Jesteśmy społecznością, która kocha książki

☢ Noc w Zonie – komiks na podstawie opowiadania „Mleczarnia” ☢

💥 W 2019 roku, z okazji Stulecia Polskiego Komiksu, ukazął się album „Noc w Zonie”. Ta niedługa publikacja, stworzona przez Pawła Próbę i Krzysztofa Tarasiuka na bazie opowiadania Michała Gołkowskiego przedstawia graficznie pierwszą z historii z „Ołowianego Świtu”, w której Miszka wyrusza do Mleczarni odzyskać plecak swojego przyjaciela, Łysego.

O samej historii opowiadałam w pierwszym poście z serii stalkerskich, dlatego tutaj chciałabym uwagę zwrócić głównie na inne czynniki:

🧟 ILUSTRACJE: Czyli to, co w komiksie najważniejsze. Piękne i idealnie odzwierciedlające klimat uniwersum. Misza wygląda dokładnie tak, jak go sobie wyobrażałam, teren Mleczarni – tak samo, co do Łysego – tu miałam inne wyobrażenie, ale nie jestem zła na takie. Co ważne, i co uwielbiam – jest dynamicznie. Każda scena jest w ruchu, każdy fragment żyje. Nie wiem, czy sama zdecydowałabym się na wydanie tego w czerni, bieli i szarościach, ale to też jest nienajgorszy zabieg – bo życie w Zonie wcale nie jest kolorowe. Zwłaszcza nocą.

📖 WYDANIE: Niestety, po wydaniu spodziewałam się więcej. Na plus zdecydowanie oceniam duży format (A4), twardą okładkę i wysoką jakość papieru, bo trzymanie tego w dłoniach było czystą przyjemnością. Za to sam środek… komiks zajmuje jedynie 35 stron całości, czyli nieco mniej niż połowę. Kolejne strony zajmują ilustracje „gościnne” i ilustracje z różnych książek cyklu (Po co?). Na końcu znajduje się też fragment „Ziemi złych uroków” Jacka Klossa. I nie zrozumcie mnie źle – ja naprawdę lubię tę książkę – ale czyż nie jest to trochę chamska reklama?

🧡 Wolałabym, żeby cały album był krótszy, ale za to bez zbędnych elementów. A już najlepiej byłoby, gdyby po prostu komiks był dłuższy, bo był naprawdę dobry!

Po więcej moich recenzji zapraszam na Instagram @luniwersum

☢ Noc w Zonie – komiks na podstawie opowiadania „Mleczarnia” ☢

💥 W 2019 roku, z okazji Stulecia Polskiego Komiksu, ukazął się album „Noc w Zonie”. Ta niedługa publikacja, stworzona przez Pawła Próbę i Krzysztofa Tarasiuka na bazie opowiadania Michała Gołkowskiego przedstawia graficznie pi...

Rozwiń Zwiń

Magia śmierci to ciężki kawałek chleba. Wie coś o tym Katia Kornatowska. Ta urocza nekromantka, miłośniczka ceramiki i po ludzku poturbowana pod względem romantycznych relacji dziewczyna, mieszka w przytulnym domku w Toruniu, który byłby oazą spokoju, gdyby nie sąsiad uprzykrzający jej życie na wiele kreatywnych sposobów. To, w połączeniu z decyzją o kandydowaniu na stanowisko w Starszyźnie Thornu, już samo w sobie byłoby trudne, a gdy dochodzi do tego problem, którego rozwiązania wymagają od niej klientka z przeszłości i sama Matka Ziemia - życie Katii staje na głowie. A potem dodatkowo robi fikołka, bo pojawia się w nim jeszcze intrygujący pracownik domu pogrzebowego. Brzmi jak bardzo dużo na jedną, stosunkowo krótką książkę? A jest tego jeszcze więcej!

Fabuła “Katii. Cmentarnego Love Story” przeładowana jest zwrotami akcji i wątkami pobocznymi. Niestety, dynamika wydarzeń odbiła się na wielowymiarowości bohaterów. Zarówno Katia, jak i Adam, czy nawet ten, kto ostatecznie okazał się być złoczyńcą, okazali się posiadać nieco mniej osobowości, niż się spodziewałam. Być może nie było na nią po prostu miejsca? W Heksalogii o Dorze Wilk i Cyklu Szamańskim, gdzie autorka zdecydowała się wydać serię zamiast pojedynczej książki, bohaterowie zdają się być bardziej rozbudowani. I mimo, że pojawia się w nich także Katia, to właśnie w swojej własnej powieści powinna zabłysnąć. Trochę mi tego zabrakło.

