Encyklopedia XIX wiecznej marynistyki w formie powieści grozy. Bardzo klimatyczne i bardzo długie.

Encyklopedia XIX wiecznej marynistyki w formie powieści grozy. Bardzo klimatyczne i bardzo długie.

Najlepsza książka Dana Simmonsa jaką przeczytałem.
Rewelacyjny klimat. Świetne pióro.

Najlepsza książka Dana Simmonsa jaką przeczytałem.
Rewelacyjny klimat. Świetne pióro.

Jako entuzjasta fantastyki pierwszy raz to powiem: ta książka byłaby lepsza gdyby wyrzucić z niej wszystkie elementy fantasy. Potwór i wszystkie nadprzyrodzone wydarzenia psują poczucie że ta historia wydarzyła się naprawdę, a to samo w sobie wybrzmiewa potężnie gdy brniemy przez śnieg, lód, mróz, ciemność, głód, szkorbut i choroby nękające głównych bohaterów. Naprawdę...sytuacja podróży Erebusa i Terroru była tak dramatyczna że już nie ma potrzeby pastwić się nad nimi nasyłać dodatkowo lodowego potwora (i nawet nie jest to SPOILER bo dowiadujemy się o nim dosłownie na pierwszych stronach książki). Klimat? NIESAMOWITY. Świetnie to jest napisane.

Jako entuzjasta fantastyki pierwszy raz to powiem: ta książka byłaby lepsza gdyby wyrzucić z niej wszystkie elementy fantasy. Potwór i wszystkie nadprzyrodzone wydarzenia psują poczucie że ta historia wydarzyła się naprawdę, a to samo w sobie wybrzmiewa potężnie gdy brniemy przez śnieg, lód, mróz, ciemność, głód, szkorbut i choroby nękające głównych bohaterów....

Klimat jakbyś tam był. Simmons potrafi cię przenieść do środka akcji, do bardzo nieprzyjemnych miejsc i czujesz się jakbyś tam był. Sugestywny jest wyjątkowo. Naprawdę jest Moc! Siła słowa! Wielki talent! Horror z prawdziwego zdarzenia. Serial też mega i polecam.

Klimat jakbyś tam był. Simmons potrafi cię przenieść do środka akcji, do bardzo nieprzyjemnych miejsc i czujesz się jakbyś tam był. Sugestywny jest wyjątkowo. Naprawdę jest Moc! Siła słowa! Wielki talent! Horror z prawdziwego zdarzenia. Serial też mega i polecam.

Czuje się zawiedziony tak wychwalaną książką.
Zapowiadała się na niezłą historię, opartą o prawdziwe wydarzenia, ale za szybko dowiadujemy się o co tu chodzi. Spodziewałem się opowieści od początku wyprawy i powolnego prowadzenia historii do punktu kulminacyjnego. A tu jakbym czytał notatkę albo urywek dziennika z wyprawy. Brakuje mi w tym chronologi i samego początku opowieści. Autor dokładnie wszystko opisuje, czy to pogoda, czy to elementy statku. Dużo przegadanych wspomnień zamiast akcji. "Pieśń bogini kali" była pisana podobną stylistką, jednak tam pochłonął mnie klimat. Tutaj była na to szansa, ale czuję go jakby przez szybę.
Strasznie dużo nazwisk, które ciężko opanować i przypasować do danej osoby. Żadna jakoś nie wyróźniła się na tyle, żeby była warta zapamiętania.
Przekroczyłem połowę by poczuć zainteresowanie, ale czas odpuścić. Inne książki już mnie wołają.

Czuje się zawiedziony tak wychwalaną książką.
Zapowiadała się na niezłą historię, opartą o prawdziwe wydarzenia, ale za szybko dowiadujemy się o co tu chodzi. Spodziewałem się opowieści od początku wyprawy i powolnego prowadzenia historii do punktu kulminacyjnego. A tu jakbym czytał notatkę albo urywek dziennika z wyprawy. Brakuje mi w tym chronologi i samego początku...

