikłać z każdą kolejną stroną książki. Mimo takich różnic między sobą, uzupełniają się nawzajem tworząc całość, a ich relacja oraz stosunek do siebie jest naturalny, co bardzo mi się podobało. Jedynym minusem jest to, że według mnie Cécile zbyt szybko pogodziła się ze swoim losem i przywiązała do Trollus.

Pierwszy raz spotkałam się z książką, w której bohaterami są trolle i bardzo mi się to podobało. Autorka świetnie wykreowała świat, który mimo swojego rozbudowania jest uporządkowany. Pomimo, że Trollus zostało uwięzione pod skałą i panuje tam wieczny mrok, potrafiła oddać jego piękno. Historia nasycona jest magią i zawiera wiele akcji, co wciąga czytelnika w fabułę i...

Książka dobra, ale bez szału.
Świat ciekawy, bohaterowie i akcja zagęszczając się zapowiadała się naprawdę super, ale wszystko co się wydarzyło.. ZA SZYBKO! Nie poznaliśmy jeszcze do końca głównych bohaterów, a już zostaje na nas zrzucona miłosna bomba.. Za szybko.
Za mało relacji przed. Za mało napięcia. Słowa "kocham Cię" pojawiły się znikąd.. Niczym wódka wyciągnięta przez wujka na wigilii, nikt nie zauważył kiedy to zrobił..
Poza tym świat ok - moim zdaniem za mało opisów postaci i świata przedstawionego, ale czytam kolejną część, bo końcówka była ciekawa.

Książka dobra, ale bez szału.
Świat ciekawy, bohaterowie i akcja zagęszczając się zapowiadała się naprawdę super, ale wszystko co się wydarzyło.. ZA SZYBKO! Nie poznaliśmy jeszcze do końca głównych bohaterów, a już zostaje na nas zrzucona miłosna bomba.. Za szybko.
Za mało relacji przed. Za mało napięcia. Słowa "kocham Cię" pojawiły się znikąd.. Niczym wódka wyciągnięta...

Reread.
Fajna z humorem, z dobrze napisanymi bohaterami i rozwijającą się między nimi relacją. Polecam!

Reread.
Fajna z humorem, z dobrze napisanymi bohaterami i rozwijającą się między nimi relacją. Polecam!

“Piękno można stworzyć, a wiedzę zdobyć, ale talentu nie da się ani kupić, ani nauczyć.”

Z dala od światła dziennego od wielu wieków pod Samotną Górą żyją istoty, władające mroczną magią. Za sprawą klątwy, którą przed laty podstępna czarownica rzuciła na całe Trollus, trolle nie mogą opuścić zapomnianych ruin góry, a wspomnienia dotyczące samych istot zostały zatarte w ludzkiej pamięci. Ich jedynym pragnieniem jest uwolnienie się spod działań okrutnej klątwy i ujrzenie światła dziennego. Niespodziewanie zostaje odnaleziona przepowiednia, w której to ludzka kobieta ma być wybawieniem całego gatunku. Cécile de Troyes, zdaniem trolli, spełnia wszystkie warunki proroctwa. Podstępem zostaje porwana i uwięziona pod Samotna Górą, a następnie związana magią z następcą tronu - Tristanem. Tylko w ten sposób można przełamać zaklęcie ciążące nad krainą. Porwana dziewczyna za wszelką cenę próbuje uciec od oprawców, jednak nie jest to takie proste, jak może się wydawać. Kontrolowana i pilnowana na każdym kroku poznaje podziemne miasto u boku Tristana i zostaje wplątana w rebelię, której przewodniczy książę. Wciągnięta w dworskie intrygi, odkrywa najbardziej skrywane tajemnice Trollus i uzmysławia sobie, że jest jedyną nadzieją dla mieszańców. Nieoczekiwanie, między bohaterami pojawia się nowe uczucie, które może okazać się śmiertelnie niebezpieczne.

