Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To lekka, niezobowiązująca i zabawna opowieść,
idealna na błogi wakacyjny dzień.

Książka o ucieczce przed przeszłością i pozostawionych za sobą w pośpiechu niedomkniętych sprawach.
O przeszłości, która zawsze przez te uchylone drzwi potrafi chyłkiem przemknąć do życia na nowo.
A główna bohaterka musi jej dzielnie stawić czoła!
Jednak czasem może pozostać tylko żal i smutek, że już nie każdy gesty można uczynić oraz nie wszystkie słowa wypowiedzieć.
Czasu nie da się cofnąć, lecz nigdy nie jest za późno na to,
by podarować radość innym i sobie.

To lekka, niezobowiązująca i zabawna opowieść,
idealna na błogi wakacyjny dzień.

Książka o ucieczce przed przeszłością i pozostawionych za sobą w pośpiechu niedomkniętych sprawach.
O przeszłości, która zawsze przez te uchylone drzwi potrafi chyłkiem przemknąć do życia na nowo.
A główna bohaterka musi jej dzielnie stawić czoła!
Jednak czasem może pozostać tylko żal i...

"Bóg nigdy nie mruga", on zawsze panuje nad sytuacją.

Nawet gdy wydaje nam się, że pociąg naszego życia wykoleił się na jakimś zakręcie, a my znaleźliśmy się w totalnych ciemnościach, gdzie już tylko diabeł mówi dobranoc.

50 felietonów, 50 życiowych sytuacji, 50 różnych doświadczeń. Przykładów na to, jak czerpać z życia pełnymi garściami.
Nauka najważniejsza - dla mnie - nawet gdy zjawia się choroba,
to życie - dłużej czy krócej - trwa nadal.
Nie ważne jak długo, istotne jak intensywnie je przeżyjemy.
Ta boża iskra wciąż tli się w nas i tylko od nas zależy,
czy rozniecimy z niej żar.

Regina Brett inspiruje do doświadczania i przeżywania życia w jego pełnym wymiarze.
Bo każde życie może być dobre.
Naprawdę.

"Bóg nigdy nie mruga", on zawsze panuje nad sytuacją.

Nawet gdy wydaje nam się, że pociąg naszego życia wykoleił się na jakimś zakręcie, a my znaleźliśmy się w totalnych ciemnościach, gdzie już tylko diabeł mówi dobranoc.

50 felietonów, 50 życiowych sytuacji, 50 różnych doświadczeń. Przykładów na to, jak czerpać z życia pełnymi garściami.
Nauka najważniejsza - dla mnie...

Biografie nie są twoim ulubionym gatunkiem?
Nie przepadasz za nimi?
Ja również!
Jednak akurat ta pozycja jest zdecydowanie dla nas.

Po przeczytaniu "Azylu" już sama nie wiem, czy na jego niezwykłość wpływa pasjonujący styl pisania autorki, czy poruszająca wewnętrznie historia głównych bohaterów. Ich historia jest dla nas przede wszystkim przykładem zachowania człowieczeństwa wśród wojennego zezwierzęcenia i umiejętności okazywania serca również braciom naszym najmniejszym.
Pokazuje nam, jak można zapanować nad strachem, by nie tylko przetrwać, ale przede wszystkim móc ocalić innych.
Antonina i Jan Żabińscy byli opiekunami warszawskiego zoo, lecz w głównej mierze dobrymi duchami tego miejsca.

Uratowali dziesiątki ludzkich istnień,
a co najważniejsze - człowieczeństwo.

Biografie nie są twoim ulubionym gatunkiem?
Nie przepadasz za nimi?
Ja również!
Jednak akurat ta pozycja jest zdecydowanie dla nas.

Po przeczytaniu "Azylu" już sama nie wiem, czy na jego niezwykłość wpływa pasjonujący styl pisania autorki, czy poruszająca wewnętrznie historia głównych bohaterów. Ich historia jest dla nas przede wszystkim przykładem zachowania...

W minimalistycznej formie tkwi ogromny ładunek emocji.

