Ludzie… Was do reszty pogięło z tymi ocenami!
10/10???

Za co?

To jest tak miałkie, że aż mi przykro, że wydałem na to pieniądze!

Tytuł idealny! Droga Donikąd… Książka też o niczym.

Ta seria to jest jeden wielki niewypał i na tej części kończę już swoją przygodę, bo tego nie da się w ogóle czytać. Ten tom słuchałem audiobooka i ledwo dałem radę wytrwać.

Repetycja, monotonia, nuda i absolutne flaki z olejem!

ZERO struktury! ZERO tajemnic! ZERO intrygi! I żadnego celu bohatera, który nie wiadomo czego tak naprawdę chce. Czytelnik się tego nigdy nie dowiaduje, bo chyba sam autor też tego nie wiedział w trakcie pisania.

Po prostu idę albo nie idę… I tyle.

Jakbym nie wiedział, że to wyszło spod pióra autora Sybirpunk, to w życiu bym w to nie uwierzył. DRAMAT!

Ludzie… Was do reszty pogięło z tymi ocenami!
10/10???

Za co?

To jest tak miałkie, że aż mi przykro, że wydałem na to pieniądze!

Tytuł idealny! Droga Donikąd… Książka też o niczym.

Ta seria to jest jeden wielki niewypał i na tej części kończę już swoją przygodę, bo tego nie da się w ogóle czytać. Ten tom słuchałem audiobooka i ledwo dałem radę wytrwać.

Repetycja,...

☢️ GENIALNY PREQUEL DO HISTORII STALKERA MISZKI ☢️

🧡 Zanim stał się pełnokrwistym stalkerem, zanim trafił na Jołczę, zanim poznał Doktora - był po prostu marketingowcem z Warszawy. Michał, bo tak nazywał się na Dużej Ziemi, prowadził życie, którego każdy mógłby mu pozazdrościć – przystojny, bogaty, opływający w luksusy, miał świat u swoich stóp. Poznajemy go w momencie podejmowania decyzji. Zostawia za sobą doczesne życie, nie zamykając nawet drzwi swojego apartamentu i wyrusza w kierunku Białorusi – stamtąd już tylko dwa kroki do nowego życia.

🖤 W prequelu do „Ołowianego Świtu” i „Drugiego Brzegu” autor zdecydował się przydzielić bohaterowi towarzyszy – I WIELKA CHWAŁA MU ZA TO! Na swojej drodze przyszły stalker spotyka ekscentrycznego Łysego, który staje się jego mentorem, przewodnikiem i przyjacielem – nadaje mu też pierwszą ksywę (której jednak ze względu na niedżentelmeskie brzmienie postaram się tu nie używać). W „Drodze donikąd” razem z bohaterami poznajemy Zonę, uczymy się jej ścieżek i kaprysów. Jeśli nie mamy za sobą gier z serii S.T.A.L.K.E.R., fajnie byłoby zacząć czytanie właśnie od tego tytułu, aby dokładniej poznać przedstawiony świat (mimo, że w poprzednich również opisany był bardzo dokładnie!).

🔥 „Droga donikąd” porwała mnie o wiele bardziej, niż poprzednie tytuły, za sprawą wartkiej akcji, ciągłych przygód i tarapatów, w które ładował się przyszły stalker. Tutaj na każdym kroku coś się dzieje, a nawet jeśli nie – to mnogość dialogów wypada tu bardzo na plus, a książkę czyta się szybciej i przyjemniej.

Tekst pochodzi z recenzji na Instagramie @luniwersum

☢️ GENIALNY PREQUEL DO HISTORII STALKERA MISZKI ☢️

🧡 Zanim stał się pełnokrwistym stalkerem, zanim trafił na Jołczę, zanim poznał Doktora - był po prostu marketingowcem z Warszawy. Michał, bo tak nazywał się na Dużej Ziemi, prowadził życie, którego każdy mógłby mu pozazdrościć – przystojny, bogaty, opływający w luksusy, miał świat u swoich stóp. Poznajemy go w momencie...

