Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wzruszająca opowieść o trudnej drodze jaką trzeba odbyć by odnaleźć samego siebie. W taką podróż udaję się główna bohaterka Marianne- 60 letnia kobieta.
Marianne jest osobą nieszczęśliwą, tkwiącą w nieudanym małżeństwie, zdaną w zupełności na swego męża. Jest tak umęczona życiem w którym tkwi, że postanawia ze sobą skończyć i wskakuje do Sekwany. Jednak okazuje się, że życie ma dla niej jeszcze sporo do zaoferowania. Po nieudanej próbie samobójczej, trafia do szpitala i tam zachwyca ją malowidło na kafelku. Marianne ucieka ze szpitala i postanawia odnaleźć miejsce z malowidła. Tam postanawia zacząć nowe życie. Miejsce do którego trafia okazuje się spełnieniem jej marzeń, tam zaczyna na nowo odkrywać uroki życia, cieszy się zwykłymi czynnościami. Tam wśród obcych ludzi odnajduje ostoje dla swego zbolałego serca, tam odnajduje przyjaciół, których nigdy wcześniej nie miała, no i tam poznaje smak prawdziwej miłości i wolności.
Przepięknie opowiedziana historia odradzających się nadziei na lepsze jutro, na lepsze życie, na lepszą wersję siebie. Bardzo klimatyczna opowieść z przesłaniem, że nasze życie jest w naszych rękach i nigdy nie jest za późno na spełnianie marzeń, na szukanie miłości i swego miejsca w świecie.
Polecam bo dobrze się czyta i bardzo wciąga.

Wzruszająca opowieść o trudnej drodze jaką trzeba odbyć by odnaleźć samego siebie. W taką podróż udaję się główna bohaterka Marianne- 60 letnia kobieta.
Marianne jest osobą nieszczęśliwą, tkwiącą w nieudanym małżeństwie, zdaną w zupełności na swego męża. Jest tak umęczona życiem w którym tkwi, że postanawia ze sobą skończyć i wskakuje do Sekwany. Jednak okazuje się, że...

Książka zasługująca na miano Książki Roku 2016.
Przepiękna opowieść o zwykłych ludziach, których życie zmienia się diametralnie gdy rozpoczyna się wojna. My poznajemy historię sióstr, które prowadząc zupełnie odmienny tryb życia będą zmuszone do wyborów, a decyzje raz podjęte będą nieodwracalne.
Isabelle- młoda buntowniczka, nie godzi się na pokorne schylenie głowy przed wrogiem, chcę walczyć z nim na każdy z możliwych sposobów.
Vianne- starsza z sióstr, po tym jak zmobilizowano jej męża do wojska, chce tylko przetrwać wojnę i ochronić swoją rodzinę.
Każdej z nich przyjedzie stanąć przed wyborami, których każda wolałaby uniknąć. Isabelle wybiera walkę z okupantem, Vianne myśli tylko o tym jak przetrwać, nie narażając siebie i córki. Jednak i ona w końcu z narażeniem życia będzie ratować życie innych.
Przepiękna opowieść o sile kobiet, ich woli walki i chęci przetrwania. Przede wszystkim to opowieść o odwadze zwykłych ludzi, o działaniach jakie są w stanie podjąć by ratować swoje życie, życie bliskich, ale i obcych ludzi.
Autorka w genialny sposób ukazuje trudne relacje rodzinne oraz to jak relacje z innymi wpływają na nasze decyzje.
Wiele wątków poruszonych w powieści jest uniwersalnych i w nich możemy doszukiwać się swoich decyzji, dlatego powieść, choć osadzona w realiach okupowanej Francji, ma wymiar ponadczasowy.
Trudno opisać jaki ładunek emocjonalny niesie ze sobą ta powieść, jaką mnogość wątków i problemów porusza. Przy tym jest napisana w prosty i przystępny sposób. Wciąga, pochłania i nie pozostawia czytelnika obojętnym. Jest w niej wszystko: wojna, miłość, rodzina, romans, walka o przetrwanie, trudne wybory, śmierć.
Uważam, że każdy powinien ją przeczytać bo żadna opinia nie odda tego czym jest ta książka w rzeczywistości. Polecam, polecam, polecam!!!

Książka zasługująca na miano Książki Roku 2016.
Przepiękna opowieść o zwykłych ludziach, których życie zmienia się diametralnie gdy rozpoczyna się wojna. My poznajemy historię sióstr, które prowadząc zupełnie odmienny tryb życia będą zmuszone do wyborów, a decyzje raz podjęte będą nieodwracalne.
Isabelle- młoda buntowniczka, nie godzi się na pokorne schylenie głowy przed...