Autor zagląda w Twoje oczy i wnika do duszy,
a ty czujesz się bezbronna w tak bezpośredniej konfrontacji.
Ulegasz mu i miękniesz po wpływem jego słów.
Nie wiesz już, czy to bije jego serce, czy już twoje.

W prostych słowach zaklęte niezwykłe uczucie.

W minimalistycznej formie tkwi ogromny ładunek emocji.

Autor zagląda w Twoje oczy i wnika do duszy,
a ty czujesz się bezbronna w tak bezpośredniej konfrontacji.
Ulegasz mu i miękniesz po wpływem jego słów.
Nie wiesz już, czy to bije jego serce, czy już twoje.

W prostych słowach zaklęte niezwykłe uczucie.

Najlepszym podsumowaniem całej serii Kwiatu Paproci jest to mistyczne, narastające wewnątrz uczucie... gdy rodzi się - co ja piszę! - wręcz eksploduje nadzieja, że to jeszcze nie koniec!
Nadzieja na powrót do czarodziejskiego świata bajań i legend owianych oparami ni to mgły, ni dymu.
Autorka trzyma nas w napięciu i nie puszcza!
Żyjemy tą wykreowaną przez nią, magiczną rzeczywistością,
która koniec końców okazuje się być tak przewrotna, że aż zaskakująca. Zawrotny i nieprzewidywalny happyend z Gosławą w roli głównej.
Po prostu musisz to przeczytać!
Obowiązkowo!

PS: Pod tajemniczym wpływem Kwiatu Paproci uzewnętrzniła się moja czytelnicza labilność - od sceptycyzmu do gatunku fantasy przeszłam do zachwytu nad twórczością K.B. Miszczuk - coś nieprawdopodobnego!

Najlepszym podsumowaniem całej serii Kwiatu Paproci jest to mistyczne, narastające wewnątrz uczucie... gdy rodzi się - co ja piszę! - wręcz eksploduje nadzieja, że to jeszcze nie koniec!
Nadzieja na powrót do czarodziejskiego świata bajań i legend owianych oparami ni to mgły, ni dymu.
Autorka trzyma nas w napięciu i nie puszcza!
Żyjemy tą wykreowaną przez nią, magiczną...

Magdalena Witkiewicz jak zawsze prowadzi fabułę
w sposób delikatny, czuły i zabawny.
Nie pierwszy już raz pokazuje,
jak przewrotny i nieprzewidywalny bywa los oraz
że nie sposób uciec przed swym przeznaczeniem,
gdyż fatum może spotkać nas na drugim końcu świata.
Choć nasz tytułowy ósmy cud świata prawdopodobnie jest tak blisko,
że wcale się tego nie spodziewamy.
Powieść o kroczeniu własnymi ścieżkami,
wydeptanymi śladami tych, którzy byli tu przed nami.
O spotkaniach na rozstajach dróg i
wyborze dalszej drogi - wspólnej czy nie -
to się okaże.

Magdalena Witkiewicz jak zawsze prowadzi fabułę
w sposób delikatny, czuły i zabawny.
Nie pierwszy już raz pokazuje,
jak przewrotny i nieprzewidywalny bywa los oraz
że nie sposób uciec przed swym przeznaczeniem,
gdyż fatum może spotkać nas na drugim końcu świata.
Choć nasz tytułowy ósmy cud świata prawdopodobnie jest tak blisko,
że wcale się tego nie spodziewamy.
Powieść...

Gabriela Gargaś pokazuje nam, że czasem życie plącze się tylko po to, by wyeksponować to, co jest w nim najistotniejsze, a co zagubiliśmy lub o czym zapomnieliśmy.
Gdy brakuje już miłości, nadziei i siły... zostaje jeszcze przyjaźń.
Ta najważniejsza, która pomaga przetrwać.
Wystarczy, że jest i już nic więcej nie musi.
Skleja połamane skrzydła i serca.
Ratuje, gdy toniemy.
Chroni w trakcie życiowej zawieruchy.
Pozwala podnieść się z kolan i stanąć z podniesionym czołem.
Żyje w nas, a gdy odchodzimy, istnieje w drugim człowieku.
Jej misją jest trwać.
Więc trwa.
Mimo wszystko.

