Zdecydowanie zbyt rozwleczona, prawie 700 stron, z czego wyrzuciłabym połowę. Na książkę natknęłam się przy okazji przeglądania komentarzy pod "Hate list. Nienawiść", powieścią poruszającą ten sam temat. Powieść Jodi Picoult jest moim zdaniem słabsza.

Zdecydowanie zbyt rozwleczona, prawie 700 stron, z czego wyrzuciłabym połowę. Na książkę natknęłam się przy okazji przeglądania komentarzy pod "Hate list. Nienawiść", powieścią poruszającą ten sam temat. Powieść Jodi Picoult jest moim zdaniem słabsza.

Książka wciągnęła mnie od pierwszej strony, a im byłam dalej, tym bardziej chciałam wiedzieć co się wydarzy i jak akcja się potoczy. Zakończenie dla mnie akurat było rozczarowujące, ale jako całość książkę bardzo polecam.

Książka wciągnęła mnie od pierwszej strony, a im byłam dalej, tym bardziej chciałam wiedzieć co się wydarzy i jak akcja się potoczy. Zakończenie dla mnie akurat było rozczarowujące, ale jako całość książkę bardzo polecam.

Dobra powieść obyczajowa. Każda książka poszłaby za wątkiem kryminalnym, który tu napotykamy - zamachem w szkole. Picoult skupia się na uczuciach i przeżyciach uczestników zdarzeń oraz przedstawicieli szeroko rozumianego prawa. Jest to naprawdę ciekawe spojrzenie na całość wydarzeń. Nie powiem, że zmusza do zarwania nocy, żeby dowiedzieć się co będzie dalej. Ale daje satysfakcję z lektury.

Dobra powieść obyczajowa. Każda książka poszłaby za wątkiem kryminalnym, który tu napotykamy - zamachem w szkole. Picoult skupia się na uczuciach i przeżyciach uczestników zdarzeń oraz przedstawicieli szeroko rozumianego prawa. Jest to naprawdę ciekawe spojrzenie na całość wydarzeń. Nie powiem, że zmusza do zarwania nocy, żeby dowiedzieć się co będzie dalej. Ale daje...

Bardzo dobra książka, 3 dni minęły jak przeczytałam - a ja jestem przesiąknięta tym tematem, jak bym była w oparach, zawieszona. Polecam. Trudny temat. Warto.

Bardzo dobra książka, 3 dni minęły jak przeczytałam - a ja jestem przesiąknięta tym tematem, jak bym była w oparach, zawieszona. Polecam. Trudny temat. Warto.

Naprawdę świetnie napisana książka, wielowymiarowi bohaterowie, prawdziwe relacje, wprawdzie trudny temat, nie była to lekka lektura pod wieloma względami, bo bardzo angażowała emocjonalnie, ale nie była pompatyczna czy przytłaczająca. Trochę nawiązywała, mam wrażenie, do "Zabić Drozda", nawet jedna z bohaterek wspomina o tym utworze. To moja pierwsza powieść tej autorki i chętnie sięgnę po coś jeszcze.

Naprawdę świetnie napisana książka, wielowymiarowi bohaterowie, prawdziwe relacje, wprawdzie trudny temat, nie była to lekka lektura pod wieloma względami, bo bardzo angażowała emocjonalnie, ale nie była pompatyczna czy przytłaczająca. Trochę nawiązywała, mam wrażenie, do "Zabić Drozda", nawet jedna z bohaterek wspomina o tym utworze. To moja pierwsza powieść tej autorki i...

Literatura, którą powinien poznać, każdy rodzic dorastających dzieci. Ukazuje, jak my jako rodzice, możemy przeoczyć wiele sygnałów, wysyłanych przez nasze dzieci, świadczące, że w ich życiu dzieje się coś złego. Jak łatwo w kłopoty może wpaść nastolatek, kiedy pozostaje bez naszej uwagi. I może to wydarzyć się w każdej rodzinie, również w której nie posadzalibyśmy, że może dojść do tragedii.
Książka o dużym ładunku emocjonalnym. Ukazująca autentyczne postacie. Do tego stopnia realistyczna, że zaczęłam szukać informacji, czy nie została opisana prawdziwa historia.
Polecam!

Literatura, którą powinien poznać, każdy rodzic dorastających dzieci. Ukazuje, jak my jako rodzice, możemy przeoczyć wiele sygnałów, wysyłanych przez nasze dzieci, świadczące, że w ich życiu dzieje się coś złego. Jak łatwo w kłopoty może wpaść nastolatek, kiedy pozostaje bez naszej uwagi. I może to wydarzyć się w każdej rodzinie, również w której nie posadzalibyśmy, że może...

