Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Świetna książka!
Początek co prawda powoli się rozkręca, ale po kilku rozdziałach książka nabiera tempa i staje się niemal nieodkładalna. Od momentu, gdy nasza główna bohaterka Leaf poznaje sarkastycznego demona Lore, a kawałek później sztywniackiego Falco to po prostu nie można się oderwać. Uwielbiam humor w tej historii, kilka razy niemal płakałam ze śmiechu (najbardziej na scenie, w której Lore śpiewał piosenkę Celine Dion xd). Wielki plus za kreację bohaterów, nie tylko pierwszo, ale także drugoplanowych. Duet Leaf i Lore to petarda, oboje są sarkastyczni i bardzo bawiły mnie ich docinki i złośliwostki.

Nie mogę się doczekać drugiego tomu, szczególnie po zakończeniu, jakie zaserwowała nam autorka. Tak nie powinno się kończyć książek, jeżeli kolejna część nie leży obok! Polecam!

Świetna książka!
Początek co prawda powoli się rozkręca, ale po kilku rozdziałach książka nabiera tempa i staje się niemal nieodkładalna. Od momentu, gdy nasza główna bohaterka Leaf poznaje sarkastycznego demona Lore, a kawałek później sztywniackiego Falco to po prostu nie można się oderwać. Uwielbiam humor w tej historii, kilka razy niemal płakałam ze śmiechu (najbardziej...

Reread: 10.04.2024
Spośród wszystkich trzech części "Królową niczego" zapamiętałam najmniej, dlatego cieszę się, że odświeżyłam sobie trylogię Okrutnego księcia - chociaż szczerze mówiąc, czuję się jakbym czytała ją po raz pierwszy z racji, tego, że zapomniałam niemal całą fabułę.
W tej części jak i poprzednich również nie zabrakło ciekawych zwrotów akcji, intryg i walk o władzę. W tym tomie szczególnie spodobała mi się relacja między siostrami - jak wiadomo z poprzednich części lojalność i zaufanie pomiędzy siostrami nie raz były poddawane próbie, siostry były nastawiane przeciwko sobie, dochodziło do kłótni i niesnasek. Tutaj możemy zaobserwować wyraźną poprawę, siostry udowadniają sobie, że jednak można na nie liczyć w najbardziej krytycznych momentach.
Zakończenie jak dla mnie mogłoby być trochę bardziej spektakularne, ale nie narzekam. Wszystko skończyło się tak jak chciałam i to jest dla mnie najważniejsze.

Reread: 10.04.2024
Spośród wszystkich trzech części "Królową niczego" zapamiętałam najmniej, dlatego cieszę się, że odświeżyłam sobie trylogię Okrutnego księcia - chociaż szczerze mówiąc, czuję się jakbym czytała ją po raz pierwszy z racji, tego, że zapomniałam niemal całą fabułę.
W tej części jak i poprzednich również nie zabrakło ciekawych zwrotów akcji, intryg i walk o...

Fajny, choć moim zdaniem zbędny dodatek dla fanów Okrutnego księcia. Nie wnosi nic nowego do trylogii, ale miło było choć na chwilę powrócić do tego świata i zobaczyć, jak poszczególnym bohaterom się powodzi. Zabrakło mi tu rozdziałów opisujących momenty, kiedy Cardan zaczął zakochiwać się w Jude - jakieś tam zalążki jego przemyśleń były zawarte w tej historii, ale dla mnie to było za mało. Nie wypowiem się na temat ilustracji z tego względu, że książkę czytałam w formie ebooka. Na żywo na pewno prezentują się one o niebo lepiej, na czytniku jednak prezentowały się nijako (mało wyraziste, bez kolorów).
Ogólnie polecam, nie jest to obowiązkowa lektura, ale z sentymentu warto przeczytać.

Fajny, choć moim zdaniem zbędny dodatek dla fanów Okrutnego księcia. Nie wnosi nic nowego do trylogii, ale miło było choć na chwilę powrócić do tego świata i zobaczyć, jak poszczególnym bohaterom się powodzi. Zabrakło mi tu rozdziałów opisujących momenty, kiedy Cardan zaczął zakochiwać się w Jude - jakieś tam zalążki jego przemyśleń były zawarte w tej historii, ale dla mnie...

Reread: 09.04.2024
Po niecałych czterech latach od mojego pierwszego przeczytania "Złego króla" śmiało mogę przyznać, że tę część zdecydowanie gorzej zapamiętałam niż poprzednią. Szczerze, czułam się jakbym pierwszy raz ją czytała, a hitem dla mnie jest to, ze kompletnie zapomniałam jak ten tom się kończy i autentycznie byłam zaskoczona tym co tam się wydarzyło :P Jedyne co pamiętałam to to, że te kilka lat temu Zły król podobał mi się trochę bardziej, niż Okrutny książę. I tu akurat nic się nie zmieniło i zgadzam się, że swoim młodszym ja. W tym tomie mamy więcej politycznych intryg, zdrad, knowań, oszustw, troszkę więcej Jude i Cardana razem, to jak ich relacja powoli ewoluuje. Bardzo pozytywnie odbieram tutaj postać Jude, która na każdym kroku pokazuje swój spryt, stara się przechytrzyć swoich rywali, i mimo tego, że jest "tylko śmiertelniczką" jest naprawdę groźną przeciwniczką dla elfów.
Naprawdę polecam, myślałam że po latach ta seria już mnie nie zachwyci, a nie wiem, czy teraz nie bawię się przy niej lepiej, niż 4 lata temu.