Nie czytuję tego gatunku. Skusiłam się tylko dlatego, że to niewielkiej objętości lektura i założyłam, że nawet jeśli mi się nie spodoba to będzie to strata jednego wieczoru.
Grupa ludzi, odcięta od reszty świata, ma spędzić ze sobą święta. Jednak zaślepienie i chciwość członków rodziny psują świąteczną atmosferę,a kropką nad "i" jest trup i świadomość, że zabójca jest jednym z nich.
Krótkie, zwięzłe opowiadanie w ciekawej scenerii. Przyznaję, że odkrywanie zagadki wraz z bohaterami spodobało mi się i wciągnęło. Zaznaczam, że nie czytałam niczego innego tej Autorki więc nie porównuję tej pozycji do żadnej innej.
Myślę, że pozycja warta tej chwili, którą trzeba poświęcić na jej przeczytanie.

Nie czytuję tego gatunku. Skusiłam się tylko dlatego, że to niewielkiej objętości lektura i założyłam, że nawet jeśli mi się nie spodoba to będzie to strata jednego wieczoru.
Grupa ludzi, odcięta od reszty świata, ma spędzić ze sobą święta. Jednak zaślepienie i chciwość członków rodziny psują świąteczną atmosferę,a kropką nad "i" jest trup i świadomość, że zabójca jest...

Dla mnie to pozycja, do której powinniśmy wracać regularnie.Przecież któż z nas raz usłyszawszy, że Bóg nas kocha takimi, jakimi jesteśmy, wierzy w to niezachwianie aż do końca swych dni? no właśnie-nikt. Ta książka przypomina nam o tym, że Bóg widzi nas inaczej niż my sami na siebie patrzymy, że nie chce byśmy uparcie tkwili w przekonaniu, że nie jesteśmy nic warci, gorsi.
Ojciec Adam Szustak poprzez tłumaczenie tekstów ewangelicznych pokazuje nam jak często tkwimy w przekonaniach, które są nieprawdziwe, jak często upieramy się- jak te tytułowe osły- przy tym, że musimy zasłużyć na Bożą miłość, jak często dajemy się zwieść podszeptom Złego.
Interpretacja wybranych tekstów z Ewangelii jest dość nietypowa, chwytająca za serce, przemawiająca do każdego.
Polecam, polecam, polecam :D

Dla mnie to pozycja, do której powinniśmy wracać regularnie.Przecież któż z nas raz usłyszawszy, że Bóg nas kocha takimi, jakimi jesteśmy, wierzy w to niezachwianie aż do końca swych dni? no właśnie-nikt. Ta książka przypomina nam o tym, że Bóg widzi nas inaczej niż my sami na siebie patrzymy, że nie chce byśmy uparcie tkwili w przekonaniu, że nie jesteśmy nic warci,...

Przejmująco prawdziwa opowieść o starzeniu się, o trudnych relacjach rodzinnych, o marzeniach.
Funia- główna bohaterka, 80-latka, którą poznajemy, gdy przeprowadza się do swojej córki; chcę pomagać w pracach domowych i znaleźć tam swoje miejsce. Szybko okazuje się, że to teren jej córki i ona sama musi znaleźć sobie inne miejsce do realizowania swoich planów. Trafia do Alebabek. Tam wraz z koleżankami przeżywa drugą młodość, realizuje się, czuje się potrzebna.
Funia i jej koleżanki szybko zjednują sobie Czytelnika, za to z dystansem podchodzimy do Danieli- córki Funi, i próbujemy odgadnąć skąd tyle chłodu okazywanego matce.
Szepty to ciekawy obraz rzeczywistości, którą- jako Czytelnicy- mamy okazję poznać z dwóch stron. Kiedy poznajemy obie strony medalu zagadka się rozwiązuje. Niby niepozorna opowieść o starości w różnym wydaniu, a jednak to także opowieść o przyjmowaniu innej wersji naszych bliskich, o przebaczaniu i chęci zrozumienia, o bólu i krzywdach, których nie potrafimy zapomnieć.
Pozycja warta przeczytania, choć początkowo ciężko się w nią wgryźć.

Przejmująco prawdziwa opowieść o starzeniu się, o trudnych relacjach rodzinnych, o marzeniach.
Funia- główna bohaterka, 80-latka, którą poznajemy, gdy przeprowadza się do swojej córki; chcę pomagać w pracach domowych i znaleźć tam swoje miejsce. Szybko okazuje się, że to teren jej córki i ona sama musi znaleźć sobie inne miejsce do realizowania swoich planów. Trafia do...

