Traktat o łuskaniu fasoli

Jedna z najlepszych książek, jaką przeczytałam.
Na miarę klasyki Małego Księcia - czuję bowiem, że teraz, czytając"Traktat" pierwszy raz zauważam inne rzeczy, niż wówczas, gdy sięgnę po nią za jakiś czas. To powieść kalejdoskop, powieść nie do klasyfikacji, powieść nieszablonowa i WYJĄTKOWA.
Jeden wieczór, dwoje mężczyzn i strąki fasoli do łuskania. I to one właśnie stają się przyczynkiem do długo nocnej konwersacji. Konwersacji pełnej wspomnień z całego niemalże życia. Są młode lata, szkoła, praca, wojsko... Zakup pierwszego kapelusza... Miłość do dzieci - obcych. I szczęście człowieka, który niczego od życia nie wymaga i do niczego nie rości sobie praw. Człowieka, który docenia życie w takiej formie, w jakiej go otrzymał i cieszy się każdym nowym dniem. I choć ciało już nie tak prężne, choć siły już nie takie, jak za młodu, to każdy dzień należy doceniać już od samego brzasku. Bo wszystko co jest od Boga, jest dobre...

Chcesz kupić fasolę?
Chcesz nauczyć się jej łuskania?
Chcesz spędzić niezapomnianą noc z drugim człowiekiem, zatopić się w jego słowach?

Nie mogłeś trafić lepiej.

"Traktat" sprawił, że Wiesław Myśliwski stał się moim ulubionym pisarzem polskiego rynku wydawniczego. On - mężczyzna, Olga Tokarczuk - kobieta. Dwie fenomenalne i utalentowane osoby.

Jedna z najlepszych książek, jaką przeczytałam.
Na miarę klasyki Małego Księcia - czuję bowiem, że teraz, czytając"Traktat" pierwszy raz zauważam inne rzeczy, niż wówczas, gdy sięgnę po nią za jakiś czas. To powieść kalejdoskop, powieść nie do klasyfikacji, powieść nieszablonowa i WYJĄTKOWA.
Jeden wieczór, dwoje mężczyzn i strąki fasoli do łuskania. I to one właśnie stają...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dla mnie genialna. Cóż ja zresztą mogę dodać do tego, co już zostało wcześniej napisane. Z pewnością niewiele.
To dopiero trzeci tytuł Wiesława Myśliwskiego, który przeczytałam i z każdym kolejnym przekonuję się, że to jeden z największych polskich, współcześnie żyjących pisarzy.
Zawsze podziwiam w jego książkach piękno języka oraz mądrość, którą autor przekazuje nam ustami swoich bohaterów. Nie inaczej jest w przypadku "Traktatu". Zastanawiam się tylko skąd taka rozpiętość ocen, znajdziemy opinie z 1. i 10. gwiazdkami i oczywiście z wszystkim, co pomiędzy. Oczywiście wielkie książki często wzbudzają skrajne emocje, ale myślę też, że... (i tutaj posłużę się cytatem z opinii jednej z moich znajomych). @jousna napisała: "Bo do tego typu literatury trzeba dojrzeć. I nie chodzi tu o wiek, ale dojrzałość emocjonalną, dojrzałość do dokonania podsumowania przeżytych lat, wyciągania wniosków." Przekonałam się zresztą o tym na własnej skórze, ale o tym można przeczytać w mojej opinii o "Widnokręgu".
Dodatkowo, lektura przypomina mi wczesne dzieciństwo, kiedy to u moich dziadków łuskałam fasolę właśnie. Bardzo lubiłam to robić i nie rozumiem głównego bohatera, który w dzieciństwie unikał pracy przy łuskaniu fasoli. Chętnie bym sobie połuskała.

Dla mnie genialna. Cóż ja zresztą mogę dodać do tego, co już zostało wcześniej napisane. Z pewnością niewiele.
To dopiero trzeci tytuł Wiesława Myśliwskiego, który przeczytałam i z każdym kolejnym przekonuję się, że to jeden z największych polskich, współcześnie żyjących pisarzy.
Zawsze podziwiam w jego książkach piękno języka oraz mądrość, którą autor przekazuje nam ustami...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ulubiony autor, moja miłość największa. Kolejny raz złapał mnie za serce i choć jego największe- moim zdaniem, bo najbliższe mojej duszy- arcydzieło ''Ostatnie rozdanie'' może mierzyć się z ''Traktatem o łuskaniu fasoli'', a to już wyczyn. Wielość zabiegów literackich jakie stosuje Myśliwski, a zarazem prostolinijność- powieść napisana jest przepięknym językiem, a odbiorcą może być każdy.