Mamy prequel, w którym dowiadujemy się jak Miszka trafił do Zony, jak został stalkerem i jak brzmiuało jego pierwsze stalkerskie imię. Audiobooka dobrze się słuchało do biegania. cykl trzyma poziom.

Mamy prequel, w którym dowiadujemy się jak Miszka trafił do Zony, jak został stalkerem i jak brzmiuało jego pierwsze stalkerskie imię. Audiobooka dobrze się słuchało do biegania. cykl trzyma poziom.

Trzeci tom, który opowiada o początkach życia stalkerskiego. Spokojnie można przeczytać jako pierwszy. Dla mnie świetna rozrywka.

Trzeci tom, który opowiada o początkach życia stalkerskiego. Spokojnie można przeczytać jako pierwszy. Dla mnie świetna rozrywka.

Po małym zawodzie jaki spotkał mnie po przeczytaniu "Drugiego Brzegu" myślę że Autor zrehabilitował się w pełni. Książka wciąga od samego początku do końca. Czasem rozdziały wydawaly mi się odrobinę za długie, ale i tak było super.
Szkoda jednak, że nie przeczytałem tego przed "Ołowianym Świtem" i "Drugim brzegiem". Myślę że taka kolejność tomów byla by ciekawsza.

Po małym zawodzie jaki spotkał mnie po przeczytaniu "Drugiego Brzegu" myślę że Autor zrehabilitował się w pełni. Książka wciąga od samego początku do końca. Czasem rozdziały wydawaly mi się odrobinę za długie, ale i tak było super.
Szkoda jednak, że nie przeczytałem tego przed "Ołowianym Świtem" i "Drugim brzegiem". Myślę że taka kolejność tomów byla by...

Rewelacyjne wprowadzenie do zony.

Rewelacyjne wprowadzenie do zony.

Przyznam się że ciężko i trochę nużąco czytało mi się tą część, ale gdy po roku powróciłem do książki drugi raz, to historia pochłonęła mnie całkowicie. Przedzieranie się przez Kordon, pierwsze spotkanie z mutantami, pierwsze spotkanie ze stalkerem.... pierwsza ksywka.
Generalnie cud, miód i anomalie.

Przyznam się że ciężko i trochę nużąco czytało mi się tą część, ale gdy po roku powróciłem do książki drugi raz, to historia pochłonęła mnie całkowicie. Przedzieranie się przez Kordon, pierwsze spotkanie z mutantami, pierwsze spotkanie ze stalkerem.... pierwsza ksywka.
Generalnie cud, miód i anomalie.

Trochę szkoda rozstawać się z Misiem (podobnie miałem z Artemem) no, ale cóż. Super seria. Teraz w kolejce "Sztywny" 😉

Trochę szkoda rozstawać się z Misiem (podobnie miałem z Artemem) no, ale cóż. Super seria. Teraz w kolejce "Sztywny" 😉

"Droga Donikąd" to prequel serii o Stalkerze Michale, opowiadający o jego początkach w Zonie.

Książkę czyta się dużo lepiej niż poprzedni tom, aczkolwiek znów brakuje tu spójności i ciągłości fabuły, szczególnie pod koniec. Znów największym plusem jest wizja tajemnicy i niedopowiedzenia - Zona jest ukazana jako niewyjaśniony twór, który można próbować odkrywać i poznawać, ale tak naprawdę nigdy to nie będzie możliwe.

Generalnie to ciekawa i lekka lektura, zwłaszcza dla fanów Zony.

"Droga Donikąd" to prequel serii o Stalkerze Michale, opowiadający o jego początkach w Zonie.

Książkę czyta się dużo lepiej niż poprzedni tom, aczkolwiek znów brakuje tu spójności i ciągłości fabuły, szczególnie pod koniec. Znów największym plusem jest wizja tajemnicy i niedopowiedzenia - Zona jest ukazana jako niewyjaśniony twór, który można próbować odkrywać i poznawać,...

Gołkoś ma wyraźne spadki formy w 3 tomie, tak samo było z "stalowymi szczurami". nie jest źle jednak gorzej niż poprzednie części.

Gołkoś ma wyraźne spadki formy w 3 tomie, tak samo było z "stalowymi szczurami". nie jest źle jednak gorzej niż poprzednie części.