Oceniłbym wyżej tą książkę gdyby nie to, że przeprowadzający wywiad z Janem Kaczkowskim nie był katolikiem. Końcówka to masakra, rozmowa o ewangeliach to dla mnie, niechrześcijanina, coś równie niezrozumiałego i nudnego jak dywagacje na temat gotowania albo uprawiania narciarstwa na alpejskich stokach. Nie moja bajka. Liczyłem na więcej opowieści z seminarium, na smaczki typu "pobłądziłem ręką w kierunku swego krocza". To byłoby dla mnie wielkie - ksiądz-celebryta przyznaje się do tego, że jest tylko człowiekiem.
W kwestiach poważnych Kaczkowski też mnie kilka razy zawiódł, np. twardym stanowiskiem wobec aborcji i eutanazji. Użył też w wywiadzie rasistowskiego słowa "Murzyn". Oczywiście był to niesamowity człowiek, pozytywny klecha etc., ale ja wiem, że bym się z nim nie dogadał.
Podsumowując, wywiad-rzeka zaczyna się petardą, ale przy końcu są już co najwyżej zimne ognie.

Oceniłbym wyżej tą książkę gdyby nie to, że przeprowadzający wywiad z Janem Kaczkowskim nie był katolikiem. Końcówka to masakra, rozmowa o ewangeliach to dla mnie, niechrześcijanina, coś równie niezrozumiałego i nudnego jak dywagacje na temat gotowania albo uprawiania narciarstwa na alpejskich stokach. Nie moja bajka. Liczyłem na więcej opowieści z seminarium, na smaczki...

Nie ma epatowania ani katolicyzmem ani chorobą, czego się trochę obawiałam. Jest ciekawy człowiek, opowiadający o swoim otoczeniu, swoim doświadczeniu i swoich przeżyciach. Skromny, choć sporo dokonał jak na taki okres czasu. I autor bardzo fajnie potrafił uzyskać otwartość wypowiedzi bohatera, co powoduje, jakbyśmy po prostu stali obok i słuchali rozmowy tych dwojga osób.

Nie ma epatowania ani katolicyzmem ani chorobą, czego się trochę obawiałam. Jest ciekawy człowiek, opowiadający o swoim otoczeniu, swoim doświadczeniu i swoich przeżyciach. Skromny, choć sporo dokonał jak na taki okres czasu. I autor bardzo fajnie potrafił uzyskać otwartość wypowiedzi bohatera, co powoduje, jakbyśmy po prostu stali obok i słuchali rozmowy tych dwojga osób.

W pierwszym akapicie przedmowy znajdziemy takie zdanie: Siedzimy przy stoliku przed jedną z kawiarni, rozmawiamy, pijemy piwo…
I taka właśnie jest ta książka, rozmowa z kumplem przy piwie. Czasem padnie coś mądrego (na przykład „Powtarzam jak mantrę; w sprawach zasadniczych – jedność, w drugorzędnych – wolność, a nad wszystkim – miłosierdzie.”),czasem kocopoły (dyskutowane są kwestie bez przybliżonego kontekstu, jakby czytelnik miał oboiązek wszelkie te aspekty znać… a wcale nie musi),czasem wieje nudą, no ale się lubicie, i lubicie piwo.

W pierwszym akapicie przedmowy znajdziemy takie zdanie: Siedzimy przy stoliku przed jedną z kawiarni, rozmawiamy, pijemy piwo…
I taka właśnie jest ta książka, rozmowa z kumplem przy piwie. Czasem padnie coś mądrego (na przykład „Powtarzam jak mantrę; w sprawach zasadniczych – jedność, w drugorzędnych – wolność, a nad wszystkim – miłosierdzie.”),czasem kocopoły...

Już od paru lat Jaśko krążył wokół mnie, od czasu śmierci swojej i wiedziałam, że kiedyś przyjdzie na niego czas. I jak przyszedł z filmem "Johnny" który upolował mnie bardziej niż ja jego w tv, tak książkę dosłownie połknęłam i chce kolejne!

Już od paru lat Jaśko krążył wokół mnie, od czasu śmierci swojej i wiedziałam, że kiedyś przyjdzie na niego czas. I jak przyszedł z filmem "Johnny" który upolował mnie bardziej niż ja jego w tv, tak książkę dosłownie połknęłam i chce kolejne!

Trochę mnie zmuszono do przeczytania tej książki. Czy mi się podobała? Nie do końca jestem pewna. Raczej nie. Ot wywiad z człowiekiem, z księdzem. Taka rozmowa dla mnie niezbyt ciekawa. Czy ta książka mnie nawróciła i zbliżyła do kościoła? Nie. To nie moja droga. Przeczytałam bo obiecałam to zrobić, ale dla mnie to stracony czas. Inni mogą być zachwyceni. Ja nie.

