Człowiek, który spadł na ziemię

--- Thomas Newton to Anteańczyk - kosmita, który został odpowiednio przeszkolony, ucharakteryzowany na białego człowieka w sile wieku i wysłany na Ziemię z tajemniczą misją pozyskania wody dla ich umierającej, zasłanej postnuklearnym gruzem, oddalonej o 100 milionów mil planety. Pierwszym zadaniem po przybyciu było zgromadzenie dużej ilości dolarów, czego Newton dokonał w kilka lat dzięki opatentowaniu i wdrożeniu nowoczesnych technologii (Anteańczycy byli 10 tysięcy lat rozwoju do przodu względem ludzi). Do tego zatrudnił wybitnego prawnika od patentów - Olivera Farnswortha, który został jego prawą ręką i udziałowcem firmy W. E. Corp. Wkrótce po zdobyciu pierwszych kilkudziesięciu milionów $ Newton zaczął w tajemnicy wdrażać w życie właściwy plan...
--- Opowieść jest zwięzła, logiczna, pisana nieskomplikowanym językiem, prowadzona w 3ciej osobie, głównie z perspektywy Newtona, ale wplecione są też rozdziały prezentujące punkt widzenia Farnswortha, Betty Jo - pokojówki-alkoholiczki opiekującej się kosmitą oraz profesora-chemika Bryce'a, prowadzącego dla Thomasa prace przy doborze odpowiednich materiałów w jego kosmicznym projekcie i podejrzewającego pozaziemskie pochodzenie Newtona.
--- Końcówka smutna, skłaniająca do refleksji nad kondycją rasy ludzkiej...

--- Thomas Newton to Anteańczyk - kosmita, który został odpowiednio przeszkolony, ucharakteryzowany na białego człowieka w sile wieku i wysłany na Ziemię z tajemniczą misją pozyskania wody dla ich umierającej, zasłanej postnuklearnym gruzem, oddalonej o 100 milionów mil planety. Pierwszym zadaniem po przybyciu było zgromadzenie dużej ilości dolarów, czego Newton dokonał w...

Klasyka sf, książka z jednej strony o samotności, chociaż trochę zabrakło mi tu "namacalności" jej, czuć ją, ale trochę tak jakby za mgłą. Na pewno też niesie ona wydźwięk antywojenny, czy warto nas ratować od naszych decyzji, chociaż mogą one zgubić cała cywilizacje, czy jednak zostawić nas samych sobie? Fajnie się czyta, chociaż czegoś mi brakło na koniec, mogło być zdecydowanie lepiej.

Klasyka sf, książka z jednej strony o samotności, chociaż trochę zabrakło mi tu "namacalności" jej, czuć ją, ale trochę tak jakby za mgłą. Na pewno też niesie ona wydźwięk antywojenny, czy warto nas ratować od naszych decyzji, chociaż mogą one zgubić cała cywilizacje, czy jednak zostawić nas samych sobie? Fajnie się czyta, chociaż czegoś mi brakło na koniec, mogło być...

Porusza sporo zapomnianych a jednak istotnych spraw, które dotykają pojedyncze jednostki jaki i całe społeczeństwa :
- wyobcowanie i brak zrozumienia nietuzinkowych osobowości
- samounicestwienie ludzkości, przez globalne konflikty i rozwój technologii militarnej
- wewnętrzna przemiana i utrata ideałów ze względu na ciągłe przebywanie w przeciętnym środowisku
- oddolne podjęcie działań ratowania świata
- ucieczka do alkoholizmu jako sposób zapomnienia
- kruchość życia, każdego istniejącego organizmu
- kierowanie się pychą i karmienie własnego ego
- dyktatura pieniądza i monopol i rządy korporacji
- etyczność dominacji silniejszych ras (komwista, niewolnictwo)
- i wreszcie, prawdopodobieństwo istnienia obcych cywilizacji 👽

W kilku miejscach równie przerażająca co budząca nostalgię. Skłania do refleksji, pokazując jednak, że Ci od wieszczący rychły koniec cywilizacji mogą się zwykle mylić. Posiada też elementy przygody, która zainteresuje. Szkoda jednak, że krótko zarysowanej (180 stron). Innych minusów nie znalazłem.

Porusza sporo zapomnianych a jednak istotnych spraw, które dotykają pojedyncze jednostki jaki i całe społeczeństwa :
- wyobcowanie i brak zrozumienia nietuzinkowych osobowości
- samounicestwienie ludzkości, przez globalne konflikty i rozwój technologii militarnej
- wewnętrzna przemiana i utrata ideałów ze względu na ciągłe przebywanie w przeciętnym środowisku
- oddolne...

Czytane jakoś w okolicach Obcego w obcym kraju, więc mając pewne elementy wspólne, zlał mi się nieco z Heinleinem - dodaję do rereadu.

Czytane jakoś w okolicach Obcego w obcym kraju, więc mając pewne elementy wspólne, zlał mi się nieco z Heinleinem - dodaję do rereadu.

