Droga donikąd

"Droga Donikąd" to prequel serii o Stalkerze Michale, opowiadający o jego początkach w Zonie.

Książkę czyta się dużo lepiej niż poprzedni tom, aczkolwiek znów brakuje tu spójności i ciągłości fabuły, szczególnie pod koniec. Znów największym plusem jest wizja tajemnicy i niedopowiedzenia - Zona jest ukazana jako niewyjaśniony twór, który można próbować odkrywać i poznawać, ale tak naprawdę nigdy to nie będzie możliwe.

Generalnie to ciekawa i lekka lektura, zwłaszcza dla fanów Zony.

"Droga Donikąd" to prequel serii o Stalkerze Michale, opowiadający o jego początkach w Zonie.

Książkę czyta się dużo lepiej niż poprzedni tom, aczkolwiek znów brakuje tu spójności i ciągłości fabuły, szczególnie pod koniec. Znów największym plusem jest wizja tajemnicy i niedopowiedzenia - Zona jest ukazana jako niewyjaśniony twór, który można próbować odkrywać i poznawać,...

Trzecią część bardzo dobrze mi się czytało , lepiej nawet niż dwa poprzednie tomy. Tym razem opisane są początki stalkerskiej przygody Miszki. Dwa rozdziały odróżniają tę książkę od poprzednich. W "exodusie" opisane jest życie Miszki na Dużej Ziemii tuż przed podjęciem decyzji na wyruszenie do Zony oraz podróż do niej. "Początek" natomiast opisuje pierwsze tygodnie życia społeczności Asarewicz po drugiej awarii elektrowni. Wydawać by się mogło ,że Miszka miał wszystko, nie miał jednak nic , wybrał Zone , drogę donikąd.

Trzecią część bardzo dobrze mi się czytało , lepiej nawet niż dwa poprzednie tomy. Tym razem opisane są początki stalkerskiej przygody Miszki. Dwa rozdziały odróżniają tę książkę od poprzednich. W "exodusie" opisane jest życie Miszki na Dużej Ziemii tuż przed podjęciem decyzji na wyruszenie do Zony oraz podróż do niej. "Początek" natomiast opisuje pierwsze tygodnie życia...

Bardzo przyjemne dzieło i opowiedzenie tego, co było "przed". Podobało mi się, że niepolskie wstawki miały odnośniki, ale momentami odbierało to przyjemność z czytania. Zastanawia mnie też fakt, że w tej części się wszyscy znali i lubili, a w poprzednich była sroga napierdalanka.

Bardzo przyjemne dzieło i opowiedzenie tego, co było "przed". Podobało mi się, że niepolskie wstawki miały odnośniki, ale momentami odbierało to przyjemność z czytania. Zastanawia mnie też fakt, że w tej części się wszyscy znali i lubili, a w poprzednich była sroga napierdalanka.

Czyta się całkiem dobrze. Prequel wcześniejszych tomów cyklu.

Czyta się całkiem dobrze. Prequel wcześniejszych tomów cyklu.

„Droga donikąd” to trzecia część cyklu autorstwa Michała Gołkowskiego – jest prequelem, pokazującym wydarzenia, które doprowadziły Misia do Zony i jego początki jako stalkera. Wejście do Zony, pierwsze kontakty z anomaliami, artefaktami i mutantami. Mamy sporą ilość bohaterów drugoplanowych, dzięki którym Miszce udało się przetrwać swoje początki w Zonie – bo okazało się, że może to być o wiele trudniejsze niż się wydawało i żadne szkolenia czy survivale nie przygotowały go na to, co tam napotkał. Dzięki większej ilości postaci mamy też więcej ciekawych dialogów. Dowiadujemy się jak wyglądała Zona w pierwszych dniach po Drugiej Katastrofie, poznamy różne historie widziane nie tylko oczami głównego bohatera. Zona jest tu dla Miszy zupełnie inna niż w poprzednich częściach – na razie jest wielką niewiadomą, kuszącą i jednocześnie bezlitosną. Porządne uzupełnienie dwóch poprzednich tomów, wydaje mi się, że jak na razie najlepsza część serii. Czytało mi się szybko, łatwo i przyjemnie – żal było przerywać i kończyć. Oceniam na 7,5/10.

„Droga donikąd” to trzecia część cyklu autorstwa Michała Gołkowskiego – jest prequelem, pokazującym wydarzenia, które doprowadziły Misia do Zony i jego początki jako stalkera. Wejście do Zony, pierwsze kontakty z anomaliami, artefaktami i mutantami. Mamy sporą ilość bohaterów drugoplanowych, dzięki którym Miszce udało się przetrwać swoje początki w Zonie – bo okazało się,...

Część wracająca do przeszłości, super uzupełnienie historii. Lepsza niż druga część :)

Część wracająca do przeszłości, super uzupełnienie historii. Lepsza niż druga część :)

Wreszcie nieco dialogów i więcej postaci, dzięki czemu czyta się znacznie lepiej od poprzedniczek.

Wreszcie nieco dialogów i więcej postaci, dzięki czemu czyta się znacznie lepiej od poprzedniczek.

Droga donikąd to prequel dla dwóch poprzednich części serii, na całe swoje szczęście. Poznaj historię początków głównego bohatera oraz samej Zony i zamieszkujących ją od zawsze ludzi. Rzuć wszystko i jedź upodlić się na porzuconej ziemi niczyjej żeby zaznać prawdziwego życia, czymkolwiek ono jest. Przedrzyj się do zamkniętej strefy z pomocą niepozornych ludzi mówiących do ciebie czystą cyrylicą (z przypisami) i spotkaj meneli z wykształceniem wyższym, którzy na każdym kroku będą naśmiewać się z ciebie bo jeszcze nie przeczytałeś Strugackich.
W połowie książki autorowi chyba się znudziło i cyrylica zmienia się w transkrypcje alfabetem łacińskim, niemniej jednak książka bawi i uczy, w szczególności rosyjskojęzycznych wulgaryzmów.

Droga donikąd to prequel dla dwóch poprzednich części serii, na całe swoje szczęście. Poznaj historię początków głównego bohatera oraz samej Zony i zamieszkujących ją od zawsze ludzi. Rzuć wszystko i jedź upodlić się na porzuconej ziemi niczyjej żeby zaznać prawdziwego życia, czymkolwiek ono jest. Przedrzyj się do zamkniętej strefy z pomocą niepozornych ludzi mówiących do...

Gołkoś ma wyraźne spadki formy w 3 tomie, tak samo było z "stalowymi szczurami". nie jest źle jednak gorzej niż poprzednie części.

Gołkoś ma wyraźne spadki formy w 3 tomie, tak samo było z "stalowymi szczurami". nie jest źle jednak gorzej niż poprzednie części.

Trochę szkoda rozstawać się z Misiem (podobnie miałem z Artemem) no, ale cóż. Super seria. Teraz w kolejce "Sztywny" 😉

Trochę szkoda rozstawać się z Misiem (podobnie miałem z Artemem) no, ale cóż. Super seria. Teraz w kolejce "Sztywny" 😉