Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie ma tu zawrotnego tempa czy nieoczekiwanych zwrotów akcji. Wręcz przeciwnie, opowieść snuta jest wolno, nie ma tu dekoracji, ubarwień. Dostaje się prostą historię przyjaźni gosposi i jej syna z profesorem matematyki. Ale mimo tej prostolinijności w wyrazie od książki trudno się oderwać. Bije od niej niesamowicie ciepło, pełno w niej serdeczności, przyjaźni, zachwytów czy dostrzegania piękna w rzeczach prostych. Zauroczyła mnie ta powieść, przyniosła spokój i otuliła ciepłem.

Nie ma tu zawrotnego tempa czy nieoczekiwanych zwrotów akcji. Wręcz przeciwnie, opowieść snuta jest wolno, nie ma tu dekoracji, ubarwień. Dostaje się prostą historię przyjaźni gosposi i jej syna z profesorem matematyki. Ale mimo tej prostolinijności w wyrazie od książki trudno się oderwać. Bije od niej niesamowicie ciepło, pełno w niej serdeczności, przyjaźni, zachwytów czy...

Na "Milczenie" można spojrzeć z kilku perspektyw. Mamy zatem przedstawiony obraz XVII-wiecznej Japonii - politykę, stosunki międzynarodowe, mentalność jej mieszkańców, ciężkie życie chłopów. Możemy również zobaczyć, jak postrzegają ją obcokrajowcy. Kolejny poziom to kwestie religii oraz wiary - Endo przedstawia losy misjonarzy w kraju, w którym chrześcijaństwo jest zakazane, a wszelkie jego objawy surowo karane. I wreszcie mamy spojrzenie z perspektywy pojedynczego człowieka, jego wewnętrzną walkę, wątpliwości, próbę odnalezienia się w trudnej sytuacji.

Książka napisana jest prostym językiem, a jednocześnie niezwykle porusza. Nie tylko emocjonalnie, ale skłania również do przemyśleń. Człowiek przysłuchuje się argumentom obu stron, głęboki sprzeciw wywołuje to całe okrucieństwo i wciąż zaskakuje, że jedni drugim potrafią robić takie rzeczy. Zastanawia się nad sensem męczeństwa i misjonarstwa, religią, albo nad siłą wiary i odwagą życia w zgodzie z własnymi poglądami (i właściwie nie tylko tymi religijnymi, ale tak bardziej ogólnie, po prostu nad odwagą bycia sobą). Autor doskonale oddał rozterki głównego bohatera, jego męki psychiczne, zagubienie, pokazując, że nasz własny umysł, nasze myśli potrafią przenieść nas do piekła. Ten realizm sprawia, że nad "Milczeniem" nie da się przejść obojętnie. We mnie przynajmniej powieść ta wywołała wiele przeróżnych emocji.

Na "Milczenie" można spojrzeć z kilku perspektyw. Mamy zatem przedstawiony obraz XVII-wiecznej Japonii - politykę, stosunki międzynarodowe, mentalność jej mieszkańców, ciężkie życie chłopów. Możemy również zobaczyć, jak postrzegają ją obcokrajowcy. Kolejny poziom to kwestie religii oraz wiary - Endo przedstawia losy misjonarzy w kraju, w którym chrześcijaństwo jest...

Interesująca lektura. Autorzy z reporterską dokładnością przedstawiają chronologię wydarzeń, nakreślają nastroje panujące w Japonii i w samej rodzinie cesarskiej. Przybliżają również historię i tradycję Japonii, która bardzo mocno wpływa na teraźniejszość. To wszystko sprawia, że z łatwością można wczuć się w sytuację księżniczki Masako. Trochę brakowało mi jedynie jakiś fotografii, które sprawiłyby, że historia byłaby bardziej "żywa".

Interesująca lektura. Autorzy z reporterską dokładnością przedstawiają chronologię wydarzeń, nakreślają nastroje panujące w Japonii i w samej rodzinie cesarskiej. Przybliżają również historię i tradycję Japonii, która bardzo mocno wpływa na teraźniejszość. To wszystko sprawia, że z łatwością można wczuć się w sytuację księżniczki Masako. Trochę brakowało mi jedynie jakiś...

Ciężkostrawna i ponura powieść psychologiczna. Żaden z bohaterów nie wzbudza sympatii - pełni są niechęci do otoczenia, oszukują samych siebie, krzywdzą innych i właściwie tak naprawdę niszczą samych siebie. Wszyscy mają jakieś spaczone spojrzenie na siebie i na świat zewnętrzny. Ukazane są tutaj najciemniejsze zakamarki ludzkiej duszy. Książka niezwykle przygnębiająca. I zdecydowanie za długa.

Ciężkostrawna i ponura powieść psychologiczna. Żaden z bohaterów nie wzbudza sympatii - pełni są niechęci do otoczenia, oszukują samych siebie, krzywdzą innych i właściwie tak naprawdę niszczą samych siebie. Wszyscy mają jakieś spaczone spojrzenie na siebie i na świat zewnętrzny. Ukazane są tutaj najciemniejsze zakamarki ludzkiej duszy. Książka niezwykle przygnębiająca. I...

