Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie potrafiłam tej książki przeczytać od deski do deski. Czytałam fragmentami. Szokujące, obrzydliwe i niewyobrażalne...

Nie potrafiłam tej książki przeczytać od deski do deski. Czytałam fragmentami. Szokujące, obrzydliwe i niewyobrażalne...

Bardzo się rozczarowałam tą książką. Spodziewałam się wzruszającej opowieści o chłopcu zmagającym się z alkoholizmem matki. Jest to dzieciństwo autora jednak cały czas miałam wrażenie, że jest to książka pisana dla kasy a historie są bardzo dziwnie naciągane. Może się mylę ale takie właśnie miałam odczucia.

Bardzo się rozczarowałam tą książką. Spodziewałam się wzruszającej opowieści o chłopcu zmagającym się z alkoholizmem matki. Jest to dzieciństwo autora jednak cały czas miałam wrażenie, że jest to książka pisana dla kasy a historie są bardzo dziwnie naciągane. Może się mylę ale takie właśnie miałam odczucia.

Historia bardzo prosta ale czyta się ją z zaciekawieniem. Fragmenty niektóre niesamowite, takie dla romantyków. Trafiające w sedno życia.
Np.:
,,Był sobie ptak obdarzony parą doskonałych skrzydeł o bajecznie barwnych piórach, stworzony do swobodnego szybowania w przestworzach, ku radości tych, którzy obserwowali go w locie.
Pewnego dnia ptaka tego zobaczyła młoda kobieta i zakochała się w nim bez pamięci. Serce jej mocno zabiło, oczy zalśniły z zachwytu, gdy patrzyła, jak z gracją szybuje po błękitnym niebie. Ptak poprosił ją, by mu towarzyszyła, i polecieli razem w pełnej harmonii. Kobieta podziwiała, czciła, wielbiła ukochanego ptaka.
Lecz pewnego dnia pomyślała: "A może on zechce odkryć dalekie krainy, poznać odległe zakątki świata?". I przestraszyła się własnych myśli. Przestraszyła się, że już nigdy nikogo tak mocno nie pokocha. I obudziła się w niej zazdrość, zazdrość o to, że ptak umie latać.
Poczuła się samotna.
"Zastawię na niego pułapkę - pomyślała. - Następnym razem, gdy się pojawi, już ode mnie nie odleci".
Ptak, który również był bardzo zakochany, przyfrunął do niej nazajutrz. Wpadł do klatki i nie mógł się już z niej wydostać - stał się więźniem.
Kobieta napawała się jego widokiem. Był przedmiotem jej gorącej namiętności, pokazywała go przyjaciółkom, które wzdychały: "Naprawdę cudowny! Jaka jesteś szczęśliwa!". Jednak z biegiem czasu zaszła w niej zadziwiająca przemiana: ponieważ ptak stał się jej własnością i nie musiała już go zdobywać, przestał ją interesować. A on, nie mogąc już latać, z dnia na dzień pogrążał się w coraz głębszym smutku, pióra mu wyblakły, skrzydła opadły - a kobieta zwracała na niego uwagę tylko wtedy, kiedy przynosiła mu jedzenie.
Pewnego dnia, gdy podeszła do klatki, okazało się, że ptak jest martwy. Wpadła w rozpacz i odtąd ani na chwilę nie przestawała o nim myśleć. Ale nie pamiętała o klatce, pamiętała tylko dzień, kiedy ujrzała go po raz pierwszy, jak szybował wysoko w obłokach, swobodny i szczęśliwy.
Gdyby mogła przyjrzeć się sobie samej, zrozumiałaby, że tym, co tak naprawdę wzruszało ją w ukochanym, była jego wolność, ciekawość świata, energia jego silnych skrzydeł.
Utraciła sens życia i śmierć zapukała do jej drzwi.
- Czemu przyszłaś? - zapytała ją udręczona kobieta.
- Abyście mogli być znów razem - odpowiedziała śmierć. - Gdybyś pozwoliła mu odlatywać i wracać, kochałabyś go i podziwiała do dzisiaj. Teraz jestem ci potrzebna, byś mogła go odnaleźć.''

Historia bardzo prosta ale czyta się ją z zaciekawieniem. Fragmenty niektóre niesamowite, takie dla romantyków. Trafiające w sedno życia.
Np.:
,,Był sobie ptak obdarzony parą doskonałych skrzydeł o bajecznie barwnych piórach, stworzony do swobodnego szybowania w przestworzach, ku radości tych, którzy obserwowali go w locie.
Pewnego dnia ptaka tego zobaczyła młoda kobieta i...