Nikola Kucharska

Kiedy w rozmowach z innymi rodzicami słyszę, że ich dziecko nie chce czytać, zawsze proponuję im podjęcie próby z komiksem. To przecież też forma obcowania z opowieściami, a dla wielu młodszych odbiorców nieco bardziej przyjazna w kontakcie. Dużo ilustracji przy mniejszej ilości tekstu nie czyni takich publikacji mniej wartościowymi, a moc wpływania na wyobraźnię mają przecież taką jak książki. Sama czytuję zarówno komiksy, jak i opasłe tomiszcza, nie sądzę więc, by lektura tych pierwszych była pójściem na łatwiznę. Tym bardziej że obecnie wybór jest ogromny - od lekkich, zabawnych historyjek, po komiksy popularnonaukowe i komiksowe adaptacje klasyki literatury. Dziś jednak chcę zachęcić was do sięgnięcia po rewelacyjne komiksowe dzieło Nikoli Kucharskiej pt. Bepa i Ziemianin, 1. Misja profesora. Nikola Kucharska to pewnie znana niektórym z was rewelacyjna ilustratorka (i nie tylko). Możecie kojarzyć jej kreskę z publikacji takich jak Legendy polskie dla dzieci w obrazkach, Podróż dookoła świata. Wschód – zachód. Północ – południe, Fakty i plotki o smokach, Rok na zamku czy komiksów o Kurzolu. Teraz zaś dostajemy do rąk autorski komiks. Bepa i Ziemianin to historia podzielona na części - jak klasyczne zeszytowe komiksy prezentujące "odcinki" większej całości - tyle że wydana starannie jak książka (m.in. twarda oprawa). Już na pierwszy rzut oka można rozpoznać charakterystyczną kreskę autorki, która świetnie sprawdza się w pełnych życia, akcji i emocji kadrach. Historia, którą nam proponuje, nie tylko zapowiada się rewelacyjnie w kontekście przyszłych części, ale zachwyca już w obrębie pierwszego tomu. Autorka wrzuca nas od razu w wir wydarzeń, które rozpoczyna... przygarnięcie małego Ziemianina jako domowego pupila pewnej młodej kosmitki. Czyż to nie brzmi rewelacyjnie? Tę dwójkę czeka nie tylko nieziemska przygoda na Ziemi, ale też nauka siebie nawzajem, zalążek przyjaźni i odkrywanie zwyczajów ludzi. Komiks jest próbą spojrzenia na człowieka z nieco innej perspektywy. To, co uznajemy za normę, dla obcych jest egzotyczne, a brak znajomości natury pewnych zwyczajów prowadzi do ciekawych i absurdalnie zabawnych nadinterpretacji. Autorka opisuje kontakty obcych z mieszkańcami Ziemi w sposób pełen humoru, ale jednocześnie skłania do refleksji nad naszymi zachowaniami. Można się przy lekturze przednio bawić, ale można też podyskutować o mechanizmie fałszywych założeń, o spoglądaniu na inne istoty z góry, a nawet o traktowaniu zwierząt domowych. No i - co na pewno spodoba się dzieciom - że rodzice w całym wszechświecie są chyba tacy sami :-D Zachwycił mnie ten komiks na wielu płaszczyznach - jakości wydania, świetnej, przyjaznej dla oka kreski, pełnego luzu podejścia do prowadzonej opowieści, wartkiej akcji i wplecionych w historię celnych spostrzeżeń. To wartościowa pozycja, która przede wszystkim sprawia masę frajdy i wcale się nie zdziwię, jeśli dorośli równie chętnie będą go podczytywać jak ich dzieci. Bo jest kwintesencją "opowieści familijnej". Jest zarazem doskonałym wprowadzeniem w wymyślony przez autorkę świat, jak i doskonałym otwarciem większej historii. Opowiada o zwyczajach ludzi, przyjaźni, rodzinie, fałszywych założeniach, ale też uprzedzeniach i niechęci. Świetnie narysowany, z brawurowo prowadzoną fabułą zamkniętą w sympatycznych, pełnych emocji kadrach. Pozostaje mieć nadzieję, że na kolejne części nie będziemy czekać zbyt długo.