Książka naprawdę potrafi oddać uczucie zimna, głodu i osamotnienia w tłumie głodnych zmarzniętych i osamotnionych towarzyszy. Wątki nadprzyrodzone są taką wisienką na torcie, ale główne sedno to jednak wyprawa w nieznane i walka z naturą, ale i sobą samym. Podejmowanie decyzji których następstwa ujawnią się dopiero kiedy będzie już za późno.
Warte polecenia na zimowe wieczory.

Książka naprawdę potrafi oddać uczucie zimna, głodu i osamotnienia w tłumie głodnych zmarzniętych i osamotnionych towarzyszy. Wątki nadprzyrodzone są taką wisienką na torcie, ale główne sedno to jednak wyprawa w nieznane i walka z naturą, ale i sobą samym. Podejmowanie decyzji których następstwa ujawnią się dopiero kiedy będzie już za późno.
Warte polecenia na zimowe wieczory.

Kolejne czytanie "Terroru" tym razem było udane. Poprzednio nie dobrnąłem nawet do połowy i utknąłem jak okręt w okowach lodu. Warto było jednak powieści Simmonsa dać drugą szansę. Po raz kolejny potwierdziło się, że odbiór książki zależy też od aktualnego nastroju czytającego a po części też od poprzednio przeczytanej książki. Ponieważ wcześniej przeczytałem "Abominację" i ta przypadła mi do gustu, pomyślałem że spróbuję jeszcze raz z "Terrorem".

"Terror" to udana mieszanka powieści historycznej, przygodowej, horroru i mitologi eskimoskiej. Tak,tak wiem, to niepoprawne politycznie i tej formy już się nie używa ... ale jestem stary i niereformowalny. Być może skróciłbym powieść o jakieś 200 stron i wtedy była by ona powieścią idealną ale i tak nie jest źle. Jest mniej więcej na poziomie "Abominacji".

Moja ocena to 7/10. Polecam :)

Kolejne czytanie "Terroru" tym razem było udane. Poprzednio nie dobrnąłem nawet do połowy i utknąłem jak okręt w okowach lodu. Warto było jednak powieści Simmonsa dać drugą szansę. Po raz kolejny potwierdziło się, że odbiór książki zależy też od aktualnego nastroju czytającego a po części też od poprzednio przeczytanej książki. Ponieważ wcześniej przeczytałem...

To nie jest horror tylko dramat z elementami horroru. Całość szokuje tym bardziej, że gdzieś w trakcie czytania cały czas ma się z tyłu głowy że ta historia wydarzyła się na prawdę (oczywiście nie dosłownie tak jak przedstawia to autor, ale jednak).

Dan Simons po raz kolejny gładko wciąga w swoją narrację, opowieść jest z gatunku tych, które jak już zainteresują, to nie chcemy brnąć dalej ze względu na potencjalnie przykre zakończenie. Rzadko z takimi miewam styczność i gdybym wcześniej wiedział, że w trakcie czytania Terroru takie emocje będą dominować to chyba nigdy bym po niego nie sięgnął.

Mimo wszystko losy samej wyprawy warte są poznania
- wiemy kim byli Kolumb, Vasco Da Gama i Magellan, ale wspominając ich fantastyczne opowieści czasem można zapomnieć, że na każdego z nich przypadło wielu innych, którzy mieli trochę mniej szczęścia. Takimi ludzmi byli właśnie John Franklin i Francis Crozier.

W Terrorze nie ma momentów wytchnienia i sielanki, jest głównie beznadziejna walka o przetrwanie, a tematyka wypraw polarnych to zupełnie inna dziedzina, zaskakująco odmienna od tego co przeżyli wyżej wspomniani. Dzięki Terrorowi można zacząć ją odkrywać.

To nie jest horror tylko dramat z elementami horroru. Całość szokuje tym bardziej, że gdzieś w trakcie czytania cały czas ma się z tyłu głowy że ta historia wydarzyła się na prawdę (oczywiście nie dosłownie tak jak przedstawia to autor, ale jednak).