Gabriela Gargaś pokazuje nam, że czasem życie plącze się tylko po to, by wyeksponować to, co jest w nim najistotniejsze, a co zagubiliśmy lub o czym zapomnieliśmy.
Gdy brakuje już miłości, nadziei i siły... zostaje jeszcze przyjaźń.
Ta najważniejsza, która pomaga przetrwać.
Wystarczy, że jest i już nic więcej nie musi.
Skleja połamane skrzydła i serca.
Ratuje, gdy...

Komisarz - uwiedzie Cię równie podstępnie, jak główną bohaterkę.
Jest ostry, porywający i wulgarny, a czasem wręcz brutalny, ale oprzeć mu się nie sposób.
Książka, którą zaczęłam czytać z lekkim uniesieniem brwi, bo...
"Ostry seks, ostry język, ostra jazda" - słowa na które początkowo nie zwróciłam uwagi, rzeczywiście są odzwierciedleniem toczącej się akcji.
Środek ciężkości fabuły został oparty na komisarzu Radosławie Wyrwie i jego działaniach prowadzonych na figurantce Zuzannie Kadziewicz.
Akcja rozwija się w ekspresowym, czasem aż nieprawdopodobnym tempie, za którym z trudem można nadążyć.
Paulina Świst nie zanudza nadmiernie rozbudowanymi opisami postaci, sytuacji, stanów emocjonalnych bohaterów. Stawia na dynamiczność i porywczość - tutaj ukłon w jej stronę.

Komisarz - uwiedzie Cię równie podstępnie, jak główną bohaterkę.
Jest ostry, porywający i wulgarny, a czasem wręcz brutalny, ale oprzeć mu się nie sposób.
Książka, którą zaczęłam czytać z lekkim uniesieniem brwi, bo...
"Ostry seks, ostry język, ostra jazda" - słowa na które początkowo nie zwróciłam uwagi, rzeczywiście są odzwierciedleniem toczącej się akcji.
Środek...

Owszem zabawna, ale nie naj.
Komedia - być może.
Romantyczna - zdecydowanie.

Lekka i dowcipna bajeczka dla dorosłych.
Niewymagająca lektura na beztroskie popołudnie.
Pomimo wykorzystania wątków oraz bohaterów "Pracowni dobrych myśli",
nie przypadła mi do serca.
Zdecydowanie wolę twórczość samej M. Witkiewicz.

Owszem zabawna, ale nie naj.
Komedia - być może.
Romantyczna - zdecydowanie.

Lekka i dowcipna bajeczka dla dorosłych.
Niewymagająca lektura na beztroskie popołudnie.
Pomimo wykorzystania wątków oraz bohaterów "Pracowni dobrych myśli",
nie przypadła mi do serca.
Zdecydowanie wolę twórczość samej M. Witkiewicz.

Alegoryczne przedstawienie egoizmu tkwiącego w człowieku, które może stać się punktem wyjściowym do dalszych rozważań na temat egoizmu i jego antonimu - altruizmu.
W życiu każdego człowieka niezwykle istotne miejsce zajmuje rozwój osobisty oraz samorealizacja. Człowiek nie może ograniczać się tylko do niezbędnego minimum i wegetować, ale winien obierać wyższe cele, rozwijać się oraz spełniać. Czy na tej drodze jest miejsce na altruizm, możliwość otwarcia się na drugą osobę? Ależ oczywiście, bez relacji z otoczeniem zewnętrznym, bez wchodzenia w interakcję społeczną, jednostka nie jest w stanie sama się doskonalić. Zamykając się w sobie, człowiek wpada w obłęd - konsekwencje takiego postępowania przybliża nam autor. Jednocześnie przestrzega przed nadmiernym egoizmem, arogancją i pychą, które doprowadzają do zatracenia szacunku do jakichkolwiek wyższych wartości,co zawsze prowadzi do upadku człowieka.