Dość nietypowa książka. Trudna, ale krzepiąca. Autor namawia nas do tego by dziękować Bogu za wszystko co nas spotyka. I to chyba jest najtrudniejsze przesłanie tej książki bo o ile dziękowanie za rzeczy, których oczekujemy przychodzi nam łatwo, o tyle dziękowanie za coś trudnego, nieoczekiwanego, coś, na co się nie godzimy przychodzi nam znacznie trudniej.Autor na wielu przykładach pokazuje, że bezgraniczne zaufanie Bogu, postawienie na Niego, a nie zdawanie się na swoje siły, prowadzi do radości i pokoju. Tytułowa moc uwielbienia ma się przejawiać na każdej płaszczyźnie naszego życia, szczególnie tam, gdzie nam po ludzku wydaje się,że Boga nie ma. Autor przekonuję, że Bóg ma kontrolę nad wszystkim. że nie pozwoli by stało nam się coś złego. Warunek jest jeden- musimy Mu zaufać.
Polecam. Zupełnie nowe spojrzenie na to, co nas spotyka. Zmusza do przemyśleń i zmienia nasze wyobrażenie o Bogu i o tym, jak On nas widzi.

Dość nietypowa książka. Trudna, ale krzepiąca. Autor namawia nas do tego by dziękować Bogu za wszystko co nas spotyka. I to chyba jest najtrudniejsze przesłanie tej książki bo o ile dziękowanie za rzeczy, których oczekujemy przychodzi nam łatwo, o tyle dziękowanie za coś trudnego, nieoczekiwanego, coś, na co się nie godzimy przychodzi nam znacznie trudniej.Autor na wielu...

Normalne życie nastolatki przerywa wypadek samochodowy. Mia traci rodziców i młodszego brata, sama trafia do szpitala z licznymi obrażeniami. Tkwi w zawieszeniu- poddać się i dołączyć do swojej rodziny czy walczyć i zmierzyć się z pustką, która po nich została.Musi podjąć decyzję.
Opowieść o wyborach, o stracie, o godzeniu się z samym sobą, ze stratą najbliższych, o młodzieńczej miłości, pasji i przyjaźni.
Fabuła może nie zaskakuje, ale zmusza do przemyśleń. Prosta historia, nieskomplikowany język. Ciekawa jestem ekranizacji. Warta przeczytania.

Normalne życie nastolatki przerywa wypadek samochodowy. Mia traci rodziców i młodszego brata, sama trafia do szpitala z licznymi obrażeniami. Tkwi w zawieszeniu- poddać się i dołączyć do swojej rodziny czy walczyć i zmierzyć się z pustką, która po nich została.Musi podjąć decyzję.
Opowieść o wyborach, o stracie, o godzeniu się z samym sobą, ze stratą najbliższych, o...

Opowieść o kobietach, których życie nie oszczędza- osobiste trudności nie są jedynymi, z którymi muszą sobie radzić w życiu, bo życiowe plany niejednokrotnie przekreśla sytuacja w państwie.
Kolejne pokolenia kobiet przeżywają wzloty i upadki, tracą bliskich, odkrywają rodzinne tajemnice, miłość i samotność. Uczą się żyć i realizować swoje marzenia wbrew przeciwnościom losu.
Umiejętnie splecione losy kolejnych kobiet z ważnymi wydarzeniami historycznymi w Polsce.
Wciąga, zachwyca, wzrusza, świetnie się czyta. Polecam.

I tom to opowieść o Ewelinie Lechickiej, która postanawia wyruszyć za swoją miłością aż na Sybir. W tym celu porzuca męża i dzieci, udaję się w daleką podróż, zmienia swoje życie. Jednak gdy jej wybraniec umiera, ona sama postanawia wrócić do Lechic.

Opowieść o kobietach, których życie nie oszczędza- osobiste trudności nie są jedynymi, z którymi muszą sobie radzić w życiu, bo życiowe plany niejednokrotnie przekreśla sytuacja w państwie.
Kolejne pokolenia kobiet przeżywają wzloty i upadki, tracą bliskich, odkrywają rodzinne tajemnice, miłość i samotność. Uczą się żyć i realizować swoje marzenia wbrew przeciwnościom losu....

Opowieść o kobietach, których życie nie oszczędza- osobiste trudności nie są jedynymi, z którymi muszą sobie radzić w życiu, bo życiowe plany niejednokrotnie przekreśla sytuacja w państwie.
Kolejne pokolenia kobiet przeżywają wzloty i upadki, tracą bliskich, odkrywają rodzinne tajemnice, miłość i samotność. Uczą się żyć i realizować swoje marzenia wbrew przeciwnościom losu.
Umiejętnie splecione losy kolejnych kobiet z ważnymi wydarzeniami historycznymi w Polsce.
Wciąga, zachwyca, wzrusza, świetnie się czyta. Polecam.

