Klejnot

Nie bendę kłamać sięgnęłam po tą książkę z powodu okładki. Niby nie ocenia się książki po okładce ale ta właśnie przykuła mój wzrok. Wypożyczyłam więc ją i zabrałam się za czytanie, książka od razu wciągnęła mnie w świat gdzie tak naprawdę istnieją tylko dwie kategorie albo jesteś bardzo bogaty albo bardzo biedny. Już od pierwszych stron można poczuć napięcie, stres oraz ciekawość spowodowaną zbliżającą się Aukcją. Violet czyli główna bohaterka zostaje kupiona przez jedną z bogatych pań i przeniesiono na tytułowanego "Klejnotu" i tu akcja się rozkręca. "Klejnot" Amy Ewing zdecydowanie jest książką, którą poleciłabym młodzieży jak i dorosłym, jednak w pewnych momentach za dużo się dzieje i można się pogubić a postacie poboczne są trochę niedopracowane. Pomimo wszystko uważam że "Klejnot" jest wspaniałą lekturą, którą bardzo polecam:)

Nie bendę kłamać sięgnęłam po tą książkę z powodu okładki. Niby nie ocenia się książki po okładce ale ta właśnie przykuła mój wzrok. Wypożyczyłam więc ją i zabrałam się za czytanie, książka od razu wciągnęła mnie w świat gdzie tak naprawdę istnieją tylko dwie kategorie albo jesteś bardzo bogaty albo bardzo biedny. Już od pierwszych stron można poczuć napięcie, stres oraz...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pomysł na historię bardzo ciekawy, trochę kojarzy mi się z Opowieścią podręcznej. Jednak powieść sama w sobie za bardzo infantylna. Mam tu na myśli zachowanie głównej bohaterki i dialogi.

Pomysł na historię bardzo ciekawy, trochę kojarzy mi się z Opowieścią podręcznej. Jednak powieść sama w sobie za bardzo infantylna. Mam tu na myśli zachowanie głównej bohaterki i dialogi.

Pokaż mimo to

Książka Klejnot Amy Ewing to połączenie pomysłów z kilku książek (a przynajmniej czuć bardzo silną inspirację):
- Opowieści Podręcznej - surogatki = podręczne, problemy z płodnością, przedmiotowe traktowanie surogatek;
- Rywalki - pałacowe intrygi, kapryśna arystokracja, ozdobne stroje i bale - ba! Nawet okładki są mocno podobne (no i to samo wydawnictwo), dodatkowo podział w społeczeństwie, głód i ubóstwo najniższych warstw społecznych i złote serce głównej bohaterki;
- Igrzyska Śmierci - Aukcja i ocenianie dziewcząt oraz społeczeństwo podzielone na kasty, z czego każda z nich ma swoją konkretną przypisaną rolę. Jeśli urodzisz się w dystrykcie... tfu! kręgu błota, to nie masz szans, aby wieść inne życie. Chyba, że okażesz się być surogatką! Krąg Farmy nasuwał mi jeszcze skojarzenia z serią Niezgodna.

(Bonus inspiracja: Seria Wiedźmin. Czy tylko mnie Violet z wyglądu skojarzyła się z Yennefer? Fiołkowe oczy, kruczoczarne loki, jasna karnacja... Nie? Tak tylko mówię :) )