Reread: 09.04.2024
Po niecałych czterech latach od mojego pierwszego przeczytania "Złego króla" śmiało mogę przyznać, że tę część zdecydowanie gorzej zapamiętałam niż poprzednią. Szczerze, czułam się jakbym pierwszy raz ją czytała, a hitem dla mnie jest to, ze kompletnie zapomniałam jak ten tom się kończy i autentycznie byłam zaskoczona tym co tam się wydarzyło :P Jedyne co...

Reread: 06.04.2024
Po 5 latach od zapoznania się z Okrutnym księciem myślę, że jest to naprawdę niezła książka. Od dłuższego czasu miałam ochotę ponownie zagłębić się w świat elfów stworzony przez Holly Black, więc postanowiłam sobie odświeżyć całą trylogię. Na razie jestem po pierwszym tomie i naprawdę jestem pod wrażeniem, jak dużo fabuły pamiętałam po tak długim czasie (ogólnie mam słabą pamięć i często szybko zapominam wszelakie szczegóły). Na duży plus zaliczam to, że mimo dość takiego staroświeckiego słownictwa książkę czyta się w błyskawicznym tempie. Autorka potrafi tak zaciekawić czytelnika, by chciał poznać dalsze losy bohaterów. W książce poznajemy przeróżnych bohaterów, jednych lubimy mniej drugich bardziej. Główna bohaterka Jude jest lekko irytująca, ale nie można jej odmówić sprytu i ambicji. Wątek romantyczny pomiędzy głównymi postaciami dopiero kiełkuje, chociaż nie wiem czy i to określenie to nie za dużo powiedziane. Typowy przykład motywu enemies to lovers, gdzie na lovers będzie trzeba na pewno poczekać ze względu na postępowanie Jude pod koniec książki. Mnie osobiście bardzo pasuje powolne tempo rozwoju relacji między bohaterami, nie znoszę gdy po zaledwie kilku stronach odwieczni wrogowie zaczynają kochać się na zabój.
Zakończenie na plus, zachęca do zapoznania się z kolejnym tomem.

Reread: 06.04.2024
Po 5 latach od zapoznania się z Okrutnym księciem myślę, że jest to naprawdę niezła książka. Od dłuższego czasu miałam ochotę ponownie zagłębić się w świat elfów stworzony przez Holly Black, więc postanowiłam sobie odświeżyć całą trylogię. Na razie jestem po pierwszym tomie i naprawdę jestem pod wrażeniem, jak dużo fabuły pamiętałam po tak długim czasie...

Ostatnimi czasy u nas w Polsce pojawiło się sporo książek w takim arabskim klimacie, pełne przygód, dżinów, piasków pustyni. Muszę przyznać, że te klimaty bardzo mi pasują - uważam to za fajny powiew świeżości.
"Buntowniczka z pustyni" to naprawdę ciekawa historia o młodej Amani, która pragnie wyrwać się ze swojej małej wioski, wręcz wyrywa się do większego świata, pragnie czegoś więcej i chce być kimś więcej niż tylko "dziewczyną" (w końcu to arabscy mężczyźni mogą robić wszystko co im się żywnie podoba, a ich kobiety są tylko dodatkiem do ich życia i środkiem do uzyskania potomków). W powieści jest wiele interesujących postaci, takich jak np. Jin, Shazad, Ahmed, którym warto poświęcić chwilę. Jestem ciekawa, jak to się wszystko dalej potoczy w drugim tomie, który swoją premierę ma już w tym miesiącu.

Ogólnie książka i sam pomysł na tę historię bardzo mi się spodobał. Jedynie styl jakim była napisana ta opowieść troszkę mi nie podpasował. Był... dziwny, że tak to określę. Nie wiem nawet jak wyjaśnić to, co mi w nim nie pasowało. Po prostu często musiałam czytać niektóre fragmenty po dwa razy, żeby nie zgubić danego wątku, szczególnie podczas czytania pierwszej połowy książki, bo później już nie miałam tego problemu. Początkowo myślałam, że jest to wina tego, że wkroczyłam w zupełnie nowy świat skonstruowany przez Alwyn Hamilton, który jest dla mnie zbyt skomplikowany, że muszę się po prostu do niego dostosować. Ale prawdę mówiąc, ten świat nie jest szczególnie ciężki do ogarnięcia, nie ma tu jakichś trudnych i nowych słów, miejsc czy zjawisk, które wymagałyby ode mnie maksymalnego skupienia, naprawdę łatwo i szybko można w niego "wsiąknąć". Myślę, że jednak coś tutaj nie gra z konstrukcją zdań i to dlatego opornie szło mi na początku.
Mimo tych niewielkich wad, powieść czytało mi się szybciutko i naprawdę przyjemnie. Z chęcią sięgnę po kontynuację. Polecam.

Edit: 8.02.2022
Z racji tego, że zapragnęłam dokończyć trylogię o bunowniczce z pustyni, musiałam odświeżyć sobie pierwszy tom, gdyż czytałam go kilka lat temu. Okazało się, że prawie nic nie pamiętałam z tego, co czytałam za pierwszym razem, czułam się jakbym pierwszy raz trzymała tę książkę w ręce. Pamiętam jednak, że podobała mi się ta historia i utrzymuję to samo zadanie teraz. Książkę czytało mi się szybko, lekko, przyjemnie, postacie ciekawe, momentami zabawne, jak dla mnie miodzio.

Ostatnimi czasy u nas w Polsce pojawiło się sporo książek w takim arabskim klimacie, pełne przygód, dżinów, piasków pustyni. Muszę przyznać, że te klimaty bardzo mi pasują - uważam to za fajny powiew świeżości.
"Buntowniczka z pustyni" to naprawdę ciekawa historia o młodej Amani, która pragnie wyrwać się ze swojej małej wioski, wręcz wyrywa się do większego świata, pragnie...