Książkę czyta się szybko i z zainteresowaniem co dalej, jakie konsekwencje pociągają zdarzenia, kto winien ?
Zakończenie zaskakuje mimo, że jest najlepszym rozwiązaniem w tej tragedii.
Książka pozostawiła we mnie przeogromny smutek. Przeraża mnie, jak okrutna jest młodzież, że doprowadza do takiej tragedii, gdzie są rodzice, gdzie " oczy " nauczycieli ?
Żal pozostaje w dotkniętych tragedią, w ocalonej i finalnie w sprawcy.

Książkę czyta się szybko i z zainteresowaniem co dalej, jakie konsekwencje pociągają zdarzenia, kto winien ?
Zakończenie zaskakuje mimo, że jest najlepszym rozwiązaniem w tej tragedii.
Książka pozostawiła we mnie przeogromny smutek. Przeraża mnie, jak okrutna jest młodzież, że doprowadza do takiej tragedii, gdzie są rodzice, gdzie " oczy " nauczycieli ?
Żal pozostaje w...

Hejka! 🤗

Wypożyczacie książki z biblioteki czy dawno Was już tam nie było? 🤔
Można rzec, iż ja jestem stałą bywalczynią. 😁
**
**
**
„Zło powraca, ponieważ tylko dzięki temu jesteśmy w stanie pamiętać, czym jest dobro”.

Drogi czytelniku!
Dziś zabiorę cię do świata, w którym nie wolno być tym, kim się chce. Każdego dnia należy wkładać maskę, aby się dostosować. Co więcej, codziennie idąc do szkoły, ma się nadzieje na to, że nie zwróci się na siebie czyjejś uwagi. 🙈

Po książkę „Dziewiętnaście minut” sięgnęłam dzięki wyzwaniu „12 miesięcy na przeczytanie 12 książek polecanych przez 12 znajomych”. Ową powieść poleciła mi NatBlue 🤗

Zacznę od tego, iż zaczęłam ją w lutym 2022, ale kompletnie mi nie szła, więc na koniec roku postanowiłam przeczytać ją od początku. 🤭

Już od pierwszych stron miałam problem ze wciągnięciem się w fabułę. Powieść ta wydawała mi się taka ciężka, a do tego przerażała ilość stron. 🙂 Od mniej więcej połowy było lepiej, aczkolwiek nadal była to lektura wymagająca dużego skupienia. Zakończenie niestety mnie nie zaskoczyło tak do końca, gdyż udało mi się odgadnąć pewien aspekt. 😉

Dodatkowo nie podobało mi się to, że autorka często urywała pewnie wątki, aby od razu pisać o innym. Przynajmniej ja miałam takie odczucie. A niektóre retrospekcje sprawiały, iż się nieco gubiłam. Poza tym nowe wątki w żaden sposób nie były oddzielone akapitami czy czymś i wszystko mi się zlewało.

Nie mniej jednak żeby nie było, że się tylko czepiam, to autorka bardzo ciekawie opisała problem nękania w szkole. Zarówno wśród młodszych, jak i starszych rówieśników. Ponadto widać, że zrobiony został tutaj porządny research, jeśli chodzi o instytucje sądu oraz osób, które owymi sędziami zostają. Bardzo spodobało mi się określenie, że można wyjść z sądu jako z budynku, ale mimo wszystko już nigdy sąd nie wyjdzie z człowieka. Będąc sędzią, jest się wiecznie na świeczniku nawet w sferze prywatnej.

Myślę, że jest to po prostu dobra książka i można by ją nawet lekko skrócić. Nie wiem też, czy sięgnę po kolejne powieści autorki. 😉

Hejka! 🤗

Wypożyczacie książki z biblioteki czy dawno Was już tam nie było? 🤔
Można rzec, iż ja jestem stałą bywalczynią. 😁
**
**
**
„Zło powraca, ponieważ tylko dzięki temu jesteśmy w stanie pamiętać, czym jest dobro”.

Drogi czytelniku!
Dziś zabiorę cię do świata, w którym nie wolno być tym, kim się chce. Każdego dnia należy wkładać maskę, aby się dostosować. Co więcej,...

ZNA-KO-MI-TA książka. Lektura wymarzona: wzbudzająca emocje, zmuszająca do myślenia, z dylematem moralnym, sprawą sądową i nową, ale z życia wziętą tematyką. Czyta się szybko, lektura wciąga, ale lekko nie jest. Nie brakuje też niespodzianki, której nie sposób przewidzieć, jak to zwykle u Jodi Picoult.