Alegoryczne przedstawienie egoizmu tkwiącego w człowieku, które może stać się punktem wyjściowym do dalszych rozważań na temat egoizmu i jego antonimu - altruizmu.
W życiu każdego człowieka niezwykle istotne miejsce zajmuje rozwój osobisty oraz samorealizacja. Człowiek nie może ograniczać się tylko do niezbędnego minimum i wegetować, ale winien obierać wyższe cele, rozwijać...

Uwielbiam ten klimat Cukierni pod Amorem roztaczany przez Małgorzatę Gutowską-Adamczyk!

Po prostu zanurzam się i płynę przez te wszystkie wieki, dziesięciolecia, lata....
Egzystuję z bohaterami, zupełnie jakbyśmy żyli obok siebie, znali się na co dzień. Im dłużej idziemy pod rękę, tym bardziej skomplikowane bywa życie i jeszcze bliższe stają się nasze relacje.
Jednak za chwilę się rozstaniemy, zmierzamy już ku końcowi naszej wspólnej podróży, a jednak ... akcja zapętla się coraz bardziej!

Tak wiele wątków pozostaje nierozwiązanych, że nie mam już obaw o ciąg dalszy tej historii - z pewnością nastąpi.

Uwielbiam ten klimat Cukierni pod Amorem roztaczany przez Małgorzatę Gutowską-Adamczyk!

Po prostu zanurzam się i płynę przez te wszystkie wieki, dziesięciolecia, lata....
Egzystuję z bohaterami, zupełnie jakbyśmy żyli obok siebie, znali się na co dzień. Im dłużej idziemy pod rękę, tym bardziej skomplikowane bywa życie i jeszcze bliższe stają się nasze relacje.
Jednak za...

Książka, która nie pozwala oderwać się od siebie.
Nie daje szansy, na choćby krótką przerwę, by złapać oddech.
Nie pozwala na wytchnienie.
Czuje się ją wszystkimi zmysłami, przeżywa razem z bohaterami, na przemian śmiejąc się i płacząc.

Bo ona taka właśnie jest - nasycona uczuciami.

Osobiście podoba mi się sposób ukształtowania przez autorkę wątku miłosnego - nie rozwija go na siłę, nie koloruje, nie przerysowuje. Wbrew pozorom nie skupia na nim całej uwagi czytelnika. Ten wątek pozostaje tłem, nie zaś osnową powieści. Co istotne porusza nurtujący społeczeństwo, bardzo istotny egzystencjalny problem - otóż, w jakim stopniu człowiek decyduje o swoim życiu? Czy inna osoba w imię dobra bliźniego ma prawo podejmowania decyzji za niego? Zachowanie głównego bohatera jest egoistyczne, czy wynika z przyrodzonej godności człowieka?
To tylko przykłady pytań, które nasuwają się i drążą umysł po lekturze tej pozycji.

Książka, która nie pozwala oderwać się od siebie.
Nie daje szansy, na choćby krótką przerwę, by złapać oddech.
Nie pozwala na wytchnienie.
Czuje się ją wszystkimi zmysłami, przeżywa razem z bohaterami, na przemian śmiejąc się i płacząc.

Bo ona taka właśnie jest - nasycona uczuciami.

Osobiście podoba mi się sposób ukształtowania przez autorkę wątku miłosnego - nie...

"Noc Kupały" po emocjonującym zakończeniu tomu pierwszego studzi zapał czytelnika i gasi emocje.
Nie jest tak pociągająca, po prostu brakuje jej tej iskry w sobie. :)
Aczkolwiek warto przemknąć się przez fabułę, by z czystym sumieniem móc przejść do tomu trzeciego,
który tak na marginesie - jest w dechę. :D

"Noc Kupały" po emocjonującym zakończeniu tomu pierwszego studzi zapał czytelnika i gasi emocje.
Nie jest tak pociągająca, po prostu brakuje jej tej iskry w sobie. :)
Aczkolwiek warto przemknąć się przez fabułę, by z czystym sumieniem móc przejść do tomu trzeciego,
który tak na marginesie - jest w dechę. :D

Ja jednak wolę Kalinę z "I że Ci nie odpuszczę".

