Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mimo swoich drobnych gabarytów cały czas we mnie siedzi. Niesamowity ładunek emocjonalny skumulowany w zwięzłej formie. Przerażająca, ale jednocześnie niesamowicie prawdziwa historia - intymna wręcz przez swoją narrację dzięki prostemu, rzeczowemu ale jednocześnie dziecięco niewinnemu językowi, co oczywiście pasuje do perspektywy dorastającego dziecka.

Niektórzy nigdy nie powinni mieć pieczy nad małym, kształtującym się człowiekiem, któremu tak łatwo uciąć skrzydła i załatwić na przyszłość co najwyżej lata terapii. A co dopiero nazywać siebie rodzicem.

Mimo swoich drobnych gabarytów cały czas we mnie siedzi. Niesamowity ładunek emocjonalny skumulowany w zwięzłej formie. Przerażająca, ale jednocześnie niesamowicie prawdziwa historia - intymna wręcz przez swoją narrację dzięki prostemu, rzeczowemu ale jednocześnie dziecięco niewinnemu językowi, co oczywiście pasuje do perspektywy dorastającego dziecka.

Niektórzy nigdy nie...

Odłożona (prawdopodobnie na zawsze) w mniej więcej 60%.

Szkoda, bo po ocenie i wielu pozytywnych opiniach bardzo chciałam poznać jej fenomen. Na plus na pewno, że jest dobrze napisana i mimo wszystko czytało się ją zgrabnie i szybko gdy już się ją podniosło. Wymęczyła mnie niestety nieznośnymi bohaterami, którzy nie wzbudzili we mnie sympatii ani nie zaangażowali mnie w żaden sposób w swoje perypetie, przez co nie miałam po prostu większej ochoty kontynuować po odłożeniu książki.

Odłożona (prawdopodobnie na zawsze) w mniej więcej 60%.

Szkoda, bo po ocenie i wielu pozytywnych opiniach bardzo chciałam poznać jej fenomen. Na plus na pewno, że jest dobrze napisana i mimo wszystko czytało się ją zgrabnie i szybko gdy już się ją podniosło. Wymęczyła mnie niestety nieznośnymi bohaterami, którzy nie wzbudzili we mnie sympatii ani nie zaangażowali mnie w...

"He said the truth is like that water: it doesn't matter how hard you try to bury it; it'll always find some way back to the surface. It's resilient."

Gdy młoda dziewczyna budzi się w szpitalu po długiej walce, jaką stoczyli lekarze o jej życie, nie pamięta nic, nawet swojego imienia. Wie jedynie, że ktoś usiłował ją zabić i zostawił na pewną śmierć w lesie na wiejskich terenach stanu Oregon. Jedyną wskazówką z jej poprzedniego życia jest tatuaż na biodrze, symbol wody - takie też imię sobie nadaje. Ze swoją nową tożsamością Water zaczyna budować swoją nową rzeczywistość na ranczu Ginny - ekscentrycznej staruszki, którą poznała w szpitalu, a jej sąsiadami zaś staje się rodzina Wellesów - Gabe, Meredith oraz ich dzieci, Amber i Jesse. Jesse, do którego od pierwszego dnia coś ją przyciąga i który wydaje jej się dziwnie znajomy.

Historia przeplata się pomiędzy “teraz”, kiedy Water musi odnaleźć się w nowym życiu, i “wtedy”, gdzie to Jesse odkrywa przed nami kolejne cegiełki dotyczące ich przeszłości. K.A. Tucker ponownie podejmuje się tematu zmagania się i ucieczki przed demonami przeszłości oraz budowaniu nowego jutra, w który wplata namiętny romans z czającym się u progu niebezpieczeństwem ze strony rosyjskiego mafioza. Autorka zgrabnie przeskakuje pomiędzy narracją oraz powoli dawkuje nam informacje aż do samego końca, i choć historia z początku wydaje się być raczej prosta to i tak trzyma nas w napięciu do ostatnich stron. Szczególnie od punktu zwrotnego (które swoją drogą z miejsca kojarzą mi się z tą autorką), gdzie metaforyczna woda znajduje swoje ujście i ujawnia się w dosyć brutalny sposób, aż do samego końca książki - mniej więcej od tego momentu nie mogłam się oderwać, póki nie odłożyłam jej, już przeczytanej.

Podsumowując, jest to kawał ciekawej historii, która może nie jest wcale czymś nowym i odkrywczym w tym przypływie powieśći YA, ale za to książka od samego początku wciąga... trochę jak wir! (Dobra, dość z tymi wodnymi żarcikami!). Z pewnością wrócę do tej historii, jeśli kiedyś dane będzie mi ją zobaczyć w polskiej wersji.

"He said the truth is like that water: it doesn't matter how hard you try to bury it; it'll always find some way back to the surface. It's resilient."

Gdy młoda dziewczyna budzi się w szpitalu po długiej walce, jaką stoczyli lekarze o jej życie, nie pamięta nic, nawet swojego imienia. Wie jedynie, że ktoś usiłował ją zabić i zostawił na pewną śmierć w lesie na wiejskich...