Książka traktuje o współczesnej Japonii. Nie ma tutaj jakiegoś naukowego podejścia tylko raczej chęć prostego przedstawienia różnych elementów tej kultury za pomocą anegdot, faktów, a także własnych przemyśleń japonisty. Można odnieść wrażenie, jakby autor chciał przybrać rolę takiego gawędziarza, który lekko i z humorem opowiada jakąś ciekawą historię.
Książka nie jest gruba, jest to takie małe wprowadzenie, jakby próba wzbudzenia zainteresowania u czytelników kulturą japońską. Tomański stara się ukazać mentalność Japończyków, pokazać jakie ma podłoże, dlatego odnosi się do historii, zjawisk gospodarczych, ekonomicznych. Dla mnie było trochę za dużo statystyki i odwołań do filmu "Między słowami" Coppoli (zwłaszcza, że filmu nie widziałam). Mimo wszystko czyta się książkę bardzo dobrze, szybko i na pewno jest to interesująca lektura.

Książka traktuje o współczesnej Japonii. Nie ma tutaj jakiegoś naukowego podejścia tylko raczej chęć prostego przedstawienia różnych elementów tej kultury za pomocą anegdot, faktów, a także własnych przemyśleń japonisty. Można odnieść wrażenie, jakby autor chciał przybrać rolę takiego gawędziarza, który lekko i z humorem opowiada jakąś ciekawą historię.
Książka nie jest...

"Tysiąc żurawi" - przeczytałam błyskawicznie, nie mogąc się od książki oderwać. Pięknie napisana historia, w której doskonale oddana jest kultura, wartości, obyczajowość Japonii. Niezwykle duże znaczenie ma tutaj ceremonia herbaciana, która łączy wszystkie postacie i wpływa niejako na ich losy. I ten zachwyt nad otaczającą przyrodą czy zwracanie uwagi nawet na szczegóły, które zwykle umykają. Wspaniale się czytało.
"Śpiące piękności" - zaskakujące miejsce akcji - dom, do którego przychodzą starsi mężczyźni, aby spędzić noc w towarzystwie głęboko śpiących młodych dziewcząt. Początkowo czytałam z zainteresowaniem - jakie myśli ma taki starszy człowiek w zetknięciu z młodością? jak będzie się odnosił do dziewczyny, która nic nie może zrobić, w żaden sposób zareagować - która jest niemalże zwykłą lalką, z którą wszystko można zrobić? Jednak z czasem czytanie zaczęło mnie nieco nużyć - każda kolejna wizyta wydawała się podobna do poprzedniej, rozmyślania starszego pana, jego wspomnienia kobiet z przeszłości również specjalnie nie wzbudzały emocji czy jakiś głębszych myśli.
Mimo, że drugie opowiadanie ("Śpiące piękności") jest, według mnie słabsze, na pewno nie żałuję, że po książkę sięgnęłam. Była to naprawdę fascynująca podróż.

"Tysiąc żurawi" - przeczytałam błyskawicznie, nie mogąc się od książki oderwać. Pięknie napisana historia, w której doskonale oddana jest kultura, wartości, obyczajowość Japonii. Niezwykle duże znaczenie ma tutaj ceremonia herbaciana, która łączy wszystkie postacie i wpływa niejako na ich losy. I ten zachwyt nad otaczającą przyrodą czy zwracanie uwagi nawet na szczegóły,...

Miejsce: Japonia - Tokio, a przede wszystkim Kamakura, gdzie znajduje się dom rodziny Ogatów.
Główny bohater: Shingo Ogata; wiek: ponad sześćdziesiąt lat.
"I nagle Shingo usłyszał głos góry..... Przypominał szmer wiatru w oddali, lecz była w nim głęboka moc, jak wtedy, gdy drży ziemia.... Głos ucichł. Kiedy już umilkł, Shingo po raz pierwszy poczuł lęk. Chłodny dreszcz na myśl o nieznanym dniu śmierci."
Głos góry symbolizuje nieuchronnie zbliżającą się śmierć. Właśnie ten głos budzi w Ogacie dawne wspomnienia o prawdziwej, jednak niespełnionej miłości. Skłania również do bliższego przyjrzenia się własnej rodzinie, która nie jest wolna od problemów. Shingo, jako głowa rodziny, czuje się za nią odpowiedzialny. Stara się, na swój sposób, ją ratować. Istotne miejsce zajmują tutaj sny, przepełnione symboliką, ale przede wszystkim najistotniejsze są rozmyślania Shingo - jego wewnętrzny świat.
"Głos góry" napisany jest prostym językiem. Nie ma nagłych zwrotów akcji. Tutaj tempo płynie spokojnie, tak jak mijają kolejne dni życia. Razem z Shingo wykonujemy codzienne czynności, podróżujemy pociągiem do pracy, zachwycamy się przyrodą. Książka ta stanowi fascynującą podróż w głąb kultury japońskiej. Można zapoznać się z ich tradycją, wierzeniami, mentalnością. Urzekł mnie klimat książki - z jednej strony bije z niej spokój, a z drugiej odczuć można nietrwałość i zmienność życia. Szczerze polecam.

Miejsce: Japonia - Tokio, a przede wszystkim Kamakura, gdzie znajduje się dom rodziny Ogatów.
Główny bohater: Shingo Ogata; wiek: ponad sześćdziesiąt lat.
"I nagle Shingo usłyszał głos góry..... Przypominał szmer wiatru w oddali, lecz była w nim głęboka moc, jak wtedy, gdy drży ziemia.... Głos ucichł. Kiedy już umilkł, Shingo po raz pierwszy poczuł lęk. Chłodny dreszcz na...