Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przepiękna!

Przepiękna!

Jak na razie najlepsza książka tej autorki, którą czytałam. Ukazuje bardzo ważne tematy, mówi o przebaczaniu, miłości oraz życiu i śmierci. Poruszająca, głęboka i do bólu realna.

Jak na razie najlepsza książka tej autorki, którą czytałam. Ukazuje bardzo ważne tematy, mówi o przebaczaniu, miłości oraz życiu i śmierci. Poruszająca, głęboka i do bólu realna.

"Pochyliła się i szepnęła mi do ucha:
- Jesteś naszym cudem, Auggie. Prawdziwym cudem."

"Wszyscy powinniśmy przynajmniej raz w życiu dostać owację na stojąco, bo przecież każdy z nas zwycięża ten świat.
- Auggie"

"Pochyliła się i szepnęła mi do ucha:
- Jesteś naszym cudem, Auggie. Prawdziwym cudem."

"Wszyscy powinniśmy przynajmniej raz w życiu dostać owację na stojąco, bo przecież każdy z nas zwycięża ten świat.
- Auggie"

"Stoją obok siebie dokładnie tak, jak Ruby stawała ze Stellą. Splatają trąby. Dostrzegam w oczach Ruby coś nowego i wiem, co to jest.
To radość."

"- Jesteś Jedynym i Niepowtarzalnym Ivanem! - krzyczy.
Potakuję, a potem odwracam się i idę do swojej rodziny, swojego życia, swojego domu.
- Srebrnogrzbietym Mocarzem - szepczę."

"Stoją obok siebie dokładnie tak, jak Ruby stawała ze Stellą. Splatają trąby. Dostrzegam w oczach Ruby coś nowego i wiem, co to jest.
To radość."

"- Jesteś Jedynym i Niepowtarzalnym Ivanem! - krzyczy.
Potakuję, a potem odwracam się i idę do swojej rodziny, swojego życia, swojego domu.
- Srebrnogrzbietym Mocarzem - szepczę."

Rewelacyjna! Wciąga od pierwszych stron, autor przedstawia nam japońską kulturę i świat gejsz, który jest cudowny i intrygujący. Historia Chiyo pochłonęła mnie bez reszty.

Rewelacyjna! Wciąga od pierwszych stron, autor przedstawia nam japońską kulturę i świat gejsz, który jest cudowny i intrygujący. Historia Chiyo pochłonęła mnie bez reszty.

DNO!
D n o.
Dno, błoto i wodorosty.
Uwielbiam gatunek YA i literaturę młodzieżową, ale to jedna z najgorszych pozycji, jakie czytałam.
Życie czytelnika można podzielić na to, co zdarzyło się przed przeczytaniem "After" i na to, co zdarzyło się później. Później była euforia, radość i ulga, że cały ten szajs już za mną.
M a s a k r a.
Styl i język autorki jest okropny. Zbyt prosty, słownictwo ubogie, ciągle są jakieś powtórzenia. Hardin i Tessa wiecznie na siebie syczą (o tak, co najmniej 2 razy na stronę było używane to słowo), krzyczą, warczą. Chłopak cały czas przeczesuje włosy palcami (podejrzewam, że wśród młodych dziewcząt uważane jest to za seksowne, jak dla mnie mógłby sobie kupić po prostu grzebień), dziewczyna cały czas płacze, oboje przewracają oczami przynajmniej 2 razy w jednym rozdziale. Już nie mówiąc o ich relacji, która w końcu robi się nudna. Kłócą się, godzą, potem znowu się kłócą i tak 600 stron. Ja cię kręcę. Już instrukcja obsługi kosiarki byłaby ciekawszą lekturą.
Ulubioną książką Anny Todd jest "Pięćdziesiąt twarzy Grey'a". I tutaj nic już nie muszę dodawać. Nawet nie czytałam wyżej wspomnianej trylogii, a już widzę, że "After" to totalna zrzynka. W pewnym momencie sceny erotyczne mnie zniesmaczyły.
Bohaterowie są paskudni, nudni i głupi. Nie sądziłam, że jeszcze kiedykolwiek spotkam tak okropnie durną postać, jak Kelsey z "Klątwy tygrysa". I wtedy poznałam Tessę. Nawet Hardin nie jest taki pożądany i seksowny, jak autorka chciała. Niezrównoważony, agresywny, zachowuje się jak dziecko. To zdecydowanie nie jest mój typ faceta, chociaż przyznam, że jest intrygujący.
Czytałam wiele książek z podobnym schematem (dobra dziewczyna + zły chłopak) i ta zdecydowanie jest najgorsza. Już "Zmierzch" czytało mi się z większą przyjemnością.
Podsumowując: "After" to "Pięćdziesiąt twarzy Grey'a" dla napalonych gimnazjalistek, które marzą o księciu na motorze. Ja zdecydowanie odradzam lekturę tego "dzieła", już nie wspominając o kupnie. Zawsze staram się dokańczać serie, choćby były nie wiadomo jak złe, ale ta książka mnie przerosła i nie sięgnę po kolejne części.

DNO!
D n o.
Dno, błoto i wodorosty.
Uwielbiam gatunek YA i literaturę młodzieżową, ale to jedna z najgorszych pozycji, jakie czytałam.
Życie czytelnika można podzielić na to, co zdarzyło się przed przeczytaniem "After" i na to, co zdarzyło się później. Później była euforia, radość i ulga, że cały ten szajs już za mną.
M a s a k r a.
Styl i język autorki jest okropny. Zbyt...