"Kocha, lubi, szpieguje" nie porywa tak ,jak pierwszy tom.
Nie jest tak wciągająca, intrygująca i pełna dobrego humoru.
Owszem jest zabawna, ale tylko zabawna...
Fabuła dłuży się niemiłosiernie.
Styl tomu drugiego nie trafił w mój gust czytelniczy.
Dam znać, jak będzie w przypadku tomu trzeciego. :)

Ja jednak wolę Kalinę z "I że Ci nie odpuszczę".

"Kocha, lubi, szpieguje" nie porywa tak ,jak pierwszy tom.
Nie jest tak wciągająca, intrygująca i pełna dobrego humoru.
Owszem jest zabawna, ale tylko zabawna...
Fabuła dłuży się niemiłosiernie.
Styl tomu drugiego nie trafił w mój gust czytelniczy.
Dam znać, jak będzie w przypadku tomu trzeciego. :)

Świetna!
Uwaga, ta magia działa, nie można się od niej oderwać!
Skończyłam ją czytać dosłownie przed chwilą, bo wciągnęła mnie bez reszty.
Fabuła zdecydowanie bardziej osnuta tajemnicą, pełna niespodziewanych zwrotów akcji i przede wszystkim ... to zakończenie!
Po lekturze czytelnik nie czuje niedosytu, ale wręcz wilczy głód przed następnym tomem.
Ja już czekam z ogromną dozą niecierpliwości, by kontynuować dalsze losy Gosławy i przystojnego Mieszka.

Świetna!
Uwaga, ta magia działa, nie można się od niej oderwać!
Skończyłam ją czytać dosłownie przed chwilą, bo wciągnęła mnie bez reszty.
Fabuła zdecydowanie bardziej osnuta tajemnicą, pełna niespodziewanych zwrotów akcji i przede wszystkim ... to zakończenie!
Po lekturze czytelnik nie czuje niedosytu, ale wręcz wilczy głód przed następnym tomem.
Ja już czekam z ogromną...

Nikt jak R. Mróz nie potrafi tak zawikłać akcji, by później rozwinąć ją w brawurowy sposób.
Cieszę się, że seria z komisarzem Forstem nie pozostała pierwotną trylogią, lecz zaczęła żyć własnym życiem. Buzuje, nakręca się i szaleńczo pędzi dalej.
Chętnie sięgam na półkę, by kontynuować dalej przygodę z Forstem, który ze swoim hartem ducha powstaje z kolan i walczy dalej, a my możemy sycić się jego przeżyciami, poszukiwaniami i nieprzewidywalnymi rozwiązaniami spraw,gryząc z nerwów paznokcie w półmroku pokoju...

Nikt jak R. Mróz nie potrafi tak zawikłać akcji, by później rozwinąć ją w brawurowy sposób.
Cieszę się, że seria z komisarzem Forstem nie pozostała pierwotną trylogią, lecz zaczęła żyć własnym życiem. Buzuje, nakręca się i szaleńczo pędzi dalej.
Chętnie sięgam na półkę, by kontynuować dalej przygodę z Forstem, który ze swoim hartem ducha powstaje z kolan i walczy dalej, a...

Już sam pomysł wplecenia w fabułę motywu starosłowiańskich wierzeń przyciągnął moją uwagę.
Świetna była myśl autorki, by z wykorzystaniem postaci szeptuchy połączyć świat teraźniejszy, współczesny, z czasem przeszłym, baśniowym i mistycznym. Szeptucha to osoba, zmawiająca u bogów zdrowie. Już z racji swojej roli pośredniczy między człowiekiem a siłami nadprzyrodzonymi.
Być może niewiele osób o tym słyszało, ale szeptuchy można spotkać nawet dziś, szczególnie na wschodnich krańcach Polski.
Zatem tło wydarzeń opisane przez autorkę nie jest więc tak odległe, jak mogłoby nam się wydawać...

