Nurowska pisząc o tych konkretnych osobach podjęła też na ich przykładach tematy uniwersalne. Na przykładzie Piaseckiego przedstawiła życie człowieka bezkompromisowego, który łatwo się zniechęca do ludzi, ocenia ich kategorycznie i bezwzględnie, nie dotyczy to oczywiście tylko Miłosza. Nienawiść do Miłosza nie wynikała tylko ze stosunku do Jadwigi, ale i podejścia do minionego ustroju w PRL. Piasecki mimo, że był człowiekiem, uczciwym, odważnym, a do tego świetnym pisarzem, zmarł w samotności, na obczyźnie. Z kolei na przykładzie Miłosza obserwować można życie ze świadomością dokonania w przeszłości złych wyborów, przy jednoczesnej niezrozumiałej niemożności podjęcia próby naprawienia tej sytuacji. Jego dwa małżeństwa nie należały do szczególnie udanych, obie żony kompletnie nie rozumiały jego zamiłowania do polskości i do języka polskiego
całość
https://powrot-do-krainy-ksiazki.blogspot.com/2024/01/maria-nurowska-sergiusz-czesaw-jadwiga.html

Nurowska pisząc o tych konkretnych osobach podjęła też na ich przykładach tematy uniwersalne. Na przykładzie Piaseckiego przedstawiła życie człowieka bezkompromisowego, który łatwo się zniechęca do ludzi, ocenia ich kategorycznie i bezwzględnie, nie dotyczy to oczywiście tylko Miłosza. Nienawiść do Miłosza nie wynikała tylko ze stosunku do Jadwigi, ale i podejścia do...

Zaintrygowała. Bardzo dobrze się czyta. Świetny pomysł na nietypową biografie.

Zaintrygowała. Bardzo dobrze się czyta. Świetny pomysł na nietypową biografie.

„Sergiusz, Czesław, Jadwiga” to historia niezwykle barwnego, ale i tragicznego życia mało znanego pisarza Sergiusza Piaseckiego, jego stosunku do Czesława Miłosza oraz dramatycznych losów tytułowej Jadwigi – pięknej i intrygującej kobiety, która ostatecznie podzieliła obu twórców.

Nurowska od początku prowadzi subtelną narrację, która nieco chaotycznie, ale ciągle pasjonująco wiedzie nas przez meandry życia zapomnianego artysty.

Niedoszły pretendent do literackiej Nagrody Nobla, autor jednej z najgłośniejszych powieści lat trzydziestych XX wieku („Kochanek Wielkiej Niedźwiedzicy) wegetował w totalnym ubóstwie na wygnaniu w Anglii. Przypadkowe spotkanie z jego późniejszą biografką sprawiło, że dawne rany, przeżycia, dylematy, przedwojenne konflikty, emigracyjne spory o postawy ideologiczne oraz artystyczne waśnie odżyły z nową siłą, a zgorzkniały, schorowany i nieskory do rozmów mężczyzna mógł choć w niewielkim stopniu podzielić się ciężarem, który przez lata spoczywał na jego barkach. Wszystkie te zaszłości oraz dramat porzuconej w młodości przez Miłosza Jadwigi, której historia zostaje zrekonstruowana po wielu latach na podstawie fragmentów wierszy, powieści, zapisków oraz rozmów, tylko potęguje światopoglądową przepaść między Piaseckim, a jego nagrodzonym Noblem kolegą „po fachu” i pokazuje, jak ciężka bywała walka o własne „ja” w czasach, kiedy jakiekolwiek reguły miało się za nic, a honorem wycierano sobie gęby oraz jak trudne, a często wręcz piętnujące bywały ówczesne życiowe wybory.

Warto poświęcić kilka chwil tej wciągającej powieści.

„Sergiusz, Czesław, Jadwiga” to historia niezwykle barwnego, ale i tragicznego życia mało znanego pisarza Sergiusza Piaseckiego, jego stosunku do Czesława Miłosza oraz dramatycznych losów tytułowej Jadwigi – pięknej i intrygującej kobiety, która ostatecznie podzieliła obu twórców.

Nurowska od początku prowadzi subtelną narrację, która nieco chaotycznie, ale ciągle...

Moja ocena jest nieobiektywna ja po prostu jestem wielkim fanem postaci Pana Sergiusza Piaseckiego.
Po przeczytaniu książki utwierdziłem się w przekonaniu, że ten wielki noblista, Miłosz był zwykłym chujem. Przeglądając jego życiorys można stwierdzić, karma wróciła.

