Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Brevity is the soul of wit" Tworząc historię pisarz musi wyobrazić sobie czytelnika któremu ma zamiar ją opowiedzieć. Autor może potraktować swojego odbiorcę z większym szacunkiem dla jego czasu, podzielności uwagi oraz inteligencji lub mniejszym. W tej książce mamy do czynienia z tą drugą sytuacją. Nie zagłębiając się zbytnio w fabułę, która sypie się jak przysłowiowy dom z kart po zadaniu pojedynczego pytania "dlaczego?" powiem tylko że jest jej niewiele jak na 462 strony. Czego jest wiele natomiast to powtarzanie w kółko informacji którymi zostaliśmy już wcześniej obdarzeni. Nierzadko zdarza się sytuacja w której autorka dała nam znać że ktoś się uśmiecha, zarówno podczas narracji jak i monologu bohatera i jeszcze kilkakrotnie podczas dialogu postaci. Podczas lektury, niejednokrotnie słyszałem pytania Licii upewniającej się czy aby na pewno zrozumiałem co chciała przekazać. Kończąc epilog czułem się jak dzieciak, który w końcu umknął szkolnemu łobuzowi. Wątki miłosne wywołały u mnie trudne do opanowania zażenowanie, więc pozwolę się na ich temat nie rozpisywać. Dlaczego więc cztery gwiazdki? Stworzony tam świat polityki zdaje się mieć sens oraz imponuje swoim rozmiarem. Fragmenty o przeszłości Dubhe zostały napisane w miarę solidnie, może dlatego że coś się w nich działo dla odmiany. Niestety, ciągły oddech autora na szyi oraz fakt że połowa książki to zwykłe lanie wody, sprawiają że nie mogę jej polecić.