Trochę mnie zmuszono do przeczytania tej książki. Czy mi się podobała? Nie do końca jestem pewna. Raczej nie. Ot wywiad z człowiekiem, z księdzem. Taka rozmowa dla mnie niezbyt ciekawa. Czy ta książka mnie nawróciła i zbliżyła do kościoła? Nie. To nie moja droga. Przeczytałam bo obiecałam to zrobić, ale dla mnie to stracony czas. Inni mogą być zachwyceni. Ja nie.

Może nie jestem zbyt religijna i nie chodzę zbyt często do kościoła, jednak jest we mnie cząstka, która nie pozwala mi całkowicie odsunąć się od kościoła. Wierzę, ale nie do końca ufam instytucji. Sięgnęłam po książkę po obejrzeniu biografii księdza Kaczkowskiego. Nie przychodziło mi łatwo czytanie. Zwłaszcza kwestia hospicjum. Akurat się zdarzyło, że babcia zachorowała na nowotwór i same szukałyśmy miejsca w takim przybytku. Nie zdążyła. Dlatego musiało dużo minąć czasu zanim na spokojnie mogłam wrócić do tego wątku i następnych. Ciekawe podejście księdza Kaczkowskiego, może to pozwoli mi w końcu ustabilizować kwestie wiary i jej elementy. Nie wiem, czy się uda, jednak czas spędzony na przeczytanie tej książki był dobry, pełen wartości i przemyśleń.

Może nie jestem zbyt religijna i nie chodzę zbyt często do kościoła, jednak jest we mnie cząstka, która nie pozwala mi całkowicie odsunąć się od kościoła. Wierzę, ale nie do końca ufam instytucji. Sięgnęłam po książkę po obejrzeniu biografii księdza Kaczkowskiego. Nie przychodziło mi łatwo czytanie. Zwłaszcza kwestia hospicjum. Akurat się zdarzyło, że babcia zachorowała na...

Fenomenalny człowiek. Właśnie odchodzę od KK, ale nauki Jana zostaną we mnie na zawsze. To jest autorytet, których dzisiaj brakuje, to jest kościół, którego dziś nie ma.

Fenomenalny człowiek. Właśnie odchodzę od KK, ale nauki Jana zostaną we mnie na zawsze. To jest autorytet, których dzisiaj brakuje, to jest kościół, którego dziś nie ma.

Namiastka normalności i zdrowego rozsądku.

Namiastka normalności i zdrowego rozsądku.

Książka napisana w formie wywiadu z księdzem Kaczkowskim. Duchowny otwiera się przed czytelnikami opisując swoje prywatne życie. Począwszy od lat młodzieńczych po diagnozę choroby, od pierwszych oznak powołania przeplataną zwątpieniem aż po ostateczną akceptację swojej roli na ziemi. Cięty język i nieszablonowe wypowiedzi były jego wizytówką. Poruszał tematy trudne dla kościoła w swój wysublimowany sposób. Twierdził na przykład, że kościół tworzą ludzie z całym inwentarzem dobrych i złych cech. Jak się tu z księdzem nie zgodzić? Był świadomy potrzeby reform lecz przy zachowaniu konserwatywnej wizji kościoła. Był przeciwny laicyzacji dogmatów oraz świadomy ludzkiej kruchości, także moralnej wśród księży. W tej publikacji znajdziesz również odniesienia do spowiedzi, seminariów duchownych, sakramentów, katechezie, celibacie, bioetyce i aborcji, antykoncepcji, in vitro czy karze śmierci. Polecam

Książka napisana w formie wywiadu z księdzem Kaczkowskim. Duchowny otwiera się przed czytelnikami opisując swoje prywatne życie. Począwszy od lat młodzieńczych po diagnozę choroby, od pierwszych oznak powołania przeplataną zwątpieniem aż po ostateczną akceptację swojej roli na ziemi. Cięty język i nieszablonowe wypowiedzi były jego wizytówką. Poruszał tematy trudne dla...

Ksiądz Jan Kaczkowski to bardzo znana postać, odważna w swych poglądach. Ciekawie było posłuchać rozmowy z nim, choć momentami brakowało mi wiedzy do pełnego zrozumienia kontekstu. Ja w wielu kwestiach z ks. Janem się nie zgadzam, jednak uważam, że zrobił w swym krótkim życiu dużo dla ludzi i był po prostu dobrym człowiekiem i kapłanem.

Ksiądz Jan Kaczkowski to bardzo znana postać, odważna w swych poglądach. Ciekawie było posłuchać rozmowy z nim, choć momentami brakowało mi wiedzy do pełnego zrozumienia kontekstu. Ja w wielu kwestiach z ks. Janem się nie zgadzam, jednak uważam, że zrobił w swym krótkim życiu dużo dla ludzi i był po prostu dobrym człowiekiem i kapłanem.