Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Znakomicie się czyta w zimowe długie wieczory... Wciąga, zasysa i pochłania na długie godziny przy kawie.

Znakomicie się czyta w zimowe długie wieczory... Wciąga, zasysa i pochłania na długie godziny przy kawie.

Latarnik nie zaskakuje – pytanie czy to dobrze czy źle. Z jednej strony wiadomo czego się można spodziewać, ale z drugiej może dobrze by było coś zmienić i odejść od znanego schematu? Tak jak w poprzednich częściach tej autorki mamy dwie historie toczące się równolegle i wszystko to czyta się miło i sympatycznie. Coś co mi tu przeszkadza to wtłaczanie bohaterów w te same schematy – jedni mają wiecznie pod górkę, a inni jakimś cudem zawsze wychodzą cało z opresji…

Latarnik nie zaskakuje – pytanie czy to dobrze czy źle. Z jednej strony wiadomo czego się można spodziewać, ale z drugiej może dobrze by było coś zmienić i odejść od znanego schematu? Tak jak w poprzednich częściach tej autorki mamy dwie historie toczące się równolegle i wszystko to czyta się miło i sympatycznie. Coś co mi tu przeszkadza to wtłaczanie bohaterów w te same...

Autorka powróciła do starego dobrego stylu pisania – czyli nie przekracza granic dobrego smaku. Wcześniejsze szczegółowe opisy przeżyć Fedry ciężko mi było czytać… Ciekawa jest też zmiana narratora i jego spojrzenie na wydarzenia.

Autorka powróciła do starego dobrego stylu pisania – czyli nie przekracza granic dobrego smaku. Wcześniejsze szczegółowe opisy przeżyć Fedry ciężko mi było czytać… Ciekawa jest też zmiana narratora i jego spojrzenie na wydarzenia.

To niby lekkie, łatwe i przyjemne czytadło, ale ciężko się od niego oderwać...

To niby lekkie, łatwe i przyjemne czytadło, ale ciężko się od niego oderwać...