III tom to głównie opis losów Eweliny i Jana- rodzeństwa, których matka ginie od kuli, a ojciec tracąc rozum decyduje się targnąć na swoje życie. Rodzeństwo spotka się z mordercą swojej matki w dość nietypowych okolicznościach.
Ten tom podobał mi się najbardziej.

Opowieść o kobietach, których życie nie oszczędza- osobiste trudności nie są jedynymi, z którymi muszą sobie radzić w życiu, bo życiowe plany niejednokrotnie przekreśla sytuacja w państwie.
Kolejne pokolenia kobiet przeżywają wzloty i upadki, tracą bliskich, odkrywają rodzinne tajemnice, miłość i samotność. Uczą się żyć i realizować swoje marzenia wbrew przeciwnościom losu....

Długo się broniłam przed tą książką. Pierwsza część podobała mi się tak bardzo, że w drugiej nie liczyłam na nic rewelacyjnego i nie chciałam psuć sobie wrażenia po pierwszej części. Minęło sporo czasu nim zdecydowałam się przeczytać "Requiem dla wilka". Jakież jest moje zdziwienie bo okazuje się, że kontynuacja nie musi być gorsza od pierwszej części.
Podobała mi się ta część prawie tak bardzo jak pierwsza. Przyznaję, że warto przeczytać obie części by mieć jasność sytuacji. "Nakarmić wilki" pozostawia sporo niedomówień, m. in. śmierć Kasi, ale i relacja z Olgierdem nie jest wielce rozwinięta. W "Requiem dla wilka" uchylony zostaje rąbek tajemniczej śmierci Kasi, inaczej- bardziej czytelnie przedstawione są relacje miedzy bohaterami.
"Requiem dla wilka" to historia młodej reżyser- Joanny Pasierbskiej, która pragnie nakręcić film o swoim idolu- Jerzym Glinicki- wybitnym reżyserze i w tym celu wybiera się w Bieszczady by odnaleźć swojego ulubieńca. Początkowo trudna relacja przeradza się w coś więcej,a pierwotny zamysł Joanny, by film opowiadał o Jerzym, ulega zmianie, gdy dowiaduje się o tajemniczej śmierci Katarzyny Lewickiej i ostatecznie Joanna podejmuje decyzje o tym, by film opowiadał o pracy Katarzyny, jej pasji dotyczącej wilków i jej śmierci.
Joanna, chcąc rozumieć lepiej bohaterkę swojego filmu postanawia zamieszkać w chacie w Bieszczadach, w surowych warunkach i podpatrzeć wilki.Dodatkowo zbiera informacje od rodziców Kasi, jej znajomych, Kluneja, Olgierda i ludzi z uczelni. Joannie udaję się przeprowadzić wywiad i utrwalić go na kamerze z człowiekiem, który jest oskarżany o zabójstwo Katarzyny. Tym samym chce pokazać, że może "morderca" został osądzony zbyt pochopnie.
W tej części nad naturą zdecydowanie przeważają ludzie i relacje ich wiążące. Joanna stanie przed trudnymi, życiowymi wyborami, ale i znajdzie swoje miejsce na ziemi. Jerzy przeżyje odrodzenie. Olgierd odnajdzie miłość i spełnienie.
W ostatecznym rozrachunku powstaną dwa filmy: film fabularny Jerzego oraz dokumentalny Joanny. Dodatkowo Joanna przeżyje spotkanie i coś w rodzaju więzi z wilkiem.
Książka podobała mi się bardzo i z pewnością jest warta przeczytania. Mam jednak dwa zarzuty: po pierwsze za mało było mowy o wilku w tej części, a po drugie nie zostają pociągnięte do końca niektóre wątki, m. in. reakcje lokalnej społeczności na film Joanny, który dowodził, że śmierć Katarzyny to był nieszczęśliwy wypadek, a nie zabójstwo.
Całość jednak oceniam bardzo dobrze i polecam.

Długo się broniłam przed tą książką. Pierwsza część podobała mi się tak bardzo, że w drugiej nie liczyłam na nic rewelacyjnego i nie chciałam psuć sobie wrażenia po pierwszej części. Minęło sporo czasu nim zdecydowałam się przeczytać "Requiem dla wilka". Jakież jest moje zdziwienie bo okazuje się, że kontynuacja nie musi być gorsza od pierwszej części.
Podobała mi się ta...