Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Autobiograficzna część powieści jest jej najlepszą stroną. Dużo dziwnych, chaotycznych wątków (niektóre kompletnie zbyteczne) przeplatanych z tymi naprawdę ciekawymi. Metafora drzewa figowego najbardziej zapada w pamięć.

Autobiograficzna część powieści jest jej najlepszą stroną. Dużo dziwnych, chaotycznych wątków (niektóre kompletnie zbyteczne) przeplatanych z tymi naprawdę ciekawymi. Metafora drzewa figowego najbardziej zapada w pamięć.

Obraz głupoty ludzkości, kpina z religii, polityki, władzy, relacji i wszystkiego. Vonnegut jak zawsze - poniżej pewnego poziomu nie schodzi, a poziom ma bardzo dobry.

Obraz głupoty ludzkości, kpina z religii, polityki, władzy, relacji i wszystkiego. Vonnegut jak zawsze - poniżej pewnego poziomu nie schodzi, a poziom ma bardzo dobry.

Myślę, że „Obcy” zestawiony przy „1984” i „Procesie” mógłby zrobić wrażenie swoją pierwszoosobową narracją. Czytelnika nie prowadzi wszechwiedzący narrator, a bohater, który tak samo daje się owładnąć absurdem i nonsensem realiów. Warto, nawet dla porównania powieściami wspomnianymi wyżej. Piękny kalejdoskop.

Myślę, że „Obcy” zestawiony przy „1984” i „Procesie” mógłby zrobić wrażenie swoją pierwszoosobową narracją. Czytelnika nie prowadzi wszechwiedzący narrator, a bohater, który tak samo daje się owładnąć absurdem i nonsensem realiów. Warto, nawet dla porównania powieściami wspomnianymi wyżej. Piękny kalejdoskop.