Opowieść o samotności, ludzkiej naturze i tęsknocie za domem, skonstruowana w mrocznej otoczce.
Zapraszam na wideo-recenzje:

Opowieść o samotności, ludzkiej naturze i tęsknocie za domem, skonstruowana w mrocznej otoczce.
Zapraszam na wideo-recenzje:

Idę na musical "Lazarus" Dawida Bowiego i dlatego przeczytałam książkę. Zastanawiam się, czy musical również pozostawi niezapomniane wrażenie, tak jak ta krótka powieść.

Idę na musical "Lazarus" Dawida Bowiego i dlatego przeczytałam książkę. Zastanawiam się, czy musical również pozostawi niezapomniane wrażenie, tak jak ta krótka powieść.

Jak może się czuć jedyny przedstawiciel obcej cywilizacji na Ziemi?
 
Thomas Jerome Newton opuścił swoją planetę (Anteę) i przybył na Ziemię. Dźwiga na barkach ogromną odpowiedzialność – musi samodzielnie zorganizować miejsce do życia dla reszty swoich współplemieńców – na jego planecie kończą się zasoby wody.
Newton jest niewyobrażalnie inteligentny, jego wiedza o dekady wyprzedza możliwości Ziemian. Wykorzystuje ten potencjał do zdobycia ogromnego majątku, a pieniądze przeznacza na wielki projekt dla mieszkańców Antei.

Przez całą opowieść przewija się motyw upadku Ikara – Autor wprost nawiązuje do dzieła Bruegla „Pejzaż z upadkiem Ikara”. Newton również upada, a jego obecność na Ziemi pozostaje niezauważona, ukrywana. Upada po cichu i w samotności. I o tym moim zdaniem jest ta historia – o potwornej samotności nie tylko kosmity, ale również ludzi. I o przemianie jakiej każdy z nas może ulec, gdy nasze wyobrażenia o sobie i innych okazują się niezgodne z prawdą.
 
Książka wydana została pierwszy raz w latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku i czuć w niej klimat zimnej wojny, biurokratyzacji i nietransparentności państwa. Jest bardzo krótka (niecałe dwieście stron). Sięgając po nią nie spodziewałam się, że zanurzę się w oparach filozofii i alkoholu (było go rozkosznie dużo) – więcej tu było rozważań o naturze człowieka niż konfliktów międzyplanetarnych. Ale to akurat dobrze – jeszcze nie dojrzałam do twardego SF. Żałuję, że Tevis nie rozbudował tej historii – miałam poczucie niewykorzystania potencjału i odrobiny powierzchowności.
 
Nie wiem czy zapamiętam tę książkę na długo, niemniej uważam, że warto poświęcić na nią wieczór czy dwa. 

Jak może się czuć jedyny przedstawiciel obcej cywilizacji na Ziemi?
 
Thomas Jerome Newton opuścił swoją planetę (Anteę) i przybył na Ziemię. Dźwiga na barkach ogromną odpowiedzialność – musi samodzielnie zorganizować miejsce do życia dla reszty swoich współplemieńców – na jego planecie kończą się zasoby wody.
Newton jest niewyobrażalnie inteligentny, jego wiedza o dekady...

Ni formy ni treści. Ja tu żadnej głębi nie znajduję.

Ni formy ni treści. Ja tu żadnej głębi nie znajduję.

Walter Tevis poruszył w tej książce wiele ciekawych tematów - od samotności wśród ludzi poprzez samozagładę naszej cywilizacji. Przemyślenia, które dają wiele do zastanowienia czytelnikowi w jaką stronę zmierzamy. Poza (moim zdaniem) fenomenalną warstwą filozoficzną sama fabuła jest przyjemna a nieduża ilość stron sprawia, że szybko i gładko się czyta.

Nie mam nic do zarzucenia tej pozycji, uważam że warto ją przeczytać i wysnuć swoje własne wnioski.

Walter Tevis poruszył w tej książce wiele ciekawych tematów - od samotności wśród ludzi poprzez samozagładę naszej cywilizacji. Przemyślenia, które dają wiele do zastanowienia czytelnikowi w jaką stronę zmierzamy. Poza (moim zdaniem) fenomenalną warstwą filozoficzną sama fabuła jest przyjemna a nieduża ilość stron sprawia, że szybko i gładko się czyta.

Nie mam nic do...

Jest mi bardzo ciężko opisać co czuje po tej książce. Poruszyła mnie bardzo emocjonalnie, na jakimś bardzo głębokim poziomie. Przerażająca jest wizja, że w swoim szale moglibyśmy skończyć tak jak Anteanie.

Jest mi bardzo ciężko opisać co czuje po tej książce. Poruszyła mnie bardzo emocjonalnie, na jakimś bardzo głębokim poziomie. Przerażająca jest wizja, że w swoim szale moglibyśmy skończyć tak jak Anteanie.