Ulubiony autor, moja miłość największa. Kolejny raz złapał mnie za serce i choć jego największe- moim zdaniem, bo najbliższe mojej duszy- arcydzieło ''Ostatnie rozdanie'' może mierzyć się z ''Traktatem o łuskaniu fasoli'', a to już wyczyn. Wielość zabiegów literackich jakie stosuje Myśliwski, a zarazem prostolinijność- powieść napisana jest przepięknym językiem, a odbiorcą...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Myśliwski jak zwykle nie zawodzi. Przeciwnie, trzyma poziom. "Traktat" nie tylko zawiera wiele cennych spostrzeżeń, ale też nie pozwala o sobie zapomnieć. Można go rozważać na co najmniej kilka sposobów.

Myśliwski jak zwykle nie zawodzi. Przeciwnie, trzyma poziom. "Traktat" nie tylko zawiera wiele cennych spostrzeżeń, ale też nie pozwala o sobie zapomnieć. Można go rozważać na co najmniej kilka sposobów.

Pokaż mimo to

Spokojna i nostalgiczna podróż w przeszłość

Spokojna i nostalgiczna podróż w przeszłość

Pokaż mimo to

Jedna z najlepszych książek, jakie dane mi było przeczytać w języku polskim.

Po "Traktat" sięgnęłam po lekturze "Widnokręgu" tego sameg autora, książki która dogłębnie poruszyła mnie obrazem powojennej Polski, który przedstawia w niej chłopiec będący narratorem. "Traktat" na szczęście mnie nie zawiódł: jest to książka którą czyta się jednym tchem, a jednocześnie wraca się do niektórych fragmentów, aby móc się nimi delektować.

Jak mówi w niej narrator: "Książki to taki świat, który sobie człowiek wybiera, a nie na który przychodzi".

Bardzo Was proszę: wybierzcie ten świat, tę książkę. Nie pożałujecie!

Jedna z najlepszych książek, jakie dane mi było przeczytać w języku polskim.

Po "Traktat" sięgnęłam po lekturze "Widnokręgu" tego sameg autora, książki która dogłębnie poruszyła mnie obrazem powojennej Polski, który przedstawia w niej chłopiec będący narratorem. "Traktat" na szczęście mnie nie zawiódł: jest to książka którą czyta się jednym tchem, a jednocześnie wraca się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Są książki, które warto przeczytać i takie, których nie warto nawet brać do ręki.

Ja odkryłam jednak, że w pozytywnym ekstremum tej skali są też książki, które ma się zaszczyt, tak, zaszczyt przeczytać. Jedną (i na razie jedyną, choć czytałam wiele wspaniałych książek) z takich pozycji jest Traktat o łuskaniu fasoli Myśliwskiego. Tak się złożyło, że słuchałam go w formie audiobooka (czytana przez Kissa). Zajęło mi to około 9 miesięcy, słuchałam powoli, dając sobie czas na myślenie, czasem wracając po kilku tygodniach.

Powiedziałabym wam jak wyjątkowa jest ta książka, ale autentycznie nie wiem jak to wyrazić, brak mi słów. Ale jeśli po nią sięgnięcie (bez względu na to w jakiej formie, audiobook był naprawdę dobry) i dacie jej i sobie czas, nie będziecie żałować.

Są książki, które warto przeczytać i takie, których nie warto nawet brać do ręki.

Ja odkryłam jednak, że w pozytywnym ekstremum tej skali są też książki, które ma się zaszczyt, tak, zaszczyt przeczytać. Jedną (i na razie jedyną, choć czytałam wiele wspaniałych książek) z takich pozycji jest Traktat o łuskaniu fasoli Myśliwskiego. Tak się złożyło, że słuchałam go w formie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ciężko mi ocenić tę książkę. Z jednej strony lubię takie książki - niedopowiedziane historie, powolny styl...
przebija się momentami wielki kunszt pisarski, ale miejscami razi filozofia na poziomie Paulo Cohelo.
Niby pisana językiem prostego człowieka , ale trochę dla mnie wymuszona. Może inaczej wyobrażam sobie mądrość człowieka prostego, poczciwego.
Miejscami bardzo piękna i poruszająca(poruszyła mnie historia Basi oraz historia z sanatorium). Styl w jakim została napisana drażnił... Takie krótkie zdania, jakby urwany oddech - nie mogłam się przez długi czas przestawić. Dość długo czytałam. Podsumowując : zachwyty rozumiem, ale to nie dla mnie... 50/50 :-)

Ciężko mi ocenić tę książkę. Z jednej strony lubię takie książki - niedopowiedziane historie, powolny styl...
przebija się momentami wielki kunszt pisarski, ale miejscami razi filozofia na poziomie Paulo Cohelo.
Niby pisana językiem prostego człowieka , ale trochę dla mnie wymuszona. Może inaczej wyobrażam sobie mądrość człowieka prostego, poczciwego.
Miejscami bardzo...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Rozmowa starszego mężczyzny z nieznajomym gościem, w której opowiada o swoim życiu, historie z czasów wojny, wspomnienia z młodości, anegdoty o pracy elektryka i saksofonisty, a do tego różne przemyślenia o życiu.
Książka napisana przystępnym językiem, dobrze się czyta. Wiele interesujących przemyśleń, dużo subtelności i niedopowiedzeń.