Opowieść o maltretowanym dziecku, dorastającym w środowisku, gdzie wszyscy byli przeciwko niemu, rodzina, rówieśnicy, nauczyciele. Jak dziecko podrosło i trafiło do kolejnego miejsca tortur - do szkoły średniej, to nie wytrzymało. Przez ciągłe zastraszanie i nękanie w jego duszy dokonało się takie spustoszenie, że wydarzyło się tytułowe wstrząsające 19 minut, które wszystko zmieniło. Ofiarę w kata, a prześladowców w ofiary.
Nie chcę pisać o treści, bo ta zaskakuje na każdym kroku i tak powinno być. Opowieść jest straszna i przejmująca, podana tak wiarygodnie i z taką dbałością o szczegóły, że czytając zapominałam, że to nie jest literatura faktu. Historia po mistrzowsku opowiedziana z punktu widzenia chłopaka, który wparował do szkoły na 19 minut, jego rodziny, ofiar i ich bliskich, świadków zajścia. I pokazująca przyczyny, czemu doszło do tragedii.

Książka prowokowała mnie do wyobrażania sobie: jak to jest być matką zamordowanego dziecka, a jak rodzicem zabójcy?
Jak wyglądają skutki masowej strzelaniny? A długofalowe? Jakie spustoszenie takie zajście sieje w duszach nie tylko ofiar, ale i świadków?
Czym jest dobre rodzicielstwo? Gdzie można popełnić błąd, nawet przy dobrych intencjach?
Dlaczego wszyscy powinniśmy bardziej przejmować się symptomami nawet drobnego znęcania się nad dziećmi przez środowisko, rówieśników, które obserwowałam kiedyś, gdy miałam jeszcze dzieci w wieku szkolnym? Teraz to zjawisko też na pewno istnieje, jak je powstrzymać? Choćby szykanowanie w szkole. A bezradność lub bierność osób, które powinny pomóc doznającemu krzywdy?
Na szczęście w Polsce dostęp do broni jest dużo trudniejszy, więc choć nad tym nie musiałam się zastanawiać.

Powieść przeczytałam kilka lat temu, doskonale ją pamiętam, a opinię zamieszczam, bo może ktoś się skusi na „19 minut" wybierając książkę do wrześniowego wyzwania LC, gdzie tematem ma być: szkoła, uczeń, nauczyciel.

ZNA-KO-MI-TA książka. Lektura wymarzona: wzbudzająca emocje, zmuszająca do myślenia, z dylematem moralnym, sprawą sądową i nową, ale z życia wziętą tematyką. Czyta się szybko, lektura wciąga, ale lekko nie jest. Nie brakuje też niespodzianki, której nie sposób przewidzieć, jak to zwykle u Jodi Picoult.

Opowieść o maltretowanym dziecku, dorastającym w środowisku, gdzie...

"Dziewiętnaście minut" Jodi Picoult jest dość trudną powieścią. Jak zwykle w swoich książkach, i w tej autorka porusza kontrowersyjne i trudne tematy. W tym przypadku jest to historia chłopca, ucznia liceum, który pewnego marcowego dnia przychodzi do szkoły z plecakiem pełnym broni, strzela i zabija 10 osób, a rani kilkanaście. O takich wydarzeniach, dziejących się w Stanach Zjednoczonych, nie raz słyszeliśmy. Ale nigdy nie znaleźliśmy się w ich środku. Nie byliśmy matką oskarżonego o masakrę w szkole dziecka, nie byliśmy koleżanką ze szkoły, adwokatem, prokuratorem, sędzią, rodzicami poszkodowanych dzieci, nie przeżywaliśmy też emocji i nie poznaliśmy motywów, które zabójcą pokierowały. W tej powieści możemy znaleźć właśnie to wszystko, przez co jest ona bardzo wartościowa, ale z drugiej strony ciężka i przytłaczająca. Jednak na pewno warto po nią sięgnąć, aby spojrzeć na podobne wydarzenia z innej perspektywy. Polecam!

"Dziewiętnaście minut" Jodi Picoult jest dość trudną powieścią. Jak zwykle w swoich książkach, i w tej autorka porusza kontrowersyjne i trudne tematy. W tym przypadku jest to historia chłopca, ucznia liceum, który pewnego marcowego dnia przychodzi do szkoły z plecakiem pełnym broni, strzela i zabija 10 osób, a rani kilkanaście. O takich wydarzeniach, dziejących się w...