Dan Simons po raz kolejny gładko wciąga w swoją narrację, opowieść jest z gatunku tych, które jak już zainteresują, to nie...

Powieść zainspirowana prawdziwą historią wyprawy sir Johna Franklina, w celu eksploracji przejścia północno-zachodniego u wybrzeży Kanady. Rzecz ma się w 1845 r. Załoga statków HMS Erebus oraz HMS Terror, należących do angielskiej marynarki wojennej, zostaje zaskoczona przez warunki panujące w terenie. Unieruchomione i skute lodem okręty nie pozwalają na kontynuowanie ambitnych planów, natomiast od teraz głód i zimno stają się nieodłącznym towarzyszem uczestników misji. Dramat załogi zostaje spotęgowany, gdy okazuje się, że oprócz pospolitych problemów, mają również do czynienia z tajemniczym i wielkim stworzeniem, które ma ochotę zacząć zaspokajać swój głód…
Książka sporych rozmiarów, historia wciągająca i niezwykła, z licznymi opisami technicznymi, bardzo realistyczna. Weryfikuje kompas moralny załogi złożonej z ludzi z krwi i kości, którzy w obliczu dramatycznych wydarzeń przyjmują najrozmaitsze postawy, także te okrutne.

Powieść zainspirowana prawdziwą historią wyprawy sir Johna Franklina, w celu eksploracji przejścia północno-zachodniego u wybrzeży Kanady. Rzecz ma się w 1845 r. Załoga statków HMS Erebus oraz HMS Terror, należących do angielskiej marynarki wojennej, zostaje zaskoczona przez warunki panujące w terenie. Unieruchomione i skute lodem okręty nie pozwalają na kontynuowanie...

Właśnie skończyłam czytać przepiękne wydanie od wydawnictwa Vesper. Namęczyłam się porządnie, bo to ponad 600 stron w twardej oprawie, a ja lubię czytać trzymając książkę w rękach. Powieść fascynująca i porządnie wciągająca, ale zdecydowanie zbyt rozwleczona. Powtarzające się opisy, przemyślenia i nudne wywody są moim zdaniem zbędne i tylko spowalniają akcję. Elementy nadprzyrodzone też według mnie są niepotrzebne. Tak, jak w przypadku innej przeczytanej przeze mnie powieści "Głód" Almy Katsu (opisującej wyprawę Donnera),rzeczywiste wydarzenia są tak przerażające, że dodane do opowieści wątki paranormalne są według mnie zupełnie niepotrzebne. Zabójstwa, kanibalizm, walka o przetrwanie w morderczych warunkach są koszmarne same w sobie i naprawdę nie potrzeba dodatkowych atrakcji w postaci potworów i duchów. Trochę przeszkadzał mi też brak chronologii, rozdziały pisane są naprzemiennie i opowiadają o wydarzeniach z różnych okresów wyprawy,
osobiście wolę książki, w których zachowana jest chronologia, co bardzo ułatwia śledzenie akcji. W posiadanym przeze mnie wydaniu książki ciekawym dodatkiem jest posłowie oraz ikonografia ilustrująca czasy odkryć polarnych XIX wieku. Podsumowując, bardzo podobała mi się historia wyprawy przedstawiona przez Dana Simmonsa. Gdyby nie dłużyzny, przez które przedzierałam się niczym marynarze przez lód, dałabym 10/10.

Właśnie skończyłam czytać przepiękne wydanie od wydawnictwa Vesper. Namęczyłam się porządnie, bo to ponad 600 stron w twardej oprawie, a ja lubię czytać trzymając książkę w rękach. Powieść fascynująca i porządnie wciągająca, ale zdecydowanie zbyt rozwleczona. Powtarzające się opisy, przemyślenia i nudne wywody są moim zdaniem zbędne i tylko spowalniają akcję. Elementy...