Już sam pomysł wplecenia w fabułę motywu starosłowiańskich wierzeń przyciągnął moją uwagę.
Świetna była myśl autorki, by z wykorzystaniem postaci szeptuchy połączyć świat teraźniejszy, współczesny, z czasem przeszłym, baśniowym i mistycznym. Szeptucha to osoba, zmawiająca u bogów zdrowie. Już z racji swojej roli pośredniczy między człowiekiem a siłami nadprzyrodzonymi.
Być...

"Życie na pełnej petardzie " to świadectwo życia ks. J. Kaczkowskiego.

Życia, które bierzemy w swoje ręce i niesiemy dalej.
Życia, za którego treść i sens odpowiedzialność ponosimy wyłącznie my sami.
Ks. Kaczkowski ukazuje nam jak ważna jest ciekawość i zachłanność życia w drodze do odkrywania radości istnienia.
Na każdym etapie naszej doczesności powinniśmy zachować tą dziecięcą fascynację, dociekliwość, a czasem wręcz wścibstwo w poszukiwaniu...
By w mozaice dni wciąż na nowo odkrywać Boga, który towarzyszy nam na co dzień.

"Życie na pełnej petardzie " to świadectwo życia ks. J. Kaczkowskiego.

Życia, które bierzemy w swoje ręce i niesiemy dalej.
Życia, za którego treść i sens odpowiedzialność ponosimy wyłącznie my sami.
Ks. Kaczkowski ukazuje nam jak ważna jest ciekawość i zachłanność życia w drodze do odkrywania radości istnienia.
Na każdym etapie naszej doczesności powinniśmy zachować tą...

Fragmentaryczna autobiografia autora prowadzona w formie epistolarnej o analogiach pomiędzy muzyką, a wydarzeniami z jego życia.
E.E.Schmitt ukazał istotne ze swojego punktu widzenia momenty życia, w których towarzyszką była mu muzyka Mozarta.

Uniwersalna opowieść o tym, w jaki sposób człowiek interpretuje zasłyszane fragmenty utworów, przyrównując je do indywidualnej sytuacji życiowej.

Plus za płytę z nagraniami dołączoną do publikacji.

Fragmentaryczna autobiografia autora prowadzona w formie epistolarnej o analogiach pomiędzy muzyką, a wydarzeniami z jego życia.
E.E.Schmitt ukazał istotne ze swojego punktu widzenia momenty życia, w których towarzyszką była mu muzyka Mozarta.

Uniwersalna opowieść o tym, w jaki sposób człowiek interpretuje zasłyszane fragmenty utworów, przyrównując je do indywidualnej...

Kolejna część Jeżycjady, której główną bohaterką jest Bebe Bitner.

Skryta, pełna spokoju i opanowania. Na kartach książki rozkwita, nabiera pewności siebie, odwagi i zaufania. Otwiera się na otaczających ją ludzi. Niespodziewanie dla niej samej okazuje się, że jest w stanie okazywać im swoje uczucia. Na początku chłodna i zdystansowana , podejmuję inicjatywę budowania cieplejszych relacji międzyludzkich. W tym procesie przemiany towarzyszy jej cała gromada charakterów: Bernard Żeromski, Kłamczucha, Kozio, Dambo oraz Profesor Dmuchawiec.

"Mało wiesz o sobie, dlatego się boisz.
Nie wiesz, czego możesz po sobie oczekiwać.
Nie wiesz, czy sama siebie nie zawiedziesz."

Kolejna część Jeżycjady, której główną bohaterką jest Bebe Bitner.

Skryta, pełna spokoju i opanowania. Na kartach książki rozkwita, nabiera pewności siebie, odwagi i zaufania. Otwiera się na otaczających ją ludzi. Niespodziewanie dla niej samej okazuje się, że jest w stanie okazywać im swoje uczucia. Na początku chłodna i zdystansowana , podejmuję inicjatywę budowania...