Bardzo sprawnie napisana, przygodowa powieść z wieloma zwrotami akcji. Stara, ale jara.

Bardzo sprawnie napisana, przygodowa powieść z wieloma zwrotami akcji. Stara, ale jara.

To była strasznie dziwna, ale jednocześnie ciekawa książka. Z chęcią poznałabym dalsze losy tych bohaterów, ale kolejne tomy są niedostępne, więc z żalem kończę tę historię na pierwszej części. Mimo to, myślę, że sięgnę za jakiś czas po jeszcze inne książki tego autora.

To była strasznie dziwna, ale jednocześnie ciekawa książka. Z chęcią poznałabym dalsze losy tych bohaterów, ale kolejne tomy są niedostępne, więc z żalem kończę tę historię na pierwszej części. Mimo to, myślę, że sięgnę za jakiś czas po jeszcze inne książki tego autora.

Klasyczna powieść przygodowa z 1886 roku. Haggard, znany najbardziej z „Kopalnia króla Salomona”, stworzył tu fantastyczną fabułę przywodzącą na myśl fragmenty także nieco zapomnianej „Relacji Artura Gordona Pyma z Nantucket” Edgara Allana Poe. Sama historia nie jest dziś może zaskakująca, ale to właśnie ona utrwaliła formę współczesnej powieści fantastyczno-przygodowej. Pod względem sposobu prowadzenia narracji jest też zdecydowanie bardziej nowoczesna niż choćby słynny „Dracula” Brama Stokera, który – choć napisany 10 lat później – zbudowany był ciągle wg wzorców XVIII-wiecznej powieści epistolarnej.

Haggard inspirował się mocno ówczesnymi odkryciami archeologicznymi, ale też spędził też kilka lat w Afryce jako pracownik administracji kolonialnej i jedną z największych zalet jego powieści jest klimat tajemnicy oraz malownicze opisy egzotycznej scenerii. Nie mamy tu pogłębionej psychologii postaci, jednak ich naiwność nie razi, bo głównym bohaterem jest tu przygoda. Otrzymujemy tajemniczy starożytny artefakt, miłosną historię rodową sięgająca zamierzchłej przeszłości, niebezpieczną podróż, potyczki, mroczne lokacje (jak grobowiec zamieszkany przez plemię ludożerców),dzielnego i przystojnego śmiałka, jego mentora naukowca (obdarzonego niepospolita brzydotą i siłą) oraz piękną królową – femme fatale, o właściwościach bez mała turbo-wampirycznych.

Książka mimo niezbyt przychylnego przyjęcia przez XIX wieczna krytykę literacką zyskała wielką popularność wśród czytelników. Spotkała się też z zainteresowaniem Freuda, który doceniał jej symboliczną warstwę, zapewne odnajdując w niej potwierdzenie własnych teorii dotyczących podświadomości. Wpisała się też do anglojęzycznego kanonu za sprawą uznanych autorów, którzy wskazywali ją jako jedną z istotnych lektur młodości i źródło inspiracji (Kipling, Lovecraft, Miller, Greene, Tolkien, Atwood). Potężny dług u Haggarda ma także kino - bez tej powieści (oraz wspomnianych „Kopalni króla Salomona”) z pewnością nie poznalibyśmy nigdy przygód Indiany Jonesa.

Dziś, jeśli potrafimy wybaczyć jej anachronizmy, to wciąż przyjemna lektura. I piękny wehikuł do tych niewinnych czasów, gdy marzyliśmy o fantastycznych i mrożących krew w żyłach przygodach, które musiały się dobrze skończyć.

Klasyczna powieść przygodowa z 1886 roku. Haggard, znany najbardziej z „Kopalnia króla Salomona”, stworzył tu fantastyczną fabułę przywodzącą na myśl fragmenty także nieco zapomnianej „Relacji Artura Gordona Pyma z Nantucket” Edgara Allana Poe. Sama historia nie jest dziś może zaskakująca, ale to właśnie ona utrwaliła formę współczesnej powieści fantastyczno-przygodowej....

O ile "Kopalnie króla Salomona" tchną lekkością i w rezultacie przekłada się to na wciągającą lekturę, o tyle "Ona" jest literackim daniem z gatunku ciężkostrawnych. Jak dla mnie zbyt przegadana, motywacje bohaterów nieczytelne. Mam wrażenie, że autorowi chodziło o stworzenie dzieła z podtekstami, żeby psychoanalitycy i literaturoznawcy mieli się nad czym głowić. Na pewno powieść ma wartość poznawczą dla odkrywania literatury epoki wiktoriańskiej, lecz nie przekłada się to na zaspokojenie oczekiwań współczesnego czytelnika, oczekującego raczej fajerwerków od tego rodzaju prozy.

O ile "Kopalnie króla Salomona" tchną lekkością i w rezultacie przekłada się to na wciągającą lekturę, o tyle "Ona" jest literackim daniem z gatunku ciężkostrawnych. Jak dla mnie zbyt przegadana, motywacje bohaterów nieczytelne. Mam wrażenie, że autorowi chodziło o stworzenie dzieła z podtekstami, żeby psychoanalitycy i literaturoznawcy mieli się nad czym głowić. Na pewno...

Po przeczytaniu Kopalni Króla Salomona sięgnęłam po książkę Ona. Bardzo lubię styl w jakim pisze Haggard i w tej pozycji także przypadł mi do gustu. Ciekawa historia, momentami przerażająca, opisy pozwalające czytelnikowi przenieść się do świata książki. Na pewno sięgnę po kolejną pozycję pisarza.