Rozmowa starszego mężczyzny z nieznajomym gościem, w której opowiada o swoim życiu, historie z czasów wojny, wspomnienia z młodości, anegdoty o pracy elektryka i saksofonisty, a do tego różne przemyślenia o życiu.
Książka napisana przystępnym językiem, dobrze się czyta. Wiele interesujących przemyśleń, dużo subtelności i niedopowiedzeń.

Pokaż mimo to

„Dla pana to pewnie nie ma znaczenia, bo skoro pan przyszedł do mnie po fasolę…”
Jaką wartość ma przeciętne życie? Czyją pamięcią jest świat? Czy sami wystarczymy, by istnieć? Pytania za milion dolarów, które zadaje narrator „Traktatu o łuskaniu fasoli”, a na które odpowiedzi każdy z nas będzie miał inne. Książka oczarowała mnie geniuszem swej prostoty przeplataną nitkami egzystencjalnej filozofii.
A o czym jest? O życiu. Pff, co to za odpowiedź, wszystko jest o życiu. A jednak w tym przypadku to najtrafniejszy opis. Jest to przepiękna opowieść o życiu. Ciężkim, często przygnębiającym, a znów momentami radosnym, pełnym nadziei i na powrót wymagającym i smutnym, ale przede wszystkim – prawdziwym. Możemy tu poznać wszystkie barwy życia – wojna, śmierć bliskich, bieda, ciężka praca, tęsknota za domem, gonitwa za marzeniem, ludzkie okrucieństwo i dobro zarazem.
Chyba najbardziej kluczowym słowem tutaj jest pamięć. W każdym znaczeniu. Zarówno ta pamięć, która pozwala nam opowiadać o swoim życiu, przywoływać historie i wspomnienia, jak i ta pamięć o innych, o tych, którzy powinny być zapamiętani, których nieśmiertelność kryje się w ludzkiej pamięci. „A w ogóle może to wszystko jest pamięcią. Cały ten nasz świat, odkąd jest. I także my tu obaj, te psy. Czyją? Tego nie wiem.” No właśnie, czyją? Czy to nie pamięć pozwala nam istnieć długo po naszej śmierci? I czy to nie pamięć nas łączy? Świat jest księgą pamięci, a każdy z nas jest jej autorem.
Ale pamięć to tylko jedna część budulca tego świata. Drugą jest opowieść. I tą opowieścią posługuje się Wiesław Myśliwski, obdarowując swojego narratora talentem opowieści, z którego ten robi dobry pożytek, Choć sam narrator uważa opowieść za coś ponad światem, odrębną formę życia. Snuję się wśród ludzi, poza czasem, ale blisko prawdy. I czytając tą książkę miałam wrażenie, jakby historia wypływała z niej i snuła się wokół mnie, chodziła za mną i zawsze była gdzieś przy mnie.
Ale do kogo on w ogóle mówi? Do pana, który przyjechał do niego po fasolę? Może zjawy? A może samego kosiarza? Mogłoby tam tego pana równie dobrze nie być. Ale to nie znaczy, że nie mówi do nikogo. Po prostu adresat nie ma tu znaczenia, to historia się liczy. A dzielenie się nią to pewien dowód istnienia. „Nieraz próbuję tego dociec, jestem czy nie jestem. Tylko że sam dla siebie człowiek nie jest świadectwem. Musi zawsze ktoś drugi poświadczyć.” I dlatego właśnie opowiadamy. Dzielenie się swoją historią z innymi daję nam złudną gwarancję istnienia i pewne pokrzepienie w tym istnieniu.

„Dla pana to pewnie nie ma znaczenia, bo skoro pan przyszedł do mnie po fasolę…”
Jaką wartość ma przeciętne życie? Czyją pamięcią jest świat? Czy sami wystarczymy, by istnieć? Pytania za milion dolarów, które zadaje narrator „Traktatu o łuskaniu fasoli”, a na które odpowiedzi każdy z nas będzie miał inne. Książka oczarowała mnie geniuszem swej prostoty przeplataną nitkami...

więcej

mniej

Pokaż mimo to