Przyjemna opowieść na końcówkę lata. Są w niej zawarte różne emocje i to chyba jest najlepsza rekomendacja. Można snuć refleksje nad własnym życiem (życie jest jak walizka, wiele rzeczy się do niej wkłada, potrzebmych lub nie),można się wzruszyć, można się pośmiać. Lubię tego typu historie. Są takie życiowe.

Przyjemna opowieść na końcówkę lata. Są w niej zawarte różne emocje i to chyba jest najlepsza rekomendacja. Można snuć refleksje nad własnym życiem (życie jest jak walizka, wiele rzeczy się do niej wkłada, potrzebmych lub nie),można się wzruszyć, można się pośmiać. Lubię tego typu historie. Są takie życiowe.

Urocze i zabawne perypetie Joanny, która pewnego czerwcowego dnia dowiedziała się o śmierci ciotki i odziedziczonym spadku.

Powrót do miasteczka jest równoznaczny ze stawieniem czoła przykrej przeszłości, ale przynosi również szansę na wyprostowanie, wyjaśnienie wielu spraw… Okazuje się, że emerytowana nauczycielka oprócz rodzinnych tajemnic i pięknego mieszkania pozostawiła w spadku rasowego kota…

Delikatna Joanka dostaje się pod skrzydła wścibskiej, ale opiekuńczej sąsiadki, zaprzyjaźnia z notariuszem, nawiązuje cudowną relacją z licealną koleżanką i spotyka dawną miłość…

Autorka w niezwykle ciepły sposób prowadzi losy swoich bohaterów, z wrażliwością i wyczuciem przelewa na karty powieści ich marzenia, rozterki i dylematy, zapewniając jednocześnie niejeden uśmiech czy nawet głośne wybuchy śmiechu…

Urocze i zabawne perypetie Joanny, która pewnego czerwcowego dnia dowiedziała się o śmierci ciotki i odziedziczonym spadku.

Powrót do miasteczka jest równoznaczny ze stawieniem czoła przykrej przeszłości, ale przynosi również szansę na wyprostowanie, wyjaśnienie wielu spraw… Okazuje się, że emerytowana nauczycielka oprócz rodzinnych tajemnic i pięknego mieszkania...

Główna bohaterka Asia po wieści o śmierci ciotki wraca do miasteczka z którego kiedyś uciekła, aby uporządkować sprawy spadkowe. Boi się konfrontacji z przeszłością. Nie posiada miłych wspomnień związanych z tym miejscem i pragnie jak najszybciej wrócić do domu. Dodatkowo okazuje się że w spadku wraz z mieszkaniem dziewczyna otrzymuje kota, którego traktuje bez empatii.
Książka lekka i dowcipna a takze o ucieczce przed przeszłością. Jest też zarys głębszych problemów: niezrozumienia w rodzinie, kłótni, niezamkniętych spraw. Stopniowo odkrywane tajemnice rodziny bohaterki bardzo intrygują. Dużym plusem jest fajny klimat małego miasteczka. Jeżeli chodzi o tytułowego kota to jest go zwyczajnie za mało oraz świata przedstawionego z jego perspektywy. 

Główna bohaterka Asia po wieści o śmierci ciotki wraca do miasteczka z którego kiedyś uciekła, aby uporządkować sprawy spadkowe. Boi się konfrontacji z przeszłością. Nie posiada miłych wspomnień związanych z tym miejscem i pragnie jak najszybciej wrócić do domu. Dodatkowo okazuje się że w spadku wraz z mieszkaniem dziewczyna otrzymuje kota, którego traktuje bez empatii....

Mam ochotę tę książkę ocenić i bardzo dobrze i dość słabo. Odstręczały mnie postacie męskie, nawet protagoniści! - antypatyczni, seksistowscy, jak autorka przeżywała emocje to był komentarz że będzie miała okres.... Jednocześnie bardzo ciekawy wątek, zagadka, dziewczyny która nie przyjeżdza na pogrzeb ciotki, z która okazuje się mieszkała kilka lat - stojące za tym porzucenie przez rodziców którzy wyjechali za chlebem za granicę. Małe miasteczko i jego urocza a czasem zaściankowa charakterystyka. Sięgałam po tę książkę, bo szukałam lekkiej powieści, raczej płytkiej, znalazłam jednak wielowymiarową historię i rozważam powrot do książek tej autorki. Nie mniej jednak o ile kreacja relacji była realistyczna, głęboka i interesująca, o tyle kreacja samych postaci, ich sposobu myślenia, motywów działania - tu było dużo mniej prawdopodobnie i płycej, na pewno znacznie - w porównaniu do tego jak ciekawie zarysowana została fabuła.