Po przeczytaniu Kopalni Króla Salomona sięgnęłam po książkę Ona. Bardzo lubię styl w jakim pisze Haggard i w tej pozycji także przypadł mi do gustu. Ciekawa historia, momentami przerażająca, opisy pozwalające czytelnikowi przenieść się do świata książki. Na pewno sięgnę po kolejną pozycję pisarza.

Im dalej, tym gorzej. Bohaterowie nie mają żadnych podstaw czy porządnych powodów, by robić to, co robią (na przykład porzucić swoje dotychczasowe życie i jechać na dziwną wyprawę do Afryki). Sami bohaterowie są płascy, nierealistyczni i BIERNI. Leo, który jest przecież głównym bohaterem tej historii, praktycznie nic nie mówi i nic nie robi. Jego opiekun i zarazem narrator książki jest nudziarzem bez osobowości. Job - nie rozumiem, dlaczego w ogóle znalazł się w tej opowieści. Nie spełnia żadnej funkcji, nie ma żadnej roli, a na końcu po prostu umiera i nikomu na tym nie zależy. Tytułowej Onej brak wyrazistości, jest rozmymłana i nijaka. Jej jedyną cechą charakterystyczną jest wielkie piękno - dlaczego więc Leo i narrator, którzy (teoretycznie) nie są półgłówkami ani dzikusami, zakochują się w tej cynicznej, samolubnej, egoistycznej, złej głupolce od pierwszego wejrzenia (i po dwóch dniach znajomości są gotowi dla niej umrzeć, mimo iż ta na oczach Leo zabiła jego ówczesną partnerkę)? Nie rozumiem, po co ta książka powstała.

Im dalej, tym gorzej. Bohaterowie nie mają żadnych podstaw czy porządnych powodów, by robić to, co robią (na przykład porzucić swoje dotychczasowe życie i jechać na dziwną wyprawę do Afryki). Sami bohaterowie są płascy, nierealistyczni i BIERNI. Leo, który jest przecież głównym bohaterem tej historii, praktycznie nic nie mówi i nic nie robi. Jego opiekun i zarazem narrator...

Historia niezwykła. Losy bohaterów nierzeczywiste. Ciekawa pozycja dla lubiących przygody z tajemnicą.

Historia niezwykła. Losy bohaterów nierzeczywiste. Ciekawa pozycja dla lubiących przygody z tajemnicą.

Zdecydowanie wolę oglądać filmy przygodowe niż czytać o wiktoriańskich podróżniczych powieściach grozy. Jak zawsze nastawiłam się za bardzo pozytywnie do książki, przed tym, jak zapoznałam się z jej treścią. Muszę przestać tak robić ;)

Zdecydowanie wolę oglądać filmy przygodowe niż czytać o wiktoriańskich podróżniczych powieściach grozy. Jak zawsze nastawiłam się za bardzo pozytywnie do książki, przed tym, jak zapoznałam się z jej treścią. Muszę przestać tak robić ;)

Książka wpadła mi w ręce zupełnie przypadkowo - przy okazji przeglądania czyjejś biblioteczki, pożyczyłem i od razu przyznam, wciągnęła mnie niezwykle. Czytając ją wróciłem do lat młodości, gdy pochłaniałem literaturę podróżniczo-przygodową i taka właśnie jest również ta opowieść - opisuje niezwykłą podróż, której cel jest również niecodzienny, ale nie będą zdradzał szczegółów :) W każdym razie, cel wyprawy jest na tyle ciekawy, że naprawdę nie mogłem się doczekać spotkania z istotą, do spotkania której bohaterowie dążyli (i oczywiście im się to udało). Jest to powieść w starym, dobrym stylu, wciągająca, dynamiczna, z aurą tajemniczości, napisana świetnym bogatym językiem, jaki współczesnym autorom się już nie zdarza (jest dla nich nieosiągalny?),z lekkim zacięciem filozoficznym, literatura jak najbardziej godna polecenia. Opowiada o czasach, gdy zakątki naszej planety nie były jeszcze odkryte i nie wszędzie można było zajrzeć z pozycji google street view;). Dziś, puszczając wodze fantazji i próbując opisać ciekawe przygody, autorzy muszą przenosić nas na inne planety - takie czasy, Ziemia to mała wioska już. Ogólnie polecam lubiącym powroty do świata młodzieńczych przygód i filozoficznego spojrzenia na ludzi - spojrzenia jakże aktualnego choć książka ma już ponad 100 lat.

Książka wpadła mi w ręce zupełnie przypadkowo - przy okazji przeglądania czyjejś biblioteczki, pożyczyłem i od razu przyznam, wciągnęła mnie niezwykle. Czytając ją wróciłem do lat młodości, gdy pochłaniałem literaturę podróżniczo-przygodową i taka właśnie jest również ta opowieść - opisuje niezwykłą podróż, której cel jest również niecodzienny, ale nie będą zdradzał...

1. ech jak ja nie lubię fantastyki ;)
2. przegadana do bólu
3. niezła byłaby z tego gra komputerowa
4. historia nawet ciekawa
5. jeśli lubisz fantastykę, będzie Ci się podobało
6. trochę irytujący język
7. historia stara jak świat - mitologiczna opowieść o miłości, zemście, mistycyzm

1. ech jak ja nie lubię fantastyki ;)
2. przegadana do bólu
3. niezła byłaby z tego gra komputerowa
4. historia nawet ciekawa
5. jeśli lubisz fantastykę, będzie Ci się podobało
6. trochę irytujący język
7. historia stara jak świat - mitologiczna opowieść o miłości, zemście, mistycyzm