Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dostojewski w pełnym blasku. Świetnie jest przeczytać "Wspomnienia" i potem, bądź wcześnije "Inny świat" Gustawa Herlinga Grudzińskiego. Kontrast, pomiędzy warunkami w jakich żyli katorżnicy w carskiej Rosji a w komunistycznym ZSRR jest oszałamiający. Czyta się szybko i przyjemnie, sporo śmiechu, ale idzie też uronić łzę. Po prostu "rewelacyjna".

Dostojewski w pełnym blasku. Świetnie jest przeczytać "Wspomnienia" i potem, bądź wcześnije "Inny świat" Gustawa Herlinga Grudzińskiego. Kontrast, pomiędzy warunkami w jakich żyli katorżnicy w carskiej Rosji a w komunistycznym ZSRR jest oszałamiający. Czyta się szybko i przyjemnie, sporo śmiechu, ale idzie też uronić łzę. Po prostu "rewelacyjna".

Książka wysokiej klasy, nawet wciągająca, jednakowoż pozostawiająca pewien niedosyt i niezadowolenie. Sprytnym posunięciem dla przełamania monotonii w utworze byłoby rozwinięcie wątku Vautrina, który kończy się jak dla mnie zbyt wcześnie.

Książka wysokiej klasy, nawet wciągająca, jednakowoż pozostawiająca pewien niedosyt i niezadowolenie. Sprytnym posunięciem dla przełamania monotonii w utworze byłoby rozwinięcie wątku Vautrina, który kończy się jak dla mnie zbyt wcześnie.

Początek zapowiada się ciekawie, później troszkę płasko. Autorzy mogli bardziej skupić się na ćpaniu Pete'a Sandsa i jego wizjach, bo to było dość intrygujące. Mam wrażenie jakby książka kończyła się zdecydowanie za szybko, gdyby dołożyć tak ze 100 stron i na nich jakieś zawiązanie akcji połączone z dobrą refleksją to wcześniejsze 100 stron stagnacji byłoby zrozumiałe.

Początek zapowiada się ciekawie, później troszkę płasko. Autorzy mogli bardziej skupić się na ćpaniu Pete'a Sandsa i jego wizjach, bo to było dość intrygujące. Mam wrażenie jakby książka kończyła się zdecydowanie za szybko, gdyby dołożyć tak ze 100 stron i na nich jakieś zawiązanie akcji połączone z dobrą refleksją to wcześniejsze 100 stron stagnacji byłoby zrozumiałe.

Nie będę pisał recenzji, ale bardzo spodobał mi się pewien poetycki cytat z owej książki: "Matka ziemia twarde ma serce i kamiennym chlebem żywi swe potomstwo. Twardym chlebem nas karmi, gorzką wodą poi, a chłostą pieści" Smutne, ale piękne :)

Nie będę pisał recenzji, ale bardzo spodobał mi się pewien poetycki cytat z owej książki: "Matka ziemia twarde ma serce i kamiennym chlebem żywi swe potomstwo. Twardym chlebem nas karmi, gorzką wodą poi, a chłostą pieści" Smutne, ale piękne :)