Mam ochotę tę książkę ocenić i bardzo dobrze i dość słabo. Odstręczały mnie postacie męskie, nawet protagoniści! - antypatyczni, seksistowscy, jak autorka przeżywała emocje to był komentarz że będzie miała okres.... Jednocześnie bardzo ciekawy wątek, zagadka, dziewczyny która nie przyjeżdza na pogrzeb ciotki, z która okazuje się mieszkała kilka lat - stojące za tym...

Nie przekonała mnie do siebie ta książka. Słuchając audiobooka kilka razy się zgubiłam. Plus za kota, którego było o wiele za mało.

Nie przekonała mnie do siebie ta książka. Słuchając audiobooka kilka razy się zgubiłam. Plus za kota, którego było o wiele za mało.

Coś poszło nie tak. Za dużo srok za ogon chciała złapać autorka. Całość tworzy ciężkostrawny twór, raczej mało zabawny i krzepiący . Daleko tej powieści do przekazu i ciepła jakie odnajduję u Magdaleny Witkiewicz. Jedna gwiazdka dodatkowo za fragmenty z narracją kota. Przyznam szczerze że te fragmenty podobały mi się najbardziej

Coś poszło nie tak. Za dużo srok za ogon chciała złapać autorka. Całość tworzy ciężkostrawny twór, raczej mało zabawny i krzepiący . Daleko tej powieści do przekazu i ciepła jakie odnajduję u Magdaleny Witkiewicz. Jedna gwiazdka dodatkowo za fragmenty z narracją kota. Przyznam szczerze że te fragmenty podobały mi się najbardziej

Joanna wiedzie spokojne życie - pracuje na uczelni, jest w stałym związku z Łukaszem. I choć partner nie sygnalizuje chęci ożenku, bohaterka nie widzi problemu. W przeciwieństwie do swojej matki. Monotonię jej codzienności zakłóca telefon matki z informacją o śmierci ciotki i spadku. I odtąd życie zupełnie się zmienia. Wraca tam, gdzie nie ma ochoty wracać. Spotyka osoby z przeszłości, poznaje nowe. Jedne darzy sympatią, innych stara się unikać (z różnym skutkiem),Pozostaje pod stałą obserwacją Lucynki i kota. Sprawdza trwałość swojego związku. A my poznajemy jej przeszłość i przeszłość jej bliskich.
Całość wzbogacona interesującymi komentarzami wspomnianego już kota.

Joanna wiedzie spokojne życie - pracuje na uczelni, jest w stałym związku z Łukaszem. I choć partner nie sygnalizuje chęci ożenku, bohaterka nie widzi problemu. W przeciwieństwie do swojej matki. Monotonię jej codzienności zakłóca telefon matki z informacją o śmierci ciotki i spadku. I odtąd życie zupełnie się zmienia. Wraca tam, gdzie nie ma ochoty wracać. Spotyka osoby z...

Przeczytana 2 tygodnie temu, a dzisiaj już prawie nie pamiętam o czym była książka, jedynie za kota i okładkę (z kotem i serduszkami),mogę dać 3 gwiazdki.

Przeczytana 2 tygodnie temu, a dzisiaj już prawie nie pamiętam o czym była książka, jedynie za kota i okładkę (z kotem i serduszkami),mogę dać 3 gwiazdki.

Nie przepadam za infantylnymi romansami ale ten był całkiem sympatyczny, prawdopodobnie duża w tym zasługa kota.

Nie przepadam za infantylnymi romansami ale ten był całkiem sympatyczny, prawdopodobnie duża w tym zasługa kota.

Sama sobie jestem winna. Trzeba było nie ruszać, jak mnie historie miłosne drażnią. Na szczęście okazało się, że nie tylko mnie. Lektorka też miała dość. Do tego stopnia, że po słowach "szłyśmy obładowane jak osły" dodała iha, iha. Normalnie uratowała całą książkę. Wybaczyłam jej ponury, zmęczony głos i zniesmaczenie czytanym tekstem. Lecz trudno się dziwić. Przypadkowi słuchacze audiobooka wyrażali komentarze w stylu - czego ty słuchasz? Co to za głupoty? Bo rzeczywiście tekst strasznie infantylny, lecz czego można się spodziewać po autorce, która przedstawia się Kasia. Jest zakochana, tak trochę, Joanna, która nieoczekiwanie dziedziczy spadek po dawno niewidzianej ciotce. Przyjeżdża zatem do rodzinnego miasteczka. Następuje cały ciąg retrospekcji wyjaśniających pogmatwane życie bohaterki. Poczytać można, ale czy rzeczywiście trzeba?

Sama sobie jestem winna. Trzeba było nie ruszać, jak mnie historie miłosne drażnią. Na szczęście okazało się, że nie tylko mnie. Lektorka też miała dość. Do tego stopnia, że po słowach "szłyśmy obładowane jak osły" dodała iha, iha. Normalnie uratowała całą książkę. Wybaczyłam jej ponury, zmęczony głos i zniesmaczenie czytanym tekstem. Lecz trudno się dziwić. Przypadkowi...