Wątek miłosny Violet i Asha dość mocno naciągany i późno wprowadzony. Violet dopóki go nie poznała, zachowywała się całkiem rozsądnie, ale nagle pojawia się Ash i bam. Nie ma już rozsądnej Violet, która pragnie przeżyć, a pojawia się głupiutka, zakochana Violet, która woli zginąć, byle tylko dostać kilka miesięcy więcej z Ashem.
Poza tym, że wątek jest naciągany, to jeszcze dość mało wiarygodny. Najpierw Ash jest zły na Violet, bo ta nie powiedziała mu, że chce uciec z Klejnotu, aby wieść względnie normalne życie. ("Jak mogłaś pozwolić, żebym myślał, że jesteś martwa?!" - no naprawdę, skandal, że wypominasz osobie, którą rzekomo tak mocno kochasz, to, że chce uciec z miejsca, gdzie oboje zgodnie stwierdziliście, że rozpadacie się kawałek po kawałeczku...) Następnie Ash jednak stwierdza, że obrazi się na Violet za to, że ta oddała swój bilet do wolności najlepszej przyjaciółce Raven - Ash, proszę, zdecyduj się, to ona ma z tobą zostać czy jednak chcesz, żeby uciekła i uniknęła wielu nieprzyjemności?
Trochę przykro, że to kolejna młodzieżowa książka, w której główna bohaterka potrzebuje faceta do szczęścia... Oraz kogoś, kto ją uratuje.

Kolejna sprawa - jak dziwnym pomysłem jest to, że surogatki po urodzeniu dziecka umierają z powodu niekompatybilności? Dużo lepiej, byłoby po prostu założyć, że arystokracja się ich pozbywa, ponieważ są im już zbędne. Poza tym, będąc bardziej pragmatycznym, jak bardzo to jest marnowanie środków - jedna surogatka = jedno dziecko - naprawdę?

Poza tym, dlaczego arystokratki są sterylizowane? Początkowo sądziłam, że one nie mogą mieć dzieci, że rodzą się bezpłodne. Ale nie. W pewnym momencie Diuszesa wyznaje Violet, że przed ślubem została wysterylizowana - ale dlaczego? I dlaczego Wybranka (pochodząca z niższych kast i nie posiadająca supermocy) mogła urodzić dziecko? Diuszesa wydawała się bardzo niepocieszona faktem, że nie może mieć sama dzieci.
Tyle pytań, tak mało odpowiedzi.

Brakowało mi też takiego bardziej technicznego spojrzenia na całą tę wyspę. Rozumiem, że ludzie z kręgu Błota mają najgorzej, są biedni, głodni i pracują na rzecz ludzi z kręgów bliższych Klejnotowi. Ale jak? Ale dlaczego? Czym dokładnie zajmują się inne kręgi? Jak bardzo budowanie miasta na planie koła jest nieopłacalne? Dlaczego inne kręgi się nie zbuntują? Czy Klejnot ma jakąś tajną broń, której się wszyscy boją?

Początkowo nasunęło mi się pytanie - dlaczego surogatki mają być wykształcone? Nie wystarczyłoby zadbać o ich fizyczność (sport, zdrowe odżywianie, regularne badania) i na rozwijanie ich supermocy (Auguriów)? No, i jeśli mają zabawiać szlachtę, to jakieś instrumenty, tańce, śpiewanie. Z tego punktu jest dla mnie trochę niezrozumiałe, dlaczego dziewczyny są dobrze edukowane - czy właśnie nie łatwiej jest manipulować mniej wykształconym społeczeństwem? Tak, jak zostało to ukazane w Opowieści Podręcznej - zakaz czytania, pisania, nauki. (Już pominę pomysł, że Raven zabawia szlachtę umiejętnościami matematycznymi - wydało mi się to całkiem zabawne, a wręcz kuriozalne)
Potem jednak zostaje wprowadzony wątek szalonego pomysłu Wybranki i... Lobotomii. Tak, lobotomii. Amy Ewing pozostawia pytanie bez odpowiedzi - czy dziewczyna, która przeszła lobotomię, będzie w stanie w ogóle posługiwać się Augurią (Auguriami?). Nie raz w książce było ukazane, jak Violet powtarza w myślach wierszyk, dzięki któremu może się skupić. Jaki w tym razie jest sens lobotomii? Czy przez to nie odbiorą im tych supermocy? Przecież właśnie przez Augurie zostały wybrane na surogatki (+ ich płodność, oczywiście). Już pomijam fakt, że surogatki miały za pomocą swoich mocy sprawić, że urodzone dzieci będą miały konkretny wygląd (kolor włosów, oczu, kształt ciała - tak poza tym, jeśli to jest jakaś dystopia i jest tam dostępna metoda zapładniania in vitro, to już nie można było posunąć się dalej i nadać zarodkom konkretnych cech? Surogatki zmieniały przecież chromosomy czy jakoś tak) oraz charakter, zatem... Jeszcze raz, w czym ma pomóc ta lobotomia? To już lepiej zrobić z surogatek awoksy z Igrzysk Śmierci - miałoby to więcej sensu.