“Porwana pieśniarka” to fascynująca powieść pełna niesamowitych istot, prastarej magii, a także okrutnych klątw i dworskich intryg. Mimo że nie jest to wymagająca fantastyka i mamy tu do czynienia z dość schematyczną intrygą, książka ta gwarantuje godziny dobrej zabawy, wciągając czytelnika i wzbudzając w nim całą gamę emocji. Świat wykreowany przez autorkę zachwyca swą prostotą oraz barwnymi opisami. Mogłoby się wydawać, że życie pod górą pozbawione jest kolorów i piękna - nic bardziej mylnego. Trollus urzeka czytelnika szklanymi ogrodami, osobliwymi uliczkami kamiennego miasta, a także magią obecną na każdym kroku. Został również przedstawiony kontrast między mieszańcami żyjącymi w nędzy i ubóstwie, a trollami z krwi i kości, pławiącymi się w luksusach i dbających jedynie o własne dobro. Niestety, sama fabuła jest przewidywalna, a bohaterowie dość słabo rozwinięci. Z początku bardzo ciężko było mi polubić Cecile ze względu na niektóre irytujące zachowania dziewczyny. Przez większość czasu sprawiała wrażenie osoby zarozumiałej i niezdecydowanej. Tristan natomiast doskonale odgrywał rolę nieczułego buca z świetnym poczuciem humoru i mężczyzny owianego nutką mroku i tajemnicy, która skutecznie przyciągała do niego główną bohaterkę. Przedstawienie trolli w odmienny sposób niż w większości lektur zdecydowanie przypadło mi do gustu. Mamy tu do czynienia z pięknymi istotami, wyglądem przypominającymi ludzi oraz posiadającymi własny rozum i ambicje. Nie są one bezmózgimi stworzeniami, zdolnymi jedynie do przemocy i gromadzenia złota - odczuwają także emocje i kierują nimi motywy podobne do ludzkich. Oprócz wątku romantycznego, który rozwinął się zbyt szybko, w “Porwanej pieśniarce” pojawia się motyw walki o wolność oraz porzucenie przez bliską osobę. Jednym z ciekawszych elementów tej książki jest magiczna więź łącząca głównych bohaterów, pozwalająca odczuwać emocje drugiej osoby. Rozdziały zostały podzielone na perspektywy (Tristana i Cecile),dzięki czemu czytelnik lepiej może poznać i zrozumieć intencje owych postaci.

“Porwana pieśniarka” to początek znakomicie zapowiadającej się trylogii, wciągającej do magicznego, a zarazem brutalnego i mrocznego świata. Mimo że nie jest to wymagająca fantastyka, książka ta niesie za sobą wiele ważnych wartości - piękno na zewnątrz nie przykryje zepsucia, które mamy w sobie. Nie tylko skłania do przemyśleń, ale także wzbudza skrajne emocje i pozwala oderwać się od codzienności. Wbrew wszystkim minusom, bardzo chętnie poznam dalsze losy bohaterów.

“Piękno można stworzyć, a wiedzę zdobyć, ale talentu nie da się ani kupić, ani nauczyć.”

Z dala od światła dziennego od wielu wieków pod Samotną Górą żyją istoty, władające mroczną magią. Za sprawą klątwy, którą przed laty podstępna czarownica rzuciła na całe Trollus, trolle nie mogą opuścić zapomnianych ruin góry, a wspomnienia dotyczące samych istot zostały zatarte w...

Cecile to młoda dziewczyna żyjąca w malutkiej wiosce, którą wkrótce ma opuścić, by u boku matki rozpocząć karierę śpiewaczki. Jednak niespodziewanie jej przyjaciel porywa ją i dostarcza do świata trolli ukrywających się pod gruzami Samotnej Góry. Okazuje się, że Cecile ma zostać wydana za księcia Tristana, aby zerwać klątwę od lat ciążącą nad trollami.

Od dawna słyszałam o twórczości Danielle L. Jensen i byłam jej ciekawa, ale też trochę się bałam, bo jest to fantastyka bardziej młodzieżowa, a ja mam wrażenie, że ten gatunek trochę mi się przejadł (bo wiem, że niektórych razi określenie ,,wyrosnąć”). Tymczasem przeżyłam bardzo miłe zaskoczenie! Nie jest to głęboka, ambitna fantastyka. Świat jest dość prosty, a intryga schematyczna, chociaż zakończenie mnie zaskoczyło. Mamy niby wątek walki o wyzwolenie spod tyranii, a na drugim planie straty bliskiej osoby czy porzucenia przez rodzica, ale nie jest to pokazane w sposób ciężki i nie przesłania warstwy rozrywkowej. I podczas ,,Porwanej pieśniarki” naprawdę świetnie się bawiłam. Czułam się, jak w czasach nastoletnich, gdy sięgałam po tego typu pozycje, przeżywałam je, szukałam w nich zabawy. ,,Porwana pieśniarka” wciąga, angażuje, relaksuje, chwilami bawi. Wzbudza emocje, ale bez frustrowania.