Moja ocena jest nieobiektywna ja po prostu jestem wielkim fanem postaci Pana Sergiusza Piaseckiego.
Po przeczytaniu książki utwierdziłem się w przekonaniu, że ten wielki noblista, Miłosz był zwykłym chujem. Przeglądając jego życiorys można stwierdzić, karma wróciła.

Gdy ze stosu wszelkiego badziewia wyciągnąłem niepozorną książkę za 4,99 (brutto),nie spodziewałem się takich emocji. Sergiusz Piasecki - coś czytałem "Kochanka Wielkiej Niedźwiedzicy" czy "Zapiski oficera Armii Czerwonej" jeszcze w drugim obiegu, a "7 pigułek Lucyfera" już na Youtube, ale intymnej relacji pomiędzy Piaseckim, Czesławem Miłoszem i muzą ich obojga Jadwigą Tomaszewicz, nie znałem wcale. Maria Nurowska z właściwym sobie wdziękiem i erudycją przeprowadza nas przez wspólną, niełatwą i niejednoznaczną historię ich trojga, unikając prostych ocen. Rzecz co najmniej warta przeczytania.

Gdy ze stosu wszelkiego badziewia wyciągnąłem niepozorną książkę za 4,99 (brutto),nie spodziewałem się takich emocji. Sergiusz Piasecki - coś czytałem "Kochanka Wielkiej Niedźwiedzicy" czy "Zapiski oficera Armii Czerwonej" jeszcze w drugim obiegu, a "7 pigułek Lucyfera" już na Youtube, ale intymnej relacji pomiędzy Piaseckim, Czesławem Miłoszem i muzą ich obojga Jadwigą...

Jak już wielokrotnie wspominałam, twórczość Marii Nurowskiej trafia do mnie. Właściwie każda kolejna jej książka, którą mam okazję czytać, jest dla mnie niespodzianką i zaskoczeniem – robi wrażenie, które pozostaje dość długo i bywa inspirujące. Podobnie jest tym razem. Po lekturze powieści „Sergiusz, Czesław, Jadwiga”. mam ochotę zgłębić temat i zweryfikować, gdzie tym razem sięgają granice wyobraźni autorki, ponieważ powieść ponownie oparta jest na faktach i licznych dokumentach, które jednak uzupełnione zostały fikcją literacką. Przypuszczam, że sam rdzeń historii jest jednak raczej wiernie przedstawiony – lub może chcę, by tak było…

Sergiusz Piasecki, Czesław Miłosz oraz Jadwiga – tajemnicza kobieta, którą znali obaj. Nie jest to jednak typowa opowieść o miłosnym trójkącie. Chociaż ewidentnie o miłości – wielkiej, niespełnionej, nieszczęśliwej. Jeden z bohaterów jest postacią dość negatywnie przedstawioną lub może po prostu negatywną? Drugi z kolei bardzo szlachetny, wyciągający pomocną dłoń. Pomiędzy nimi kobieta tragiczna, o której niewiele wiemy, która jednak wywarła ogromny wpływ na życie obu panów. Opowieść o ich relacji nie pozostawia czytelnika obojętnym, wzbudza wiele emocji i trzyma w napięciu.

Muszę przyznać, że nie słyszałam wcześniej o pisarzu Sergiuszu Piaseckim, a dzięki tej książce będę chciała poznać dokładniej przynajmniej jego najbardziej znaną powieść – często wspominaną przez Nurowską – jaką jest „Kochanek Wielkiej Niedźwiedzicy”, bo obawiam się, że o samym autorze wiele więcej z innych źródeł się nie dowiem. Jest to dość tajemnicza postać, ale też dość wyczerpująco opisana przez Nurowską. Natomiast na pewno mam ochotę zapoznać się dokładniej z biografią Czesława Miłosza i to już raczej będzie łatwiejsze.

Niejedno w tej powieści mnie zaszokowało, albo chociaż zdziwiło. Myślę, że nie będę osamotniona w tych odczuciach. Pewnie można by dyskutować czy ktoś ma prawo wchodzić w życie innych – w tym przypadku znanych ludzi – i przedstawiać na forum dość wstydliwe fakty dotyczące ich biografii. Jeśli są to fakty, a nie insynuacje, to dlaczego nie? Uważam, że prawdy – jaka by ona nie była – nie należy ukrywać, chociaż może być dość kontrowersyjna. Powieść intrygująca i inspirująca. Polecam!