Mając to wszystko za sobą, trochę plusów:
+ Ciekawe umotywowanie zachowań niektórych postaci (Diuszesa i jej siostrzenica),
+ Przystępny styl pisania, książkę dosłownie się pochłania, strona za stroną (chociaż na początku dość wolno się rozkręca),
+ Tematyka jaką jest pokazanie niesprawiedliwości, podziałów społecznych jako coś, z czym trzeba walczyć - zawsze na plus,
+ Pokazanie zepsucia w warstwie arystokratycznej, która z zewnątrz ociekająca złotem i okrywająca się pozorami, tak naprawdę w środku jest zgniła i bezlitosna.

Podsumowując - pomysł jest mieszanką paru wątków z innych książek i ta książka naprawdę mogłaby być czymś porywającym. Może gdybym nie czytała wcześniej książek, z których pomysły zostały zaciągnięte, zachwyciłabym się oryginalnością "Klejnotu", jednak póki co widzę tutaj zmarnowany potencjał. Aż ciężko uwierzyć, że ta książka jest pracą magisterką autorki.

P.S. Wydawnictwo chyba dość pośpiesznie tłumaczyło książkę, bo jest w niej wiele literówek, a w pewnym momencie pada tam coś w stylu "Zobaczyłam Aha" - co oczywiście jest przekręconym imieniem Asha.

Aha, więc ja nie mam już więcej pytań :)

Książka Klejnot Amy Ewing to połączenie pomysłów z kilku książek (a przynajmniej czuć bardzo silną inspirację):
- Opowieści Podręcznej - surogatki = podręczne, problemy z płodnością, przedmiotowe traktowanie surogatek;
- Rywalki - pałacowe intrygi, kapryśna arystokracja, ozdobne stroje i bale - ba! Nawet okładki są mocno podobne (no i to samo wydawnictwo), dodatkowo podział...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka nsprawdę dobra, historia ciekawa, jeszcze czegoś takiego nie czytałam. Mam nadzieję, że kolejne tomy będą równie dobre.

Książka nsprawdę dobra, historia ciekawa, jeszcze czegoś takiego nie czytałam. Mam nadzieję, że kolejne tomy będą równie dobre.

Pokaż mimo to

Przyznam szczerze, że mile mnie zaskoczyła. Historia rozgrywa się dosyć powoli no ale mimo wszystko jest to plus bo można dobrze się odnaleźć w świecie arystokracji. Bohaterowie dość fajnie wykreowani, sporo tajemnic i bezwzględnej rywalizacji.

Przyznam szczerze, że mile mnie zaskoczyła. Historia rozgrywa się dosyć powoli no ale mimo wszystko jest to plus bo można dobrze się odnaleźć w świecie arystokracji. Bohaterowie dość fajnie wykreowani, sporo tajemnic i bezwzględnej rywalizacji.

Pokaż mimo to

To opowieść na pewno dla osób o bardzo dobrych nerwach bo mi samej czasami już przy niektórych opisać było słabo, lecz mimo wszystko to bardzo ciekawa i godna polecenia książka. Na początku cała akcja trochę się wlecze, ale przecież z doświadczenia my wszyscy czytelnicy wiemy, że przeważnie tak jest :) Pokochałam Violet, Raven, Asha (Który strasznie kojarzy mi się z Pocałunkiem Zdrajcy), oraz Garneta nazywanego przeze mnie Garnkiem całym serduszkiem i tak jak inni bohaterowie książek zamieszają w nim na zawsze.