Fabuła i bohaterowie nie są pisani w oryginalny sposób, ale mi to nie przeszkadzało. Cecile jest silna, inteligentna i zaradna, ale nie jest herod-babą, ma w sobie dużo wrażliwości i w trudnej sytuacji zachowuje się naturalnie, tak jak reagowałaby młoda, wychowana na prowincji dziewczyna. Z kolei Tristan jest dość mroczny i tajemniczy, ale nie jest bad boyem, który znęcałby się nad bohaterką, mimo chłodu stara się ją zrozumieć. Dzisiaj niektórych może zrazić wątek a’la Piękna i Bestia, czyli porwania w celu zmuszenia do ślubu, ale autorka unika toksycznych sytuacji i zwraca uwagę, że Tristan także nie jest zachwycony tym pomysłem. Bardzo ciekawie jest ograny motyw więzi, która łączy bohaterów w magiczny sposób, ale nie sprawia, że zakochują się w sobie. Jedynie to dla mnie do wyznań doszło za szybko, ale rozumiem, że jest to potrzebne, aby fabuła szła do przodu. Drugi plan nie jest na razie zbyt rozwinięty, ale służące Cecile były sympatyczne, ciekawy jest brat Tristana czy Anais.

Jak wspominałam – to nie jest rozbudowane, epickie dzieło fantasty, tylko typowa młodzieżówka z odrobiną magii i klątw. Dla mnie to był bardzo przyjemny, rozluźniający czas i spokojnie polecam tę pozycję osobom, którym spodobał się ,,Okrutny książę”, ,,A Curse so dark and lonely” czy ,,Piekielna narzeczona”.

,, Sądzę, że w naszej naturze leży przekonanie, iż zło zawsze ma brzydką twarz(…) Piękno uważa się za dobre i życzliwe, a odkrycie, że jest inaczej, wydaje się zdradą zaufania. Pogwałceniem natury rzeczy.”

Cecile to młoda dziewczyna żyjąca w malutkiej wiosce, którą wkrótce ma opuścić, by u boku matki rozpocząć karierę śpiewaczki. Jednak niespodziewanie jej przyjaciel porywa ją i dostarcza do świata trolli ukrywających się pod gruzami Samotnej Góry. Okazuje się, że Cecile ma zostać wydana za księcia Tristana, aby zerwać klątwę od lat ciążącą nad trollami.

Od dawna słyszałam o...

Jakoś nie potrafiłam się wbić w klimat. Coś mi nie pasowało i szło dosyć opornie, ale może to po prostu zły moment na tę książkę.

Jakoś nie potrafiłam się wbić w klimat. Coś mi nie pasowało i szło dosyć opornie, ale może to po prostu zły moment na tę książkę.

Książka jest poprawna. Gdyby poprawić tutaj kreację bohaterów, z pewnością zakochałabym się w niej. Bardzo podoba mi się pomysł sam w sobie – trolle uwięzione pod górą, bez możliwości opuszczenia swojego więzienia, zamknięte za magiczną barierą. Brzmi super!
Jednak, jak zawsze, mam jakie „ale”. Tutaj w pierwszej kolejności zwrócę uwagę na „połączenie”, które miało zdjąć klątwę z trolli. Wydaje się to fantastyczną opcją na przypieczętowanie już obecnej miłości – jak to było w przypadku Marca. Jednak połączenie Tristana i Cecile oraz jej miłość do niego, jaka z tego wynikła kojarzy mi się wyłącznie z magicznie wzmocnionym syndromem Sztokholmskim. Szczególnie biorąc pod uwagę to, jak Tristan traktował swoją żonę.
A jeśli już jesteśmy przy Tristanie, kompletnie nie podoba mi się to, jak został wykreowany. Autorka zrobiła z niego kompletnego buca. Wszystko musi być tak jak on chce. Bo tak, bo jest następcą tronu. Do tego jest po prostu nudny. Jak dla mnie, nie ma w nim niczego, co Cecile mogłaby pokochać, gdyby nie ich połączenie.
Dam z pewnością tej serii kolejną szansę poprzez przeczytanie drugiego tomu. Mam nadzieję, że poprawiona zostanie kreacja Tristana i nie pojawi się więcej baboli typu połączenie. Poza tymi aspektami, dobrze bawiłam się podczas lektury. Mamy świetnie ukazany świat pod górą, którym jestem zachwycona, mimo że jest ograniczony do niewielkiej powierzchni. Świetna kreacja.

Książka jest poprawna. Gdyby poprawić tutaj kreację bohaterów, z pewnością zakochałabym się w niej. Bardzo podoba mi się pomysł sam w sobie – trolle uwięzione pod górą, bez możliwości opuszczenia swojego więzienia, zamknięte za magiczną barierą. Brzmi super!
Jednak, jak zawsze, mam jakie „ale”. Tutaj w pierwszej kolejności zwrócę uwagę na „połączenie”, które miało zdjąć...