Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Łudzisz się, że jesteś malarzem, a w rzeczywistości jesteś płótnem".

Wbrew pozorom nie była to dla mnie łatwa książka, ponieważ przez cały czas, aż do teraz, nie wiem, co o niej myślę. Była ładna, była przyjemna, szybko się czytało, w pewien sposób pouczająca. Nawet teraz nie wiem, co zamierzam napisać. Akcja toczyła się spokojnie, wręcz monotonnie i jeśli liczysz na jakiś dreszczyk niesamowitych wydarzeń, to nie ta książka. Czytając ją, co prawda, doznałam dreszczyku i to nie raz, lecz był on spowodowany natłokiem innych emocji. Ponieważ "Żółwie..." to książka, która potrafi doskonale zagrać na czytelniku, poruszyć wrażliwe struny, sprawić, że pojawią się łzy wzruszenia (lub irytacji) bez konkretnego powodu. Było dużo emocji, ale uwierzcie - jeszcze więcej metafor. Multum wewnętrznych monologów, filozoficznych rozważań nastolatków nad sensem ludzkiej egzystencji i odnajdywania w tym zagmatwanym świecie własnego "ja". Nie wszystkim się to spodoba, ale jeden melancholijny wieczór, cieplutki kocyk i herbata w ulubionym kubku mogą nadać idealny klimat. :)

Aza jest ciekawą osobą. Na pewno nie należy do grona najpospolitszych osób w jej wieku. Jej ojciec zmarł przed laty, matka uczy matematyki w szkole, do której uczęszcza dziewczyna, przyjaciółka to gaduła zarabiająca na studia w Chuck E. Cheese'ie, a jej największą miłością jest Harold - stary samochód jej ojca. Jednak nie to należy do największej ekscentryczności tej nastolatki. Aza ma pewne natręctwa. Niechciane myśli, ogromny strach przed bakteriami, niewygodny nerwowy nawyk kaleczenia się w palec, ogromne zaburzenia osobowości oraz postrzegania własnego "ja". Podczas gdy w książce rozgrywa się główny wątek, w między czasie możemy obserwować jej zmagania z tymi problemami.

Nie gustuję w takich książkach, jednak nie była ona zła. Ciekawa, momentami zabawna. Wynieść z niej można mnóstwo małych mądrości. Polecam. :)

"Łudzisz się, że jesteś malarzem, a w rzeczywistości jesteś płótnem".

Wbrew pozorom nie była to dla mnie łatwa książka, ponieważ przez cały czas, aż do teraz, nie wiem, co o niej myślę. Była ładna, była przyjemna, szybko się czytało, w pewien sposób pouczająca. Nawet teraz nie wiem, co zamierzam napisać. Akcja toczyła się spokojnie, wręcz monotonnie i jeśli liczysz na...