"Katia. Cmentarne love story" to fascynujący roller-coaster przygód, krążący między rzeczywistym Toruniem a magicznym Thornem, gdzie nekromancja miesza się z codziennym życiem. Aneta Jadowska ponownie udowadnia swoje umiejętności w tworzeniu niespodziewanych wątków i nieoczywistych rozwiązań, oraz trzyma czytelnika w napięciu dzięki zawiłej fabule pełnej zwrotów akcji. Choć może brakować nieco głębi w rozbudowie postaci, estetyczne wydanie książki dodaje jej uroku, co czyni ją idealną pozycją na zimowy, lub po prostu ponury wieczór.

Po więcej moich recenzji zapraszam na Instagram @luniwersum

Magia śmierci to ciężki kawałek chleba. Wie coś o tym Katia Kornatowska. Ta urocza nekromantka, miłośniczka ceramiki i po ludzku poturbowana pod względem romantycznych relacji dziewczyna, mieszka w przytulnym domku w Toruniu, który byłby oazą spokoju, gdyby nie sąsiad uprzykrzający jej życ...

Rozwiń Zwiń

Rok po premierze "Legend i latte" ukazały się "Księgarnie i kościopył", prequel do historii kawiarni w Thune. Dwadzieścia lat przed wydarzeniami z pierwszej książki, Viv nie myśli jeszcze nawet o porzuceniu najemniczego życia. Jako członkini elitarnej drużyny Kruków czuje się w zupełności spełniona, do momentu, w którym spowodowana jej własną brawurą kontuzja zmusza ją do kilkutygodniowej rehabilitacji w nadmorskiej wiosce Murk. Niemal unieruchomiona, poruszająca się z trudem wojowniczka nie może wytrzymać w jednym miejscu zbyt długo, dlatego zaczyna od zwiedzania najbliższej okolicy. Mimo tego, że zapiera się jak tylko może, zaczyna zżywać się z Galliną - wiecznie głodną wróżką – nożowniczką, Maylee – uroczą krasnoludką prowadzącą zachwalaną przez całą okolicę piekarnię, Pittsem – milczącym orkiem, a przede wszystkim Paprotką – wygadaną szczurołaczką prowadzącą upadającą księgarnię. To właśnie tej ostatniej udaje się dokonać niemożliwego – dzięki niej Viv odkrywa w sobie miłość do książek. Od tego momentu głównym celem bohaterki jest poprawa stanu księgarni, na co ma coraz to nowe pomysły.
W przeciwieństwie do Legend, w tej historii walka odgrywa dużą rolę. W Murk wraz z Viv pojawia się podejrzany mężczyzna. Niedługo później, po kilku zatargach z orczycą oraz wyjątkowo zaangażowaną w ochronę miasta Strażniczką Bramy, w tajemniczych okolicznościach ginie, a pozostałe po nim rzeczy – Tornister oraz sprytnie ukryta w księgarni Paprotki księga, zaczynają przyciągać kłopoty.
Księgarnie i kościopył moim zdaniem nie dorównują niestety Legendom i latte. Może jest to kwestia zżycia się z bohaterami pierwszej książki, a może tego, że klimat prequelu nie był już tak ciepły i przyjemny. Owszem, obie książki przeczytałam, a wręcz pochłonęłam w ekspresowym tempie, i obie pozostawiły po sobie niedosyt, jednak na różne sposoby – po "Legendach..." chciałam więcej, a w "Księgarniach..." - czegoś mi brakowało.

Po więcej moich recenzji zapraszam na Instagram @luniwersum

Rok po premierze "Legend i latte" ukazały się "Księgarnie i kościopył", prequel do historii kawiarni w Thune. Dwadzieścia lat przed wydarzeniami z pierwszej książki, Viv nie myśli jeszcze nawet o porzuceniu najemniczego życia. Jako członkini elitarnej drużyny Kruków czu...

