Traktat o łuskaniu fasoli

Cudowna.

Cudowna.

Pokaż mimo to

"księga przypadku i przeznaczenia",
niezwykła
niby monolog, niby czyta się lekko, ale podkreślałabym na każdej stronie po kilka zdań

"księga przypadku i przeznaczenia",
niezwykła
niby monolog, niby czyta się lekko, ale podkreślałabym na każdej stronie po kilka zdań

Pokaż mimo to

Niezwykle mądra, dojrzała, pełna i przepiękna książka.

Autor stwierdził, że nie da się opisać całego życia w jednej książce. To fakt. Można natomiast w mistrzowski sposób naszkicować najistotniejsze aspekty naszego bytu, opisać pragnienia i nadzieje oraz to, co po latach z nich zostało, a także przedstawić najważniejsze wartości naszego istnienia.

Często w literaturze odnajdujemy wyraźne elementy fikcji.
Moim zdaniem książka ta jest morzem prawdy z maleńkim fikcyjnym elementem. Sprawia wrażenie niezwykle osobistej, prywatnej, co pozwala nam naprawdę silnie przeżywać opisywane sytuacje.

A forma zaskakująca, cały utwór okazuje się być monologiem, choć teoretycznie dialogiem z kimś tajemniczym, a być może ze sobą samym? Historie płyną swobodnie, jednostajnie, wciągając nas w swój przyjemny rytm.

W książce poruszane są bardzo ważne tematy ludzkiej egzystencji, jednak opisane prostym, wspaniałym językiem.
Pełna życiowej mądrości, zjawiskowa, refleksyjna opowieść, która wypełni nasz czas w najbardziej wartościowy i piękny sposób.

Niezwykle mądra, dojrzała, pełna i przepiękna książka.

Autor stwierdził, że nie da się opisać całego życia w jednej książce. To fakt. Można natomiast w mistrzowski sposób naszkicować najistotniejsze aspekty naszego bytu, opisać pragnienia i nadzieje oraz to, co po latach z nich zostało, a także przedstawić najważniejsze wartości naszego istnienia.

Często w literaturze...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pewnego staruszka odwiedza mężczyzna i po chwili obaj wspólnie zaczynają łuskać tytułową fasolę, a staruszek zaczyna swoją opowieść o ważnych momentach swojego życia.

Zawiodłem się niestety, niby dostałem to czego się spodziewałem, ale liczyłem jednak na więcej błyskotliwych historii, wniosków.

Jest to na pewno efektowny popis umiejętnościami literackimi autora, ale mnie jednak trochę wynudziło. To tak jakby usiąść obok dziadka, który sporo przeżył i ładnie opowiada, ale opowiada już kilka godzin i masz dość.

Opowiadane historie są przypadkowe, niektóre ciekawe, niektóre kompletnie nie i tak sobie staruszek opowiada że szczegółami, co jakiś czas rzucając jakimś wnioskiem i przemyśleniem. Ksiazka raczej dla osób lubiących leniwe, długie opowieści.

Pewnego staruszka odwiedza mężczyzna i po chwili obaj wspólnie zaczynają łuskać tytułową fasolę, a staruszek zaczyna swoją opowieść o ważnych momentach swojego życia.

Zawiodłem się niestety, niby dostałem to czego się spodziewałem, ale liczyłem jednak na więcej błyskotliwych historii, wniosków.

Jest to na pewno efektowny popis umiejętnościami literackimi autora, ale mnie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Piękna, refleksyjna i głęboka książka, jak wszystkie Myśliwskiego. Nie trzeba reklamować. Ta pozycja wydaje mi się być najmocniejsza w trudne przeżycia wojenne i powojenne. Trwoga ciężaru tamtych lat zawsze mnie głęboko porusza. Jednak jest w tych wspomnieniach sporo motywacji do życia. Polecam!

Piękna, refleksyjna i głęboka książka, jak wszystkie Myśliwskiego. Nie trzeba reklamować. Ta pozycja wydaje mi się być najmocniejsza w trudne przeżycia wojenne i powojenne. Trwoga ciężaru tamtych lat zawsze mnie głęboko porusza. Jednak jest w tych wspomnieniach sporo motywacji do życia. Polecam!