Jak już wielokrotnie wspominałam, twórczość Marii Nurowskiej trafia do mnie. Właściwie każda kolejna jej książka, którą mam okazję czytać, jest dla mnie niespodzianką i zaskoczeniem – robi wrażenie, które pozostaje dość długo i bywa inspirujące. Podobnie jest tym razem. Po lekturze powieści „Sergiusz, Czesław, Jadwiga”. mam ochotę zgłębić temat i zweryfikować, gdzie tym...

Druga książka tej autorki, którą miałam przyjemność czytać. Przez cały czas czytania zastanawiałam się co w niej jest faktem, a co literacką fikcją. Intrygująca, zaskakująca jest przykładem ile treści można zawrzeć na tak niewielu stronach . Relacje międzyludzkie potrafią być bardzo skomplikowane. Samo nie dzieje się nic. To ludzie je sobie skomplikowali.

Druga książka tej autorki, którą miałam przyjemność czytać. Przez cały czas czytania zastanawiałam się co w niej jest faktem, a co literacką fikcją. Intrygująca, zaskakująca jest przykładem ile treści można zawrzeć na tak niewielu stronach . Relacje międzyludzkie potrafią być bardzo skomplikowane. Samo nie dzieje się nic. To ludzie je sobie skomplikowali.

Bardzo interesująca, przedstawia nieznane wątki z życiorysu Miłosza, i interesująco opowiada o Piaseckim. Dzięki tej lekturze na pewno sięgnę po "kochanka Wielkiej Niedźwiedzicy", a może i po inne książki tego autora.

Bardzo interesująca, przedstawia nieznane wątki z życiorysu Miłosza, i interesująco opowiada o Piaseckim. Dzięki tej lekturze na pewno sięgnę po "kochanka Wielkiej Niedźwiedzicy", a może i po inne książki tego autora.

Książkę kupiłam z przeceny w Biedronce. Przeceniona na 4.99 i tyle jest warta. Zainteresowałam się bardziej Sergiuszem Piaseckim, niż Czesławem Miłoszem.
Przeczytałam : „ Niniejsza książka opiera się na faktach i relacjach świadków. Jednak tam, gdzie dokumenty i świadectwa przedstawiają różne wersje wydarzeń lub milczą, prawdę historyczną uzupełnia pisarska wyobraźnia.”
Gdyby autorka trzymała się faktów, dokumentów i świadków byłaby to ciekawa książka. Niestety tak się nie stało. Początkowo szukanie powodu niechęci dwóch polskich pisarzy i odnalezienie Jadwigi łączącej oba życiorysy było interesujące. Jednak narratorka zostaje panią profesor i zaczyna wygłaszać niepodważalne prawdy na temat życia i wyborów Czesława Miłosza. Nie jestem entuzjastką Miłosza, ale to przekroczyło dla mnie granicę dobrego smaku. Sama autorka przyznaje, że po latach Jadwiga wybaczyła mu ten niechlubny czyn młodości. Niestety autorka nie wybaczyła, rozgrzebując i oceniając jego małżeństwo i chorobę syna . Według książki narratorka spotkała się z Miłoszem parokrotnie i na tej podstawie wygłasza swoje prawdy o człowieku i jakie wybory życiowe byłyby dla niego właściwe.
Nie znoszę wchodzenia w butach w czyjąś duszę i życie, a tak właśnie odebrałam tą książkę. Pozostał mi niesmak.
Olbrzymi minus dla autorki.

Książkę kupiłam z przeceny w Biedronce. Przeceniona na 4.99 i tyle jest warta. Zainteresowałam się bardziej Sergiuszem Piaseckim, niż Czesławem Miłoszem.
Przeczytałam : „ Niniejsza książka opiera się na faktach i relacjach świadków. Jednak tam, gdzie dokumenty i świadectwa przedstawiają różne wersje wydarzeń lub milczą, prawdę historyczną uzupełnia pisarska wyobraźnia.”...

Ciekawie opowiedziana historia, inpiruje do poszperania w biografiach znanych i mniej znanych polskich pisarzy. Odkryłam postać, której przyznam się nie znałam. Wrocilam ostatno do literatury tej autorki i przyznaje, że za każdym razem czytana historia poruszyła mnie.

Ciekawie opowiedziana historia, inpiruje do poszperania w biografiach znanych i mniej znanych polskich pisarzy. Odkryłam postać, której przyznam się nie znałam. Wrocilam ostatno do literatury tej autorki i przyznaje, że za każdym razem czytana historia poruszyła mnie.