Rozwiń Zwiń

Idealna książka na święta? - Legendy i Latte!
Pierwsza powieść Travisa Baldree to historia Viv – zmęczonej życiem najemniczki orczycy, która postanawia diametralnie odmienić swoje życie. Po kilkudziesięciu lat tułaczek, bijatyk i polowań, decyduje się osiąść na stałe w Thune – podłej portowej mieścinie, w której przedsiębiorców trzyma w garści nieciekawa szajka pobierająca opłatę za ochronę – przed nimi samymi. Miasto wielu ras i kultur, w którym ludność zwykle spotyka się przy piwie, a kawa prędzej kojarzy się z egzotyczną chorobą niż pysznym napojem. Czy znajdzie się w nim miejsce na ciepłą kawiarnię?
Viv spróbuje dowieść, że owszem!
Przekonana o własnych możliwościach i mocy pewnego tajemniczego artefaktu, kupuje zapadającą się stajnię, którą z pomocą pewnego mrukliwego bobgoblina pragnie przekształcić w przytulną kawiarnię. Okazuje się, że nie będzie on jedynym sojusznikiem, który ramię w ramię z ex-najemniczką stworzy jedno z najchętniej odwiedzanych miejsc na mapie Thune. Do zespołu dołączą bowiem sukkuba o artystycznym zacięciu, nieśmiały, acz genialny w kwestiach pieczenia szczurołak, a wspierać ich będą pojawiający się z najbardziej nieoczekiwanych stron przyjaciele – od starej drużyny orczycy, przez tajemniczego studenta i lubującego się w alternatywnej muzyce barda, po tajemniczą dziką bestię oraz… o tym przekonaj się sama.
Jednak tam, gdzie dobra historia, muszą pojawić się także przeciwnicy. Czy zachłannemu elfowi uda się doprowadzić do tego, aby z marzenia Viv pozostały zgliszcza?
W Legendach i latte nie chodzi jednak o walkę ze złem i bijatyki. Nie w taki sposób. To historia o dążeniu do celu, przełamywaniu stereotypów, pięknej przyjaźni, a także… rozkwitającej miłości. To opowieść przypominająca nam, jak ważne jest zauważenie ludzi, którzy nas otaczają, wiara we własne możliwości i to, że warto szukać własnej ścieżki, nawet gdy wszyscy dookoła patrzą na to sceptycznie. Nowy początek często bywa trudny, jednak gdy włoży się w niego całe serce, to może okazać się najlepszą decyzją w naszym życiu.

Po więcej moich recenzji zapraszam na Instagram @luniwersum

Idealna książka na święta? - Legendy i Latte!
Pierwsza powieść Travisa Baldree to historia Viv – zmęczonej życiem najemniczki orczycy, która postanawia diametralnie odmienić swoje życie. Po kilkudziesięciu lat tułaczek, bijatyk i polowań, decyduje się osiąść na stałe w Thune – podłej porto...

Rozwiń Zwiń

Jako wielka fanka internetowych teorii spiskowych i gier ARG od razu zauważyłam podobieństwo między grą Rabbits a Cicadą 3301 - serią zagadek niewyjaśnionego pochodzenia, pojawiających się w różnych zakątkach internetu, a także w świecie rzeczywistym, mającą miejsce w latach 2012-2014. I tego spodziewałam się po książce - historii dotyczącej rozwiązywania ich, dochodzenia kawałek po kawałku do zwycięstwa i powolnego, lecz sukcesywnego odkrywania tajemnic. I po części to dostałam, jednak fabuła okazała się bardziej złożona i zawiła. Dostaliśmy prawie 500 stron przepełnionych kryminalno-thrillerową fantastyką naukową, przetykaną popkulturowymi nawiązaniami i techniczno-naukowym żargonem. Niestety, to ostatnie, było dla mnie ogromną przeszkodą. Niektóre fragmenty okazały się dla mnie zbyt męczące - jako osoba, z ogromnymi problemami z koncentracją, musiałam wielokrotnie zaczynać akapit od początku, gdy w jego połowie gubiłam wątek. Wiele specjalistycznych zagadnień nie zostało wystarczająco wyjaśnione i wymagało domyślania się, co autor mógł mieć na myśli. Zakładam jednak, że mógł to być mój indywidualny problem, a miłośnicy tradycyjnej fantastyki naukowej mogą być zachwyceni.
Mam nadzieję, że wydawictwo pokusi się także o wydanie drugiej części. Wiele wątków w powieści zostało nierozwiązanych lub zaledwie liźniętych, co irytuje, ale daje też nadzieję na rozwinięcie w kontynuacji - czekam na nią z niecierpliwością.

Po więcej moich recenzji zapraszam na Instagram @luniwersum

Jako wielka fanka internetowych teorii spiskowych i gier ARG od razu zauważyłam podobieństwo między grą Rabbits a Cicadą 3301 - serią zagadek niewyjaśnionego pochodzenia, pojawiających się w różnych zakątkach internetu, a także w świecie rzeczywistym, mającą miejsce w latach 2012-2014. I t...

Rozwiń Zwiń