Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mroczna opowieść o oberży, w której dzieją się bardzo mroczne sprawy. Właściwy autorce klimat niepokoju jest, niejednoznaczni bohaterowie są - niby wszystko się zgadza, ale zmęczyła mnie ta opowieść. Zdecydowanie wolę "Rebekę" i "Moją kuzynkę Rachelę".

Mroczna opowieść o oberży, w której dzieją się bardzo mroczne sprawy. Właściwy autorce klimat niepokoju jest, niejednoznaczni bohaterowie są - niby wszystko się zgadza, ale zmęczyła mnie ta opowieść. Zdecydowanie wolę "Rebekę" i "Moją kuzynkę Rachelę".

Czasem nawet jesieniarom jest źle, gdy za oknem brak słońca, a w sercu smutek. "Zimowanie" przyniosło mi pociechę. Sięgnęłam po nie w listopadzie, w pewien mglisty wieczór i przepadłam. Książka jest niespieszna, autorka przygląda się własnemu życiu w kontekście kolejnych jesienno-zimowym miesięcy i obserwacji przyrody. To nie jest poradnik, tylko opowieść o tym, że zimowanie może być ratunkiem, naturalnym momentem zatrzymania się i refleksji.

Czasem nawet jesieniarom jest źle, gdy za oknem brak słońca, a w sercu smutek. "Zimowanie" przyniosło mi pociechę. Sięgnęłam po nie w listopadzie, w pewien mglisty wieczór i przepadłam. Książka jest niespieszna, autorka przygląda się własnemu życiu w kontekście kolejnych jesienno-zimowym miesięcy i obserwacji przyrody. To nie jest poradnik, tylko opowieść o tym, że...

Jedna z najpiękniejszych książek, jakie przeczytałam. Autorka tak wspaniale snuje opowieść, tak pieczołowicie dobiera słowa, że nie chciałam opuszczać świata, który stworzyła. Porywająca, wyjątkowa historia o miłości i tęsknocie.

Jedna z najpiękniejszych książek, jakie przeczytałam. Autorka tak wspaniale snuje opowieść, tak pieczołowicie dobiera słowa, że nie chciałam opuszczać świata, który stworzyła. Porywająca, wyjątkowa historia o miłości i tęsknocie.

"Mitologię" Parandowskiego znam na pamięć. Bardzo odświeżające było spojrzenie na mity oczami kogoś innego.

"Mitologię" Parandowskiego znam na pamięć. Bardzo odświeżające było spojrzenie na mity oczami kogoś innego.

"Mireczek" dołącza do grona najważniejszych książek na mojej półce. Historia chwyciła za serce, a czasem nawet za gardło. Mądrze, z wyczuciem, do bólu szczerze o alkoholizmie rodzica.

"Mireczek" dołącza do grona najważniejszych książek na mojej półce. Historia chwyciła za serce, a czasem nawet za gardło. Mądrze, z wyczuciem, do bólu szczerze o alkoholizmie rodzica.

Wspomnień czar i podróż sentymentalna. Warto.

Wspomnień czar i podróż sentymentalna. Warto.

Dobry kryminał, trochę w stylu Agathy Christie. Jest rodzina, mroczna posiadłość, tajemnicze wydarzenia z przeszłości, niejednoznaczni bohaterowie i zaskoczenie na końcu. Czego chcieć więcej?

Dobry kryminał, trochę w stylu Agathy Christie. Jest rodzina, mroczna posiadłość, tajemnicze wydarzenia z przeszłości, niejednoznaczni bohaterowie i zaskoczenie na końcu. Czego chcieć więcej?

Ależ ten Jan Englert jest interesującym człowiekiem. Mądra rozmowa o tym, co to znaczy być aktorem i jaką rolę w życiu odgrywa sztuka. Wspomnienia i refleksje snute z dystansem, umiarem i rozwagą.

Ależ ten Jan Englert jest interesującym człowiekiem. Mądra rozmowa o tym, co to znaczy być aktorem i jaką rolę w życiu odgrywa sztuka. Wspomnienia i refleksje snute z dystansem, umiarem i rozwagą.

Przy książkach o Tatrach trudno mi zachować obiektywizm. Ale całkiem szczerze przyznam, że jest klimat, moc wspomnień i anegdot. Zwłaszcza urzekły mnie opowieści o początkach schroniska.

Przy książkach o Tatrach trudno mi zachować obiektywizm. Ale całkiem szczerze przyznam, że jest klimat, moc wspomnień i anegdot. Zwłaszcza urzekły mnie opowieści o początkach schroniska.

Lubię eleganckie kryminały. To znaczy takie, w których krew nie leje się wartkim strumieniem, a po stronach nie grasuje psychopata lubujący się w męczeniu ofiar, co autor drobiazgowo opisuje. Uwielbiam natomiast nietuzinkowego detektywa, dobrze opisane relacje, postacie o głębszych motywacjach i wplecione w treść ciekawostki z różnych branż. W "Córce nieboszczyka" dostałam cały pakiet. 
Główną bohaterkę, Tycjanę Raj, poznajemy w trudnym dla niej czasie. Właśnie szykuje się na pogrzeb ojca, który zmarł nagle w wyniku wstrząsu po użądleniu przez pszczoły. W trakcie ceremonii okazuje się, że Titi ma przyrodnią siostrę, o której istnieniu nie miała pojęcia. Splot różnych okoliczności sprawia, że Tycjana i Angelina muszą zamieszkać razem. Na wpół zainspirowane, a na wpół zmuszone przez ciotkę Józefinę zaczynają prowadzić prywatne śledztwo w sprawie śmierci ojca. Muszą działać razem, mimo że wiele w nich żalu, nieufnosci i wzajemnych pretensji. Czy uda im się odkryć, komu na rękę była śmierć eksperta do spraw publikacji na temat wolnomularzy, którym był Tomasz Raj?
Dobry styl + mnóstwo informacji na temat sztuki, symboli i tradycji masońskich + ciekawe i dobrze opisane postacie = przyjemność rozwiązywania zagadki kryminalnej.

Lubię eleganckie kryminały. To znaczy takie, w których krew nie leje się wartkim strumieniem, a po stronach nie grasuje psychopata lubujący się w męczeniu ofiar, co autor drobiazgowo opisuje. Uwielbiam natomiast nietuzinkowego detektywa, dobrze opisane relacje, postacie o głębszych motywacjach i wplecione w treść ciekawostki z różnych branż. W "Córce nieboszczyka"...