To opowieść na pewno dla osób o bardzo dobrych nerwach bo mi samej czasami już przy niektórych opisać było słabo, lecz mimo wszystko to bardzo ciekawa i godna polecenia książka. Na początku cała akcja trochę się wlecze, ale przecież z doświadczenia my wszyscy czytelnicy wiemy, że przeważnie tak jest :) Pokochałam Violet, Raven, Asha (Który strasznie kojarzy mi się z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zarówno okładka, jak i tematyka książki skojarzyło mi się z Rywalkami, ale wrażenie to bardzo szybko się rozmyło. Klejnot jest inny mroczniejszy, bardziej brutalny, ukazuje arystokrację z kompletnie innej strony. Zafiksowane na punkcie dzieci, których nie mogą mieć, zrobią wszystko, aby dostać to czego pragną. A co się stanie z surogatką po porodzie? Prawda śnić się będzie po nocach.

http://kasikowykurz.blogspot.com/2019/12/amy-ewing-klenot.html

Zarówno okładka, jak i tematyka książki skojarzyło mi się z Rywalkami, ale wrażenie to bardzo szybko się rozmyło. Klejnot jest inny mroczniejszy, bardziej brutalny, ukazuje arystokrację z kompletnie innej strony. Zafiksowane na punkcie dzieci, których nie mogą mieć, zrobią wszystko, aby dostać to czego pragną. A co się stanie z surogatką po porodzie? Prawda śnić się będzie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Na pierwszy rzut oka książka pod względem graficznym jest podobna do Rywalek autorstwa Kiery Cass ale gdy zaczniemy ją czytać odkryjemy coś zupełnie innego. Jest historia której jeszcze nie było, przedstawia ona obraz kobiet które zostają zmuszane do surogacji dla bogatej i okrutnej szlachty. Główną bohaterką powieści jest Violet Lasting która po trafieniu na aukcje surogatek przestaje mieć imię i staję się numer 197. W rozumowaniu szlachty numer surogatki określał to jak jest nią zainteresowanie- im większy numer tym większe zainteresowanie. Violet zostaje kupiona przez władczynię Domu Jeziora, która na samy początku pokazuje to, że to właśnie ona rządzi i zrobi wszystko aby jej córka była dziedziczką która przyjdzie na świat jako pierwsza. Władczyni zmusza Violet do użycia Augrii czyli mocy które posiadają surogatki aby jej dziecko przyszło na świat wcześniej niż za 9 miesięcy. Książka jest warta przeczytania zwłaszcza dla tej nietuzinkowej fabuły która jest inna niż wszystkie. Książka z każdym rozdziałem odkrywa przed nami nowe karty i całkiem nowe tajemnice. Polecam odrazu przeczytać całą trylogię ponieważ książka wciąga tak, że aż ciężko się od niej oderwać:)

Na pierwszy rzut oka książka pod względem graficznym jest podobna do Rywalek autorstwa Kiery Cass ale gdy zaczniemy ją czytać odkryjemy coś zupełnie innego. Jest historia której jeszcze nie było, przedstawia ona obraz kobiet które zostają zmuszane do surogacji dla bogatej i okrutnej szlachty. Główną bohaterką powieści jest Violet Lasting która po trafieniu na aukcje...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Podobne do "Rywalek" - bardzo fajna lektura. I okładki śliczne! Estetyczne

Podobne do "Rywalek" - bardzo fajna lektura. I okładki śliczne! Estetyczne

Pokaż mimo to

Książka była ciekawa, trochę wciągająca, przeczytałam od razu pozostałe tomy, bo chciałam wiedzieć jak się zakończy. Jednak bardziej podobała mi się seria Rywalki Kiera Cass.

Książka była ciekawa, trochę wciągająca, przeczytałam od razu pozostałe tomy, bo chciałam wiedzieć jak się zakończy. Jednak bardziej podobała mi się seria Rywalki Kiera Cass.

Pokaż mimo to