Pokaż mimo to

Piękna, mądra ksiażka

Piękna, mądra ksiażka

Pokaż mimo to

Książka, którą chciałam pewnego dnia przeczytać, gdyż zaintrygowała mnie swoim tytułem. Z tego względu znalazła się wśród trzech ostatnio pożyczonych. Optymistycznie podeszłam do czytania i… już pierwszy rozdział mnie dość mocno umęczył. Jakże tam głośno było! I w związku z tym „hałasem” czułam ciągłe napięcie, a życzyłabym sobie raczej, by obcowaniu z książką towarzyszyły dokładnie odwrotne odczucia. Takie właśnie miałam wrażenia, gdyż książka to monolog głównego bohatera bez imienia i nazwiska. I od pierwszej do ostatniej strony opowiada, wspomina, mówi, nawija, gwarzy, prawi, gawędzi, dywaguje, trajkota, bajtluje, monologuje, referuje, relacjonuje, -e, -e, (…), -e. Aaaa! Typ narracji zupełnie nie trafił w mój gust. Słowotok w czystej formie. Czułam się tak jakby bohater upolował ofiarę i nie puścił jej dopóki nie opowie jej wszystkiego o sobie. Jakby był ostatnim człowiekiem, któremu może opowiedzieć swoje życie po wielu latach milczenia. Trochę przerażające… i przytłaczające.

A o czym opowiadał bohater? Najogólniej rzecz biorąc, o swoim życiu. Dość chronologicznie, jednak niezbyt dokładnie. Wspominał raczej ważniejsze epizody ze swojego życia i kiedy zaczął w końcu przytaczać pewne dialogi, poczułam większą sympatię do tej książki, gdyż można było trochę odetchnąć. Szczególnie interesujące i wstrząsające były fragmenty dotyczące dzieciństwa w czasie wojny i tuż po niej. Jednak na tyle fragmentaryczne, że czułam niedosyt. Dobrze da się zauważyć, że piętno tego tragicznego czasu dość mocno odcisnęło swój ślad w psychice bohatera i zdeterminowało jego późniejsze losy, a może doprowadziło go do miejsca, w którym się obecnie znajduje. Tak jakby nigdy się od niej nie uwolnił. Bohater opowiada oczywiście podczas łuskania fasoli, jednak nie wydaje mi się, by ta czynność była aż tak bardzo znacząca, by dedykować jej tytuł całej książki. Może to właśnie kwestia tego przyciągnięcia czytelnika? Zasiania ciekawości? Komu opowiada? Przypadkowemu słuchaczowi, którego spotkał nad zalewem i który przy okazji łuskał z nim tę fasolę...

C.D.: https://czytany-blog.blogspot.com/

Książka, którą chciałam pewnego dnia przeczytać, gdyż zaintrygowała mnie swoim tytułem. Z tego względu znalazła się wśród trzech ostatnio pożyczonych. Optymistycznie podeszłam do czytania i… już pierwszy rozdział mnie dość mocno umęczył. Jakże tam głośno było! I w związku z tym „hałasem” czułam ciągłe napięcie, a życzyłabym sobie raczej, by obcowaniu z książką towarzyszyły...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Uwielbiam Myśliwskiego!
Nie jest to łatwa literatura ale naprawdę warto.
Piekny i plastyczny język. Każda książka zmuszą czytalnika do głębokich przemyśleń.
POLECAM !

Uwielbiam Myśliwskiego!
Nie jest to łatwa literatura ale naprawdę warto.
Piekny i plastyczny język. Każda książka zmuszą czytalnika do głębokich przemyśleń.
POLECAM !

Pokaż mimo to

Piękna książka, pełna przemyśleń angażujących czytelnika do przyjrzenia się własnemu życiu. Polecam gorąco, kawał dobrej literatury.

Piękna książka, pełna przemyśleń angażujących czytelnika do przyjrzenia się własnemu życiu. Polecam gorąco, kawał dobrej literatury.

Pokaż mimo to

Wspaniała! Będzie jedną z moich ulubionych. Sposób narracji bardzo mi odpowiada.

Wspaniała! Będzie jedną z moich ulubionych. Sposób narracji bardzo mi odpowiada.

Pokaż mimo to