Jesteśmy społecznością, która kocha książki

No to jestem ponurakiem, wszystko jasne, a mi się wydawało, że nawet nieźle znam się na żartach. Naprawdę się starałam! Zabrałam się za "Facecje" w ramach odstresowania po pracy i remoncie w domu, nastawiona na tarzanie się po podłodze ze śmiechu. Tyle pozytywnych opinii, miał być nieziemski ubaw, a tu niespodzianka. Jedna strona, druga strona, dalej nic. Inny egzemplarz mi dali czy co? Tak sobie myślałam kupując tę książkę, że to może być dobre, że uwspółcześnienie pewnych motywów to świetny pomysł. Można nawet zainteresować młodzież historią literatury i nie tylko - liczyłam też, że dla mnie będzie to trochę sprawdzian znajomości kontekstów i przypomnienie. Ale moje nadzieje brutalnie zostały rozwiane gdy Mickiewiczowi przypisano kwestię z powalającym na ziemię (nie ze śmiechu, raczej żeby złapać poziom) tekstem: "wali siurem". Opadła mi kopara. Serio? Wali siurem? Toż to nie wymaga żadnej wiedzy! Tyle, że się człowiek może uśmiechnąć pod wąsem, zaskoczony użyciem w tym miejscu słowa określającego pewną część ciała mężczyzny. Część z tekstów owszem, może i miała jakieś nikłe tło historyczne (albo ja się go tam na siłę doszukałam),ale większość była właśnie na poziomie owego siura, co za drugim razem już nawet minimalnie mnie nie bawiło. Spokojnie można było część z tych osób dowolnie pozamieniać, bo jeżeli kogoś bawi humor w stylu: "Ignacy Potocki: PIERWSZY!!!111 Ignacy Potocki: Kurwa ;/" to co za różnica, kto "doda" taki komentarz, Potocki, Szymborska, Mieszko I... Jeżeli tak ma wyglądać humor w dzisiejszych czasach, to ja wysiadam. Nie mam tych wszystkich fejsbuczków i innych rzeczy, których nazw nawet nie znam, to pewnie i nie łapię klimatu. Może nawet lepiej. Wiem, że się nie znam, ale lepszej oceny nie dam, to byłoby niezgodne z moim sumieniem :P Żałuję, że w ogóle wydałam pieniądze na tę "książkę".